"Και πάλι παίρνει ο Σολωμός τους στίχους μας και βάζει. " (Από το Γ1 και το Γ3 του Μουσικού Σχολείου Ρόδου)

Είναι η τρίτη φορά που το κάνουμε στο ιστολόγιο, άρα θεωρώ ότι πλέον δημιουργήσαμε παράδοση...

 Ως γνωστόν το έργο του Σολωμού χαρακτηρίζεται από αποσπασματικότητα και το φάντασμα του είναι καλόψυχο ως εκ τούτου, αφού δεν ήρθε τα προηγούμενα χρόνια να μας στοιχειώσει, λογικά δεν θα έρθει ούτε φέτος που και πάλι οι μαθητές και οι μαθήτριες από τα τμήματα Γ1 και Γ3 του Μουσικού Σχολείου Ρόδου "συμπληρώνουν" τον στίχο που λείπει από το απόσπασμα ΙΙ του Β΄Σχεδιάσματος των "Ελεύθερων Πολιορκημένων".  Και φέτος ιδανικά, αλλά όχι υποχρεωτικά, ο στίχος των παιδιών θα έπρεπε να ταιριάζει με το περιεχόμενο του ποιήματος, να είναι ιαμβικός δεκαπεντασύλλαβος και να ομοιοκαταληκτεί με το " βελάζει". 

II

O Απρίλης με τον Έρωτα χορεύουν και γελούνε,
κι όσ' άνθια βγαίνουν και καρποί τόσ' άρματα σε κλειούνε*.
.....................................................................................
Λευκό βουνάκι πρόβατα κινούμενο βελάζει,
και μες στη θάλασσα βαθιά ξαναπετιέται πάλι,
π' ολονυχτίς εσύσμιξε* με τ' ουρανού τα κάλλη.
Και μες στης λίμνης τα νερά, όπ' έφθασε μ' ασπούδα*,
έπαιξε με τον ίσκιο της γαλάζια πεταλούδα,
που ευώδιασε τον ύπνο της μέσα στον άγριο κρίνο·
το σκουληκάκι βρίσκεται σ' ώρα γλυκιά κι εκείνο.
Μάγεμα η φύσις κι όνειρο στην ομορφιά και χάρη·
η μαύρη πέτρα ολόχρυση και το ξερό χορτάρι.
Με χίλιες βρύσες χύνεται, με χίλιες γλώσσες κρένει*:
«Όποιος πεθάνει σήμερα χίλιες φορές πεθαίνει».

"The progrss of spring"- Charles Ward

Οι προηγούμενες φορές που το κάναμε αυτό καθώς και άλλες αναρτήσεις για το σχετικό απόσπασμα είναι εδώ:
"Ελεύθεροι Πολιορκημένοι : Σχεδίασμα Β' 
                                                                                                   (Απόσπασμα Ι,ΙΙ: εδώ, εδώ, εδώ κι εδώ)
                                                                                                      Σχεδίασμα Γ'
                                                                                                           (Απόσπ. 6, Ο Πειρασμός)                                                         

Ας δούμε λοιπόν την φετινή... στιχική συνεισφορά!

Όπως η πλάση γύρω μας  ολόκληρη αλλάζει  (Θεοδώρα)

Νάτος κι εκείνος ο βόσκος τη πλάση που θαυμάζει (Μάνος)

Τρέχει φωνάζει ο Αγαρηνός  μα τίποτα δεν το δαμάζει (Δήμος )

Φαίνεται αχνά από  μακριά βοσκός που τα κρυφοκοιτάζει (Στέφανος)

Και καθώς φτάνει το πρωί κι η άνοιξη χαράζει  (Πελαγία)

 Γύρω του έχει πολλούς νεκρούς και αρχίζει να τρομάζει (Δέσποινα)

 Μέσα στον κάμπο τρέχουνε κι εκείνος τότε βράζει (Κωνσταντίνος)

Η  φύση ανθίζει σιγά και τη χαρά των έγκλειστων την τρώει το μαράζι (Μιχάλης Δ. )

 Βγαίνει ο ήλιος λάμποντας και όλα τα σκεπάζει (Τσαμπίκος)

Σμήνος  πουλιών  περνάει εδώ και το νερό κοχλάζει  (Μιχάλης Κ. )

Τα βλέπει ο ήλιος χαίρεται κι αμέσως ηλιάζει (Γιάννης Χ. )

Σαν καβαλάρης σ'  άλογο που γρήγορα καλπάζει (Γιάννης Α. )

Ένα πουλί κατάμαυρο στον κάμπο περιδιαβαίνει ( Ζήσης)

κι ήλιος στη βουνοκορφή σιγά σιγά πλησιάζει (Νίκος Σ.)

  Καρποί γλυκοί αγαπητοί τον έρωτα θωρούνε  (Μοσχούλα)

Καρποί αλμυροί αγαπητοί τον θάνατο θωρούνε (Γιάννης Σ. )

Τα παιδιά έξω βγαίνουνε και τραγουδούνε 

τα άνθη μεγαλώνουν και γελούνε  (Μιχαλία)

Και οι βοσκοί μονάχοι τα πρόβατα βοσκάνε (Ελεάννα)

Κοίτα στην ακροθαλασσιά που μια βαρκούλα αράζει (Γρηγόρης)

Κάτω από ήλιο φωτεινό, επάνω στο λοφάκι (Διονύσης)

Καθώς περνάει ο καιρός κι ο μήνας πάει να αλλάξει (Μιχαήλ Άγγελος) 

Στη ζέστη πια να που ο βοσκός κανένανε δε λογαριάζει  (Χρήστος Ζ. )

Κι αν το δέντρο το κλαδέψεις αυτό πάλι θα ανθίσει 

και θα γιομίσει με καρπούς, αυτό  κάνει πάντα η φύση  (Νίκος Χ.)

Λες και μισεί τον άνθρωπο, η φύσις τον αλλάζει (Σαμπρίνα)

Και στο λιβάδι πάνω εκεί 

το κορυφαίο χρυσό λουλούδι ανθίζει (Άννα Μαρία)

Λουλούδια ανθίζουν ξαφνικά 

και τα πουλιά πετούν ξανά (Νεκταρία)

Κινείται και όλο χαρά τα κάλλη τα θαυμάζει  (Νίκος Κ. )

Απρίλη, Απριλάκο  μου,  με τις πασχαλιές σου 

γεμίζεις με τον  Έρωτα και τις μυρωδιές σου (Δημήτρης Χ.)

Όσο ειρήνη θα υπάρχει τόσο η φύση

με αγάπη θα γεμίζει (Άγγελος)

Η φύση είναι όμορφη με λαμπερά λουλούδια (Ντόνε)

Τα πουλιά καθώς πετούν , 

τα κοιτούν και κελαηδούν (Φωτεινή) 

Και τόσες είναι οι ομορφιές που εσένα πολεμούνε (Δημήτρης Γ. )