Όταν το ποδόσφαιρο σταμάτησε τον πόλεμο (Αναδημοσίευση). Μια ιστορία από τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο

Αναδημοσιεύω σήμερα από δω  την αφήγηση μιας αληθινής ιστορίας από τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, αντί ευχών, διότι το τέρας - όποιο είναι αυτό σε κάθε εποχή- αντιμετωπίζεται με πράξεις και όχι με ρουχαλάκια στα δέντρα. Το μόνο που πρόσθεσα είνα το βίντεο της ταινίας στην οποία αναφέρεται το άρθρο του Νίκου Μποζiονέλου από το gazzeta.gr.

Το τραγούδι της ημέρας: "Άσπρο Μαντήλι ανέμιζε" (Βασίλης Σκουλάς) Διαλέγει η Αλεξάνδρα Γ. από το ΣΤ1 του Μουσικού Σχολείου Ρόδου

Σαν πολλά 20άρια δεν βάζω φέτος; Χαλάω την φήμη μου...

Το τραγούδι της ημέρας: "Κοίτα εγώ" (Γιάννης Χαρούλης και Νατάσα Μποφίλιου). Διαλέγει η Ελένη Δ. από το ΣΤ1 του Μουσικού Σχολείου Ρόδου

"Για δες: Κοίτα εγώ το έχω ξαναβάλει το κομμάτι" θα μπορούσε να πει h gia des, αλλά η Ελένη Δ. από

"Αυτό που φοβόμαστε δεν είναι η δίκη, είναι το μέλλον της δημοκρατίας". Το κείμενο συμπαράστασης των μαθητών του Γυμνασίου ΛΤ Μεθάνων στους συμμαθητές που δικάζονται

    Απαράδεκτη θεωρώ την δίωξη με ανυπόστατες κατηγορίες και τη δίκη την  Πέμπτη  5 μαθητών

Το τραγούδι της ημέρας: "Don't let me down" (The Beatles). Διαλέγει η Θοδώρα Κ. από το Γ2 του Μουσικού Σχολείου Ρόδου

Μεταφερόμαστε- προσωρινά-  στο Γυμνάσιο του Μουσικού Σχολείου Ρόδου για να ακούσουμε την επιλογή της Θοδώρας Κ. από το Γ2.

Το πραγματικά δυνατό τραγούδι της ημέρας: "Εγώ μιλώ για δύναμη" (Ε. Ζουγανέλη και Νατάσα Μποφίλιου). Διαλέγει η Αλεξάνδρα Γ. από το ΣΤ1 του Μουσικού Σχολείου Ρόδου

Στην πραγματικότητα δεν μιλώ εγώ για δυναμη, η...  Εθνική Ελλάδος τραγουδιού μιλάει (Στίχοι:

70 χρονια από τη σφαγή στα Καλάβρυτα: " † 13-12-43" (Γιώργος Ιωάννου)

    Μιας και συμπληρώνονται σήμερα 70 χρόνια από την σφαγή των ναζιστικών γερμανικών στρατευμάτων στα Καλάβρυτα κι ενώ οι "απόγονοι" (και σε κάποιες περιπτώσεις χωρίς εισαγωγικά) των ταγματασφαλιτών συνεργατών τους αποπειρώνται στις μέρες μας να βιάσουν την ιστορική μνήμη και να ενδυθούν ρόλο "μεσσία", συνεπικουρούμενοι μάλιστα - τι ειρωνεία!- από την ελάχιστα χριστιανική ρητορική  του επισκόπου της μαρτυρικής πόλης, το ιστολόγιο θα ασχοληθεί σήμερα με το διήγημα του Γιώργου Ιωάννου   με τίτλο " 13-12-43", το οποίο κατά την γνώμη μου αποτελεί έναν από τους ειλικρινέστερους φόρους τιμής στην θυσία όχι μόνο των κατοίκων των Καλαβρύτων, αλλά κι εκείνων του Διστόμου, του Δοξάτου, της Μεγαλόπολης, της Κοκκινιάς κι όλων των άλλων θυμάτων της ναζιστικής θηριωδίας.

Το "φευγάτο" τραγούδι της ημέρας. Διαλέγει ο Μανώλης Α.

Κι άλλο εικοσάρι στο Α1 του Γυμνασίου Παραδεισίου; Ναι!!!

Κι ο θάνατος δεν θα 'χει πια εξουσία: "Δ' Θριαμβικό ", Μαρία Λαϊνά

Πολύ... "θανατικό" έπεσε τελευταία στο ιστολόγιο και είπα όχι απλά να ελαφρύνω την κατάσταση αλλά και να της δώσω και θριαμβευτικές διαστάσεις... Και τι άλλο από το μέγιστο αντίδοτο του θανάτο, τον έρωτα, θα ταίριαζε?

Γιώργος Ιωάννου (1927-1985)

Από τους σημαντικότερους σύγχρονους, μεταπολεμικούς πεζογράφους. Ασχολήθηκε κυρίως με το διήγημα.

Το "εορταστικό" τραγούδι της ημέρας

Για τυχόν εορτάζουσες...

Το "δυνατό" τραγούδι της ημέρας. Διαλέγει η Δέσποινα Π.

Εικοσάρι στα Αρχαία!!! Και το γιορτάζουμε "δυνατά"! ;) 

Και πάλι στους δρόμους...

Ακόμα μια πορεία διαμαρτυρίας των μαθητών του Μουσικού Σχολείου Ρόδου...

Καμικάζι, τι ζητάς; Δυο ποιήματα ("Ο Μοτοσικλετιστής"- Μ. Κέντρου- Αγαθοπούλου και "Οδόσημο Κινδύνου" - Β. Λεοντάρης), μερικά τραγούδια και λίγα λόγια περί μνήμης και αθανασίας

    Εδώ θα ταίριαζε περισσότερο αυτό που είπα σε προηγούμενη ανάρτηση, ότι η 3^η μεταπολεμική γενιά ποιητών, η  «γενιά της αμφισβήτησης», ήταν τόσο τσαμπουκαλεμένη που στράφηκε εναντίον και της ίδιας της αμφισβήτησης,  όταν τουλάχιστον  εξέπιπτε σε μόδα και μέσο εντυπωσιασμού.  Τυπικά βέβαια, οι δυο ποιητές με τους οποίους θα ασχοληθούμε σήμερα ανήκουν περισσότερο στην δεύτερη μεταπολεμική γενιά, εξ ου και η δυσθυμία κι η μελαγχολία…