"Ξαναδιαλέγει ο Σολωμός τους στίχους μας και βάζει" - Από την Γ΄ Γυμνασίου του Μουσικού Σχολείου Ρόδου

    Ως γνωστόν, το έργο του Σολωμού είναι αποσπασματικό μπλα μπλα μπλα... κ.τ.λ. Κι αφού δεν ήρθε την προηγούμενη χρονιά λοιπόν, το φάντασμα του Σολωμού να μας αρχίσει στις κατακεφαλιές, για ακόμα μια χρονιά μια Γ΄Γυμνασίου από το Μουσικό Σχολείο Ρόδου "συμπληρώνει" τον στίχο που ποτέ δεν έγραψε ο ποιητής στο δεύτερο απόσπασμα του β σχεδιάσματος των "Ελεύθερων πολιορκημένων".

       Στην πραγματικότητα τα ίδια τα παιδιά, αρκετά τουλάχιστον, αυτοβούλως είχαν συμπληρώσει το
σολωμικό κείμενο αμέσως μόλις συζητήσαμε την αποσπασματικότητα του σολωμικού έργου.  Από κει και πέρα, η γενίκευση της εργασίας για όλους ήταν θέμα χρόνου. 

    Υπενθυμίζεται λοιπόν, ότι το  2ο απόσπασμα του β΄Σχεδιάσματος εύκολα μπορεί να γίνει αντιληπτό  από τις τελίτσες και το γεγονός ότι ο στίχος "Λευκό βουνάκι πρόβατα κινούμενο βελάζει" μένει μετέωρος ως προς την ομοιοκαταληξία, πως ένας (ή τρεις, ή πέντε, ή εφτά, ή...) στίχος λείπει, δεν τον έγραψε ποτέ ο Σολωμός.

II

O Απρίλης με τον Έρωτα χορεύουν και γελούνε,
κι όσ' άνθια βγαίνουν και καρποί τόσ' άρματα σε κλειούνε*.
.....................................................................................
Λευκό βουνάκι πρόβατα κινούμενο βελάζει,
και μες στη θάλασσα βαθιά ξαναπετιέται πάλι,
π' ολονυχτίς εσύσμιξε* με τ' ουρανού τα κάλλη.
Και μες στης λίμνης τα νερά, όπ' έφθασε μ' ασπούδα*,
έπαιξε με τον ίσκιο της γαλάζια πεταλούδα,
που ευώδιασε τον ύπνο της μέσα στον άγριο κρίνο·
το σκουληκάκι βρίσκεται σ' ώρα γλυκιά κι εκείνο.
Μάγεμα η φύσις κι όνειρο στην ομορφιά και χάρη·
η μαύρη πέτρα ολόχρυση και το ξερό χορτάρι.
Με χίλιες βρύσες χύνεται, με χίλιες γλώσσες κρένει*:
«Όποιος πεθάνει σήμερα χίλιες φορές πεθαίνει».

Όχι τόσο εύθυμο όσο φαίνεται...

Τα  παιδιά της Γ΄Γυμνασίου του Μουσικού Σχολείου Ρόδου  εν είδει άσκησης δημιουργικής γραφής   γράφουν κάτι που θα συμπλήρωνε το κενό.  Ιδανικά, αλλά όχι υποχρεωτικά,  θα έπρεπε να είναι ένας στίχος μόνο, ταιριαστός με το περιεχόμενο του υπόλοιπου ποιήματος, γραμμένος σε ιαμβικό δεκαπεντασύλλαβο και να ομοιοκαταληκτεί με τον επόμενο στίχο. 

Ακολουθούν οι στίχοι των παιδιών ...  

Γ3 

Όποιος τα βλέπει όλα αυτά κάθεται και θαυμάζει (Γιώργος)

Κι αν ο Σουλιώτης πολεμά, το όπλο του ξεθωριάζει (Μιχάλης) 

"Ελευθερία" η ψυχή πιο δυνατά ουρλιάζει (Νίκος Καβ.)

Από τη Γη δυνατή φωνή γεμάτη οργή φωνάζει... (Τσαμπίκος Π.)

Για αυτό κι όλη μας η χαρά τα άρματα κοιτάζει (Νάσια)

Και τώρα που ήρθε η Άνοιξη, το χιόνι πια δεν στάζει (Νίκος Καβ.)

Και τώρα η Άνοιξη τους Σουλιώτες ετοιμάζει (Νίκος Κατ.)

Και τώρα νάτος ο καιρός, την Άνοιξη ετοιμάζει. (Τάσος)

Καθώς η φύση πράσινο, χλωρό χορτάρι βγάζει (Σάββας)

Η Άνοιξη ήρθε από μακριά κι η Γή μας μάς φωνάζει  (Φένια)

Η Άνοιξη ήρθε ξανά κι ο Ήλιος έξω βράζει (Αναστασία Β.)

Η φύση είναι αγάπη και η αγάπη είναι ζωή μας (Χριστίνα)

Λουλούδια, δέντρα ανθίζουνε και τ' άλογο καλπάζει (Σταμάτης)

Φρέσκο αεράκι που φυσά τα άνθη αγκαλιάζει (Ειρήνη Ασ.)

Γ2 

Τα δάκρια πέφτουν πάνω στου μικρό κόκκινο λουλούδι 

 ήσουν άσπρο κι έγινες κόκκινο στην ομορφιά του Απρίλη 

Μα τι όμορφη που είναι η ζωή; Πες μου γιατί τελειώνει; (Μέλοντι)

και όταν πίσω απ΄το βουνό αρχίζει να χαράζει (Γαβριήλ)

Κάθεται ο βοσκός και ξύλο πιάνει όταν χαράζει (Παύλος)

Τα πράσινα τα δέντρα τους καρπούς αρχίζουν πια να βγάζουν 

και τα ζωάκια του ουρανού τα κελαηδούν αρχίζουν 

κι έπειτα τις φωλίτσες αρχίζουν πια να χτίζουν (Ράνια)

Τα μάτια μου θαμμένα στο βαθύ γαλάζιο. 

Όμορφή είναι η ζωή, μα να της ζήσεις τώρα που ο καιρός αλλάζει (Ντενίς)

Και έρχεται η ελπίδα να ανθίσει το λουλούδι 

πριν σβήσει η τελευταία σου πνοή (Φανουρία)

Ο πολεμιστής, ο φουκαράς, κάθεται και θαυμάζει (Φαιδώρα) 

Πίσω από τα άγρια βουνά που η αυγή χαράζει (Άγγελος)

Τα παιδιά χαρούμενα, άσματα λαλούνε (Κατερίνα)

Κι ένα παιδί κατάλευκο με αίματα βαμμένο 

εκεί στο χώμα κείτεται για μέρες ξεχασμένο 

Η φύση με την ομορφιά τον κόσμο μας αλλάζει (Τσαμπίκα)

Στο ποταμάκι τρέχει το νερό, στη θάλασσα να φτάσει (Καλλιόπη)

Χιονίζει πάνω στα βουνά και βρέχει όταν χαράζει (Αγγελική)

Και σαν γαλάζιο πανί ο ουρανός κυματίζει (Αναστασία) 

Κι ευωδιαστές οι μυρωδιές παίζουνε και γελούνε (Βασιλική)

Κι όλα τα δέντρα τους κοιτούν και τους εκαμαρώνουν (Δημήτρης )

Απέναντι πολύ μακριά, κάτι θολό φαντάζει (Μιχάλης)

Ένα μικρό κλεφτόπουλο από μακριά κοιτάζει (Μανώλης)

Γ1 

Μες του αγρού το απέραντο αγέρωχα κοιτάζει. (Φωτεινή)

Ο αέρας στα μαλλιά όλωνε ανεμίζει (Νίκος )

Η φύση εδώ άνθισε, μα ο άνθρωπος σπαράζει 

όλα είναι χαρούμενα κι αυτός αναστενάζει  (Σταύρος)

Κι η Άνοιξη εμύρισε, νάτηνε που ήρθε πάλι  (Γιώργος)

Κι η Άνοιξη ήρθε ξανά μυρίζει καλοκαίρι  (Ανδριάνα)

Η Άνοιξη ξαναγύρισε και τη ζωή θαυμάζει (Παναγιώτης Κ. )

Μες στον γαλάζιο απέραντο ωκεανό αγέρωχα κοιτάζει (Παναγιώτης Σ. )

Κι όσο περνάει η Άνοιξη με χρώματα φωτίζεται ο κόσμος (Σωκράτης)

Μέσα στα μαύρα χρώματα να ένα φως θα δούμε 

και δεν θα ξαναστεναχωρηθούμε (Χριστομανώλης)

Η Άνοιξη τους Ελεύθερους πολιορκημένους επηρεάζει (Αθηνά)

Ήρθε ξανά η Άνοιξη ανθίζουν και οι μυρωδιές, ανθίζουν και τα άνθη (Μανώλης)

Κι όσοι είναι στις βουνοπλαγιές βλέπουν το όμορφο τοπίο. (Νίκη)

Τώρα λοιπόν περάσανε 65 χρόνια 

είμαστε στο '18 και ζούμε σαν αηδόνια (Σάββας)

Και φέτος βέβαια πρώτα ζούμε και μετά γράφουμε. Ως εκ τούτου οι στίχοι της Άννας, του Τρουνκ,  του Τηλέμαχου, της Τσαμπίκας, και του Βαλάντη από το Γ3 είχαν την μοίρα εκείνη της τραγωδίας με τίτλο "Αίας" που πήγε να γράψει δεν θυμάμαι ποιος λατίνος συγγραφέας: Για διάφορους λόγους, πέσανε πάνω στο σφουγγάρι τους, καλά, ας το εκσυγχρονίσουμε, στην γόμα τους. 

Άλλες σολωμικές αναρτήσεις: 

  Διονύσιος Σολωμός:  " Η καταστροφή των Ψαρών" 
                                                        "Ελεύθεροι Πολιορκημένοι : Σχεδίασμα Β' 
                                                                                                           (Απόσπασμα Ι,ΙΙ: εδώ, εδώ κι εδώ)
                                                                                                      Σχεδίασμα Γ'
                                                                                                           (Απόσπ. 6, Ο Πειρασμός)                                                         
                                                       "Η Ξανθούλα"
                                                        "Ύμνος εις την Ελευθερίαν"