Τα όνειρα της Ελισάβετ Μουτζάν (Από το Γ1 και το Γ3 του Μουσικού Σχολείου Ρόδου)

Όνειρο, λέει το λεξικό  Τριανταφυλλίδη, είναι μια σειρά από φανταστικές παραστάσεις, συναισθήματα  ή αισθήματα που δημιουργούνται από τη συνείδηση κατά της διάρκεια του ύπνου ή, μεταφορικά και μεταξύ άλλων, ο κύριος στόχος, η βασική επιδίωξη ή επιθυμία κάποιου.

Ως εκ τούτου είναι λογικό στα όνειρά μας πολλές φορές να προβάλλονται τα... όνειρά μας. Κι όχι μόνο τα ίδια αλλά και  οι ελπίδες μας  για την εκπλήρωσή τους ή οι φόβοι και το άγχος μήπως αποδειχτούν μάταια. Κάπως έτσι και η Ελένη Αλταμούρα ονειρεύεται, όπως περιγράφεται από την Ρέα Γαλανάκη στην "Μεταμφίεση", σε μια κρίσιμη στιγμή της ζωής την ώρα που ετοιμάζεται να γίνει ο εαυτός της, να σπουδάσει δηλαδή ζωγράφος μεταμφιεσμένη σε άντρα,  ονειρεύεται το πρότυπο της, τη Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα, τη θρυλική πολεμίστρια να την ενθαρρύνει.  

    Στο πλαίσιο αυτά, κατόπιν της συνεξέτασης  της "Μεταμφίεσης" με την  "Αυτοβιογραφία" της Ελισάβετ Μουτζάν, αναρωτηθήκαμε με τα παιδιά από το Γ1 και το Γ3, ποια άραγε να ήταν τα όνειρα, με την μία ή με την άλλη σημασία,της Ελισάβετ κατά της διάρκεια του εγκλεισμού της  στους τέσσερις τοίχους του σπιτιού της, εξαιτίας του γεγονότος ότι ήταν γυναίκα και μάλιστα, όπως τονίζει και η ίδια, γυναίκα Ζακύνθια. 

   Ας δούμε λοιπόν, ποια νομίζουν τα παιδιά πως ήταν τα όνειρα της Ελισάβετ...

Κωνσταντίνος

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

   πολύ περίεργο το σημερινό  πρωινό αφού ξύπνησα μετά από καιρό ορεξάτη και χαρούμενη. Κάτι συνέβη και δεν μπορώ να το θυμηθώ. Μα βέβαια, τώρα θυμάμαι. Είδα ένα πολύ ενθαρρυντικό όνειρο, μα δεν νομίζω πως πρέπει να ενθουσιαστώ αφού, όπως είπα, ήταν όνειρο.

    Το εν λόγω όνειρο αναφερόταν στην επιτυχία μου ως καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο των Αθηνών. Τώρα που αρχίζω να θυμάμαι, όλο και πιο απίθανο ακούγεται το όνειρό μου. Πρώτα από όλα το πανεπιστήμιο δεν λειτουργεί, είμαστε υπό τον τουρκικό ζυγό. Ένας άλλος παράγοντας που ακυρώνει το όνειρό μου είναι το γεγονός πως ΕIΜΑΙ ΓΥΝΑΙΚΑ. Ποτέ δεν θα μπορούσα να καταφέρω να διδαχθώ ή ακόμα και να διδάξω όπως εγώ ονειρεύομαι. Ωστόσο θυμάμαι ….  πως ήρθε η Σπυρούλα ,η υπηρέτρια του σπιτιού που την αγαπώ πολύ, μιας και η είναι η μοναδική μου φίλη, και μου είπε να πάω στην βιβλιοθήκη του θείου μου, που ήταν μαζί με τον αδερφό μου, και  είχαν κάτι σημαντικό να μου πουν. Και τι φανταστικό   αυτό  που ήθελαν ο θείος μου και ο αδερφός μου να μου πουν!! Είχαν αποφασίσει, λέει, μετά από πολλή σκέψη και επειδή με αγαπάνε πολύ να με στείλουν να σπουδάσω. Εγώ είχα μείνει αγαλματάκι ακούνητο με ένα χαμόγελο που για το υπόλοιπο του ονείρου δεν έφυγε. Φυσικά και δεν έφυγε, αφού είδα τον εαυτό μου ακόμα και καθηγήτρια στο πανεπιστήμιο. Αγκάλιασα και τους δυο και έκτοτε έκανα όλες τις δουλειές όπως και κάθε μέρα μαζί με την Σπυρούλα για πρώτη φορά όμως ευτυχισμένη.

       Έφτασε η μέρα να φύγω για τις σπουδές μου και όλα πήγαιναν τέλεια μέχρι που έφτασα στο λιμάνι ,με την βοήθεια βέβαια αυτών που ήξεραν πώς να πας, και …… ξύπνησα από έναν δυνατό θόρυβο.  Ο θείος μου, που δεν σέβεται τίποτα και κανέναν,  χτύπησε φεύγοντας την πόρτα νευριασμένος. Δεν εκνευρίστηκα μιας και είχα δει αυτό το όνειρο που παρόλο που ξέρω πως δεν θα εκπληρωθεί μου έδωσε λίγη χαρά και ικανοποίηση.

      Επέστρεψα στην καθημερινότητα και δεν είπα τίποτα σε κανέναν αφού έτσι και αλλιώς θα ήταν ανώφελο. Μόνο σε εσένα τα έχω γράψει που ξέρω πως δεν θα με προδώσεις.

Ελισάβετ

Σαμπρίνα

 Το όνειρο που θα έβλεπε η Ελισάβετ Μουτζάν θα άρχιζε κάπως έτσι:

  Η Ελισάβετ βρίσκεται στο σπίτι. Μαζί της είναι ο αδερφός και ο θείος της. Η ώρα πάει 00:00. Όλοι πηγαίνουν για ύπνο εκτός από αυτήν. Κάθεται  και κοιτάει τον ουρανό μέσα από το μικρό της παράθυρο. Ο ουρανός εκείνη τη νύχτα ήταν άδειος δίχως αστέρια δίχως λάμψη. Έτσι ένιωθε κι εκείνη άδεια  και ασήμαντη. Δάκρυα άρχισαν να κυλάνε κάτω στο πρόσωπό της. Είχε πολύ καιρό να κλάψει και γι' αυτό δεν καταλάβαινε το λόγο. 

  Ξαφνικά ένα αστέρι έλαμψε προς το μέρος της. Ήταν το μόνο αστέρι σε ολόκληρο τον ουρανό. Αυτό μόνο ένα πράγμα σήμαινε για εκείνη. Ήταν σημάδι απ' το Θεό. Ήξερε ότι έπρεπε να το ακολουθήσει αλλά δε μπορούσε. Προσπάθησε να το αγνοήσει όμως μάταια. Το κοιτούσε και το ξανακοιτούσε. Χωρίς να το καταλάβει άρχισε να σκέφτεται όχι σαν μια γυναίκα  Ζακυνθία αλλά σαν μια πολεμίστρια που ζητούσε ανεξαρτησία. Τόσο καιρό δε σκεφτόταν την ανεξαρτησία της  αλλά μόνο φοβόταν το γάμο της ο οποίος πλησίαζε κάθε μέρα κι από λίγο. Και έτσι το  πήρε  απόφαση, θα ακολουθούσε το αστέρι αλλά πρώτα θα έπρεπε να βρει το πώς. Άρχισε να κοιτάει γύρω της. Παρατήρησε κάτι ρούχα πάνω σε μια καρέκλα και της ήρθε κατευθείαν μια υπέροχη ιδέα. Τα ρούχα ήταν του θείου της και η ιδέα ήταν ότι θα έβαζε  ρούχα του θείου της για να μεταμορφώσει τον εαυτό της σε άντρα έτσι ώστε  να μην γίνει αντιληπτή . Στην αρχή της φάνηκε τρελό αλλά επειδή ήταν αποφασισμένη για όλα, το έκανε. Έκοψε τα μαλλιά της, φόρεσε τα ρούχα του θείου της και για να κρύψει το πρόσωπό της έβαλε  ένα καπέλο του αδερφού της που βρήκε  πιο πέρα απ' τα  ρούχα. Τα παπούτσια δε τα άλλαξε επειδή τα παντελόνια  τής τα έκρυβαν, άρα κανένας δε θα μπορούσε να τα δει. Έκρυψε τα κομμένα  της μαλλιά και το φόρεμα (της) σε ένα κουτί το οποίο ποτέ κανείς δεν άνοιγε. Ήταν πολύ περίεργο γι' αυτήν να φοράει αντρικά ρούχα. Τα παντελόνια τής φάνηκαν λίγο άβολα αλλά δεν την ένοιαζε. Κοιτάχτηκε για μια τελευταία φορά στο μικρό της καθρεφτάκι και ήταν έτοιμη. Άνοιξε όσο πιο σιγά την πόρτα και την έκλεισε όσο πιο προσεκτικά . Η περιπέτειά της, όπως τη θεωρούσε η ίδια, είχε ήδη ξεκινήσει. Δεν ήξερε τι την περίμενε αλλά ανυπομονούσε να μάθει. Προχωρούσε αργά για να μην την υποπτευτεί κάνεις και κοιτούσε στο πάτωμα καθ' όλη τη διάρκεια. Δεν ήξερε που βρισκόταν ή το ποσό είχε απομακρυνθεί από το σπίτι της. Κοίταξε πίσω. Το σπίτι της δε φαινόταν πια. Δε μπορούσε να δει τίποτα με τόσο σκοτάδι που υπήρχε. Φοβήθηκε αλλά δεν ήθελε να γυρίσει πίσω. Γύρισε από την άλλη και είδε ότι είχε φτάσει στο λιμάνι. Το αστέρι βρισκόταν ακόμη πολύ μακριά. Ήξερε ότι έπρεπε  να συνεχίσει αλλά δεν ήξερε τι να κάνει ή που να πάει.

  Πρόσεξε κάτι εργάτες που μετέφεραν φορτία σε ένα πλοίο. Δεν είχε χρόνο για σκέψη γι' αυτό έκανε αυτό που πίστευε. Έτρεξε να βοηθήσει έναν άντρα ο οποίος προσπαθούσε να μεταφέρει μόνος του το τελευταίο φορτίο. Ο στόχος της δεν ήταν να τον βοηθήσει αλλά να εισέλθει  μέσα στο πλοίο. Λόγω του μεγάλου όγκου που είχε το φορτίο η Ελισάβετ δεν μπορούσε να δει τον άντρα. Το ίδιο και εκείνος. Γι' αυτό το λόγο δεν υπήρξε καθόλου συζήτηση μεταξύ αυτών  όσο  κουβαλούσαν το φορτίο .  Το τοποθέτησαν  μαζί με τα άλλα σε ένα δωμάτιο. Όλοι αποχώρησαν απ' το δωμάτιο εκτός από την Ελισάβετ. Κανένας δεν το κατάλαβε  λόγω της κούρασης που ένιωθαν εκείνη τη στιγμή  και επίσης  δωμάτιο ήταν βυθισμένο στο  σκοτάδι. Κανένας δε μπορούσε να δει κανέναν.  Όταν έφυγαν κοίταξε το δωμάτιο. Ήξερε ότι εκεί θα περνούσε τη νύχτα μέχρι το πλοίο να έφτανε στον προορισμό του. Η Ελισάβετ γνώριζε από τις συζητήσεις που έκαναν πολύ σπάνια ο θείος της με τον αδερφό της ότι αυτά τα πλοία πήγαιναν εξωτερικό. Γι' αυτό και διάλεξε να μπει. Χαμογέλασε. Ένιωθε περηφάνια για τον εαυτό της. Έφτασε από ένα άστρο στο να κοιμάται σε ένα πλοίο το οποίο δεν ήξερε  που θα την πήγαινε. Ήξερε ότι ο Θεός της την προστάτευε και γι' αυτό δεν ένιωθε καθόλου άγχος για το τι θα γινόταν στη συνέχεια. Οι ώρες περνούσαν. Η Ελισάβετ ήταν πολύ κουρασμένη γι' αυτό προσπάθησε να κοιμηθεί αλλά  ένα δυνατός θόρυβος την ξύπνησε. Δεν ήξερε από που προέρχονταν  αλλά δεν την πείραξε. Η χαρά που ένιωσε εκείνη  την στιγμή ήταν απερίγραπτη. Έτρεξε προς την πόρτα . Κοίταξε μέσα από την κλειδαριά . Δεν είδε κανέναν. Αυτό την έκανε ακόμη πιο χαρούμενη γιατί θα της ήταν εύκολο να βγει από το πλοίο. Βγήκε από το δωμάτιο και είδε ότι στο πλοίο δεν υπήρχε ψυχή. «Μπορεί να έχουν πάει να πιούν κάτι», σκέφτηκε...

  Κοίταξε   το μέρος στο οποίο είχε φτάσει .Τότε κατάλαβε τα πάντα.  Ο ήχος που την ξύπνησε ήταν το καμπαναριό   μιας Εκκλησίας. Οι άντρες δεν ήξερε ούτε η ίδια που είχαν πάει, μπορεί να ήταν φανταστικοί. Αλλά το πιο σοκαριστικό ήταν το πλοίο. Το πλοίο όλη αυτή την ώρα βρισκόταν στη Ζάκυνθο. Πότε δεν είχε ξεκινήσει. «Όλα αυτά για ένα τίποτε», είπε. Ήξερε ότι στον τόπο που γεννήθηκε εκεί θα πέθαινε. Αυτή ήταν η μοίρα της. Μια αποτυχημένη πολεμίστρια. Ξέροντας ότι δεν μπορούσε να κάνει τίποτα πια αποχαιρέτησε το πλοίο, τα όνειρά της, τις ελπίδες τις για μια καλύτερη ζωή  και γύρισε πίσω. Αυτό έπρεπε να κάνει από την αρχή.

Διονύσης

   Πιστεύω ότι αν η Ελισάβετ Μουτζάν έβλεπε ένα όνειρο, αυτό το όνειρο θα ήταν πώς η ίδια θα κατάφερνε να ξεφύγει από το σπίτι με σκοπό να βρει την ελευθερία της ώστε να καταφέρει να εκδώσει τα συγγράμματα της. Βέβαια, αυτό είχε ξαναγίνει, με μόνη διαφορά το ότι δεν κατάφερε να φτάσει ως το λιμάνι, με αποτέλεσμα να γυρίσει τυχαία στο σπίτι της και να αναγκαστεί να παντρευτεί παρά τη θέλησή της. Στο όνειρο αυτό όμως, η ίδια θα κατόρθωνε να φτάσει με μεγάλη επιτυχία στο λιμάνι, από όπου θα έπαιρνε το πλοίο για να φύγει να εκπληρώσει το στόχο της ζωής της, δηλαδή την συγγραφή και έκδοση των συγκραμάτων της. Από εκεί θα ζούσε όπως ακριβώς ήθελε ευτυχισμένη και ήρεμη χωρίς να φοβάται αν ποτέ θα την αναγκάσει κάποιος να παντρευτεί, εκπληρώνοντας τους στόχους της. Με λίγα λόγια, θα έκανε την αντίθετη από την τωρινή της ζωή… και αυτά, όλα μέσα σε ένα όνειρο. 

Νίκος Κ.

Στον ύπνο της η Ελισάβετ Μουτζάν είδε την Μαντώ Μαυρογένους να την πλησιάζει και να της λέει  ότι πρέπει όλοι οι Έλληνες να πολεμήσουν ενωμένοι για να υπερασπιστούν την πατρίδα και να πέσει αίμα για αυτήν. Ιδιαίτερα όμως, την προέτρεψε, παρόλο που είναι γυναίκα,  να πολεμήσει με δύναμη, πείσμα και ανδρεία, σαν κι εκείνη, και να προσπαθήσει να γίνει ίση με τους άντρες. Αυτό θα αλλάξει πολλά πράγματα στην χώρα μας και στην ζωή του κάθε ανθρώπου.

    Η ζωή των γυναικών είναι δύσκολη και απαιτητική. Κάθε γυναίκα παράλληλα με την θηλυκή της φύση πρέπει να πολεμάει στην καθημερινή ζωή για τα δικαιώματα της ως άνθρωπος. Έχει υποχρέωση όμως να συνεισφέρει όπως μπορεί και στον πόλεμο. Χρειάζεται κουράγιο για να το καταφέρει αυτό. Η Μαντώ Μαυρογένους τής άνοιξε την καρδία της και της είπε ότι ο δικός της αγώνας της κόστισε τόσο υλικά όσο και συναισθηματικά. Το κόστος του αγώνα της για την υπεράσπιση της πατρίδας της ήταν μεγάλο. Απαιτούσε αντοχή και πολύ υπομονή αλλά άξιζε τον κόπο και δεν το μετανιώνει παρόλα αυτά που πέρασε..

Στέφανος

Η Ελισάβετ  βρέθηκε σε έναν άλλο κόσμο, έναν κόσμο που υπήρχε ισότητα ανάμεσα στα δύο φύλα και οι γυναίκες είχαν ελεύθερη  βούληση χωρίς να περιορίζονται από κάποιον.  Έναν κόσμο που δεν είναι αναγκαστικό να παντρευτεί, να «υποταχτεί» στον άντρα της, να κάνει παιδιά αλλά μπορεί να ακολουθήσει και να επιδιώξει τους στόχους  της, δηλαδή να αφοσιωθεί στην μελέτη και τη συγγραφή.

    Εμβαθύνοντας  στο  όνειρο της, είδε τους Έλληνες  να νικούν, να απελευθερώνονται από την σκλαβιά και μετά από καιρό ανθρώπους να κυκλοφορούν χαρούμενοι, χωρίς φόβο και ανησυχία για την ζωή τους.

Με τα βιβλία της κατάφερε να καθιερώσει σε ολόκληρο τον κόσμο την ισότητα, να γίνει γνωστή για τα έργα της σε όλον τον κόσμο και να ζήσει ευτυχισμένη την υπόλοιπη ζωή της .

Μιχαήλ Άγγελος

     Η Ελισάβετ Μουτζάv στο όνειρο της είδε  ότι της μιλούσε μια πάρα πολύ γνωστή της εποχή της γυναίκα, η οποία της έλεγε ότι και αυτή πριν λίγα χρόνια είχε περάσει τα ίδια και λίγο πιο τραγικά πράγματα από την ίδια . Δηλαδή ήθελε και αυτή ήθελε να γίνει ηθοποιός αλλα δεν την άφησαν διότι  

 η οικογένεια της  ήτανε από  τις πιο γνωστές  και ισχυρές οικογένειες της πόλης.  Επίσης κάθε μέρα ο θείος της  και ο πατέρας της, εκτός ότι δεν της έδιναν φαγητό κάθε μέρα αλλά μόνο μια φορά την εβδομάδα, την έδερναν. Μια μέρα τις ήρθε η ιδέα να το σκάσει και να πάει να κρυφτεί στην μονή όπου ζούσαν οι καλόγριες μέχρι να βρει καράβι να φύγει για Γερμανία.

    Την επόμενη ημέρα πήγε η  υπηρέτρια κρυφά να της δώσει φαγητό όμως όταν είδε ότι έλειπε  σκέφτηκε να μην πάει να τα πει στον αφέντη της αλλά από την άλλη σκέφτηκε ότι  άμα δεν τα έλεγε και το ανακάλυπταν μόνοι τους θα την έδιωχναν από το σπίτι ή μπορεί και να την σκότωναν κι έτσι με την καρδιά πετρά αποφάσισε να πάει να τα πει . Μόλις το άκουσε ο πατέρας της έγινε έξω φρενών κι αμέσως έβαλε αστυνομικούς να την ψάξουν παντού και έβαλε  αγγελίες με αμοιβές για όποιον την βρει ή την δει και τους πει που είναι. Όταν πήγε να μπει στο πλοίο είδε ότι είχε αστυνομικούς και ελέγχανε.  Τότε είδε ένα  μπαούλο άδειο και μπήκε μέσα αλλά δεν ήξερε ότι κάνανε και στα φορτία έλεγχο.  Τελικά την πιάσανε και την πήρανε στο σπίτι της  κι ο πατέρας όταν την είδε την αγκάλιασε επειδή ήτανε μπροστά η αστυνομικοί. Όταν έφυγαν όμως την έκανε μαύρη στο ξύλο  και την κλείδωσε αυτή την φορά στην αποθήκη όπου ήτανε πολύ σκοτεινά.  Και για να την τιμωρήσουν δεν την τάιζαν καθόλου μέχρι που πέθανε από πείνα, αλλά όσο ήτανε  κλεισμένη είχε βρει ένα φύλλο χαρτί και εκεί πάνω έγραψε το πρώτο της και μοναδικό της έργο «Η  Γεωργία με τα πολλά τραύματα».

Μοσχούλα

Η Ελισάβετ Μουτζάν, όπως γνωρίζουμε,  ήταν αρκετά μορφωμένη και εξελιγμένη σε σύγκριση με τις υπόλοιπες γυναίκες την εποχή αυτή το 1821. Οι γυναίκες τότε δεν είχαn  ατομικά δικαιώματα και η ζωή τους μελλοντικά ήταν πάντα η ίδια,  δηλαδή να γίνουν νοικοκυρές και ταυτόχρονα μητέρες. Έτσι λοιπόν,  εξελίχθηκε και το μέλλον της Ελισάβετ μόνο που κρυφά περιέγραφε την ζωή της καθημερινά. Στο όνειρο που θα έβλεπε η Ελισάβετ πιστεύω πως θα είχαν σημαντικό ρόλο οι περισσότεροι ήρωες  πού πολέμησαν ή υπήρξαν σημαντικοί στην Επανάσταση του 1821,  όπως ο Γεώργιος Καραϊσκάκης ,o  Αθανάσιος Διάκος , o Ρήγας Φεραίος και η Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα. Κατά τη γνώμη μου,  θα έχουν μεγάλη σημασία όχι μόνο για  την Ελλάδα αλλά και στην Ελισάβετ προσωπικά αφού εκείνοι ήταν που ξεσήκωσαν τους πάντες, ώστε η χώρα μας να είναι ελεύθερη! Θα την έβρισκαν στο σπίτι της δυσαρεστημένη και να γράφει ασταμάτητα  το πόσο θέλει να φύγει από το σπίτι ή, σε χειρότερες καταστάσεις , να πεθάνει! Η Ελισάβετ δεν θα πίστευε αυτό που έβλεπε, καθώς τους θαύμαζε. Θα την καθησύχαζαν λέγοντας της πως το κακό πια τελείωσε γιατί  ήρθε πια η ώρα να πιστέψει στον εαυτό της , να ξεσηκωθεί και να κάνει αυτό που αγαπάει! Έτσι θα άλλαζε όχι μόνο την δική της ζωή αλλά και κάθε γυναίκας τότε. Ως αποτέλεσμα, η Ελισάβετ θα αποκτούσε αυτοπεποίθηση και το πιο πιθανόν, να άλλαζε ό,τι την στεναχωρούσε και την κρατούσε “φυλακισμένη”!

Ζήσης

Η Ελισάβετ Μουτζάν είναι πολύ ανοιχτόμυαλη ,θέλει να είναι μορφωμένη και να έχει κάποιο λόγο η ύπαρξης της. Και όχι να είναι ένα εργαλείο-ρομπότ που το μόνο που κάνει είναι να υπηρετεί τους άντρες. (Θα μπορούσε να θεωρηθεί και τραγικό πρόσωπο γιατί όσα τις συμβαίνουν δεν τις αξίζουν ). Πιστεύω ότι η Ελισάβετ θα έβλεπε όνειρο με την άλωση της Πόλης και την κατάσταση που βρίσκονταν οι άνθρωποι εκείνες τις μέρες που ήταν πολιορκημένοι. Ένοιωθε ελεύθερη γιατί είχε κατορθώσει  να μορφωθεί και να συγγράψει αλλά και πολιορκημένη επειδή δεν διάλεξε αυτή την μοίρα της. Θα έβλεπε επίσης ότι δεν θα μπορούσε να φύγει γιατί φοβόταν  τι υπήρχε έξω.

Σίλεια

Το όνειρο που θα έβλεπε η Ελισάβετ Μουτζάν θα ήταν σχετικό με το πώς εξελίσσεται η ζωή της. Στο όνειρό της θα έβλεπε πως τα καταφέρνει και κάνει το… όνειρό της πραγματικότητα. Βλέπει πως πήγε και σπούδασε και πως έφυγε επιτέλους από το σπίτι με δική της θέληση και πως παντρεύτηκε τον άντρα τον οποίο αυτή αγάπησε και διάλεξε. Επίσης φαντάζεται μια ζωή χωρίς να είναι κλεισμένη στο σπίτι και χωρίς καταπίεση.  

Άννα Μαρία

Μόλις έφυγε ο δάσκαλος μου. Με κούρασε λιγάκι σήμερα, αλλά το ευχαριστήθηκα. Είπα καληνύχτα στους γονείς μου και ετοιμάστηκα  για να κοιμηθώ . Ξάπλωσα και καθώς σκεπτόμουν για το πως μια μέρα θα γίνω συγγραφέας  αποκοιμήθηκα.

   Σκοτάδι παντού , κοιτούσα δεξιά, αριστερά και πάλι δεξιά και αριστερά μα το μόνο που έβλεπα ήταν σκοτάδι. Περπάτησα  μπροστά μου μέχρι που χτύπησαν τα πόδια μου σε ένα ξύλινο μπαούλο. Τότε άνοιξε ένα φώς από πάνω του. Με φόβισε  λίγο το απότομο λούσιμο από  το φως.

  Γονάτισα κάτω, ένοιωσα το ξύλο και άνοιξα το μπαούλο. Είχε μέσα χιλιάδες χαρτιά. Έπιασα  και διάβασα  ένα αλλά δεν μπορούσα να καταλάβω τι έγραφε γιατί  ήταν ανακατεμένο. Το ίδιο με τα υπόλοιπα. Δεν μπορούσα να καταλάβω  τι μου συνέβη και για αυτό έτριψα τα μάτια μου κι ξανακοίταξα τα χαρτάκια. Αυτήν την φορά, το διάβασα κι έγραφε το όνομα μου με μεγάλα γράμματα: Ελισάβετ Μουτζάν-Μαρτινέγκου

   Καθώς κοιτούσα τα γράμματα,  μου θυμήθηκε  ένα βιβλίο που είχα διαβάσει πριν πολύ καιρό που μιλούσε για την πίστη και την αφοσίωση ενός ερωτευμένου που μου είχε δανείσει ο δάσκαλος μου .

     Και τότε  κατευθείαν ξύπνησα από τον βαθύ μου  ύπνο. Και σκέφτηκα  πως το όνομα το γραμμένο στα χαρτάκια σήμαινε πως πολλοί θα λένε το όνομα μου και θα με θαυμάζουν.

Μιχαλία
Το όνειρο που πιστεύω πως θα έβλεπε η Ελισάβετ θα ήταν το μέλλον της,  ένα μέλλον το οποίο θα της στοιχίσει πολλά. Το πρώτο κομμάτι του ονείρου θα περιείχε την  απομάκρυνση και βία που θα βίωνε στην προσπάθειά   της  να γίνει συγγραφέας. Και να μην την στηρίζει κανείς στην απόφαση που είχε πάρει. Το δεύτερο κομμάτι, πιστεύω, θα απηχούσε τις συναισθηματικές της περιπέτειες: Τον  έρωτας της με έναν άντρα που θα τον παντρευτεί επειδή θέλει, τα παιδιά όπου θα κάνουνε, τον χωρισμό τους και αυτά που θα περάσει στην υπόλοιπη ζωή που της είχε απομείνει. Στο τρίτο κομμάτι, πιστεύω, πως θα έβλεπε την ίδια να καταφεύγει στον  μοναχισμό και πόσο  καταθλιπτική  θα ήταν η ζωή της.  Θα έβλεπε την  αρρώστια των παιδιών της, τα οποία  θα πεθάνουν το ένα μετά το άλλο. Στο τέταρτο κομμάτι και το καλύτερο, θα έβλεπε μεγάλη επιτυχία  και πολλές τιμές. Μετά τον θάνατο της θα παραμείνει γνωστή για πολλά ακόμα χρόνια.

  Όταν ξυπνήσει όμως θα καταλάβει πως ήταν απλά ένα όνειρο.

Τσαμπίκος

Στο όνειρό της η Ελισάβετ είδε μια σύγχρονη γυναίκα η οποία μπορούσε και έκανε όσα ήταν αδύνατα για την ίδια.  Την είδε να κατορθώνει να μορφώνεται, να συμμετέχει σε όσες εκδηλώσεις επιθυμεί, σε αγώνες κ.α. Και βέβαια ονειρεύτηκε ότι η ίδια είχε τη δυνατότητα να επιλέξει ελεύθερα αν και ποιον θα παντρευτεί και να ζήσει τη ζωή της ελεύθερα χωρίς να τη νοιάζει τι θα πει ο κόσμος.

Μιχάλης Κ.

Στον ύπνο της η Ελισάβετ είδε την Έμελιν Πανκχορστ, την πρωτοπόρο των φεμινιστικών διεκδικήσεων. Θα έβλεπε στον ύπνο της ότι την βοηθούσε να στήσει την κοινωνική και πολιτική ένωση για τα δικαιώματα των γυναικών και ότι μετά μαζί θα διεκδικούσαν ανεξαρτησία και πολιτικά δικαιώματα για τις γυναίκες καθώς και να απελευθερωθούν από τα δεσμά που τους είχαν βάλει η κοινωνία και άντρες .

 Πελαγία  

Η Ελισάβετ Μουτζάν, ως κοινή θνητή, με την δική της κουλτούρα, ξεχώριζε από τους άλλους ανθρώπους. Στόχος της, ήταν να καταξιωθεί ως άνθρωπος με την πνευματική δύναμη της, αφού ήταν λάτρης των γραμμάτων, και την συγγραφή κειμένων. Ήθελε να είναι απαλλαγμένη από τα στοιχεία εκείνα τα οποία καταδυναστεύουν την ζωή μιας γυναίκας όπως η ανελευθερία η υποχρεωτική παντρειά και άλλα. Μια μέρα, στον ύπνο της, είδε ένα υπέροχο όνειρο. Είδε πως είχε την ικανότητα να γράψει φανταστικές ιστορίες και διάφορα έργα τα οποία πίστευε πώς θα είναι διαχρονικά ως προς την αξία τους και θα μείνουν στην μετέπειτα ιστορία της ανθρωπότητας. Παράλληλα με αυτά, έκανε υπέροχες περιγραφές για το νησί της που είναι η Ζάκυνθος. Όταν ήρθε η επόμενη μέρα, ξύπνησε από άγχος, αλλά δυστυχώς το όνειρο της σταμάτησε στην μέση. Έτσι λοιπόν, όταν ξύπνησε, ευχήθηκε να μπορέσει να μετατρέψει το όνειρο της σε πραγματικότητα.

Ελεάννα

Ήταν αυτό το όνειρο... Το όνειρο που της έδωσε ελπίδα... Η Ελισάβετ Μουτζάν είδε αυτό το φοβερό όνειρο που της έδωσε θάρρος να αλλάξει ζωή!

  Ήταν αυτή... Σε ένα ποταμάκι και έγραφε στο κρυφό τετράδιό της ιστορίες -ή και παραμύθια θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν... Έκανε ό,τι έκανε κάθε ηλιόλουστο μεσημεράκι. Μόλις τελείωνε τις υποχρεώσεις της, πήγαινε στο ποταμάκι και καθόταν εκεί με της ώρες γράφοντας. Καθόταν εκεί μέχρι το απόγευμα ή και μέχρι το βράδυ. Μόλις ένιωθε κουρασμένη πήγαινε πίσω σπίτι της για να ξεκουραστεί, ώστε να είναι ξεκούραστη και φρέσκια για την επόμενη μέρα.

  Ένα βράδυ, καθώς ετοιμαζόταν να πάει να κοιμηθεί, ήρθε στο δωμάτιό της ο πατέρας της και είδε πάνω της το κρυφό τετράδιο στο οποίο έγραφε τις ιστορίες και τα παραμύθια της. Η Ελισάβετ ήταν στην τουαλέτα και δεν είχε ιδέα ό,τι ο πατέρας της βρισκόταν στο δωμάτιό της και διάβαζε το πιο κρυφό πράγμα που είχε στην ζωή της. Ο πατέρας πήρε το τετράδιο και έφυγε αθόρυβα στο δωμάτιο του για να διαβάσει τις υπόλοιπες σελίδες. Για καλή του τύχη, η Ελισάβετ δεν είχε καταλάβει τίποτα το βράδυ που το πήρε οπότε είχε την ευκαιρία να διαβάσει με την ησυχία του ό,τι είχε γράψει.

  Την επόμενη μέρα, σηκώθηκε η Ελισάβετ, έκανε ό,τι της είχαν αναθέσει να κάνει και μόλις τελείωσε, ετοιμάστηκε για το ποτάμι, όταν ξαφνικά συνειδητοποίησε  ότι είχε χάσει το τετράδιο. Και τότε ο πατέρας της μπήκε στο δωμάτιο της και της επέστρεψε το τετράδιο. Η αντίδραση του προσώπου της έδειχνε ότι ήταν τρομοκρατημένη αφού δεν περίμενε αυτό το συμβάν. Η αντίδραση του προσώπου της από τρομοκρατημένη άλλαξε σε μπερδεμένη, αφού ο πατέρας της έκανε μια κίνηση που δεν είχε περάσει ποτέ από το μυαλό της ότι θα έκανε. Την αγκάλιασε και την χειροκρότησε για το απίστευτο ταλέντο που είχε στην συγγραφή. Μετά την φίλησε και της έδωσε την άδεια να πάει να συνεχίσει το έργο της υπόσχοντας πως δεν θα την ενοχλούσε μέχρι να το είχε ολοκληρώσει εντελώς!!

   Μετά από μια εβδομάδα, η Ελισάβετ πλησίασε τον πατέρα της και του έδωσε το τετράδιο της. Ο πατέρας της αμέσως σταμάτησε ό,τι έκανε και έκατσε να το διαβάσει. Συγκινημένος από το ταλέντο της κόρης του, την αγκάλιασε σφιχτά και της υποσχέθηκε ότι δεν θα άφηνε αυτό το μοναδικό της ταλέντο να πάει χαμένο. Και κράτησε την υπόσχεσή του. Την επόμενη κιόλας μέρα, πήρε την Ελισάβετ και πήγανε σε έναν φίλο του ο οποίος ήταν εκδότης. Του έδωσε να διαβάσει την ιστορία της και συγκινημένος από το ταλέντο ενός τόσο μικρού κοριτσιού υποσχέθηκε ότι θα έκανε την ιστορία της βιβλίο.

  Μετά από δυο μήνες έφτασε στην πόρτα της Ελισάβετ ένα πακέτο. Το άνοιξε και μέσα υπήρχε το ίδιο το βιβλίο της. Έτρεξε στον πατέρας της γεμάτη χαρά και του το έδειξε και τότε.....ξύπνησε και συνειδητοποίησε ότι ήταν ένα όνειρο πολύ μακριά από την πραγματικότητα....!!!

Νίκος Σ.

Πιστεύω ότι η Ελισάβετ Μουτζάν- Μαρτινέγκου, θα έβλεπε ένα όνειρο στο οποίο κάποια στιγμή επιτέλους  θα την άφηναν να βγει έξω και θα μπορούσε να διαβάσει τα έργα της και να γράψει και άλλα,  όπως ήθελε δηλαδή να ζήσει την ζωή της.

Μαρία Μ.

«Ελισάβετ τι στέκεσαι;! Είναι η σειρά σου!»

   Μία βαθιά άγνωστη φωνή, κάνει την Ελισάβετ Μουτζάν να ανοίξει τα μάτια της για να αντικρίσει κάτι διαφορετικό από τον τοίχο του δωματίου της.

    Το βλέμμα της ταξιδεύει σε κάθε ένα μέρος που είναι ικανό να φτάσει, και δεν της παίρνει πάνω από λίγα δεύτερα για να συνειδητοποιήσει ότι βρίσκεται επιτέλους έξω από το σπίτι, ανάμεσα σε πλήθος ντυμένο με στρατιωτικές στολές που βαστάει όπλα. Καθώς το βλέμμα της άρχισε διστακτικά να ταξιδεύει προς τον ίδιο της τον εαυτό, κατάλαβε ότι και η ίδια δεν φοράει τίποτα διαφορετικό από τους υπόλοιπους, έχοντας τυλιγμένο ένα όπλο γύρω από τον αριστερό της ώμο που κατάληγε στα χέρια της.

«Μήπως θα μπορούσατε να μου πείτε ποιος είστε;»

  Η Ελισάβετ ρωτάει προσπαθώντας να κρύψει το χαμόγελο ενθουσιασμού το οποίο απεγνωσμένα θέλει να εμφανιστεί.

«Δεν είναι ώρα για αστεία αυτή τη στιγμή, κηρύξαμε επανάσταση και συμφωνήσαμε να κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας για να πάρουμε την ελευθερία μας πίσω! Τι στέκεσαι, σε ξαναρωτάω; Κουνήσου και κάνε το έδαφος κόκκινο από τα αίματά τους!»

«Ο θείος μου μού έχει μιλήσει για έναν παράφορο επαναστάτη που δεν παύει ποτέ να μιλά! Επί τη ευκαιρία… Είστε ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης;»

«Φυσικά και είμαι! Τώρα τρέχα πριν να είναι αργά!»

«Μ-μάλιστα!»

Και με μία "προσοχή", η Ελισάβετ έτρεξε να πάει να σώσει τη χώρα της..

   Καθώς είχε ετοιμαστεί να ξεκινήσει, το κεφάλι της άρχισε να κάνει διάφορους ήχους. Ύστερα από λίγο συνειδητοποίησε πως οι ήχοι αυτοί, ήταν κάποιος που χτυπάει απαλά ένα ξύλο, καθώς αυτός ο ήχος όσο πήγαινε γινόταν όλο και πιο δυνατός.

«Ελισάβετ, σου έφερα φαγητό.»

Ξαφνικά δύο πυροβολισμοί ακούστηκαν.

Τους ένιωσε.

Ένιωσε το σώμα της να πέφτει στο έδαφος, μέχρι που ξανανοίγει τα μάτια της για να αντικρίσει την ξαδέρφη της η οποία βρίσκεται ήδη μέσα, με έναν δίσκο με φαγητό στο χέρι.

Υποθέτω αυτό ήταν απλά ένα όνειρο..

Μάνος

Η Ελισάβετ Μουτζάν αν έβλεπε κάποιο όνειρο σαν την Ελένη , θα ήταν κάποιο το οποίο θα την ανέβαζε ψυχολογικά  και θα την έσπρωχνε vα κάνει αυτό που θέλει. Πρωταγωνιστής του ονείρου της θα ήταν κάποιος που θαύμαζε, ίσως κάποιος με πολλές γνώσεις ή κάποιος συγγραφέας της εποχής , με σκοπό του να την κάνει να πιστέψει στον εαυτό της,  παρόλο που ήταν γυναίκα  και που γνώριζε και η ίδια πως θα συναντούσε δυσκολίες

Δήμος

Η Ελισάβετ είδε στο όνειρο της ότι ήταν στην Αθήνα και αφού έκδωσε το σύγγραμμα της με επιτυχία,  είχε τρομερή απήχηση στον κόσμο. Και ήρθε η στιγμή της βράβευσης του έργου της ως το καλύτερο της χρονιάς. Κατά την διάρκεια της απονομής του βραβείου στην Αθήνα παρευρέθηκε ένα άτομο το οποίο δεν το περίμενε λόγω της απόστασης. Συγκεκριμένα, ο Μάκης ,ο οποίος ζει στην Ζάκυνθο και αγαπάει αληθινά την Ελισάβετ, διένυσε την μεγάλη αυτή απόσταση χωρίς δεύτερη σκέψη,  αφού η αγάπη του για αυτή ήταν μοναδική και απέραντη. Φτάνοντας στην απονομή,  ο Μάκης χωρίς να διστάσει, γνωρίζοντας και τα αισθήματα που «έτρεφε» η Ελισάβετ για αυτόν, στάθηκε μπροστά της γονατιστός και κρατώντας ένα δακτυλίδι την ζητάει να γίνει γυναίκα του. Αφού, λοιπόν τα μοναδικά  εμπόδια που υπήρχαν (δηλαδή η άρνηση των γονιών της) είχε καταρριφθεί. Η Ελισάβετ με δάκρυα στα μάτια δέχτηκε την πρόταση του Μάκη γεμάτο χαρά. Ήταν η ωραιότερη και αξέχαστη στιγμή της ζωής της, εφόσον είχαν  ολοκληρωθεί πλέον τα προσωπικά και επαγγελματικά με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Η Ελισάβετ πλέον ζούσε το αληθινό της όνειρο…

Δημήτρης Χ.

Είδε  ένα εφιάλτη ότι ήταν παντρεμένη και συγχρόνως σκλαβωμένη. Ήταν κλεισμένη μέσα στο σπίτι και για όλα αποφάσιζε ο άντρας του σπιτιού.  Την είχε κλειδωμένη μέσα στο σπίτι. Προσπαθούσε να πάει στο  μοναστήρι για να είναι περισσότερο ελεύθερη και να γλυτώσουν τα γραπτά της. Όμως τα βρήκανε τα γραπτά της και τα κατέστρεψαν.

Γιάννης Σ.

Έβλεπε στο ύπνο της ότι ήταν ελεύθερη και ήταν αναγνωρισμένη ως πνευματικός άνθρωπος. Και κυκλοφορούσε στους δρόμους  προσπαθώντας με το λόγο της να αφυπνίσει τους ανθρώπους, να τους πείσει να αγωνιστούν για την απελευθέρωση της πατρίδας και των γυναικών.

Μαρία Κ.

Είδε στον ύπνο της ότι είχε ξαναβγεί μεταμφιεσμένη να προσπαθήσει να πάει σ την Ιταλία  για να σπουδάσει και  ότι τριγυρνούσε συνεχώς  στη Ζάκυνθο χωρίς να ξέρει πού να πάει και χωρίς να μπορεί να βρει το δρόμο ούτε και για γυρίσει στο σπίτι της.   

Γιάννης  Α.

Μεγάλη χαρά…. Μα τι χαρά! Κρίμα όμως, γιατί ήταν μόνο ένα όνειρο. Μακάρι να γινόταν όλα όπως τα είχα δει στο όνειρό μου. Είχα γίνει μεγάλη συγγραφέας, λέει,  και όλα μου τα έργα είχαν εκδοθεί και είχαν κάνει πρωτοσέλιδα στις εφημερίδες.  Δεν χρειαζόταν, λέει, να κάνω παιδιά και να παντρευτώ  για να έχω επιτυχία ως άνθρωπος.  Μπορούσα να κάνω ό,τι  ήθελα και να γράφω ποιήματα και πεζά όλη μέρα και κάθε μέρα. Χωρίς την μουρμούρα και τα παράπονα της οικογένειάς μου!΄ Ήταν όλα όπως τα είχα φανταστεί. Μετά την επιτυχία μου, παντρεύτηκα και έκανα παιδιά  επειδή ήθελα. Και διάλεξα αυτόν που ήθελα εγώ, δεν διάλεξαν άλλοι για μένα. Κρίμα. Ήταν ένα όνειρο και τίποτα παραπάνω…

Της Ντόνε χάθηκε,  το απήγαγε μια ονειροπαγίδα... 

Άλλες αναρτήσεις για την Ελισάβετ Μουτζάν:  Εδώ  , εδώ, εδώ , εδώ , εδώ , εδώ, εδώ, κι εδώ

Άλλες αναρτήσεις για την Ελένη Αλταμούρα: εδώ, εδώ κι εδώ)

Άλλες αναρτήσεις για τα όνειρα: εδώ, εδώ , εδώ, εδώ .