- Λογοτεχνικό κίνημα που ξεκίνησε στο λογοτεχνικό περιοδικο του Παρισιού " Σύγχρονος Παρνασσός" (εξ ου και η ονομασία του) και εξαπλώθηκε σε όλη την Ευρώπη.
- Αναπτύχθηκε σαν αντίδραση στη χρεοκοπία του ρομαντισμού και είναι ουσιαστικά μια αναβίωση του νεοκλασικισμού, δηλαδή του αισθητικού και καλλιτεχνικού κινήματος που αναπτύχθηκε στην δυτική Ευρώπη από την Αναγέννηση και μετά και πρέσβευε τη μίμηση των κλασικών προτύπων.
- Επηρεάστηκε από την αλματώδη ανάπτυξη των θετικών επιστημών που έλαβε χώρα στην δυτική Ευρώπη κατά τον 19ο αιώνα και, πολύ περισσότερο, από την καινούρια και αναπτυσσόμενη ταχύτατα επιστήμη της Αρχαιολογίας. Άντλησε τα περισσότερα θέματα του από τους Αρχαίους Έλληνες και τους Ρωμαίους.
- Έμβλημα της σχολής ήταν η απάθεια. Η συναισθηματική αποστασιοποίηση.
- Ιδανικό της σχολής ήταν η τέλεια μορφολογική εμφάνιση και η ακριβολογία.
- Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό ήταν η θήρα και χρήση της μοναδικής, ιδιαίτερης λέξης και η τάση για ρωμαλέο στίχο με πλούσια ομοιοκαταληξία.
- Χρήση εικόνων έντονων και εκρηκτικών, αλλά σε πλήρη ισορροπία μέσα στο κείμενο.
- Αποτέλεσμα όλων αυτών ήταν όμως να φαίνονται τα ποιήματα ψεύτικα και φορμαλιστικά και η ποίηση να φαίνεται αποτέλεσμα τεχνικής, όχι τέχνης.
- Προκάλεσε έτσι την εμφάνιση του "συμβολισμού".
- Οι Έλληνες παρνασσιστές δεν κατόρθωσαν να φτάσουν στην απάθεια , καθώς διατήρησαν μια αισθηματολογία, με την έννοια του υποκειμενισμού, απέναντι στα θέματα τους.
- Εισήγαγαν την απλότητα, την καθημερινότητα και την θέρμη , ενώ μετέπλασαν και κάποια ρομαντικά θέματα (αγάπη για πατρίδα, ποίηση προσωπικού χώρου, αγάπη για ζωή).
- Οι κυριότεροι Έλληνες ποιητές που ασχολήθηκαν με τον παρνασσισμό ήταν: Παλαμάς, Καμπάς, Γρυπάρης, Δροσίνης, Βάρναλης (στην αρχή).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου