Ένα παλιό μήνυμα σε ένα σύγχρονο κόσμο. Προς μειράκια παραινετικός

Πως το λες ένα τέτοιο μήνυμα? Επίκαιρο; Αναμφίβολα, αλλά είναι και διαχρονικό. Προφητικό; Ενδεχομένως, αλλά δεν είναι πολύ λίγο; Οξυδερκές; Χμ. Αυτό μου αρέσει καλύτερα.
Γιατί ο ινδιάνος συγγραφέας του κειμένου κατάφερε, συγκρίνοντας  τις αρχές και τις στάσεις του πολιτισμού του  με τις αντίστοιχες  του δικού μας τεχνολογικού πολιτισμού,  να "διαβάσει"  το μέλλον, πριν το γράψουμε... Να δει  πως  θεωρούμε ότι η φύση  είναι ένα ατίθασο άλογο που πρέπει να δαμάσουμε.  Γιατί αυτός  γνωρίζει πως είναι αδερφή μας. αλλά  μας τιμωρεί,  όταν την βιάζουμε. (όπως πρόσφατα είδατε κι εσείς να γίνεται στο χωριό σας   και ).
Παρόμοια αντίληψη για τις υπερβολές του δυτικού πολιτισμού και την αποκοπή του από τη φύση εκφράζονται και στο βιβλίο "Παπαλάγκι" του Έρικ Σόερμαν που βασίζεται στους λόγους ενός αρχηγού μιας πολυνησιακής φυλής που περιγράφει στους συγχωριανούς του τις παρανοϊκές συνήθειες του "Παπαλάγκι", του "Ανθρώπου που πέρασε  τον ουρανό", του λευκού ανθρώπου δηλαδή. Του "κούφιου ανθρώπου", όπως τον περιέγραψε ο Τόμας Έλιοτ, δες το τελευταίο βίντεο. Αναφέρεται στην ντροπή του για ότι τον συνδέει με τη φύση και το γυμνό του σώμα, την παράλογη έλξη και προσκόλληση του σε πράγματα ανάξια, όπως τα χρήματα, και την αρρωστημένη σχέση του με τον χρόνο ...

Κοινή είναι και στα δυο κείμενα η διαπίστωση και η περιγραφή της παθογένειας του δυτικού πολιτισμού. Ο ινδιάνος φύλαρχος όμως γνωρίζει ότι  ο δικός τους τρόπος ζωής, αυτός που είναι σε συνεργασία και σύμπνοια με τη φύση, πρόκειται να σύντομα να παραμεριστεί. Και έτσι καθίσταται πρόσωπο τραγικό.
150 χρόνια μετά ένας Αμερικανος ποιητής και τραγουδιστής, ο επηρεασμένος από τον ινδιάνικο πολιτισμό Τζιμ Μόρισσον, έγραψε το παρακάτω τραγούδι. [...]What have they done to the Earth? τι  έχουν κάνει στη Γη?
What have they done to our fair sister? Τι εχουν κάνει στη δίκαιη αδερφή μας?
Ravaged and plundered and ripped her and bit her. Τη ρήμαξαν, και τη  λεηλάτησαν, και την βίασαν και την δάγκωσαν
Stuck her with knives in the side of the dawn, τη κάρφωσαν με μαχαίρια στο πλευρό της αυγής
And tied her with fences και την  έδεσαν με φράκτες
And dragged her down και την έσυραν κάτω

I hear a very gentle sound ακούω ένα πολύ ευγενικό ήχο
With your ear down to the ground με το αυτί κολλημένο στο έδαφος
We want the world and we want it... Θέλουμε τον κόσμο και τον θέλουμε...
Now τώρα.
Now? Τώρα?
NOW! ΤΩΡΑ.
Και σε περίπτωση που όλα αυτά σας φαίνονται λίγο ξεπερασμένα, εκτός εποχής,  ανεπίκαιρα κτλ., ρίξτε μια ματιά στο χωράφι, δίπλα στο σχολείο, γεμάτο πλαστικά μπουκάλια . Και μη μου πείτε ότι δεν τα ρίξατε εσείς... Το ξέρω.  Ό σιωπών δοκεί συναινείν. Η σιωπή σημαίνει αποδοχή.  
"Πότε δεν είναι αργά για ..." λέει η γνωστή φράση, αλλά στην περίπτωση μας είναι ήδη... Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχει νόημα πια να κάνουμε κάτι!!!
Πάρτε θέση, όπως έκανε η συνομήλικη και συμπατριώτισσα σας Ελένη Γ.  από το Α1 του Γυμνασίου Παραδεισίου, που έγραψε ένα διήγημα και για την λειψυδρία και το οπτικοποίησε και  σαν το "Αλμα γρηγορότερο από την φθορά" της δημιουργική ομάδας του 2ου Γυμνασίου Πρεβέζης...
Υ.Γ: Συγχωρήστε μου τον διδακτισμό. Είναι ακόμα ένας τρόπος να σας πω πως δεν υπάρχει πια καιρός... Φανείτε ρεαλιστές και διεκδικήστε το αδύνατο ...
Γιατί "...αυτός είναι ο τρόπος που τελειώνει ο κόσμος. Όχι μ' έναν πάταγο, αλλά μ' ένα λυγμό".