Ο Αντώνης Παπαϊωάννου αποτίει φόρο τιμής στον ποιητή σχολιάζοντας ταυτόχρονα την σημερινή πραγματικότητα τριάνταπέντε χρόνια πριν. Ο Θανάσης Γκαϊφύλλιας μελοποιεί και τραγουδάει. Για τον ποιητή τα έχομε πει εδώ, εκτός άλλων. Οπότε ας ακούσουμε το τραγούδι.
Τὸ Corinthia σάλπαρε καὶ τὸ Apollonia,
κι ἡ βάρδια σου τελείωσε μία νύχτα τοῦ Φλεβάρη!
Πάρε μαζί σου στὰ φρικτὰ τοῦ Ἅδη τελωνεῖα,
τοῦ μαραμποὺ τὸ γρύλισμα λαθραῖο μὲς στ᾿ ἀμπάρι.
Οἱ ζωγραφιὲς στὸ στῆθος σου σὰν φάρος θὰ φωτίζουν
ὅσους δὲν ἀξιώθηκαν νά ᾿χουν ἕνα τραβέρσο!
Καὶ στὴν στεριὰ παντοτινὰ μένουνε καὶ σαπίζουν,
ἕνα χωράφι σκάβοντας ποὺ μένει πάντα χέρσο!
Μὲ τὸ μαρκόνι σοῦ ῾στειλα ἕνα στερνὸ ραπόρτο,
νὰ μάθεις πὼς βουλιάζουμε σ᾿ αὐτὴν ἐδῶ τὴ ζήση!
Ἕνα παράξενο μασάει ὁ κόσμος τώρα χόρτο,
ὅμως δὲν μοιάζει μὲ κοκὸ οὔτε καὶ μὲ χασίσι!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου