Της Μέλοντι: "Από το Aird στο Íkáteq " (Απόσπασμα από το ημερολόγιο ενός ναυτικού)

    Μολονότι είχα κάνει σε μικρότερες τάξεις μάθημα στο Γ1 και το Γ3, με το Γ2 δεν είχαν τύχει να διασταυρωθούν οι δρόμοι μας μέχρι φέτος.

    Μπαίνω κι εγώ και τι να δω; Είχα πέσει σε φωλιά... Πρόκειται για ένα εξαιρετικό ταλαντούχο τμήμα με δημιουργική φαντασία και πλούσια λογοτεχνική φλέβα.  Μια από τους μικρούς εκκολαπτόμενους συγγραφείς είναι και η Μέλοντι έγραψε τη δημιουργική εργασία που δημοσιεύεται σήμερα, στα πλαίσια της διδασκαλίας του ποιήματος του Νίκου Καββαδία "Kuro Siwo" .

 Είναι το ημερολόγιο ενός ναυτικού σε ένα ταξίδι από το

στο

15 Οκτωβρίου 2017

*Απόπλοτυς από το λιμάνι του  Aird ,Σκοτία, προς Íkáteq , Γροιλανδία 

     Ποιος θα το ήξερε μια μέρα ότι ένας Έλληνας ναύτης, θα είχε την εντολή για δουλειά στην Σκοτία. Το ήξερα από μικρός ότι θα γινόμουν ναύτης,  αλλά ποτέ δεν περίμενα να φτάσω ως την παγωμένη Σκοτία. 

     Σήμερα ήταν η πρώτη μέρα στο καινούριο καράβι με όνομα "SIRENE" . Όλα πήγαν άριστα, οι τροφές μεταφέρθηκαν γρήγορα στο σκάφος,  έχω καλούς συναδέλφους αυτή την φορά, το φαγητό στην καντίνα είναι νόστιμο, ωστόσο δυσκολεύτηκα με την νέα τεχνολογία του πλοίου. Είναι λογικό,  εφόσον φτιάχτηκε το 2016 με αρχές του 2017 , δε πειράζει θα το συνηθίσω. Προς το παρόν πλήρης, ευχαριστημένος!

17 Οκτωβρίου 2017

*Τρεις μέρες στο σκάφος "SIRENE" 

 Έχουν περάσει τρεις μέρες και δεν έχω κανένα  παράπονο, εκτός αυτό το θέμα με την τεχνολογία... Έφτιαξα γρήγορα φιλία με τους συναδέλφους, είναι πολύ ευγενικοί. Μέσα στην ομάδα είναι και ένας πατριώτης, ο Νίκος,  έχω ξανά δουλέψει μαζί του πιο παλιά και ήμαστε κολλητοί,  ωστόσο κάποια στιγμή χαθήκαμε λόγω δουλειάς. Χαίρομαι που τον ξαναβρήκα. Μοιραζόμαστε την καμπίνα όπως παλιότερα και -μην ξεχνάμε...έχει φέρει δύο μπουκάλια από το γνωστό ρακί της μητέρας του, ακόμα το θυμάμαι. Κάθε μέρα ένα,κάνει τον γιατρό πέρα!... Που λέει ο λόγος. Απ ' ότι φαίνεται καλά  θα τα περάσουμε τις επόμενες πενήντα μέρες!!!

27 Οκτωβρίου 2017 

* Δεκατρείς μέρες στο σκάφος " SIRENE"

 Μπατάρισε ο καιρός, για δύο μέρες θα έχουμε 7 μποφόρ, τουλάχιστον αυτό μας λένε τα μηχανήματα. 

28 Οκτωβρίου 2017 

*Δεκατέσσερις μέρες στο σκάφος "SIRENE "

 Σημαντική μέρα για την Ελλάδα σήμερα ήταν. Ο καιρός μια χαρά είναι,  δε ξέρω τι έλεγαν αυτά τα παράξενα μηχανήματα,  υπάρχουν στιγμές που ακόμα με μπερδεύουν. 

 Δεν είδα τον Νίκο σήμερα,  ούτε έχει έρθει στην καμπίνα για να πιούμε τα δύο ρακί σήμερα για για το ΟΧΙ στο Μουσολίνι. 

29 Οκτωβρίου 2017 

*Δεκαπέντε μέρες στο σκάφος "SIRENE "

 Ξύπνησα και η καμπίνα ήταν έτσι όπως την άφησα,  πού να πήγε ο Νίκος; Πάνω στο τιμόνι,  βρήκα τον μπούσουλά του . Μου φάνηκε παράξενο, γιατί πάντα τον έχει πάνω του . Μου είχε πει , πως δεν εμπιστεύεται τους νέους μπούσουλες και γι αυτό έχει πάντα τον δικό του πιστό μπούσουλα πάνω του. Πήγα και τον έπιασα να τον δω , πίσω του βρήκα ένα χαρτάκι κολλημένο που έλεγε  "Σφυρίζει η μπουρού και βγαίνουν οι γοργόνες". Θυμήθηκα ότι στην καμπίνα είχε ένα μεγάλο κοχύλι δίπλα στο κρεβάτι του, πήγα αμέσως να δω .

 Δίπλα από το κοχύλι, είχε ένα άλλο χαρτάκι που έλεγε "Ας βγουν οι γοργόνες". Δεν ήξερα τι παιχνίδι έπαιζε μαζί μου ο Νίκος,  παρόλα αυτά  πήρα το κοχύλι και σφύριξα μέσα, έτσι για την πλάκα μου. Δεν έγινε τίποτα και επέστρεψα πίσω στη  δουλειά μου .

30 Οκτωβρίου 2017

*Δεκαέξι μέρες στο σκάφος " SIRENE "

Επιτέλους,  εμφανίστηκε!!! Είχα ανησυχήσει πολύ. Όλα πήγαν την συνηθισμένη μορφή τους ξανά. 

 Την νύχτα,  μετά από το ρακί μας, φυσικά,  βγήκαμε έξω στο  κατάστρωμα για τσιγάρο. Σε μια στιγμή της συζήτησης μας ρωτάει ξαφνικά: " Σφύριξες την μπουρού; " Εγώ του απάντησα " ναι". Τότε το πρόσωπο του κιτρίνισε, άρχισε να πανικοβάλλεται,  τα τελευταία του λόγια ήταν: "Θα έρθουν σε λίγο να την πάρουν,  στην "SIRENE", μαζί με αυτήν και εμάς! Πρέπει να φύγουμε αλλιώς θα ..." Αυτά μου είπε και έπεσε...Έπεσε από το πλοίο!

 Λύπη και κλάμα έπεσε,  αλλά δε μπορούσε να σωθεί μέσα στο παγωμένο νερό. Τι να εννοούσε άραγε με τα τελευταία του λόγια; 

Δεν ξέρω...

2 Δεκεμβρίου 2017 

*Σαρανταοκτώ  μέρες στο σκάφος " SIRENE "

Σε δύο μέρες φτάνουμε στο Íkáteq επιτέλους! Θα μπορέσουμε να θάψουμε τον αγαπητό μας φίλο,  η οικογένεια του δε σήκωνε τα τηλέφωνα, μάλλον θα χρειαστεί να τους το πω αυτοπροσώπως όταν πάω Ελλάδα. 

Τα γεγονότα της επόμενης ημέρας, μέσα από τα λόγια του καπετάνιου...

 Με ξύπνησαν οι συναγερμοί,  σοκαρισμένος πήγα πάνω στην καμπίνα ελέγχου. Το σκάφος βυθιζόταν χωρίς ελπίδα,  όλοι έτρεξαν στις βάρκες ,  όμως διαπιστώσαμε ότι κάποιος τις είχε λύσει όλες. Λιποθύμησα ...

 Ξύπνησα,  επιπλέοντας σε ένα διάδρομο του πλοίου,  το νερό ήταν κρύο δε θα επιζούσα για πολύ ώρα,  το ήξερα  , ωστόσο κολύμπησα να βρω έξοδο. 

 Ξαφνικά, μπροστά μου βρέθηκε ένα ...ένα απερίγραπτο ζώο,  μισό ψάρι,  μισό σώμα γυναίκας. Από πίσω του βρέθηκαν κι άλλα του είδους του να φωνάζουν: " Sirene έλα!!! Έλα,  να σε βγάλουμε από αυτή την φυλακή! "
Πριν φύγουν , μου έδωσαν τον μπούσουλα του Νίκου. 

 Αυτή ήταν η στιγμή που κατάλαβα τα λόγια του Νίκου.  Όλα έβγαζαν νόημα να ήταν αργά...