Και ματαξαναματαξαναματαπιάνει ο Σολωμός τους στίχους μας και βάζει. (Από την Γ΄ Γυμνασίου του Μουσικού Σχολείου Ρόδου )

 Μετά από ένα χρόνο... αγρανάπαυσης, μιας και δεν είχα Λογοτεχνία Γ΄ Γυμνασίου, κι αφού το... φάντασμα του Σολωμού ακόμα δεν έχει εμφανιστεί να μας πλακώσει στις κατακεφαλιές,  επανερχόμαστε στην συμπλήρωση του στίχου που λείπει από το δεύτερο απόσπασμα του β΄ σχεδιάσματος των Ελεύθερων Πολιορκημένων. Και μάλιστα με παρέα... 

  Ως γνωστόν (αντιγράφω από τις παλιότερες αναρτήσεις), στο  2ο απόσπασμα του Β΄ Σχεδιάσματος
εύκολα μπορεί να γίνει αντιληπτό από τις τελίτσες και το γεγονός ότι ο στίχος "Λευκό βουνάκι πρόβατα κινούμενο βελάζει" μένει μετέωρος ως προς την ομοιοκαταληξία πως ένας (ή τρεις, ή πέντε, ή εφτά, ή...) στίχος λείπει, δεν τον έγραψε ποτέ ο Σολωμός.

II

O Απρίλης με τον Έρωτα χορεύουν και γελούνε,

κι όσ' άνθια βγαίνουν και καρποί τόσ' άρματα σε κλειούνε*.

.....................................................................................

Λευκό βουνάκι πρόβατα κινούμενο βελάζει,

και μες στη θάλασσα βαθιά ξαναπετιέται πάλι,

π' ολονυχτίς εσύσμιξε* με τ' ουρανού τα κάλλη.

Και μες στης λίμνης τα νερά, όπ' έφθασε μ' ασπούδα*,

έπαιξε με τον ίσκιο της γαλάζια πεταλούδα,

που ευώδιασε τον ύπνο της μέσα στον άγριο κρίνο·

το σκουληκάκι βρίσκεται σ' ώρα γλυκιά κι εκείνο.

Μάγεμα η φύσις κι όνειρο στην ομορφιά και χάρη·

η μαύρη πέτρα ολόχρυση και το ξερό χορτάρι.

Με χίλιες βρύσες χύνεται, με χίλιες γλώσσες κρένει*:

«Όποιος πεθάνει σήμερα χίλιες φορές πεθαίνει».

""κι όσα άνθια βγαίνουν και καρποί..."

  Μετά τη διδασκαλία του αποσπάσματος των "Ελεύθερων Πολιορκημένων" που ανθολογείται στο βιβλίο της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας και σε  συνεργασία με την συνάδελφο Χριστίνα Πολίτη που κάνει το μάθημα στο άλλο τμήμα του σχολείου, διαπράξαμε και φέτος την... ύβρη να συμπληρώσουμε εν είδει άσκησης δημιουργικής γραφής τον στίχο που λείπει. Ιδανικά, αλλά όχι υποχρεωτικά, θα έπρεπε κατά σειρά τα παιδιά να γράψουνε ένα στίχο με θέμα την φύση, που θα είναι γραμμένος σε ιαμβικό δεκαπεντασύλλαβο και θα ομοιοκαταληκτεί ζευγαρωτά με το "Βελάζει" του επόμενου στίχου.  (Σχολιασμός των Ελεύθερων Πολιορκημένων και άλλες δημιουργικές εργασίες, παρόμοιες ή όχι μπορείτε να δείτε στους ακόλουθους συνδέσμους:   "Ελεύθεροι Πολιορκημένοι : Σχεδίασμα Β'  (Απόσπασμα Ι,ΙΙ: εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ κι εδώ)  Σχεδίασμα Γ' (Απόσπ. 6, Ο Πειρασμός))

Ακολουθούν οι φετινοί στίχοι των παιδιών. 

Γ1 
Αναστασία Δ.
Φοράδα νεογέννητη ελεύθερη καλπάζει
 
Κωνσταντίνος Γαρ. 

Ο ήλιος κατακίτρινος την πρασινάδα λιάζει

Μαρία Ειρήνη Αντ.
Τα δέντρα αλλάζει η Άνοιξη, τους ποταμούς δαμάζει
 
Μαρία Γκ.
Κι ένα λουλούδι όμορφο στέκει και τους κοιτάζει
 
Θοδωρής Β. Μπ.
Όμορφη φύση μαγική, όλους μας γαληνιάζει
 
Ελένη Γκ.
Λευκό καΐκι μες τη θάλασσα πλέει κι έπειτα αράζει
 
Αθ. Ειρήνη
Κι ο θάνατος μες τα στενά αγνές ψυχές αρπάζει
 
Φίλιππος Β.
Το Μάρτη  βγάζει ο βοσκός κοπάδι με χαλάζι
 
Δέσποινα Κ.
Και καθώς λάμπει ο ουρανός λάμπει μαζί κι η πλάση
 
Μαρία Γ.  
Το χορταράκι πράσινο βγαίνει και δίπλα αράζει
 
Δημήτρης Ζ.
Κι οι Τούρκοι ψάχνουνε ξανά τους Έλληνες να βρούνε
 
Γ3
Ελίνα
Ο ήλιος βγαίνει το πρωί, φωτίζει και αγιάζει
 
Μαρία Χ.
Το βατραχάκι στα νερά αρχίζει και κοάζει
 
Αλεξάνδρα Φρ,
Τα δέντρα κλαιν από χαρά κι η φύση αναστενάζει
 
Μιχάλης Χ.
 Οι τουφεκιές αντιλαλούν κι η μάνα αναστενάζει
ή
Μακάρι να σκεφτόμουνα στίχο που να ταιριάζει 
 
Μαίρη
Κόκκινα ρόδα ανθίζουνε και τούτο τους ταιριάζει
 
Σοφία Χ.
Κι ο ίσκιος της βελανιδιάς τα παιδιά σκεπάζει
 
Σάββας Σ.
Και ο γαλάζιος ουρανός τα σύννεφα φωτίζει
 
 Μικές
Και τα κατσίκια τρέχουνε, και παίζουν και γελούνε
 
Χριστίνα Π.
Τα ηλιοτρόπια ανθίζουνε και τα πουλιά κελαηδούνε
 
Μαρία Φ.
Η άνοιξη που έρχεται κήπο ανθισμένο κουκουλιάζει
 
Μαρία Σ.
Τα πουλιά πετούσανε ανέμελα στην πόλη
Μέχρι που είδαν τους εχθρούς και θέλαν να φύγουν όλοι
Σκυλάκια τρέχανε να προλάβουνε τη φύση
Ήτανε τόσο όμορφη που ο ήλιος δεν ήθελε να ζήσει
 
Ηλίας
Όπως τα πουλιά πετούνε
Τόσο πέφτουνε τα φύλλα
Τόσο κι ο καιρός περνά
 
Οδυσσέας Π. 
Οι πεταλούδες είναι όμορφες και τούτο δεν αλλάζει
 
Κωνσταντίνα Χ.
Ήλιος φωτίζει το πρωί, το πρόβατο βελάζει
 
Σοφία Π.
Κι ένα βιβλίο ένα παιδί κάθεται κι ειρηνικά διαβάζει
 
Βαλάντης
Ό, τι προσφέρει η φύση στα αλήθεια εκεί ταιριάζει

Άννα Μαρία 

Κλαίει με δάκρυα πολλά στον κάμπο το μαράζι 

Κωνσταντίνα Π. 

Στο κάμπο εβασίλευε της ξενιτιάς η άκρη 

 
Γ2
Λαμπρινή
Η πεταλούδα στην λιμνούλα κάθεται και θαυμάζει
 
Αγγελική
Και οι μέρες όμορφα περνούν και ο καιρός αλλάζει
 
Όλγα
Κι όσο οι μέρες μεγαλώνουν τόσο το τουφέκι τρομάζει
 
Τσαμπίκα
Όταν αλλάζει ο καιρός και δεν ξεσπάει το χαλάζι
 
Οδυσσέας Λ.
Νοιώθω  και βλέπω τον εχθρό πιο κοντά να πλησιάζει
 
Κατερίνα Μ.
Στην ησυχία της φύσης βρίσκονται χωρίς να τους πειράζει
 
Γιάννης
Όταν το τοπίο αλλάζει και ένα παιδί φωνάζει
 
Ειρήνη
Τη νύχτα κοιμούνται μακριά, κάτι δεν τα τρομάζει
 
Δαμιανός
Κι πεινασμένος άνθρωπος στον Αγαρηνό φωνάζει
 
Γιώργος
Η φύση είναι όμορφη τίποτα δεν αλλάζει
 
Κωνσταντίνος Μπιλ.
Κι η φύση αν είναι όμορφη τίποτα δεν αλλάζει
 
Λευτέρης
Τ’ αστέρια ανυπομονούν κι η νύχτα πλησιάζει
 
Μαριάνθη
Σπουργίτι μες τις φυλλωσιές γλυκά να κελαηδάει
 
Βίκυ
Καθώς γκαρίζει ο γάιδαρος και το σκυλί γαβγίζει
 
Εριέττα
Καθώς ο κόκορας λαλεί κι η γάτα νιαουρίζει
 
Αντζελίνα
Πάνω στο στάχυ το μακρύ ο άνεμος συχνάζει
 
Ραφαήλ
Η φύση είναι όμορφη και όλα τα σκεπάζει
Αν παρακμάζει η ζωή κανέναν δεν τον νοιάζει
 
Μάξιμος
Και το τουφέκι που χτυπά τον κόσμο τον ταράζει
 
Κωνσταντίνος Μπαρ.
Το αλογάκι χαρούμενο εκεί στο βουνό καλπάζει

Μουσικούλα δεν έβαλα, ε; Παράλειψις...