Στην Ανδρομέδα και τη Γη: Πλούτωνας, πρίγκηψ και φτωχός (Και λίγα λόγια για τον Χάροντα)

     Φαίνεται ότι το μήλο έπεσε κάτω από την μηλιά.

Σε κάποια γιορτή πριν από χρόνια, είχα φέρει την Εύα, την κόρη μου τότε και μεγάλη μου κόρη σήμερα, στο σχολείο και εκστασιάστηκε με την αφίσα του ηλιακού συστήματος που είναι κρεμασμένη στο πλατύσκαλο μεταξύ ισογείου και πρώτου ορόφου. Και κόλλησε με τους πλανήτες... Οι αγαπημένοι της είναι ο Άρης, επειδή είναι κόκκινος και το κόκκινο είναι το αγαπημένο της χρώμα, και ο  Πλούτωνας, για δύο λόγους. Ο πρώτος είναι επειδή είναι ο πιο παγωμένος και όταν δεν είναι η Στρουμφίτα είναι η Έλσα. Και ο δεύτερος επειδή της αρέσει η λέξη, διότι το παιδί έχει και φιλολογικές καταβολές. Και μιας και ο Άρης είναι εδώ, γειτονάκι μας και όλοι ξέρουμε τον βίο και την πολιτεία του, εμείς στην παρούσα ανάρτηση θα αναφερθούμε στον Πλούτωνα,

 αυτό το καταταλαιπωρημένο ουράνιο σώμα με την βασανισμένη ιστορία, τον άφραγκο Ωνάση, το οποίο ήταν μοναχοπαίδι και μοναχογιός κι έγινε ψυχοπαίδι και παραγιός, που ήταν δήμαρχος και έγινε κλητήρας, που ήταν πρίγκιπας και έγινε φτωχός και που σαν άλλη Μήτση Κωνσταντάρα θα μπορούσε να πει: «Άτιμη Δ.Α.Ε. που άλλους τους ανεβάζεις και άλλους  τους υποβιβάζεις σε καθεστώς πλανήτη-νάνου.»   

      Μια συναρπαστική ιστορία, δηλαδή, γεμάτη ίντριγκες, ανατροπές, περιπέτειες,  ένταση και πάθος, στην αρχή της οποίας εμπλέκεται δια της πλαγίας οδού και ο Άρης… Γιατί η ανακάλυψη, που λέτε,  του  Πλούτωνα έγινε με πολύ κόπο μεν εντελώς κατά λάθος δε. Ο Πέρσιβαλ Λόουελ ήταν ένας τύπος σαν εμένα, κολλημένος με την Αστρονομία. Μόνο που όχι σαν εμένα ήταν καλός και στα μαθηματικά. Και εντελώς όχι σαν εμένα, ήταν πλούσιος. Πολύ πλούσιος! Τόσο πλούσιος που έχτισε για τον εαυτό του ένα υπερσύχρονο Αστεροσκοπείο, το οποίο παρεμπιπτόντως λειτουργεί μέχρι και σήμερα. Μόνο που μπορεί ως επιχειρηματίας να ήταν άψογος, σαν αστρονόμο όμως δεν τον ήθελε! Καθόλου όμως. Σκοπός της κατασκευής του αστεροσκοπείου ήταν μια ιδέα  που είχε συναρπάσει τον κόσμο στο τέλος τους 19^ου αιώνα και την πρώτη δεκαετία του 20^ου, η ζωή στον Άρη. Η πεποίθηση ότι ο Άρης κατοικούταν ήταν τόσο έντονη που, όταν το 1877 ανακαλύφθηκαν οι δορυφόροι του πλανήτη, ο Φόβος και ο Δείμος, ενώ οι ιδανικές  συνθήκες  παρατήρησης του Άρη ήταν το 1862 και δεν ανακαλύφθηκε τίποτα, η άποψη που κυριάρχησε ήταν πως τους έφτιαξαν οι Αρειανοί στο μεταξύ και τους έβαλαν σε τροχιά.  Η αντίληψη αυτή βασίζονταν, μεταξύ άλλων,  στην σωστή εν πρώτοις εικασία ότι οι ευθείες γραμμές που είχαν παρατηρηθεί στην επιφάνεια του πλανήτη δεν θα μπορούσε να έχουν δημιουργηθεί από τη φύση, άρα λογικά θα ήταν δημιουργήματα νοημόνων όντων. Μόνο που όπως απέδειξε το 1908 ένας άλλος αστρονόμος, ο Αντωνιάδης, οι ευθείες αυτές γραμμές δεν υπήρχαν στην πραγματικότητα, ήταν οφθαλμαπάτη. 

  Έτσι ο Λόουρι στράφηκε στο άλλο ζήτημα που συνάρπαζε τους αστρονόμους της εποχής του. Ανωμαλίες στην τροχιά του Ουρανού οδήγησαν το 1847 στην ανακάλυψη του Ποσειδώνα. Ωστόσο, ακόμα και έτσι παρατηρούνταν αποκλίσεις στην τροχιά των δυο πλανητών, με αποτέλεσμα να υποθέσουν ότι αυτές προκαλούταν από την έλξη ενός ακόμα πλανήτη, του 9^ου πλανήτη  του ηλιακού συστήματος, του πλανήτη Χ., όπως αποκαλούταν (όλως τυχαίως και  σήμερα οι αστρονόμοι  ψάχνουν έναν τουλάχιστον πλανήτη Χ, ο οποίος να εξηγεί την παράξενη τροχιά των ουράνιων σωμάτων που βρίσκονται μετά τον Πλούτωνα). Μόνο που  αυτός δεν ήταν ο Πλούτωνας ούτε και θα μπορούσε να είναι,  γιατί όταν ανακαλύφθηκε, αποδείχθηκε ότι το μέγεθός του  πολύ ήταν μικρό  ώστε να επηρεάζει στο ελάχιστο την τροχιά του Ποσειδώνα. Και γιατί, ακόμα χειρότερα,  οι εν λόγω αποκλίσεις δεν ήταν πραγματικές και οφειλόταν στον τρόπο υπολογισμού των μετρήσεων, απόρροια  των ελλιπών  δεδομένων που λάμβαναν  οι αστρονόμοι με βάση τις  γνώσεις της εποχής.

   Αλλά αυτό αποκαλύφθηκε αργότερα. Στο μεταξύ ο καημένος ο Λόουρι, άφησε τον Άρη και πήγε
στο… πουρνάρι, ψάχνοντας ανελλιπώς και εις μάτην τον άγνωστο πλανήτη μέχρι τον θάνατό του, το 1916. Η αναζήτηση ωστόσο, συνεχίστηκε και τα επόμενα χρόνια, εν μέσω και κατόπιν  οικογενειακών αντιζηλιών και δικαστικών διαμαχών, καθώς η χήρα του Λόουρι διεκδικούσε για λογαριασμό της χρηματικές  χορηγίες για το αστεροσκοπείο. Και τελικά, το 1930, ένας πιτσιρικάς αστρονόμος, ο Κλάιντ Τόμπω, ανακάλυψε στις 18 Φεβρουαρίου τον νέο πλανήτη (Πράγμα που σημαίνει ότι στο ζώδιο είναι Υδροχόος και  ότι έχει, ωροσκόπο στους Διδύμους,  Σελήνη στο Σκορπιό, και …Πλούτωνα στον Καρκίνο, για τα υπόλοιπα δες εδώ, μη δεις καλύτερα, μπαρούφες είναι) συγκρίνοντας φωτογραφίες της 23^ης  και της 28^ης Ιανουαρίου. 

Η πρώτη φωτό, το 1909

  Στο αστεροσκοπείο  που έφτιαξε ο Λόουρι.... Με το τηλεσκόπιο που αγόρασε ο Λόουρι...  Καθισμένος,  που λέει ο λόγος, στην καρέκλα  του Λόουρι…  Ο  οποίος Λόουρι, κατά τραγική ειρωνεία, είχε ήδη φωτογραφίσει το 1915 τον Πλούτωνα αλλά δεν αντιλήφθηκε ότι είναι ο καινούργιος πλανήτης, ενώ η πρώτη φωτογραφία του Πλούτωνα είχε τραβηχτεί ήδη από το 1909, από το αστεροσκοπείο του Γιορκ. Διότι κάρμα ιζ ε μπιτς, αν θέλετε να ξέρετε…

 Η ανακάλυψη του καινούργιου πλανήτη προκάλεσε πάταγο σε ολόκληρο τον κόσμο και ειδικά στην Αμερική, καθώς ήταν ο πρώτος που ανακαλύφθηκε εκεί - και μάλιστα από Αμερικάνο- και έτσι το γεγονός πλασαρίστηκε ως απόδειξη της  πρωτεύουσας σημασίας στο παγκόσμιο γίγνεσθαι που διεκδικούσε τότε η χώρα. Περίπου 3000 ονόματα προτάθηκαν για το ουράνιο βρέφος και τελικά επελέγη το όνομα «Πλούτωνας», το οποίο πρότεινε η Βενέτια  Μπάρνεϊ, ένα εντεκάχρονο κορίτσι, με βάση της αρχή της ονοματοδοσίας των αστρονόμων να δίνονται στους πλανήτες ονόματα θεών της ελληνορωμαϊκής μυθολογίας. Παράλληλα, έτσι θα  αποτινόταν  και φόρος τιμής και στον Λόουρι,  καθώς τα πρώτα δυο γράμματα αλλά και το σύμβολο του νέου πλανήτη, ένα P εγγεγραμμένο σε ένα L, παραπέμπουν  στα αρχικά του ονοματεπωνύμου του.

  Από την αρχή, πάντως ο νέος πλανήτης φάνηκε ότι είναι πολύ ιδιαίτερος κι ας έγινε αντιληπτό αμέσως ότι δεν ήταν τόσο μεγάλος όσο  περίμεναν.   Και αυτό φάνηκε όταν άρχισαν να υπολογίζουν την τροχιά του. Μολονότι είναι ο πιο μακρινός πλανήτης  από τον Ήλιο, σε κάποια φάση των 248 χρόνων που χρειάζεται για να ολοκληρώσει μια πλήρη περιστροφή γύρω από τον Ήλιο, τον πλησιάζει περισσότερο από τον Ποσειδώνα, με αποτέλεσμα να εναλλάσσονται στην θέση του πιο απομακρυσμένου πλανήτη, καθιστάμενοι έτσι το αστρονομικό παράδειγμα της θεωρίας του Σρέντιγκερ! Καθώς πλην αστρονόμων, πόσοι γνωρίζουν τώρα που μιλάμε την ακριβή θέση του Πλούτωνα και του Ποσειδώνα;  Άρα, και είναι και δεν είναι ο Πλούτωνας  πιο μακριά από τον Ήλιο από ότι ο Ποσειδώνας ! (Ψιτ, άμα σας ρωτήσουν να πείτε ότι από το 1999 και για αρκετό καιρό ακόμα ο Πλούτωνας είναι πιο μακριά).

  Τα προβλήματα για τον Πλούτωνα ως πλανήτη ξεκίνησαν σε ανύποπτο χρόνο με αφορμή ένα ευτυχές γεγονός. Το 1978 ανακαλύφθηκε το κολλητάρι του, ένας δυσανάλογα μεγάλος για το μέγεθος του Πλούτωνα δορυφόρος, ο Χάροντας. Το γεγονός αυτό οδήγησε σε μια ακριβέστερη μέτρηση της διαμέτρου του Πλούτωνα (2360 χιλιόμετρα νόμιζαν) και στον ορθότερο υπολογισμό της  μάζας του, η οποία φάνηκε είναι ότι είναι πολύ πολύ πολύ πολύ μικρή. Πράγμα που  σήμαινε πως  ο Πλούτωνας  δεν είναι απλά μικρός! Είναι πολύ μικρότερος από όσο υπολόγιζαν. Αυτό ωστόσο, σε πρώτη φάση δεν επηρέασε ιδιαίτερα την πλανητική υπόστασή του με αποτέλεσμα ένας μελλοντικός φιλόλογος, ερωτικός μετανάστης στη Ρόδο,  να βγάλει το Δημοτικό  την δεκαετία του ’80 σε ένα ορεινό σχολείο της Μάνης ζώντας σε ένα ηλιακό σύστημα με  εννιά πλανήτες.  

   Αυτό δε άλλαξε ούτε την δεκαετία του ’90,  επί της ουσίας, μολονότι είχαν ανακαλυφθεί  κι άλλα  το ίδιο μικρά ουράνια σώματα, πέραν του Πλούτωνα και πέρα απ'τον Πλούτωνα, και είχαν ακουστεί κάποιου ψίθυροι που αμφισβητούσαν την… πλανητικότητά του. Στο μεταξύ, τα χρόνια εκείνα ο Πλούτωνας ήταν  ο μόνος πλανήτης  που δεν είχε εξερευνηθεί από  κάποια διαστημική αποστολή, καθώς το Βογιατζερ 2 μετά την διέλευση του από τον Ποσειδώνα δεν κατευθύνθηκε προς τον Πλούτωνα, άλλα άλλαξε κατεύθυνση προς την προγραμματισμένη του πορεία έξω από το ηλιακό σύστημα. Έτσι, αποφασίστηκε να αποσταλεί μια ερευνητική αποστολή στον Πλούτωνα άμεσα, πριν απομακρυνθεί από τον Ήλιο, οπότε για τα επόμενα 200 χρόνια δεν θα δυνατό να διερευνηθεί η επιφάνειά του, επειδή η ατμόσφαιρα  του θα παγώσει και θα πέσει σα χιόνι πάνω της,  καθιστώντας έτσι αδύνατη την μελέτη της. Η αποστολή αυτή ονομάστηκε «New Horizons» και ξεκίνησε το 2004, εφοδιασμένη  με τα πιο υπερσύγχρονα  μηχανήματα και  λίγη από  την τέφρα του Τόμπω, τιμής  ένεκεν…

Sad Pluto 

     Και κάπου εκεί η σκληρή και αδυσώπητη μοίρα έδειξε το σκληρό και αδυσώπητο πρόσωπό της με σκληρό και αδυσώπητο τρόπο… Το 2005 ο  αστρονόμος Μάικ Μπράουν και η ομάδα του ανακάλυψαν ένα νέο ουράνιο σώμα, που ονομάστηκε  Έριδα, με χαρακτηριστικά παρόμοια με αρκετά του Πλούτωνα. Η Έριδα θεωρήθηκε εσφαλμένα ότι είναι πολύ μεγαλύτερη του Πλούτωνα (στην πραγματικότητα η διάμετρος της είναι λίγο μικρότερη και η μάζα της λίγο μεγαλύτερη). Στην αρχή θεωρήθηκε κι εκείνη πλανήτης, αλλά η ανακάλυψή της  σε συνδυασμό με την ανακάλυψη κι άλλων λίγο μικρότερων από τον Πλούτωνα ουράνιων σωμάτων πέρα από τον Ποσειδώνα, οδήγησε τον Μπράουν να θέσει υπό αίρεση την  πλανητική ιδιότητα του Πλούτωνα με  το σκεπτικό ότι έχουν ανακαλυφθεί και θα ανακαλυφθούν στον μέλλον περισσότερα παρόμοιου μεγέθους  ουράνια σώματα. Λες κι είναι κακό για κάποιο λόγο,  να έχουμε,  ξέρω γω,  ένα ηλιακό σύστημα με 12 ή 13 πλανήτες! Θα είναι καμιά προφητεία του Παΐσιου… Πάντως, για να είμαστε δίκαιοι, την ίδια διαδικασία είχαν ακολουθήσει οι  αστρονόμοι όταν μετά τους μεγάλους  αστεροειδείς που θεωρήθηκαν πλανήτες, άρχισαν να ανακαλύπτονται έπειτα σωρηδόν ολοένα και περισσότεροι, σήμερα έχουν ανακαλυφθεί εκατοντάδες χιλιάδες….

    Εν πάση περιπτώσει, το ζήτημα συζητήθηκε  τον Αύγουστο του 2006 στο συνέδριο της Δ.Α.Ε. στην Πράγα. Εκεί οι σύνεδροι με ένταση και πάθος πρότειναν διάφορους ορισμούς της έννοιας του πλανήτη (ένας από τους οποίους παρεμπιπτόντως έκανε πλανήτη και τον Χάροντα, τον δορυφόρο του Πλούτωνα, εφόσον  είναι εξαιρετικά μεγάλος  αναλογικά με το μέγεθος του Πλούτωνα και τα δυο ουράνια σώματα αποτελούν ουσιαστικά ένα διπλό σύστημα και περιστρέφονται αντικριστά γύρω από ένα κέντρο βάρους που βρίσκεται  εκτός του Πλούτωνα), μέχρι που τελικά η... παράγκα του Μάικ Μπράουν υπερίσχυσε και ορίστηκε ότι για να είναι ένα ουράνιο σώμα πλανήτης πρέπει να περιστρέφεται γύρω από το άστρο του (εν προκειμένω τον Ήλιο), να έχει αρκετή μάζα, ώστε να έχει πάρει σφαιρικό σχήμα, και να έχει καθαρίσει την τροχιά του. Όσα ουράνια σώματα  πληρούν μόνο τις δυο πρώτες προϋποθέσεις,  χαρακτηρίζονται ως  πλανήτες- νάνοι. Και κάπως έτσι, εν μία νυκτί, ο Ποσειδώνας ξανάγινε ο τελευταίος πλανήτης του ηλιακού συστήματος και ο Πλούτωνας, επειδή μπαίνει στην τροχιά του Ποσειδώνα και επηρεάζεται από την έλξη του, εξέπεσε από πλανήτη σε πλανήτη νάνο.

   Η υποβάθμιση του Πλούτωνα προκάλεσε μεγάλη εντύπωση και είχε ποικίλες αντιδράσεις, ειδικά στην Αμερική.  Πρώτα από όλα,  όλα τα επιστημονικά βιβλία βρέθηκαν ξαφνικά να είναι ανεπίκαιρα. Και είναι χαρακτηριστικό ότι εκείνη τη χρονιά δεν κυκλοφόρησαν εγκυκλοπαίδειες, λεξικά και εκπαιδευτικά βιβλία, ώστε να προλάβουν να κάνουν απντέητ. Η αποπλανητοποίηση αυτή αντιμετωπίστηκε με σκεπτικισμό  και αμφισβητήσεις και από την κοινή γνώμη. Γράφτηκαν άρθρα και τραγούδια για το γεγονός, διοργανώθηκε μια ψηφοφορία με σκοπό την επαναπλανητοποίηση του Πλούτωνα και δημιουργήθηκε μια καινούργια λέξη,  το ρήμα «to pluto», το οποίο σημαίνει «υποβιβάζω κάποιον χωρίς να το αξίζει». Σε κάποιες δε περιπτώσεις, θεωρήθηκε πως ήταν αντιαμερικανική ενέργεια εφόσον, όπως είπαμε, ήταν ο πρώτος πλανήτης που ανακαλύφθηκε από Αμερικάνο και  θεωρήθηκε αυτό ως σύμβολο της  αμερικανικής ανωτερότητας και κυριαρχίας.  Και οι αστρολόγοι δεν είδαν με καλό μάτι την  αποπλανητοποίηση του Πλούτωνα, πόσο μάλλον που δεν την είχαν προβλέψει κιόλας. Και την οργή τους επέτεινε το  γεγονός ότι ήταν η δεύτερη φορά μέσα σε λίγα χρονιά που  οι αστρονόμοι τολμούσαν, οι ασυνείδητοι, να μπουν στα χωράφια τους, μετά την αποκάλυψη του Οφιούχου ως 13^ου ζωδίου λίγο νωρίτερα. Το οποίο τους χαλούσε την γεωμετρία του 12 και την μαρέγκα. Αλλά ας αφήσουμε τους αγύρτες κι ας πάμε σε κανονικούς ανθρώπους… Διότι και μέσα στους κόλπους της Αστρονομίας η διαφωνία ήταν έντονη και εδράστηκε κυρίως επί της διαδικασίας αλλά και επί του ορισμού. Γιατί η ψηφοφορία για το ζήτημα  έγινε την τελευταία μέρα του συνεδρίου, όταν  οι περισσότεροι σύνεδροι είτε είχαν φύγει ήδη από την Πράγα είτε είχαν αποχωρήσει από το συνέδριο και μάζευαν για να φύγουν στα ξενοδοχεία τους. Οπότε θεωρήθηκε εξαιρετικά άκομψο, τουλάχιστον, να αποφασίσουν 430 άτομα για ένα ζήτημα που αφορά περίπου 9.000 ανθρώπους, όσος δηλαδή είναι ο αριθμός των μελών της Διεθνούς Αστρονομικής Εταιρείας. Αλλά  ούτε και η ΝΑΣΑ  δεν είδε  ούτε αυτή με καλό μάτι την  απόφαση των συνέδρων, εφόσον οι «Νέοι Ορίζοντες»  είχαν ξεκινήσει το 2004 για ένα πλανήτη και θα έφταναν τελικά σε έναν πλανήτη νάνο, άρα μιλάμε στην πραγματικότητα για μια υποβάθμιση του κύρους της αποστολής. Ο υπεύθυνος δε της αποστολής  θεώρησε ότι είναι ανακριβής ο ορισμός της έννοιας του πλανήτη και κυρίως το κομμάτι που σχετίζεται με την τροχιά. Διότι με την ίδια λογική, όπως υποστήριξε, δεν είναι πλανήτες ούτε ο Ποσειδώνας, ακριβώς εξαιτίας του… Πλούτωνα, ούτε ο Δίας, η Γη και ο Άρης εξαιτίας των Τρώων με τους οποίους μοιράζονται την τροχιά τους….

Sad Pluto too
/two

 Ούτε και σε μένα άρεσε η αποπλανητοποίηση του Πλούτωνα καθώς μου προξένησε πολλά προβλήματα. Όχι γιατί άμα πήγαινα στον «Εκατομμυριούχο» θα γινόμουνα ρεζίλι και θα έχανα και τα λεφτά, εφόσον μέχρι πρόσφατα στο δικό μου το σύμπαν ο Πλούτωνας ήταν ακόμα πλανήτης χωρίς αμφισβήτηση. Αλλά γιατί ξέρεις τι κουραστικό που είναι να ψάχνεις στα βιβλιοπωλεία και στα ιντερνέτ για τραγούδια και βιβλία που να περιλαμβάνουν τον Πλούτωνα στους πλανήτες, για να μη γκρινιάζει η κόρη σου; Χτες, ας πούμε, βρήκαμε ένα ωραιότατο βιβλίο για το ηλιακό σύστημα και μόλις είδε ότι δεν έχει τον Πλούτωνα, το πέταξε μετά βδελυγμίας.  Οπότε κατέληξα κι εγώ να ενστερνίζομαι τον πολιτιστικό ορισμό της  λέξης «πλανήτης» που συνοψίζεται στο εξής: «Είναι πλανήτης,  αν όλοι οι άνθρωποι, θεωρούν ότι είναι πλανήτης». Δεν κατάλαβα δηλαδή!  Δουλειά της Δ.Α.Ε.  είναι να μου πει τι να πιστεύω; 

    Οκ, είναι δουλειά της  Δ.Α.Ε.. γράψτε λάθος… Και μάλιστα, για να είμαστε δίκαιοι πρέπει να πιστώσουμε στον Μπράουν ότι  εξαιτίας της πρόταση του απώλεσε  και ο ίδιο τη φήμη του να  είναι ένας άνθρωπος που ανακάλυψε ένα πλανήτη, την Έριδα που κι αυτή αποπλανητοποιήθηκε, και πρέπει να τονίσουμε ότι, όπως και πιο πάνω επισημάνθηκε,  οι αστρονόμοι της εποχής μας έκαναν το ίδιο ακριβώς που έκαναν  οι παλιότεροι  αστρονόμοι με τους αστεροειδείς. Στην αρχή τους θεώρησαν πλανήτες και μετά όταν είδαν ότι ανακαλύπτονται σωρηδόν δημιούργησαν τον όρο «αστεροειδής». 

     Οπότε, ας χρησιμοποιήσω την παρακάτω ιστορία ώστε να εκφράσω αυτό που θέλω να πω:  Όταν ήμουν φοιτητής  φύγαμε  από ένα πάρτι στο Κουκάκι με κάποιες φίλες  από τη Σχολή και  πήραμε ένα ταξί για να πάμε σε ένα άλλο πάρτι στα Πατήσια. Εκείνη την εποχή  ήταν  της μοδός  ένα τραγούδι  της Αγγελικής Δημητρίου με τίτλο  «Ήθελα να ‘ξερα δε ντρέπεσαι».

  Και δεν ξέρω πώς, μέσα στο ταξί αρχίσαμε να ψάχνουμε πώς θα ήταν στα αρχαία ελληνικά η φράση. Οι μισοί λέγαμε πως είναι πλάγιος λόγος , άρα και στα αρχαία θέλει πλάγιο λόγο και άρα πλάγια ερωτηματική πρόταση, οπότε η φράση θα ήταν  «ήθελον γνώναι εί ουκ αισχύνεσαι». Οι άλλοι μισοί ότι είναι σε ευθύ λόγο, άρα και στα αρχαία θα έπρεπε να είναι ευθύς ο λόγος και να μεταφράσουμε «ήθελον γνώναι: “ουκ αισχύνεσαι;”».  Σε όλη τη διαδρομή επιχειρηματολογούσαμε υπέρ της μίας ή της άλλης άποψης. Μέχρι που ξαφνικά στο ύψος της Πλατείας Αμερικής ο ταξιτζής τραβάει απότομα χειρόφρενο και μας λέει: «Παιδιά, ή ή θα το λύσετε ή θα σας κατεβάσω». Και το λήξαμε γιατί θέλαμε να πάμε στο πάρτι, πράγμα που τελικά αποδείχθηκε λάθος, διότι το πάρτι στα  Πατήσια το τελείωσε η αστυνομία κάνα μισάωρο αφότου πήγαμε, ενώ το άλλο στο Κουκάκι έγινε θρυλικό. Αλλά αυτό που θέλω να πω είναι  ο ταξιτζής είμαστε εμείς όσον αφορά το συγκεκριμένο αστρονομικό ζήτημα. Η κοινή γνώμη δηλαδή δεν είναι υποχρεωμένη να παρακολουθεί τις εξελίξεις που υπάρχουν στα πλαίσια κάποιας επιστήμης, όταν τουλάχιστον δεν  επηρεάζουν την καθημερινότητά τους.  Χαρακτηριστικά, να πω  ότι ο κύκλος μου,  ο οποίος έτυχε να αποτελείται στη συντριπτική του πλειοψηφία από ανθρώπους που έχουν τουλάχιστον ένα πτυχίο, κάποιοι από αυτούς σε θετικές επιστήμες έμαθε, ομοίως στη συντριπτική του πλειοψηφία, από μένα ότι ο Πλούτωνας δεν είναι πια πλανήτης, όταν τους έλεγα τα βάσανά μου πως δεν βρίσκω εύκολα βιβλία με το Πλούτωνα ως πλανήτη και γκρινιάζει η Εύα. Και εννοείται ότι αντέδρασε με δυσαρέσκεια. Οπότε αυτό που προσπαθώ να πω μέσω… Αλεξανδρούπολης είναι ότι  ουσιαστικά οι αντιδράσεις μας αυτές είναι απόρροια της ευρείας διάδοσης της εκπαίδευσης, στον ανεπτυγμένο τουλάχιστον κόσμο. Στα μέσα του 19^ου αιώνα η  Δήμητρα, η Εστία και οι υπόλοιποι αστεροειδείς υπέστησαν την ίδια μοίρα με του Πλούτωνα, αλλά αυτό ήταν τότε ένα εσωτερικό πρόβλημα μεταξύ των αστρονόμων. Ο μέσος άνθρωπος, η κοινή γνώμη, προσπαθούσε απλά να επιβιώσει μέσα στα ορυχεία και τα εργοστάσια ώστε να φτάσει μέχρι το 36, καθώς ο μέσος όρος ζωής ήταν περίπου 35 χρόνια… Σήμερα όμως έχουμε πάει όλοι σχολείο και έχουμε αποκτήσει ευρύτατες γενικές γνώσεις για τα πράγματα, οι οποίες καθορίζουν σε ένα βαθμό τη κατανόησή μας για τον κόσμο. Άρα ο φόβος μας για την αλλαγή όσων μάθαμε, είναι αντίστοιχος του φόβου που μας προκαλείται με την απλοποίηση της ορθογραφίας. Μας κάνει να νοιώθουμε ανασφάλεια γιατί βλέπουμε ότι ο κόσμος  μας αλλάζει ερήμην μας, κι ότι  ο χρόνος κυλάει, κι ότι πράγματα που θεωρούσαμε βεβαιότητες δεν ισχύουν πια. Χώρια που  μάθαμε στο Δημοτικό ήδη να αντιμετωπίζουμε το ηλιακό σύστημα σαν το σπίτι μας και νοιώθουμε τον Πλούτωνα και τους άλλου πλανήτες, όπως έναν δικό μας άνθρωπο. Άρα εύλογα αντιδρούμε όταν βλέπουμε να υποβιβάζεται, όπως θα αντιδρούσαμε αν προσβάλλονταν κάποιος οικείος μας. Στο κάτω κάτω. είπα ότι δεν βρίσκω εύκολα τραγούδια και βιβλία με τον Πλούτωνα να συγκαταλέγεται στους πλανήτες, όχι ότι δεν βρίσκω καθόλου. Στην πραγματικότητα, τα εκπαιδευτικά παιδικά βιβλία παρουσιάζουν τον Πλούτωνα με τρεις διαφορετικούς τρόπους. Αρκετά είναι εκείνα που τον αναφέρουν ως πλανήτη «κανονικά», άλλα τον αναφέρουν ως πλανήτη νάνο, ξεκαθαρίζοντας ότι παλιά ήταν πλανήτης, και αρκετά είναι εκείνα που απλά αναφέρουνε  αόριστα και ουδέτερα ότι «κάποιοι θεωρούν ότι δεν είναι πλανήτης». Σε όλα όμως γίνεται αναφορά στην πλανητική του υπόσταση!  Για να μην τα πολυλογώ δηλαδή, αλίμονο, εννοείται πως η Δ.Α.Ε. καθορίζει αν είναι ή δεν είναι πλανήτης ο Πλούτωνας και ο κάθε Πλούτωνας. Απλά θα γίνει  η γνώση αυτή κοινό κτήμα, όταν θα πάψουμε να είμαστε  πλειοψηφία όσοι πήγαμε σχολείο πριν το 2010. Ή και όχι. Εδώ το 2019 υπάρχει αστρονόμος της ΝΑΣΑ που δηλώνει πως ο Πλούτωνας είναι πλανήτης και μάλιστα τονίζει ότι κάνει αυτή τη δήλωση με την ιδιότητά του αυτή, όχι ως ιδιώτης. Άσε που το βιβλίο  Αστρονομίας της Β΄ Λυκείου που έχω, έκδοση του 2012, αλλά και το ηλεκτρονικό βιβλίο θεωρούν ακόμα τον Πλούτωνα πλανήτη.  Αλλά βέβαια από τους δορυφόρους του γνωρίζουν μόνο τον Χάροντα και αγνοούν καμιά εκατοστή δορυφόρους του Δία και του Κρόνου! Με άλλα λόγια αγνοούν ό,τι ανακαλύφθηκε στον 21^ο αιώνα. Αυτό όμως είναι μια άλλη ιστορία, κι άλλωστε το μάθημα έχει βγει από τη λίστα των επιλεγομένων μαθημάτων , στερώντας μου τη δυνατότητα να γίνω ο πρώτος φιλόλογος που θα διδάξει Αστρονομία.  

    Στο μεταξύ βέβαια, ο Πλούτωνας  συνεχίζει να γυρίζει γύρω από τον Ήλιο χορεύοντας μπάλο με τον Χάροντα, όπως κάνει εδώ και δισεκατομμύρια χρόνια, παγερά (στην κυριολεξία και στη μεταφορά) αδιάφορος (στην μεταφορά) για το τι τον θεωρεί ένα εφήμερο είδος ζωής κάπου πολύ μακριά… Οπότε ας αναφερθούμε στα χαρακτηριστικά του, μιας και μετά την άφιξη του “New Horizons” το 2015 οι πληροφορίες που έχουμε  για αυτόν  και για το σύστημά του  είναι περισσότερες από ποτέ…

Ο Πλούτωνας, λοιπόν, είναι ένας μικρός, παγωμένος και πολύ ενδιαφέροντας κόσμος  που ακόμα δεν είναι σίγουρο από πού προήλθε. Επειδή η σύσταση του είναι παρόμοια  με τον Τρίτωνα, τον κατά τι  μεγαλύτερο δορυφόρο του Ποσειδώνα,  παλιότερα πίστευαν ότι ο Πλούτωνας ήταν φεγγάρι του Ποσειδώνα που το εξεδίωξε από την τροχιά του ο Τρίτωνας.  Γρήγορα ωστόσο σταμάτησε να φαίνεται πιθανή αυτή η εκδοχήμ καθώς Ο Πλούτωνας πότε δεν πλησιάζει τόσο κοντά τον Ποσειδώνα και έτσι  θεωρήθηκε ότι πιθανότερο είναι το ανάποδο σενάριο, να  παγιδεύτηκε ο Τρίτωνας  από την έλξη του Ποσειδώνα και να έγινε φεγγάρι του.
    Μια άλλη άποψη που διατυπώθηκε είναι ότι ο Πλούτωνας ήταν αρχικά ένας τεράστιος κομήτης που τον συνέλαβε μεν έλξη  του Ποσειδώνα  και του άλλαξε τη τροχιά, αλλά όχι αρκετά ώστε να γίνει δορυφόρος του. Αυτό συμβαίνει γιατί ο Πλούτωνας βρίσκεται στην λεγόμενη Ζώνη του Κάιπερ, την ευρύτερη περιοχή στην οποία δημιουργούνται οι κομήτες και παρουσιάζει κοινά στοιχεία με αυτούς ως προς την σύσταση και τη δομή του.  Αν  μάλιστα μεταφέραμε τον Πλούτωνα εδώ που βρίσκεται η  Γη,  η παγωμένη ατμόσφαιρα του θα εξαχνωνόταν και θα αποκτούσε κι αυτός ουρά, όπως οι κομήτες.  Στα πλαίσια αυτά, σήμερα πιστεύεται ότι αποτελείται από την συνένωση πολλών κομητών, ενός δις περίπου, που συγκολλήθηκαν σε κάποιο  πρώιμο στάδιο της εξέλιξης του ηλιακού συστήματος. Γενικά τα μεταποσειδώνια αντικείμενα που βρίσκονται στην ζώνη του Κάιπερ αποτελούνται από ύλη η οποία στο πρώτος στάδιο της δημιουργίας του πλανητικού μας συστήματος δεν εξελίχθηκε  σε πλανήτη.  Στο μεταξύ, έγιναν διάφορες καραμπόλες στο κοσμικό μπιλιάρδο. Ο Δίας εξοβέλισε σε πρώτη φάση τον Κρόνο στο χώρο που βρίσκεται σήμερα και σε τροχιά 2/1 (Για κάθε περιφορά του Δία γύρω από τον Ήλιο ο Κρόνος κάνει δυο). Αυτό είχε ως αποτέλεσμα οι ελκτικές δυνάμεις που ασκήθηκαν στον Ουρανό και τον Ποσειδώνα να τους εκδιώξουν από το χώρο που βρίσκονταν αρχικά και να τους οδηγήσουν στις μεγάλες τροχιές που έχουν σήμερα. Τα σώματα δε τα οποία βρισκόταν στον χώρο που μπορούσε να ασκηθεί πίεση από την έλξη του Ποσειδώνα επηρεάστηκαν με τρεις διαφορετικούς τρόπους: Έγιναν δορυφόροι του πλανήτη, όπως ο Τρίτωνας, πιάστηκαν στην έλξη του σε αναλογία περιφοράς 3/2 (δηλαδή έκαναν δύο περιφορές γύρω από τον Ήλιο για κάθε τρεις περιφορές του Ποσειδώνα ), όπως ο Πλούτωνας, ή εκτινάχθηκαν  προς  τον Σπασμένο Δίσκο, όπως η Έριδα. Ε, με αυτά και με τα άλλα, γονάτισε το ουράνιο σώμα. Ενδεχομένως δηλαδή αυτός να είναι ο λόγος για τον οποίο ο Πλούτωνας περιστρέφεται  οριζόντια γύρω από τον άξονα του, σαν να κυλάει δηλαδή, όπως και ο Ουρανός.

  Συνοψίζοντας και συμπληρώνοντας  όσα έχουν ειπωθεί κατά τη διάρκεια του κειμένου για το μέγεθος και τη τροχιά του Πλούτωνα, να πούμε ότι έχει διάμετρο 2370 χιλιόμετρα και δεν είναι τόσο μεγάλη πυκνότητα. Η Έριδα, ας πούμε, αν και λίγο μικρότερη σε διάμετρο, έχει αισθητά περισσότερη μάζα. Η μέση απόστασή του από τον Ήλιο είναι 39,48  ΑΜ, το περιήλιο του είναι στις 30 και το αφήλιο του στις 49,2. Αυτό σημαίνει ότι το φως του Ήλιου που φτάνει εκεί είναι αδύναμο. Έτσι, το φως στον Πλούτωνα το μεσημέρι είναι αντίστοιχο τους λυκόφωτος και του  λυκαυγούς στη Γη. Αν πάτε μάλιστα εδώ η ΝΑΣΑ σας δίνει την δυνατότητα να δείτε ανάλογα με το γεωγραφικό πλάτος και μήκος  στο οποίο βρίσκεστε  πότε το φως είναι ίδιο με τον Πλούτωνα. 

Αυγουστιάτικο λυκόφως στη Ρόδο = καταμεσήμερο στον Πλούτωνα

Η μέση του θερμοκρασία έχει μετρηθεί -230C, δέκα βαθμούς χαμηλότερη από ό,τι περιμένανε οι επιστήμονες. Ολοκληρώνει μια περιστροφή γύρω από τον Ήλιο κάθε 248, 09 χρόνια περίπου και εν αντίθέσει με τους πλανήτες, οι οποίοι βρίσκονται λίγο πολύ στην ίδια ευθεία, η τροχιά του  Πλούτωνα χαρακτηρίζεται από μεγάλη εκκεντρότητα. Αυτό το στοιχείο σε συνδυασμό με το γεγονός ότι με τον Ποσειδώνα είναι άσπονδοι φίλοι και όταν ο ένας πάει προς το αφήλιο ο άλλος πάει στο περιήλιο, εξηγούν γιατί ποτέ δεν πρόκειται να τρακάρουν τα δυο ουράνια σώματα, παρόλο που ο Πλούτωνας μπαίνει μέσα στην τροχιά του Ποσειδώνα και στο περιήλιο του είναι κοντύτερα από αυτόν στον Ήλιο για ένα διάστημα 20 χρόνων. Τέλος, το ημερονύκτιο  στον Πλούτωνα διαρκεί 6 μέρες και 9  ώρες.

 Ο Πλούτωνας έχει πολύ αραιή ατμόσφαιρα που μοιάζει με ομίχλη η οποία κάνει κάποιες φορές, ειδικά κατά το ηλιοβασίλεμα, τον ουρανό γαλάζιο. Η ατμόσφαιρα  πιθανότατα δημιουργείται από την εξάχνωση του  μεθανίου και του αζώτου, τα οποία υπάρχουν στην επιφάνεια του πλανήτη. Το χαρακτηριστικό πορτοκαλοβυσσινοκόκκινο χρώμα που υπάρχει σε κάποιες περιοχές του Πλούτωνα θεωρείται ότι είναι θολίνη, μια οργανική ένωση που υπό προϋποθέσεις θεωρείται στοιχείο απαραίτητο για τη δημιουργία ζωής. Οπότε, στο απώτατο μέλλον, όταν ο Ήλιος θα έχει γίνει ερυθρός γίγαντας και θα έχει ανέβει η θερμοκρασία του,  ενδέχεται να αποτελέσει τον τελευταίο σταθμό της ανθρωπότητας πριν την αναχώρησή της από το ηλιακό μας σύστημα. Η ατμόσφαιρα του παγώνει, όταν απομακρύνεται από τον Ήλιο, και πέφτει στην επιφάνειά του σαν κόκκινο χιόνι. Υπάρχουν ενδείξεις ότι γεωλογικά είναι ενεργός, πάντως πρόκειται για ένα κόσμο που έχει μεγάλες κοιλάδες και ψηλά βουνά από πάγο, ύψους πάνω από 6000 μέτρα. Χαρακτηριστικό γνώρισμα της επιφάνειας του είναι μια έκταση σχήμα καρδούλας η οποία έχει ονομαστεί Περιοχή Τόμπω προς τιμήν του ανθρώπου που ανακάλυψε τον Πλούτωνα. Πιθανολογείται ότι κάτω από την επιφάνεια του πλανήτη υπάρχει μια κρούστα πάγου από άζωτο, ότι πιο βαθιά σχηματίζεται  ένας ωκεανός από νερό κι ότι ο πυρήνας του είναι συμπαγής και  βραχώδης.  Εξαιτίας αυτών των χαρακτηριστικών πάντως  δεν έχει μαγνητικό πεδίο.

 Παρά το μικρό του μέγεθος ο Πλούτωνας έχει ανεπτυγμένο ιδιαιτέρως… δορυφορικό σύστημα που αποτελείται από πέντε δορυφόρους. Τον Χάροντα που ανακαλύφθηκε το 1978, την Ύδρα και την Νύχτα που ανακαλύφθηκαν το 2005, τον Κέρβερο που ανακαλύφθηκε το 2011και την Στύγα που ανακαλύφθηκε το 2012.  Όπως και ο Πλούτωνας, οι δορυφόροι του είναι  βραχώδεις και παγωμένοι κόσμοι.  Παλιότερα πίστευαν ότι  πρόκειται για σώματα τα οποία συνέλαβε η βαρύτητα του Πλούτωνα κατά την διάρκεια της κοσμικής καραμπόλας που ανέφερα πιο πάνω. Σήμερα οι επιστήμονες θεωρούν ότι ο Χάροντας και τα άλλα φεγγάρια δημιουργήθηκαν με τον ίδιο τρόπο που δημιουργήθηκε η Σελήνη. Ένα σώμα παρομοίου μεγέθους συγκρούστηκε με τον Πρώτο-πλούτωνα και τα θραύσματα από τη σύγκρουση έγιναν τα φεγγάρια του Πλούτωνα.

   Ο Χάροντας απέχει 19,2 χιλιόμετρα από τον Πλούτωνα και είναι μοναδική περίπτωση φεγγαριού. Όπως είπαμε, ανακαλύφθηκε το 1978 και αποτέλεσε το πρώτο βήμα για την αποκαθήλωση του Πλούτωνα ως πλανήτη, καθώς επέτρεψε να μετρηθεί αυτός και να γίνει αντιληπτό πόσο μικρός είναι.  Τον Χάροντα πάντως για τα κυβικά του μόνο μικρόν δεν τον λες, καθώς η διάμετρός του είναι περίπου το μισό της διαμέτρου του Πλούτωνα (γύρω στα 1200 χιλιόμετρα), και αναλογικά είναι το μεγαλύτερο φεγγάρι του ηλιακού μας συστήματος σε σχέση με τον πλανητικό σώμα γύρω από το  οποίο περιστρέφεται.  Σχήμα λόγου το «περιστρέφεται». Ο Πλούτωνας και ο Χάροντας είναι αμοιβαία βαρυτικά κλειδωμένοι, πράγμα που σημαίνει ότι περιστρέφονται  κάθε 6.,387 μέρες γύρω από ένα κοινό βαρυτικό κέντρο που βρίσκεται μεταξύ τους, κι όχι πάνω στον Πλούτωνα, δείχνοντας  την ίδια πλευρά ο ένας στον άλλο πάντα.

  Ουσιαστικά δηλαδή ο Χάροντας σχηματίζει ένα διπλό σύστημα με τον Πλούτωνα, γεγονός  που για κάποιες ώρες στο συνέδριο του 2006 τον είχε καταστήσει  πλανήτη και τώρα που μιλάμε τον καθιστά υποψήφιο πλανήτη νάνο, καθώς και έχει σφαιρικό σχήμα και δεν γυρίζει ουσιαστικά γύρω από τον Πλούτωνα, αλλά και οι δυο γύρω από το κοινό βαρυτικό τους κέντρο. Άρα, υποστηρίζεται ότι αποτελούν διπλό πλανήτη με τον Πλούτωνα ή ότι και από μόνος του θα έπρεπε να θεωρείται  ξεχωριστός πλανήτης νάνος.  Κατά τα λοιπά, ο Πλούτωνας και ο Χάροντας  είναι όπως η Ρόδος με την Κω. Ίδια ακριβώς χαρακτηριστικά σε διαφορετική κλίμακα. Τέλος, αξιοσημείωτο για τον Χάροντα είναι ότι ο βόρειος πόλος του κυριαρχείται από θολίνη, η οποία πιθανότατα προέρχεται από μεθάνιο και άλλα αέρια που ξέφυγαν από την ατμόσφαιρα του  Πλούτωνα και μεταφέρθηκαν στον Χάροντα.  Η ουσία αυτή, όπως είπαμε, θεωρείται ότι  μπορεί να είναι απαραίτητο συστατικό για τη δυνατότητα δημιουργίας ζωής. Κι όλα αυτά σε ένα ουράνιο σώμα που λέγεται Χάροντας…

Ο Πλούτωνα;ς και τα φεγγάρια του, φαίνεται δίπλα στον Πλούτωνα και το βαρυτικό κέντρο του συστήματος 

  Τα υπόλοιπα φεγγάρια του Πλούτωνα είναι πολύ μικρότερα σε μέγεθος και απέχουν από περισσότερο ως πολύ περισσότερο από αυτόν. Η  απόστασή τους από τον Πλούτωνα  κυμαίνεται από  42 μέχρι 65 χιλιόμετρα και η διάμετρος τους από 12 μέχρι 52  χιλιόμετρα. Διάμετρος τρόπος του λέγειν, καθώς στην πραγματικότητα είναι ακαθορίστου σχήματος ουράνια σώματα που εξαιτίας της επίδρασης του Πλούτωνα και του Χάροντα  περιστρέφονται χαοτικά, αν και, όπως αποκαλύφθηκε τελευταία,  όχι τόσο όσο νόμιζαν παλιότερα οι επιστήμονες.

   Τέλος, μικρός στο μάτι ο Πλούτωνας, μεγάλος  όμως στο….  πολιτιστικό του αποτύπωμα. Από την αρχή ήδη. Το  1930 ο Λάβκραφτ είχε γράψει ένα μυθιστόρημα που διαδραματίζονταν σε ένα κόσμο που βρισκόταν στον πλανήτη Χ του ηλιακού συστήματος. Όταν τον ρώτησαν, λοιπόν, μετά την ανακάλυψη του  Πλούτωνα, αν το μέρος αυτό στο βιβλίο του είναι πιθανό να είναι Πλούτωνας  είπε ότι ναι, θα μπορούσε να είναι. Κατά τα λοιπά, ο Πλούτωνας έχει δώσει το όνομά του σε πολλές περιστάσεις, περισσότερες σχεδόν κι από τα παιδιά που έχει βαφτίσει ο Μητσοτάκης (as if…).  Για να εκμεταλλευτεί το χάιπ που είχε δημιουργηθεί με την ανακάλυψη του  Πλούτωνα, ο Γουόλτ  Ντίσνεϊ  ονόμασε έτσι τον Πλούτο, το σκυλάκι του Μίκυ Μάους. Η Ντίσνεϊ βέβαια παραδοσιακά το αρνείται κι, εντάξει,  εγώ την πιστεύω, ρε παιδιά! Την έχετε εσείς ικανή να κάνει τα πάντα για τα λεφτά; Θεός φυλάξοι.  Στη σχέση αυτή πάντως αναφέρεται ένα γνωστό αστείο  του  Mel Brooks  από την ταινία του 1987 «Spaceballs» : «We were lost. None of us knew where we were. Then Harry starts feeling around on all the trees, and he says, "I got it! We're on Pluto." I say, "Harry, how can ya tell?" And he says, "From the bark, you dummies. From the bark!"»

 Έπειτα, το 1940, όταν ανακαλύφθηκε ένα καινούργιο χημικό στοιχείο κατασκευασμένο στο εργαστήριο, ονομάστηκε πλουτώνιο, ακολουθώντας την παράδοση που είχε δημιουργηθεί με το ουράνιο και το ποσειδώνιο, να δίνονται δηλαδή στα νέα χημικά στοιχεία ονόματα από πρόσφατα ανακαλυφθέντες πλανήτες, μια παράδοση που πια φαντάζομαι θα έχει εγκαταλειφθεί, αφού δεν ανακαλύφθηκαν νέοι πλανήτες, αλλά ανακαλύφθηκαν νέα στοιχεία… Εν πάση περιπτώσει, η ονοματοδοσία εκ του  Πλούτωνα συνεχίστηκε στην  Αστρονομία. Πλουτοειδή, αγγλιστί “Plutoids”, ονομάζονται τα ουράνια σώματα τα οποία, όπως ο Πλούτωνας, έχουν 2/3 τροχιά  σε σχέση με την τροχιά του Ποσειδώνα, δηλαδή, (επαναλαμβάνω) ολοκληρώνουν δυο περιστροφές γύρω από τον Ήλιο στον ίδιο χρόνο που χρειάζεται ο Ποσειδώνας να ολοκληρώσει τρεις. Πλουτοειδή θα θεωρούνται και όλα τα ουράνια σώματα που "έχουν μάζα τέτοια ώστε το βαρυτικό τους πεδίο να τους επιτρέπει να διατηρήσουν το σφαιρικό τους σχήμα, η τροχιά τους δεν είναι καθαρή από διάφορα υπολείμματα και έχουν ελάχιστη λαμπρότητα". Και το 2008 σε μια αμφισβητούμενη, που προκάλεσε κι αυτή αντιδράσεις, απόφαση η Δ.Α.Ε., εν μέρει για να κατευνάσει τις αντιδράσεις για την αποπλανητοποίηση του Πλούτωνα δ, ημιούργησε τον όρο «Plutinos» για τα ουράνια σώματα που βρίσκονται πέρα από την τροχιά του Ποσειδώνα. Ο όρος συνάντησε αντιδράσεις και σήμερα δεν πολυχρησιμοποιείται.  Ανεξάρτητα από αυτά, ο Άγγλος τραγουδοποιός Ντον Πάρτριτζ έγραψε το τραγούδι “Breakfast ον Pluto” στα τέλη της δεκαετίας του ΄60.

 Η ομώνυμη ταινία του  Νηλ Τζόρνταν πάντως καθώς και το μυθιστόρημα στο οποίο βασίζεται δεν έχουν σχέση με την Αστρονομία, αλλά με το τραγούδι, το οποίο είναι το αγαπημένο του βασικού ήρωα, μιας παρενδυτικής γυναίκας που ζει στην σύγχρονη Ιρλανδία, την οποία ερμηνεύει καταπληκτικά ο Σίλιαν Μέρφι.

  Συνεχίζοντας να πούμε ότι Unlike Pluto  είναι το ψευδώνυμο που πήρε ο μουσικός A. Arabshahi και «Pluto tapes» ονόμασε το πρότζεκτ του να δημοσιεύει ένα τραγούδι κάθε βδομάδα.

     Εν συνεχεία, μια από τους χαρακτήρες της γιαπωνέζικης σειράς «Sailor Moon» ήταν η Sailor Pluto. Η σειρά περιγράφει τις περιπέτειες μιας ομάδας υπερηρωίδων, οι οποίες ήταν φύλακες του ηλιακού συστήματος και το προστάτευαν από διάφορους κινδύνους.  Οι δυνάμεις της σχετιζόταν με τον χρόνο, τον χώρο, τον Κάτω  Κόσμο και το σκοτάδι.

 Και τέλος, δεν θα μπορούσε να μη γίνει κάποια αν αφορά στο αστρονομικό μπεστ σέλλερ του Μάικ Μπράουν «How I killed Pluto and why it had it coming »,  ένα αυτοβιογραφικό κείμενο στο οποίο παρουσιάζει τα γεγονότα που ξεπλανήτεψαν το Πλούτωνα. Για άλλες αναφορές του Πλούτωνα στην τέχνη δείτε εδώ.

    Πηγές αυτού του κειμένου είναι η ελληνική και  η αγγλική wiki, η σελίδα της ΝΑΣΑ, μια ελληνική σελίδα φυσικής που πλέον έχει πέσει και διάφορα δημοσιεύματα σε ειδησεογραφικές σελίδες, τα λινκ για τα οποία τα έχω χάσει στα περισσότερα και υπαίτιες για αυτό είναι οι   πολλές τεχνικές περιπέτειες της ανάρτησης.

  Ασχολούμαι τόσο πολύ καιρό (σε σημείο που πια η κόρη μου έχει ξεπεράσει την τρέλα με το διάστημα εδώ και αρκετό καιρό και αποφάσισε να γίνει τελικά, κατά σειρά, αρχαιολόγος, αρχαιολόγος δύτης, ορυκτολόγος και αυτήν την εποχή ζωγράφος) με αυτήν την ανάρτηση λόγω των φαραωνικών διαστάσεων που πήρε και του γεγονότος ότι διάφορα ευτράπελα συνέβαιναν κατά καιρούς, με αποκορύφωμα την εξαφάνιση της λόγω ενός bug  του μπλόγκερ  το καλοκαίρι του 2019 κι ενώ ήταν έτοιμη γύρω στο 90%, πράγμα  που με εξανάγκασε να την ξαναφτιάξω από μνήμης. Και έχω μαζέψει πολύ υλικό, οπότε δείτε το, να μην πάει χαμένο…

Πλούτωνας Vs Αυστραλία

Νύχτωσε στον Πλούτωνα 

Οικογενειακό πορτρέτο 

Οι φωτογραφίες ανακάλυψης του Χάροντα 

It takes two to tango 

Ο Χάροντας με τις θολίνες του

Μαντέψτε ποιος φταίει
για τον κοροναϊό 

Δείτε κι αυτό από τον εθνικό μας αστρονόμο ...

Bye bye, Pluto.  To New Horisons  αποχαιρετά τον Πλούτωνα Το μπλε στέμμα είναι το μεθάνιο στην ατμόσφαιρα του πλανήτη όπως φαίνεται καθώς πέφτει επάνω του το φως του Ήλιου 

Καλλιτεχνική αναπαράσταση του ουρανού στον Πλούτωνα.  Διακρίνονται αριστερά ο Χάροντας και στο βάθος ο Ήλιος

Τον Απρίλη του 2015 το New Horizons  στέλνει την πρώτη έγχρωμη φωτογραφία  Πλούτωνα και Χάροντα

Υ.Γ1. : Το 2020 είχα κάνει ποδαρικό με τον Φόβο και τον Δείμο και είδαμε τι έγινε... 

Ίσως να μην ήταν και πολύ έξυπνο που φέτος κάνω ποδαρικό με τον Πλούτωνα  και τον Χάροντα. 

Υ.Γ.2 : Α!  Μάζεψα όλες τις εικόνες που χρησιμοποίησα και έκανα ένα γρήγορο βιντεάκι  με μουσική επένδυση το "Breakfast ον Pluto " προφανώς .Επειδή την φωτογραφία του Πλούτωνα με την Αυστραλία την βρήκα μετά, την έβαλα ως θάμπνιλ στο βίντεο,