Μέσα σε αυτές τις 1200 αναρτήσεις και τα σχεδόν έντεκα χρόνια λειτουργίας του ιστολογίου περιλαμβάνονται αναλύσεις κειμένων, ιστορικές πληροφορίες, σχεδιαγράμματα, εργασίες παιδιών, σχολιασμοί, ερμηνείες, προτάσεις για μουσική, ταινίες και διαβάσματα και πολλά περισσότερα. Το ιστολόγιο παρακολουθεί και καταγράφει σχεδόν την πορεία του Κακού Λύκου και τη δική μου μέσα στην τάξη.
Γι' αυτό και επέλεξα ν' ακούσουμε το συγκεκριμένο τραγούδι σήμερα. Πέραν του ότι η Νατάσα Μποφίλιου είναι σταθερά αγαπημένη μας εντός και εκτός τάξης, νομίζω ότι το τραγούδι αποτυπώνει κατά κάποιον τρόπο το σημείο στο οποίο βρισκόμαστε ως εκπαιδευτικοί. Μαζί αποτυπώνει και τη φάση στην οποία βρίσκεται ολόκληρη η κοινωνία: οι σιωπές δε σωπαίνουν πια, "κοινά μυστικά" ξεσκεπάζονται, το δεδομένο και το αυτονόητο επαναπροσδιορίζονται. Με το βάρος της πανδημίας αλλά και την προσδοκία να θερίσουμε σπόρους που φροντίσαμε για χρόνια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου