"Εnola Gay, you should have stayed at home yesterday": Θρηνωδία για τα θύματα της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι

Αν το "Ολοκαύτωμα" ήταν το όνομα της φρίκης, το επώνυμο της είναι "Χιροσίμα- Ναγκασάκι".

Αυτός είναι ένας από τους τρόπους με τους οποίους θα μπορούσα να  ξεκινήσω και/ή να δομήσω την ανάρτηση.

"Μικρό Αγόρι"

   Ένας άλλος θα ήταν να παραθέσω τα τελευταία λόγια του παράφρονα στρατηγού Βάλτερ Κούρτζ,  βασικού χαρακτήρα της ταινίας "Αποκάλυψη τώρα": "Η φρίκη... Η φρίκη". 

  Θα μπορούσα κάλλιστα, να χρησιμοποιήσω την δις κινηματογραφείσα  [sic] ταινία "Η μέρα που η Γή σταμάτησε να γυρίζει", (εδώ κι εδώ) στην οποία ένας εξωγήινος έρχεται στη Γή με σκοπό να καταστρέψει το ανθρώπινο είδος ως επικίνδυνο και παρασιτικό...

  Ή θα μπορούσα να στραφώ σε μια ιστορικογενή προσέγγιση κι ,αφού δώσω ένα μίνι χρονικό των γεγονότων, να διερευνήσω γιατί επέλεξαν οι Αμερικανοί να  ισοπεδώσουν δυο ολόκληρες πόλεις και να μην συνεχίσουν τον πόλεμο με συμβατικά μέσα, εφόσον η νίκη τους ήταν θέμα χρόνου.

 'Η θα μπορούσα να προσπαθήσω να αποδείξω ότι ουσιαστικά η ρίψη των ατομικών βομβών αποτελούσε επίδειξη δύναμης, ένα μήνυμα, και μάλιστα σε πολλαπλούς αποδέκτες (εχθρούς, συμμάχους και τωρινούς συμμάχους- μελλοντικούς αντιπάλους, λέγε με Σοβιετική Ένωση), που αποκάλυπτε γλαφυρά, μέσα στον κυνισμό του, την θέση στην οποία έβλεπαν οι Ηνωμένες Πολιτείες τον εαυτό τους μεταπολεμικά, άρα ουσιαστικά είναι ένα πρελούδιο του Ψυχρού Πολέμου

 Θα μπορούσα, επίσης, να χρησιμοποιήσω την φράση του Αϊνστάιν ("Δεν ξέρω πως θα γίνει ο Γ' Παγκόσμιος Πόλεμος, αλλά ο Δ' θα γίνει με τόξα και βέλη" - αισιόδοξο τον βρίσκω, εκτός αν εννοεί ότι οι κατσαρίδες θα τα κρατούν) και να προσεγγίσω το γεγονός ως το τέλος του Β'  Παγκοσμίου Πολέμου και παράλληλα την αρχή του πυρηνικού εφιάλτη για την ανθρωπότητα.

Μικρό Αγόρι

   Θα μπορούσα ακόμη να στραφώ στην σημειολογία και να ψυχογραφήσω  τους ανθρώπους εκείνους οι οποίοι αφάνισαν τον άμαχο πληθυσμό δυο ολόκληρων πόλεων με ατομικές βόμβες και   τις οποίες όχι μόνο  είχαν ονομάσει (και τις βόμβες και τα αεροπλάνα που τις μετέφεραν) αλλά τους είχαν δώσει και παιχνιδιάρικα ονόματα όπως "Μικρό Αγόρι", "Χοντρός" ή "Ενόλα Γκαίη"  και να διερωτηθώ: Ουσιαστικά πόσο διαφέρουν αυτές οι πρακτικές από την επιγραφή στο στρατόπεδο συγκέντρωσης στο Άουσβιτς, "Η εργασία απελευθερώνει"

  Η' θα μπορούσα επιλέξω μια ηθική προσέγγιση εκκινώντας από το γεγονός ότι εάν η δικαιοσύνη δεν ήταν κενό γράμμα στο σύγχρονο κόσμο και δεν υπαγορεύονταν από τους νικητές ή τους ισχυρούς, τότε θα έπρεπε στη "Δίκη της Νυρεμβέργης" να δικάζονταν για εγκλήματα πολέμου ή εγκλήματα εναντίον της ανθρωπότητας ΚΑΙ οι αξιωματούχοι των Ηνωμένων Πολιτειών οι οποίοι είναι υπεύθυνοι για αυτήν την εγκληματική πράξη.

Χιλιάδες μικρά αγόρια (και κορίτσια): Δεν φαίνονται γιατί κατεδαφίστηκαν οι τοίχοι στους οποίους θα έμενε το αποτύπωμά τους την ώρα που εξαϋλώθηκαν...

Αντί όλων αυτών, θα παραθέσω μόνο αυτό το μικρό βίντεο. Αρκεί!

"Ζήτω οι βόμβες, κύριοι
Ζήτω το καλοκαίρι"


"Enola Gay, you should have stayed at home yesterday

Aha words can't describe the feeling and the way you lied

These games you play, they're gonna end in more than tears someday

Aha Enola Gay, it shouldn't ever have to end this way

It's 8:15, and that's the time that it's always been

We got your message on the radio, conditions normal and you're coming home

Enola Gay, is mother proud of little boy today

Aha this kiss you give, it's never ever gonna fade away

Enola Gay, it shouldn't ever have to end this way

Aha Enola Gay, it shouldn't fade in our dreams away

It's 8:15, and that's the time that it's always been

We got your message on the radio, conditions normal and you're coming home

Enola Gay, is mother proud of little boy today

Aha this kiss you give, it's never ever gonna fade away"

Υ.Γ.: Η μουσική που συνοδεύει το βίντεο είναι δάνεια, όπως και ο τίτλος της ανάρτησης, από το έργο του Κριστόφ Πεντερέκι "Θρηνωδία για τα θύματα της Χιροσίμα", το οποίο αξίζει να ακούσουμε ολόκληρο...