Έρημα Βουνά: Ο Ελληνικός Εμφύλιος (1946-49)

Τα γεγονότα σε τίτλους:

Ένα μαζικό αντιστασιακό κίνημα που προδόθηκε.

Συνεργάτες των ΓΕΡΜΑΝΩΝ  που αναβαπτίζονται σε εθνική κολυμβήθρα.

Μια χώρα βαθύτατα διχασμένη, σε ένταση και σε χρόνο (τουλάχιστον ως το 1974).

Μια χώρα που  ανοίγει νέες πληγές την ώρα που η υπόλοιπη Ευρώπη ανασυγκροτείται από τις καταστροφές του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.

Ερημωμένα βουνά και ύπαιθρος

Πρόβα τζενεράλε για το Βιετνάμ. Ο Γράμμος πεδίο δοκιμής των βομβών Ναπάλμ. Σε ζωντανούς στόχους...

 Η ρουφιανιά παρουσιάζεται ως τιμή.

Οι εκτελέσεις, οι εξορίες, οι φυλακίσεις και τα βασανιστήρια δεν αποτελούν είδηση. Εκ της συχνότητάς των.

Το "πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων" ανάγεται σε ύψιστο προσόν...

Εκπατρισμός και μετανάστευση...

Πολιτειακή αβεβαιότητα..

Φτώχεια...

  Κι επειδή σιγά σιγά μπαίνω στα όρια επόμενης ανάρτησης, ένα απόσπασμα από την "Ιστορία" του Θουκυδίδη που εξηγεί για το έργο του τελικά κατάφερε να είναι "κτήμα ες αει":

  "Σε καιρούς ειρήνης κι όταν υπάρχει σχετική ευημερία, τόσο οι πολιτείες όσο και τα άτομα είναι πιο καλοπροαίρετοι ο ένας για τον άλλον, επειδή δε φτάνουνε σε απόγνωση από άκρα ανάγκη που δεν τους ήρθε με τη θέλησή τους· ο πόλεμος όμως, που παίρνει ύπουλα κάτω απ' τα πόδια των ανθρώπων την ευκολία να κερδίζουν το καθημερινό τους, τους διδάσκει την ωμότητα, κι εντείνει την αγανάκτηση των πολλών ανάλογα με την κατάσταση όπου τους φέρνει. Γίνονταν λοιπόν επαναστάσεις στις πολιτείες, κι αν τυχόν καμιά είχε καθυστερήσει, μαθαίνοντας το τι είχε σταθεί αλλού πρωτύτερα, προχωρούσε μακρύτερα στις άκρες βιαιότητες, και ξάναβαν τα μυαλά των ανθρώπων προσπαθώντας να επινοήσουν κάτι χειρότερο και πιο περίτεχνο, και να επιβάλουν πιο τερατώδικες αντεκδικήσεις. Και νόμισαν πως είχαν το δικαίωμα ν' αλλάξουν και τη συνηθισμένη ανταπόκριση των λέξεων προς τα πράγματα, για να δικαιολογήσουν τις πράξεις τους. Έτσι η αστόχαστη αποκοτιά θεωρήθηκε παλικαριά γι' αγάπη των συντρόφων, ο δισταγμός από πρόνοια για το μέλλον δειλία που προβάλλει ενάρετες δικαιολογίες, η γνωστική μετριοπάθεια ως πρόφαση ανανδρίας και η ικανότητα να βλέπει κανείς όλες τις πλευρές μιας κατάστασης ανικανότητα να δράσει από καμιά· την απότομη και βίαιη αντίδραση την πρόσθεσαν στα προτερήματα του αντρός και η αποχή από τις ραδιουργίες λογίστηκε φαινομενικά λογική πρόφαση για ν' αποφύγει κανείς τον κίνδυνο. Τον αδιάκοπα έξαλλο κατήγορο τον θεωρούσαν πάντα αξιόπιστο, όποιον όμως του αντιμιλούσε, τον υποψιάζονταν για προδοσία. Κι αν έκανε κανείς ραδιουργίες και πετύχαινε, τον είχαν για έξυπνο, κι όποιος υποψιαζόταν και ξεσκέπαζε έγκαιρα τα σχέδια του άλλου ήταν ακόμα πιο καπάτσος. Όποιος όμως προνοούσε, ώστε να μη χρειαστούν αυτά καθόλου, έλεγαν πως διαλύει το κόμμα κι αφήνει να τον τρομοκρατήσουν οι αντίπαλοι. Και μ' ένα λόγο, όποιος πρόφταινε να κάνει το κακό πριν από τον άλλον, άκουγε παινέματα, καθώς κι όποιος παρακινούσε στο κακό έναν άλλον που δεν το είχε πρωτύτερα βάλει στο νου του. […]

Αιτία για όλ' αυτά είναι η όρεξη ν' αποκτήσουν δύναμη οι άνθρωποι από απληστία και φιλοδοξία· κι απ' αυτά πηγάζει η ορμή που τους σπρώχνει.

Θουκυδίδης, ο Αθηναίος, Ιστορία, Βιβλίο Γ΄, παρ. 82, μτφρ. Έλλη Λαμπρίδη, Ι. Κακριδής, εκδ. Γκοβόστη, 1962

Υ.Γ. : "Κύριε των Δυνάμεων!!! Των δυτικών, βέβαια, δυνάμεων"