Δημήτρης Δ.
Είστε ο Κωνσταντίνος και
βλέπετε για πρώτη φορά την Κωνσταντινούπολη χτισμένη. Γράψτε τις σκέψεις και τα
συναισθήματά σας.
Αυτή η Πόλη δεν πίστευα ποτέ ότι θα γινόταν τόσο όμορφη, η πόλη μου. Πόσο περήφανος που την βλέπω για πρώτη φορά ολοκληρωμένη, μετά από τόσα χρόνια σκληρής δουλειάς. τόσο δικιάς μου όσο και όλων των υπολοίπων που με βοήθησαν σε αυτό το δύσκολο ταξίδι.
Χρειάστηκαν θυσίες για να κατασκευασθούν όλα αυτά τα επιβλητικά κτίρια. Το Μέγα Παλάτιον, η Χαλκή Πύλη, ο Ιππόδρομος και πολλά αλλά τ κτίρια. Οι κάτοικοι της με δύο γεύματα την ημέρα και αμέτρητους φόρους υπέμειναν και θυσίασαν χρόνο και ξεκούραση για πολλά χρόνια.
Είμαι ευτυχισμένος και ικανοποιημένος για το αποτέλεσμα που πέτυχα σαν σύνολο και σε κάθε κτίριο και ναό χωριστά. Ο Ιππόδρομος με εξέπληξε διότι και αυτό το κτίριο σαν μνημείο είναι ξεχωριστό αλλά επίσης και γιατί είναι και ένας χώρος όπου ο λαός μου θα χαίρεται και θα διασκεδάζει.
Νιώθω ότι έκανα το καθήκον μου στο έπακρο. Νιώθω πλήρης και πιστεύω ότι η Πόλη μου θα είναι για χρόνια η Βασίλισσα του Κόσμου. Καμία άλλη πόλη του κόσμου δεν θα ξεπεράσει την δύναμη και την δυναμική της Πόλης μου.
Δημήτρης Χ.
Ο ηγέτης των Βανδάλων απευθύνεται στους στρατιώτες του πριν την κατάληψη της Ρώμης.
Σε ένα ξέφωτο κοντά στη
Ρώμη, οι Βάνδαλοι είχαν στρατοπεδεύσει από την ώρα που άρχισε να σκοτεινιάζει.
Στο ξέφωτο οι στρατιώτες έπιναν, έτρωγα
, άλλοι έπαιζαν τυχερά παιχνίδια μεταξύ τους και κάποιοι έκαναν περιπολίες με
τους πυρσούς. Όμως ένας ξεχώριζε από αυτούς. Ήταν ψηλός πολύ γεροδεμένος και με
άγριο ύφος. Ήταν ο ηγέτης τους. Με τον που τον είδαν, όλοι οι πολεμιστές έπαψαν
να μιλάνε δυνατά και έστρεψαν όλη τους την προσοχή σε αυτόν, αφού δεν ήθελαν να
μην δουν τη μέρα να έρχεται. Έτσι ο αρχηγός τους άρχισε να μιλά δυνατά και να
τους ενθαρρύνει:
«Ελάτε, πολεμιστές, γενναίοι στρατιώτες! Ήρθε η στιγμή που οι πρόγονοι μας θα μπορέσουν επιτέλους να αναπαυθούν, ξέροντας ότι ο λαός τους δοξάστηκε… Δόξα, πλούτη και διασκέδαση, τι άλλο θέλετε, γενναίοι μου πολεμιστές ; Πηγαίντε σαν τους λύκους. Πάρτε, κλέψτε, σκοτώστε! Έτσι μόνο θα κατεβάσει το κεφάλι ο μεγαλύτερος εχθρός μας! Η Ρώμη θα καταληφθεί! Σαν τα γεράκια ορμήστε και πάρτε ό,τι θέλετε! Τα πάντα στην Ρώμη είναι δικά σας. Φέρτε λάφυρα, καταστρέψτε τα πάντα στην Ρώμη ώστε να καταλάβουν πόσο δυνατοί είμαστε εμείς!»
Τότε όλοι οι πολεμιστές έβγαλαν μια πολεμική κραυγή που έκοψε την
γαλήνη στο δάσος. Άρχισαν να τρέχουν φωνάζοντας προς την Ρώμη σηκώνοντας ένα
σύννεφο σκόνης. Ήταν όντως σαν μια αγέλη λύκων!
Ελένη Κ.
Είστε βυζαντινή πριγκίπισσα, πρόκειται να σας παντρέψουν με τον γιό
ενός ξένου ηγεμόνα ώστε να επικυρωθεί μια συμμαχία και είναι το τελευταίο σας
βράδυ στην Κωνσταντινούπολη πριν φύγετε για πάντα.
Τα χέρια μου τρέμουν τόσο που με δυσκολία γράφω.
Θέλω να κλάψω, αλλά τα δάκρυά μου έχουν στερέψει. Τα μάτια μου έχουν βαφεί κόκκινα, το πρόσωπό μου είναι γεμάτο με μικρές αλμυρές σταγόνες. Προσπαθώ να αναπνεύσω λίγο πιο ήρεμα, αλλά δεν μπορώ.
Κοιτάω στο παράθυρο, τον Βόσπορο. Πάντα ηρεμώ έτσι. Η θάλασσα δεν έχει κύματα· είναι ήρεμη και χαρούμενη. Βλέπω την αντανάκλαση των αστεριών πάνω στο νερό. Λαμπυρίζουν μόνο για εμένα, μου χαμογελούν. Τα ακούω που μου ψιθυρίζουν αντίο. Η λάμψη τους θαρρείς καθαρίζει το πρόσωπό μου. Παίρνει τα δάκρυά μου και τα κάνει ένα με το νερό. Θέλω να πω κι εγώ αντίο στην θάλασσα, αλλά η φωνή μου έχει γαντζωθεί βαθιά μέσα μου. Μάλλον κουράστηκε να φωνάζει πως θέλει να μείνει.
Γράφω σε ένα κομμάτι πάπυρο αντίο με τρεμάμενα γράμματα και το πετάω στην θάλασσα. Ακόμα δεν μπορώ να μιλήσω, όμως ξέρω πως εκείνη με καταλαβαίνει.
Αντίο θάλασσα, αύριο θα φύγω για πάντα.
Η θάλασσα με κοιτάζει συμπονετικά. Μου φυσάει λίγες σταγόνες θαλασσινό νερό, να κλάψω λίγο ακόμα. Ξέρει πόσο το χρειάζομαι.
Αύριο θα φύγω μακριά για να παντρευτώ. Δεν ξέρω καν πού θα πάω. Ξέρω όμως πως εκεί δεν θα υπάρχει θάλασσα.
Αντίο θάλασσα, αυτή είναι η τελευταία φορά που σε βλέπω.
Η θάλασσα αρχίζει να τρέμει ελαφρά. Τα αστέρια θολώνουν πάνω στο κυματιστό νερό. Την κοιτάζω με μάτια δακρυσμένα. Ξέρω πως κι αυτή δακρύζει.
Αντίο θάλασσα. Μην με ξεχάσεις.
Η Θεοδώρα κατά την Στάση
του Νίκα προσπαθεί να πείσει τον Ιουστινιανό να μην τραπεί σε φυγή, αλλά να
μείνει και να παλέψει για τον θρόνο του.
Δεν μπορείς να το κάνεις αυτό. Είσαι σοβαρός; Ιουστινιανέ, ξέρω ότι δεν θα άφηνες τον θρόνο σου ποτέ, ούτε καν σε ισχυρότερους αντίπαλους. Και τώρα θα φύγεις για τον Υπάτιο; Πρέπει να είσαι ψύχραιμος, όσο γίνεται, επειδή αν κάνεις τέτοια λάθη μόνο από τον πανικό σου και αφήσουμε αυτά τα άτομα στον θρόνο, τότε φαντάσου πόσα περισσότερα κακά μπορούν να γίνουν. Αυτή την στιγμή καίγονται τα μισά κτήρια γύρω μας, δεν ξέρω πώς θα μπορέσεις να μείνεις ψύχραιμος, και δεν ξέρω πώς είμαι και εγώ, αλλά μην κάνεις αυτό το λάθος. Έχεις έρθει σε επαφή με πολύ χειρότερα πράγματα. Και θυμήσου τι εικόνα έχει σχηματίσει ο υπόλοιπος κόσμος για εσένα και, πίστεψέ με, έχεις πολλά να δώσεις ακόμα. Με το σκεπτικό σου και την πολιτική σου μπορείς να κάνεις πολλά και να μείνουν στην Ιστορία. Αλλά αν αυτή η ιστορία σου έχει αυτό το τέλος, είναι και γελοίο αλλά και άδικο για εσένα, επειδή μπορείς να καταφέρεις πολύ πιο δύσκολα πράγματα και να προσφέρεις στο κράτος πράγματα που σχεδόν κανείς δεν θα μπορούσε να δώσει. Μπορείς για τώρα να πάρεις βοήθεια. Δεν είναι όλοι εναντίον σου. Τουλάχιστον κάνε μια προσπάθεια. Φώναξε τον Βελισάριο ξέρεις ότι τον εμπιστεύομαι όπως και την γυναίκα του, δώσε του μια ευκαιρία να σε βοηθήσει. Πάντως, αυτό που θέλω να σου πω είναι να μην τα παρατήσεις, για το καλό όλων μας, και το δικό μου.
Αθηνά
Είστε βυζαντινή πριγκίπισσα, πρόκειται να σας παντρέψουν με τον γιό
ενός ξένου ηγεμόνα ώστε να επικυρωθεί μια συμμαχία και είναι το τελευταίο σας
βράδυ στην Κωνσταντινούπολη πριν φύγετε για πάντα.
…
Τι όμορφος που είναι ο ουρανός τη νύχτα, με τα φωτεινά αστέρια του να λάμπουν εκεί μακριά… Άραγε πόσο μεγάλος είναι ο κόσμος; Πόσο απέραντο είναι το σύμπαν; […] Αυτή η αύρα τα βραδάκια του καλοκαιριού, ο καθαρός αέρας στο πρόσωπο μου, στα μαλλιά μου, πόσο μ΄ αρέσει…! Η Κωνσταντινούπολη, τι όμορφη και φιλόξενη που είναι, οι χαρούμενοι άνθρωποί της που σε βοηθάνε σε ό,τι χρειαστείς. Θα μου λείψει… Πολλά θα μου λείψουν τώρα που θα φύγω μακριά για πάντα. Όταν μου ανακοίνωσε ο πατέρας ότι αυτός είναι ο μόνος τρόπος για την επικύρωση μιας συμμαχίας, λύγισα, δεν άντεξα. Βγήκα έξω να χτυπήσει δροσερός αέρας που τόσο μου αρέσει. Χαλάρωσα, ηρέμησα. Αυτό πάντα με ηρεμεί. Έκατσα για αρκετή ώρα ακόμα εκεί, να ακούω τους ήχους της νύχτας. Τι ωραία που είναι…! Όταν ήμουν μικρή, ερχόμασταν κάθε μέρα με την μητέρα μου εδώ. Την αγαπούσα πολύ, μέχρι που τη σκότωσαν μπροστά στα μάτια μου όταν ήμουν 7 χρονών. Μου λείπει πολύ το ζεστό χάδι της και η ανοιχτή αγκαλιά της.[…]Τώρα 18 χρονών θα παντρευτώ. Άραγε ποιον; Δεν τον έχω γνωρίσει ακόμα! Θα είναι σίγουρα πολύ ωραίος. Όμως εκεί που θα πάμε θα νιώθω μοναξιά; Πώς θα μπορώ να μαθαίνω νέα από τον πατέρα; Μάλλον θα έρχομαι να τον επισκέπτομαι. Θα προσεύχομαι καθημερινά να είναι καλά.
Σκοτάδι έξω, πέρασε η ώρα, νιώθω εξαντλημένη… Αύριο με το που θα χαράξει, φεύγω. Αποχαιρετώ την αρχοντική μου πόλη, για μία τελευταία βραδιά.
[Πηγαίνοντας για ύπνο μονολογούσε] :
« Τη Θεία Δίκη επικαλούμαι
Τον Νόστο μου ποθώ
Στην αρχοντική μου πόλη πίσω να γυρίσω
Την Κωνσταντινούπολη να ξαναδώ
Θεέ μου θα μπορέσω άραγε πίσω να γυρίσω
Την πατρίδα μου την τρανή να αντικρίσω ; »
Θαρρενός
Ο Ηράκλειος μαθαίνει ότι οι
Άραβες κατέκτησαν τα εδάφη εκείνα που
για να τα αποσπάσει από τους Πέρσες αφιέρωσε όλη τη ζωή του και εκφράζει τα συναισθήματά του.
Μόλις έμαθα πως οι Άραβες πήραν και τα τελευταία εδάφη που κατέλαβα από τους Πέρσες. Μερικές φορές είχα σκεφτεί το ενδεχόμενο να αυτοκτονήσω∙ τώρα εύχομαι να το είχα κάνει. Κάνεις δεν θα μπορέσει να με καταλάβει, αν δεν βιώσει πρώτα το συναίσθημα που νιώθω αυτή την στιγμή∙ το συναίσθημα να βλέπεις ό,τι έχεις κτίσει όλη σου τη ζωή να καταστρέφεται. Να βλέπεις τον κόπο σου να πηγαίνει στράφι και να μην μπορείς να κάνεις απολύτως τίποτα για αυτό. Δεν μπορώ άλλο να κάθομαι και να παρακολουθώ όλη την σκληρή δουλειά και τον μόχθο μου να εξαυλόνοντε λες και δεν ήταν τίποτα, λες και ήταν από χαρτί. Πολλοί άνθρωποι θα σκότωναν για να ζουν σε παλάτι και να είναι βασιλιάδες αλλά μπορώ με σιγούρια να πω ότι αυτό που συμβαίνει σε εμένα αυτή την στιγμή είναι χειρότερο από τιμωρία. Νιώθω ένα μεγάλο πόνο στην καρδιά μου και αυτή είναι γεμισμένη με θυμό, λύπη, και μετάνοια. Μετάνοια γιατί άφησα το μυαλό μου να με σταματήσει την ώρα που πήγαινα να αυτοκτονήσω. Το πνεύμα μου δεν θα αναπαυθεί ποτέ αν δεν παρθεί εκδίκηση θα περιμένω όσο χρειαστεί και όταν τα εδάφη εκείνα ξαναγίγουν βυζαντινά τότε και μόνο τότε θα αναπαυθώ.
Μυρσίνη
Είστε βυζαντινή πριγκίπισσα, πρόκειται να σας παντρέψουν με τον γιό
ενός ξένου ηγεμόνα ώστε να επικυρωθεί μια συμμαχία και είναι το τελευταίο σας
βράδυ στην Κωνσταντινούπολη πριν φύγετε για πάντα.
Αγαπητό μου ημερολόγιο ,
Σήμερα ήταν η χειρότερη μέρα της ζωής μου. Ο πατέρας μου σήμερα μου ανακοίνωσε ότι πρέπει να φύγω από το σπίτι και την πατρίδα μου και να πάω να ζήσω με ένα πρίγκιπα σε ένα πολύ μακρινό βασίλειο που σύντομα θα γινόταν βασιλιάς. Δεν είμαι σίγουρη αν έχω καταλάβει καλά, αλλά μάλλον πρέπει να παντρευτώ αυτόν τον πρίγκιπα για να μπορέσει η αυτοκρατορία μου να κλείσει μια μεγάλη διπλωματική συμφωνία με την οικογένεια του πρίγκιπα. Εγώ είμαι πολύ στεναχωρημένη και λυπημένη και δεν θέλω να πάω. Δεν θέλω, δεν θέλω, δεν θέλω. Η μαμά μου υποστηρίζει ότι πρέπει να πάω. Ελπίζω πραγματικά να είναι εκεί ένα ευχάριστο περιβάλλον και όλη η υπόλοιπη ζωή μου να είναι σε γενικές γραμμές καλή και ευχάριστη. Αν και δεν το νομίζω, γιατί εχθές το βράδυ κρυφάκουσα τους γονείς μου και τον αδερφό μου πολύ ανήσυχους, σε σημείο που η μητέρα μου έκλαιγε και ζητούσε από τον πατέρα και τον αδερφό μου να πείσουν τον αυτοκράτορα και να ακυρώσουν την συμφωνία . Αυτοί αρνήθηκαν λέγοντας ότι οφέλη που θα αποκτήσουν είναι απαραίτητα για την αυτοκρατορία και ότι θα διευκολύνουν την οικογένεια μου . Η επόμενη μέρα για εμένα θα είναι πολύ δύσκολη αλλά θα παλέψω πολύ για εμένα.
Καληνύχτα.
(Ελένη 687 μ.Χ).
Γιάννης
Είστε εικονομάχος μετά την έναρξη της εικονομαχίας και
βγάζετε ένα λόγο στους ομοϊδεάτες σας, προσπαθώντας να τους αποδείξετε ότι το
δίκιο είναι με το μέρος σας και να τους δώσετε κουράγιο.
Καλησπερίζω τους φίλους εικονομάχους και το κίνημα κατά της εικονολατρίας. Σήμερα, αποφάσισα να πάρω τον λόγο και να μιλήσω για την πρόσφατη απόφαση του αυτοκράτορα Λέοντα Γ΄, σχετικά με την απαγόρευση των εικόνων. Ο σκοπός μου σήμερα εδώ, δεν είναι να σας φοβίσω και να σας αλλάξω την γνώμη για την προσκύνηση των εικόνων, καθώς όλοι μας πιστεύουμε ότι δεν πρέπει να προσκυνούνται οι εικόνες, αλλά αντιθέτως να σας αποδείξω, επιχειρηματολογώντας, ότι αυτή σας η άποψη είναι απόλυτα σωστή και δεν πρέπει να αλλάξει, ακόμα και αν οι φανατικοί εικονολάτρες σάς αναγκάσουν και σάς εκφοβίσουν. Δηλαδή, θέλω να σας δώσω κουράγιο για τη συνέχιση αυτού του εμφύλιου πολέμου ανάμεσα στο σωστό και στο λάθος, του οποίου πρέπει να βγούμε εμείς οι νικητές.
Αδελφοί, το δίκιο είναι με το μέρος μας. Οι εικόνες είναι σαν τα είδωλα. Επομένως, όσοι τις προσκυνούν είναι ειδωλολάτρες. Ακόμα και ο ίδιος ο Θεός απαγορεύει την προσκύνηση κατασκευασμάτων που έχει φτιάξει ο άνθρωπος με τα δικά του χέρια. Και εμείς πρέπει να τηρούμε με ευλάβεια και να είμαστε σύμφωνοι με τον λόγο του Θεού. Μάλιστα, η δεύτερη εντολή του Θεού ήταν η εξής: Δεν θα κατασκευάσεις για σένα είδωλα και κανενός είδους ομοίωμα. Δεν θα τα προσκυνάς ούτε θα τα λατρεύεις. Δεν είπε πότε να προσκυνάμε τις εικόνες. Αυτό ήταν, είναι και θα είναι μια ειδωλολατρική αντίληψη. Εξαιτίας όμως ενός πλήθους χριστιανών το οποίο δεν το τηρεί και δεν το πιστεύει, ο Θεός δεν έχει σταματήσει την προσπάθειά του. Προσπαθεί με τον έναν ή τον άλλον τρόπο να μας το πει και αυτό, δυστυχώς, έχει άσχημες συνέπειες για όλη την αυτοκρατορία. Νομίζετε ότι είναι τάχα τυχαίο που ξαφνικά συμβαίνουν όλες αυτές οι καταστροφές στην αυτοκρατορία και οι αποτυχίες στην απόκρουση των ξένων λαών; Αυτή η ξαφνική παρακμή της αυτοκρατορίας οφείλεται καθαρά στο γεγονός ότι ο Θεός οργίστηκε για το αυτό που συμβαίνει στον χώρο λατρείας, δηλαδή την προσκύνηση των εικόνων, και για αυτό μας τιμωρεί. Σκεφτείτε επίσης ότι αυτοκράτορες που λάτρεψαν τις εικόνες πέθαναν στην εξορία ή στην μάχη, ενώ άλλοι που δεν δέχτηκαν και δεν λάτρεψαν τις εικόνες πέθαναν φυσιολογικά και θάφτηκαν με τιμές. Επομένως, δεν είναι μόνο το δίκαιο με το μέρος μας αλλά και ο ίδιος ο Θεός. Ο Θεός μας υποστηρίζει και προσπαθεί με κάθε τρόπο να μας πει ποιο είναι το δίκαιο και το σωστό και ποιο το άδικο και το λάθος, για να μας ωθήσει να πλησιάσουμε στον σωστό και άγιο δρόμο Του.
Νεφέλη
Είστε βυζαντινή
πριγκίπισσα, πρόκειται να σας παντρέψουν με τον γιό ενός ξένου ηγεμόνα ώστε να
επικυρωθεί μια συμμαχία και είναι το τελευταίο σας βράδυ στην Κωνσταντινούπολη
πριν φύγετε για πάντα.
Φεύγω. Φεύγω μακριά από το σπίτι. Να παντρευτώ τον πρίγκιπά μου. Φεύγω για άλλα μέρη, πατέρα. Εσύ αποφάσισες να με παντρέψεις. Όχι εγώ. Δεν γνωρίζω ποιον θα παντρευτώ, ποιον πρίγκιπα. Δεν ξέρω πώς είναι, ούτε εξωτερικά ούτε εσωτερικά. Το μόνο που ξέρω είναι ότι έχει πλούτη πολλά και κατάγεται από βασιλική οικογένεια. Και τι άνθρωπος είναι άραγε; Είναι ευγενικός, τρυφερός και άνετος; Ή αγενής, σκληρός και τσιγκούνης; Τίποτα δεν γνωρίζω. Αφήνω την πατρίδα μου τα χαράματα για τόπους μακρινούς και ξένους. Δεν θέλω να φύγω. Δεν είμαι ενθουσιασμένη πια. Είμαι φοβισμένη. Ακριβώς, φοβάμαι. Δεν χρειάζεται να παντρευτώ. Μπορώ να ζήσω μόνη μου. Μα ο πατέρας θα νευριάσει. Δεν έχω άλλη επιλογή. Ούτε η μητέρα μου μπορεί να τον σταματήσει, όσον κι αν θέλει. Φοβάμαι, πατέρα, φοβάμαι.
Μαργαρίτα
Ο Βασίλειος ο Β΄
εμφανίζεται στην θεοποιημένη Ιστορία και διαμαρτύρεται για το προσωνύμιο
«Βουλγαροκτόνος» που του έχει αποδώσει .
Αγαπητή Ιστορία, είμαι έξαλλος. Διάβασα την βιογραφία μου και ανακάλυψα πως με ονόμασες Βουλγαροκτόνο. Μα είμαστε σοβαροί; Τόσα σπουδαία πράγματα έκανα και θα μείνω γνωστός επειδή τύφλωσα μερικούς Βούλγαρους; Εντάξει, ήταν κάποιες χιλιάδες, αλλά δεν τους τύφλωσα όλους. Κάποιους τους άφησα μονόφθαλμους. Τόσο γενναιόδωρος είμαι! Τέλος πάντων, θα αγνοήσουμε παντελώς ότι υπήρξα ο μακροβιότερος αυτοκράτορας του Βυζαντίου; 18 χρονών ανέβηκα στο θρόνο και βασίλεψα πετυχημένα για πενήντα ολόκληρα χρόνια! Αμ πώς! Αφού γεννήθηκα κι εγώ στο δωμάτιο της Πορφύρας, σαν τον Κωνσταντίνο, θα μπορούσα κι εγώ να ονομαστώ Πορφυρογέννητος. Χώρια που έδωσα την Αννούλα, την αδερφή μου, σε εκείνον τον άξεστο τον Ρώσο, το Βλαδίμηρο, για να καταφέρω να εκχριστιανίσω τον λαό του. Ας μην μιλήσω για το πόσο αναβάθμισα την οικονομία. Μετά από μένα τα κρατικά ταμεία ξεχείλισαν. ΟΙ φτωχοί αγρότες με θεωρούσαν σωτήρα τους επειδή τους προστάτεψα με το «αλλλέγγυον» και συμμάζεψα τα ψώνια, τους αριστοκράτες, που τους καταπίεζαν. Να πεις πώς δεν είμαι εκλεπτυσμένος; Μέχρι τον Παρθενώνα έφτασε η χάρη μου, για να κάνω δοξολογία μετά τον θρίαμβό μου. Γιατί «Βουλγαροκτόνο», ω Ιστορία; Γιατί;
Και η απάντηση της Ιστορίας:
 |
| "Γιατί άραγε;" |
Σταματία
Είστε βυζαντινή
πριγκίπισσα, πρόκειται να σας παντρέψουν με τον γιό ενός ξένου ηγεμόνα ώστε να
επικυρωθεί μια συμμαχία και είναι το τελευταίο σας βράδυ στην Κωνσταντινούπολη
πριν φύγετε για πάντα.
Αυτό ήταν, το τελευταίο μου βράδυ στην Κωνσταντινούπολη! Μακάρι να ήταν αλλιώς, αλλά ο πατέρας δεν θέλει να δεχτεί ότι μεγάλωσα και μπορώ να παίρνω αποφάσεις για τον εαυτό μου. Η ζωή μου εξαρτάται από μια συμφωνία. Μακάρι να είχα και άλλη επιλογή. Θα έμενα πίσω στην Κωνσταντινούπολη ώστε να θαυμάζω κάθε βράδυ την μαγευτική θέα της πόλης να μπορώ να είμαι με την οικογένεια μου και να διαλέξω έναν άνθρωπο που να ενδιαφέρεται για έμενα και να με αγαπάει. Δεν λέω, εκτιμώ βαθιά τον πατέρα και την μητέρα και τους ευχαριστώ για ότι έχουν κάνει για μένα. Αλλά θα ήθελα να διαλέξω μόνη τον άνθρωπο που θα είναι δίπλα μου. Τα πράγματα ζορίζουν στην αυτοκρατορία. Αναγνωρίζω ότι πρέπει να φύγω ώστε να γίνει αυτή η συμφωνία. Υποθέτω ότι πρέπει να γίνω θυσία για την πατρίδα και να αγαπήσω τον γιο εκείνου του ηγεμόνα. Μακάρι να είχα άλλο ένα βράδυ εδώ. θα μου λείψουν όλα, μέχρι και οι βόλτες στην πλατεία, οι ώρες που πέρασα χαζεύοντας τον Ιππόδρομο και τα θεάματα στο Αμφιθέατρο. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι δεν θα ξαναγυρίσω ποτέ, είναι αδιανόητο. Η Κωνσταντινούπολη είναι μαγευτική και αξέχαστη, παρά όλα αυτά έχω αρχίσει κι εγώ πια να σκέφτομαι ότι ήρθε η ώρα να νοικοκυρευτώ, να κάνω οικογένεια και να σταθώ στο πλάι του άντρα μου κάπου μακριά. Όπως και να έχει θα μου λείψει πολύ η πατρίδα μου.
Αναστασία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου