Και ποια είναι η Χρυσηίδα; (Απεικονίσεις και ημερολογιακές καταχωρήσεις της Χρυσηίδας, από την Β΄ Γυμνασίου Παραδεισίου και το Β3 του Μουσικού Σχολείου Ρόδου

 Οκ. Το τραγούδι λέει "Με ρωτούν για την Ελένη", αλλά, σιγά για την Ελένη τα ξέρουμε όλα. Για την Χρυσηίδα τι ξέρουμε; 

  

Η ικεσία του Χρύση

 Θέλω να πω η κοπέλα, ερήμην της και αθέλητα έστω, έγινε η αφορμή για την Ιλιάδα πυροδοτώντας έμμεσα  την οργή του Αχιλλέα, και το μόνο που ξέρουμε για κείνη είναι τον πατέρα της, τον Χρύση, και την πόλη από όπου κατάγεται, τη... Χρύση. Ούτε καν το όνομά της δεν ξέρουμε, με το πατρωνυμικό της αναφέρεται στον Όμηρο. Ποια είναι. λοιπόν,  η Χρυσηίδα; Τι σκέφτεται; Πώς νιώθει για όσα της συμβαίνουν; Χάρηκε που ο πατέρας της ήρθε να την αγοράσει; Πώς μοιάζει; Τι χρώμα έχουν τα μαλλιά της; Πώς φτιάχνει τα μαλλιά της;  Της αρέσει το σπανακόρυζο; Σε όλα αυτά  τα ερωτήματα (οκ, εκτός από το τελευταίο) και σε πολλά περισσότερα  απαντούν οι δημιουργικές εργασίες των μαθητών και των μαθητριών από την Β' Γυμνασίου Παραδεισίου και το Β3 του Μουσικού Σχολείου Ρόδου. Τα παιδιά των δυο σχολείων συνεργάστηκαν ακόμα μια φορά και  θέλησαν στα πλαίσια του μαθήματος της Ιλιάδας και μιας δράσης με θέμα τα έμφυλα στερεότυπα  να δώσουν στην ομηρική ηρωίδα τη φωνή και την υπόσταση  που της στέρησε ο συγγραφέας της και τα στερεότυπα της εποχής του. Γράφουν, λοιπόν,  αποσπάσματα από το ημερολόγιο της... Ισμήνης (αυτό το όνομα της έδωσε ένας μαθητής) ή (όσον αφορά τα παιδιά του Μουσικού Σχολείου) τη ζωγραφίζουν όπως της φαντάζονται.  Κάποια παιδιά έγραψαν και για τη Βρισηίδα, γιατί και κείνη τα ίδια τράβηξε και, αν μπορούμε να της δώσουμε φωνή, γιατί να μην το κάνουμε;

Β3 Μουσικού Σχολείου Ρόδου 

Ελένη Κ.

[Από το ημερολόγιο της Χρυσηίδας]

Αγαπητό ημερολόγιο,

Αυτή την στιγμή οι Αχαιοί έχουν συγκαλέσει ένα συνέδριο για να δουν τι θα κάνουν με τον λοιμό που μας έχει πλήξει. Είχα προσπαθήσει κι εγώ να μιλήσω στον Αγαμέμνονα σχετικά με αυτό, εκείνος όμως τίποτα. Ευτυχώς εκείνος ο πολεμιστής, ο Αχιλλέας, αποφάσισε να κάνει αυτός κάτι. Πάντως ο Αγαμέμνονας δεν φάνηκε ευχαριστημένος και αυτό με τρομάζει λίγο.

Αισθάνομαι πως γνωρίζω την αλήθεια για αυτόν τον λοιμό, αλλά φοβάμαι να το παραδεχτώ. Θυμάμαι την ημέρα που ο πατέρας μου ήρθε να με ζητήσει πίσω και όσο συνδυάζω τα γεγονότα, τόσο πιο λογικό φαίνεται. Ο πατέρας μου ζήτησε από τον Απόλλωνα να το προκαλέσει, είμαι σχεδόν σίγουρη. Όσο παρασύρομαι, όμως, σε αυτήν την πιθανότητα, τόσο περισσότερο φοβάμαι. Φοβάμαι, γιατί αυτός ο λοιμός παραλίγο να με παρασύρει κι εμένα στον Άδη. Φοβάμαι, γιατί είμαι σίγουρη πως ο πατέρας μου γνώριζε ότι, μαζί με όλους τους άλλους, μπορεί να έφευγα κι εγώ. Γιατί τον έστειλε τότε; Αν ήρθε για εμένα, για να με σώσει, γιατί μου έστειλε τον θάνατο με τόσο μίσος; Τι έκανα;

Μέχρι πριν από λίγο ονειρευόμουν την στιγμή που θα με έπαιρνε από εδώ. Πράγματι, δεν αντέχω αυτήν την ατμόσφαιρα του πολέμου, δεν αντέχω τον θάνατο που καραδοκεί σε κάθε γωνία. Θα αντέχω, όμως, πίσω στο νησί; Θα αντέχω να ζω με την επίγνωση πως ο ίδιος μου ο πατέρας, για εκδίκηση, αποφάσισε να ρισκάρει την ζωή μου; Πώς θα ζω με αυτό το βάρος, ότι είμαι τόσο ασήμαντη που ανά πάσα στιγμή θα με άφηνε να πεθάνω;

Και στο στρατόπεδο, βέβαια, δεν είναι καλύτερα. Κυρίως αν μάθει ο Αγαμέμνονας πως όλοι αυτοί οι θάνατοι προκλήθηκαν εξαιτίας μου. Εξαιτίας μου! Πόσες τύψεις νιώθω όταν διαβάζω αυτές τις δύο λέξεις!

Δεν αντέχω πια! Δεν μπορώ να ζω με αυτόν τον φόβο, τις τύψεις, τις ενοχές, για τόσα πράγματα για τα οποία ευθύνομαι χωρίς καν να μου επιτρέπουν να αναμειχτώ! Θέλω να φύγω, να πάω μακριά από εδώ, μακριά από το νησί, μακριά απ’ όλους. Κάθε μέρα προσεύχομαι στους θεούς να με σώσουν από αυτήν την μοίρα, να με πάνε μακριά, αλλά κανείς δεν με ακούει. Γιατί δεν με ακούει κανείς; Πού είναι όλοι όταν ζητάω βοήθεια;

Θέλω να φύγω μακριά, ημερολόγιο. Δεν με νοιάζει πού θα πάω, αρκεί να είμαι μακριά. Θέλω να φύγω! Φοβάμαι. Βοήθησέ με. Θέλω να φύγω!

 

Θαρρενός

Αγαπητό Ημερολόγιο,

Μου λείπει το σπίτι...είμαι συντετριμμένη που με έκλεψαν από το νησί. Νομίζω πως σήμερα άκουσα τον πατέρα μου αλλά μπορεί απλώς να ακούω φωνές. Δεν θέλω να γίνω ερωμένη αυτού του αχρείου. Ξέρεις πως λένε πως η ελπίδα πεθαίνει τελευταία, έτσι και εγώ λοιπόν, ακόμα ελπίζω πως θα γυρίσω στον πατέρα μου. Άκουσα πως οι Αχαιοί θα συνεδριάσουν αργότερα. Ευελπιστώ πως θα με αναφέρουν αλλά δεν το πολυπιστεύω. Για αλλάξω το θέμα, απεχθάνομαι το συνεχές κούνημα των πλοίων δεν μπορώ άλλο θέλω να φύγω από εδώ...θέλω να φύγω από εδώ...

Σείριος.

Είμαι πολύ  χάλια. Θέλω να γυρίσω στο σπίτι μου.  Ο Αγαμέμνονας με έχει δούλα του και ερωμένη του. Μακάρι να μην είχε συμβεί τίποτα από όλα αυτά.  Άραγε τι να κάνει ο μπαμπάς μου;  Να ζει και να είναι καλά ή θα τον έχουν σφάξει; Ελπίζω να είναι καλά.  Για αυτό που ανησυχώ περισσότερο είναι να μην γίνει πάλι πόλεμος  και με σκοτώσουνε ή με πάρουνε πάλι.

Δημήτρης Χ.

Αγαπητό ημερολόγιο

Σήμερα είναι η καλύτερη ημέρα της ζωής μου. Επιτέλους γύρισα σπίτι μου και μπορώ να σου γράψω μετά από πολύν καιρό. Ο Αγαμέμνονας, ο αρχηγός των εχθρών μου,  με είχε πάρει στη σκηνή του ως λάφυρο του πολέμου. Με μεταχειριζόταν πολύ άσχημα, όμως τιμωρήθηκε σκληρά.  Ο πολυαγαπημένος μου μπαμπάκας ζήτησε από τον Αγαμέμνονα να με πάρει πίσω  και ως αντάλλαγμα να του δώσει πολλά πλούτη ως λύτρα. Αυτός όμως αρνήθηκε.  Έτσι προσευχήθηκε στον  Απόλλωνα να τιμωρήσει τους Αχαιούς. Ο παντοδύναμος τον άκουσε και έστειλε λιμό στο στρατόπεδο και οι στρατιώτες του πέθαιναν ο ένας μετά τον άλλο. Έτσι αποφάσισαν να με δώσουν στον πατέρα μου και να γυρίσω σπίτι. Είμαι τόσο ευτυχισμένη!

 

Αθηνά

Αγαπητό μου ημερολόγιο

Έχω πάρα πολλά να σου πω! Όπως το πώς μου φέρονται εδώ που με έχουν φέρει. Όλοι νομίζουν ότι είμαι αντικείμενο και ότι μπορούν να με κάνουν ό,τι θέλουν.  Αλλά όχι! Δεν θα υποκύψω σε ότι και να μου πουν!  Εγώ το μόνο που θέλω είναι να πάω σπίτι μου, στον πατέρα μου. Αχ, δεν θέλω να σκέφτομαι τη θλίψη του  τώρα που με πήραν! Να μπορούσα να του  πω με κάποιον τρόπο ότι είμαι καλά… Τεσπα! Ακούω κάποιον τώρα να έρχεται οπότε φεύγω. Οκ; Μπάι!!! Χρυσηίδα.

Μαρίνα

Γιάννης

Αγαπητό ημερολόγιο

Σε τρεις μέρες θα επιστρέψω επιτέλους στους δικούς μου. Θα φύγω επιτέλους από αυτόν τον άπληστο και αχάριστο βασιλιά. Κουράστηκα πια να τον υπηρετώ και να του κάνω ό,τι θέλει! Μόνο γλέντια, χορούς και συμπόσια ήθελε και όταν το βράδυ είχε όρεξη με ανάγκαζε να του χορεύω. Κι εγώ το έκανα γιατί με απειλούσε ότι θα μείνω για πάντα εδώ και θα σκότωνε τον πατέρα μου, τον ξακουστό Χρύση, μπροστά στα μάτια μου! Είναι υβριστής και αλαζόνας! Μόνο το συμφέρον του σκέφτεται! Ξέχασα να σου πω ότι κατά λάθος άκουσα  όλη τη σύγκρουσή του με τον πατέρα μου, το Χρύση. Συγκινήθηκα πολύ όταν άκουσα τη φωνή του και ήμουν έτοιμη να τρέξω στην αγκαλιά μου/ Ώσπου με πρόλαβε ένας στρατιώτης και με τα μεγάλα άγρια χέρια του  με πήγε και με πέταξε στην κάμαρά μου. Στο γνωστό δωμάτιο. Είμαι πολύ ευγνώμων για αυτό που έκανε ο πατέρας μου. Μονάχα τη φωνή του που άκουσα, τον αναγνώρισα! Δεν θα το ξεχάσω ποτέ αυτό και κάποια μέρα θα του το ανταποδώσω.  Ανυπομονώ πάρα πολύ να γυρίσω στην πατρίδα μου, στην οικογένειά μου.  Να φύγω από αυτόν τον αχρείο, τον Αγαμέμνονα! Να νιώσω και εγώ λίγη χαρά, μετά από όλην αυτήν την κατάθλιψη που βιώνω εδώ!  Άραγε, τελικά εμείς οι γυναίκες υπάρχουμε για να μας μεταχειρίζονται σαν ζώα;  Τέλος πάντων, όπως και να έχει,, το μόνο που με  κάνει ευτυχισμένη αυτήν  τη στιγμή είναι η επιστροφή μου στους δικούς μου. Τίποτε  άλλο!  Να βγω επιτέλους από αυτό το φρικτό δωμάτιο που είμαι κλεισμένη εδώ και 50 μέρες.  Θέλω να πατήσω χώμα πατρικό! Να τους αγκαλιάσω και να ξέρω ότι δεν θα φύγω ποτέ ξανά χωρίς αυτούς.  Θα ζω για πάντα μαζί τους.

 Ισμήνη Χρυσηίδα

 

Αλέξης

Αγαπητό μου ημερολόγιο

Σήμερα άκουσα ότι ήρθε ο πατέρας μου και προκάλεσε πανικό. Μέχρι και το θάνατο πολλών αντρών έφερε  η άφιξή του.  Ό,τι και να γίνει όμως, εγώ δεν θέλω να φύγω από δω. Εδώ είναι το μέρος που θέλω να είμαι. Είμαι σαν βασίλισσα και νοιώθω ότι δεν αξίζω στον πατέρα μου. Μέχρι τώρα είναι όλα καλά και αν με αγαπάει όντως ο πατέρας μου, δεν καταλαβαίνω γιατί θέλει να με πάρει από εδώ.

 

Σταματία

Σήμερα είναι μια πολύ όμορφη μέρα γιατί θα επιστρέψω στον πατέρα μου. Ο Αγαμέμνονας αποφάσισε να με δώσει πίσω γιατί ο Απόλλωνας έστειλε λοιμό και τιμώρησε τους Αχαιούς.  Όλον αυτόν τον καιρό ήμουν πολύ στενοχωρημένη γιατί φανταζόμουν τη ζωή μου ως σκλάβα στο Άργος. Τι κατάντια, Θεέ μου. Θα ήμουν ταυτόχρονα δούλα στο σπίτι του Αγαμέμνονα και ερωμένη του!  Οι θεοί με λυπήθηκαν όμως και μου δίνουν την ελευθερία μου! Δοξάζω από καρδιάς τον Φοίβο που με τον τρόπο του ανάγκασε τον Αγαμέμνονα να με δώσει πίσω στον πατέρα μου.  Τι χαρά θα κάνει ο γέρο Χρύσης όταν θα πέσω στην  αγκαλιά του. Ανυπομονώ να έρθει η ώρα να φύγουμε για τη Χρύση και να αγκαλιάσω τον γέροντα πατέρα μου. Οι Αχαιοί βέβαια δεν μου φέρθηκαν άσχημα! Αλλά δεν ήμουν τίποτα για αυτούς, μόνο ένα λάφυρο πολέμου. Ευχαριστώ για τη σωτηρία μου, θεοί και σας υπόσχομαι να σας προσφέρω  πλούσια α θυσία  που μου χαρίσατε την ελευθερία μου. 

 

Χάρης

Αγαπημένο μου ημερολόγιο

Έχω αρκετό καιρό να σου γράψω γιατί συνέβησαν πολλά πράγματα και δεν έβρισκα χρόνο. Μα σου υπόσχομαι πως από δω και πέρα θα προσπαθώ να γράφω πιο συχνά. Τώρα, μάλλον θα με ρωτάς τι έγινε και που ήταν τόσο σημαντικό και δεν μου έμεινε ούτε λίγος χρόνος. Ε λοιπόν. όλα ξεκίνησαν μόλις πριν μια βδομάδα. Ήταν μια συνηθισμένη μέρα στο σπίτι του Αγαμέμνονα.  Σηκώθηκα πολύ πρωί, πλύθηκα και έπειτα πήγα να μαγειρέψω. Τότε ήταν που ενημερώθηκα πως ο πατέρας μου είχε έρθει στο στρατόπεδο των Αχαιών.  Ένα τεράστιο κύμα φόβου και στενοχώριας έπνιξε την αμήχανη καρδιά μου μόλις άκουσα τα μαντάτα. Και τι θα απογίνει; Θα τον σκοτώσουν; Θα τον πάρουν αιχμάλωτο; Θα τον βασανίσουν; Τι θα γίνω εγώ χωρίς τον πολυαγαπημένο μου πατέρα; Τέτοιες φριχτές σκέψεις. Τέτοιες φριχτές σκέψεις πετούσαν στο μυαλό μου. Κι όσο κι αν ήθελα δεν μπορούσα να τις σταματήσω.  Το μόνο πράγμα που μου είχε μείνει στη ζωή  ήταν ο πατέρας μου και αν τον έχανα και αυτόν θα  κατέρρεα.  Έπειτα από ένα μεσημέρι φόβου και ανυπομονησίας, επιτέλους άκουσα τα νέα που ήθελα να ακούσω. Ο Χρύσης ήταν ζωντανός σωματικά. Ψυχικά όμως όχι. Ο Αγαμέμνονας, τον οποίο εγώ ποτέ δεν θα αγαπήσω και τον σιχαίνομαι, τον πρόσβαλε με κάθε τρόπο που μπορούσε. Ο πατέρας μου ήταν εκεί γιατί ήθελε να με πάρει πίσω με αντάλλαγμα πλούσια λύτρα. Μόλις το άκουσα  αυτό, η καρδιά μου έσπασε σε περισσότερα κομμάτια από ό,τι είχε ήδη σπάσει.  Αχ, αγαπητό ημερολόγιο, δεν θα σου το έκρυβα. Κείνη τη στιγμή θα προτιμούσα το θάνατο από τη μίζερη ζωή/  Έχω χάσει τα πάντα, έχω χάσει την ελευθερία μου, την αυτοπεποίθησή μου, την αγνότητα και την αθωότητά μου, τον χρόνο μου, τον λόγο και την έκφρασή μου, και τις λίγες, μετρημένες ελπίδες που είχα για ένα καλύτερο αύριο.  Έχω ξεχάσει πώς είναι να αγαπάς, πώς είναι να είσαι χαρούμενη, πώς να αισθάνεσαι και, γενικότερα, πώς να ζεις!  Είμαι παγιδευμένη σε μια ψεύτικη πραγματικότητα, φτιαγμένη από κείνους που μου καταπάτησαν τα δικαιώματα, που μου στέρησαν την πατρίδα και με βασανίζουν. Αχ, αγαπητό μου ημερολόγιο, σε παρακαλώ, σκότωσέ με, μα φρόντισε να με σκοτώσεις πιο πολύ από ό,τι είμαι ήδη…

Άννα

Αναστασία 

Βασίλης 

Δημήτρης Δ. 

Ελένη Π. 

Κατερίνα 

Μαργαρίτα 

Μυρσίνη

Νεφέλη

Σπύρος 

Τσαμπίκος 

Φαίη 

ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΠΑΡΑΔΕΙΣΙΟΥ

Μυρσίνη Κ.

Αγαπητό μου ημερολόγιο,
Είσαι το μόνο πλέον πράγμα που συνεχίζει να είναι κοντά μου και που μου κρατάει συντροφιά. Δεν υπάρχει κανένας πλέον που να είναι κοντά μου και να νοιάζεται για εμένα. Γι' αυτό και γράφω σε εσένα, κύριως επειδή νιώθω μοναξιά. Αλλά το να σου γράφω θεωρώ πως είναι αρκετά θεραπευτικό, προφανώς επειδή σου περιγράφω τα συναισθήματα μου αναλυτικά, με σκοπό να τα κατανοήσω εγώ η ίδια.
Νοιώθω αδύναμη. Είμαι μία γυναίκα σε ένα στρατόπεδο γεμάτο άνδρες. Υπάρχουν και άλλες γυναίκες, που δεν μου επιτρέπεται να δω. Είναι και αυτές σκλάβες, όχι όμως σαν εμένα. Εγώ είμαι το έπαθλο του Αγαμέμνονα, του βασιλιά των Μυκηνών. Αν θα έπρεπε κάνεις να τον αποκαλεί με αυτόν τον τίτλο. Δεν του αξίζει να έχει αυτόν τον τίτλο. Αλλά προφανώς κανείς δεν μπορεί να τον κρίνει. Δεν μπορεί κανένας να τον αμφισβητήσει, ούτε και να έχει γνώμη. Όποιος προσπαθήσει είναι ήδη νεκρός. Ο μόνος λόγος που κατέχει αυτήν την εξουσία είναι επειδή κατέχει το στέμμα. Πως γίνεται ένα άψυχο αντικείμενο να παρέχει τόση εξουσία ακόμα και όταν στρέφεται ενάντια στον σκοπό του; Να βοηθάει έναν άνθρωπο που δεν αξίζει καν να το φοράει; Έχουμε φτάσει σε ένα σημείο όπου ο άνθρωπος που σκοπός που υπάρχει είναι για να διοικεί και να προστατεύει τον λαό του, ενώ ο ίδιος είναι ο λόγος που ο λαός του πεθαίνει.
Βασιλιάς δεν είναι το στέμμα του. Βασιλιάς δεν είναι αυτός που τρομοκρατεί τον λαό του, αλλά αυτός που θα εμπιστευθεί την πίστη των υπηκόων του αντί να τούς αναγκάσει να καταλάβουν πως είναι ο πραγματικός βασιλιάς. Τότε σίγουρα δεν είναι ικανός για να κάτσει στον θρόνο.
Αυτό πιστεύω για τον Αγαμέμνονα.
Όσο για εμένα είμαι πλέον μια σκλάβα και ένα γέρας. Και έτσι μου επιτρέπεται να συμπεριφέρομαι, σαν ένα άψυχο αντικείμενο χωρίς αντίρρηση για ό,τι μου κάνουν ή ό,τι μου πουν να κάνω. Έτσι είμαι για αυτούς ένα άψυχο γυαλιστερό νόμισμα που μπορούν να το χρησιμοποιήσουν όπως θέλουν. Χωρίς να έχω άποψη, να μην μου επιτρέπεται να έχω. Γιατί είναι πιο εύκολο να αγνοείς τα συναισθήματα του άλλου.
Έτσι είναι λοιπόν η ζωή μιας γυναίκας, μέσα στον φόβο. Μου είναι αφάνταστα στενάχωρο το γεγονός του ότι δεν μπορώ να επιλέξω πώς να ζήσω. Το γεγονός του ότι με ελέγχουν άνδρες όλη μού την ζωή. Δεν έχω επιλέξει να γεννηθώ ως θηλυκό. Ούτε και οι άνδρες έχουν επιλέξει να γεννηθούν ως αρσενικά. Οπότε δεν νομίζω πως πρέπει να κατηγορήσω αυτούς για αυτό, αλλά την κοινωνία διότι αυτή μας έχει πλάσει έτσι και κυριότερα το τι έχει βιώσει ένα άτομο.
Το πώς έχει ζήσει ένα άτομο και οι επιρροές που παίρνει πλάθουν και τον χαρακτήρα του. Γι’ αυτό είναι έτσι η συμπεριφορά του Αγαμέμνονα, έχει συνηθίσει να παίρνει ότι θέλει οπότε το θέλει.
Ο πατέρας μου όμως δεν ήταν έτσι. Δεν τον ένοιαζε που ήμουν κορίτσι. Με αγαπούσε πολύ. Μπορούσα να του προσφέρω συντροφιά και θεωρώ πως περισσότερα του αξίζουν. Το γεγονός του ότι με μεγάλωσε μόνος του χωρίς βοήθεια προσπαθώντας να με μεγαλώσει όσο πιο σωστά μπορεί και νομίζω πως τα κατάφερε και σίγουρα του αξίζει κάτι περισσότερο από ένα απλό ευχαριστώ. Τον σκέπτομαι κάθε λεπτό της ημέρας τώρα που είναι μόνος. Μακάρι να ήμουν σπίτι μαζί του, δεν μπορώ να ζητήσω κάτι παραπάνω.
 Οι αναμνήσεις μου πια δεν είναι χαρούμενες. Μου θυμίζουν την παλιά μου ζωή. Μέχρι και οι  καλύτερες μου αναμνήσεις είναι και οι πιο επώδυνες.
Δεν μπορώ  να γράψω άλλο. Με πνιγεί η στενοχώρια μου.
Χρυσηίδα 

Χριστιάνα Τ.

Αγαπητό μου ημερολόγιο,

Σήμερα είναι μια μεγάλη μέρα για εμένα. Ήρθαν πάλι αυτοί οι στρατιώτες και με ζητούσαν και είπαν ότι με ήθελε ο πατέρας μου. Απόρησα από τη μία αλλά χάρηκα από την άλλη γιατί κάτι μου έλεγε αυτή τη φορά ότι είναι για καλό. Εννοείται πως φοβήθηκα για τη σωματική ακεραιότητα του μπαμπά γιατί σκέφτηκα μήπως είχαμε πάλι τα προηγούμενα -ξέρεις, ό,τι σου είχα πει για τότε που ήρθε ο "Δήθεν" σε μένα μετά την προσπάθεια του πατέρα μου να μ' ελευθερώσει και με απείλησε με τη ζωή μου... Τέλος πάντων, βγήκα έξω κι έτσι στα ξαφνικά μου είπαν ότι μπορώ να φύγω! Στην αρχή τα έχασα γιατί πίστευα ότι αυτή θα είναι η ζωή μου από εδώ και πέρα. Βέβαια, χάρηκα γιατί τελείωσε το βασανιστήριό μου. Αλλά αναρωτιέμαι μέχρι πότε δε θα έχω δικαίωμα λόγου... Αλλά βάρυνε πολύ το κλίμα. Φτιάχνω τα πράγματά μου και φεύγω, ξεκινάω μια καινούρια αρχή.

Με αγάπη, 

Χρυσηίδα

Γιώργος Π.

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

Σήμερα είμαι στο κελί του Αγαμέμνονα και θα ήθελα να μιλήσω σε κάποιον- οπότε αποφάσισα να μιλήσω σε εσένα. Είμαι εδώ πέρα κλεισμένη. Νιώθω λυπημένη, θέλω να πάω πίσω στην πατρίδα μου και στον πατέρα μου, να ζήσω μια όμορφη ζωή και να μην είμαι εγώ η αιτία που γίνονται τσακωμοί με τον Αγαμέμνονα και τον Αχιλλέα. Δε θέλω να είμαι ένα λάφυρο. Είμαι πολύ πληγωμένη γιατί δεν έχω δικαίωμα να μιλήσω σε κάποιον. Νιώθω πολύ απογοητευμένη από τη ζωή μου. Θέλω να έχω κι εγώ τα δικαιώματά μου, να είμαι ελεύθερη και να μη ζω κλεισμένη σε ένα κελί.

Άννα Π.

1. Τα συναισθήματα της Χρυσηίδας

Επιτέλους, μετά από εβδομάδες βασάνων, γύρισα από τον Τρωικό πόλεμο. Δεν μπορώ να καταλάβω τι το ιδιαίτερο έχω κι έπρεπε να με διαλέξει ο Αγαμέμνονας. Ας με διάλεγε τουλάχιστον ο Αχιλλέας, που έχει πιο καλό χαρακτήρα και είναι και πιο όμορφος. Τώρα που το ξανασκέφτομαι, όμως, σε σύγκριση με την άλλη, τη Βρισηίδα, εγώ είμαι και πιο όμορφη και πιο ψηλή. Μπορώ να επιβεβαιώσω και το παρακάτω γεγονός: ο Αγαμέμνονας δεν είναι τίποτα άλλο παρά μόνο μια αποτυχία. Όλοι οι Αχαιοί συμφωνούν, νομίζω. Ξέρω πως ο πατέρας μου έκανε όσα μπορούσε για να με φέρει πίσω. Αλλά η αλαζονεία και η μεγάλη εξουσία που έχει ο Αγαμέμνονας είναι ανίκητες. Κάτι αστείο αλλά εξίσου ανησυχητικό που άκουσα είναι πως ο Αγαμέμνονας προτιμά εμένα από τη γυναίκα του, την Κλυταιμνήστρα. Τι;;; Ευτυχώς που δεν είμαι ακόμα εκεί. Ακόμα δεν μπορώ να καταλάβω γιατί βρέθηκα εκεί εξαρχής. Το καλό είναι πως τώρα είμαι μαζί με τον πατέρα μου, που με φροντίζει. Στον πόλεμο δε μπήκε κανένας στον κόπο να με ρωτήσει αν είμαι καλά. Δεν ένιωσα ελευθερία ή ευχαρίστηση ούτε για μισό δευτερόλεπτο. Δεν είχα καν τη δυνατότητα να εκφραστώ.

2. Τα συναισθήματα της Βρισηίδας

Έχουν περάσει εβδομάδες στον Τρωικό πόλεμο, γεμάτες με τίποτα άλλο από θανάτους, τσακωμούς και βάσανα. Για εμένα, μέχρι κι εχτές θα μπορούσα να πω πως αν συνέχιζα έτσι, αμίλητη και ακούνητη, ίσως να επιβίωνα. Ένας τσακωμός όμως μεταξύ του Αχιλλέα και του Αγαμέμνονα κατέληξε στην απόφαση του Αχιλλέα να φύγει από τον πόλεμο. Με πείραξε αρκετά αυτό καθώς ο ίδιος δε με ενοχλούσε κι ήταν ένας από τους λίγους Αχαιούς που μου έδιναν έστω και λίγη σημασία. Πιο πολύ όμως με πείραξε το γεγονός ότι πρέπει εγώ να γίνω δούλα του Αγαμέμνονα. Σύμφωνα με τις φήμες που ακούγονται στο στρατόπεδο, μπόρεσα να καταλάβω πως η Χρυσηίδα επέστρεψε σπίτι της, με την οικογένειά της. Βέβαια, αφού ο Αγαμέμνονας δεν είχε πια τη Χρυσηίδα και ο Αχιλλέας έφυγε, ήταν η κατάλληλη ευκαιρία για τον Αγαμέμνονα να αποδείξει τον εγωισμό και την εξουσία του και να πάρει εμένα στη θέση της. Εμένα γιατί δε με ρώτησε κανένας αν θέλω να είμαι μαζί του; τον απεχθάνομαι.

Μιχαέλα Φ.

Γιάννης Π.

Τόσον καιρό όλοι αυτοί οι άνθρωποι με βλέπουν σαν ένα δώρο, ένα αντάλλαγμα ενώ δεν είμαι παρά μια απλή θνητή σαν κι αυτούς, που θέλει να ζήσει τη ζωούλα της. Ακόμα και ο ίδιος ο πατέρας μου με βλέπει ως αντάλλαγμα. Νομίζουν όλοι πως είμαι ένα αντικείμενο.

Χρήστος Κ.

Εγώ η Χρυσηίδα από τη συμπεριφορά του Αγαμέμνονα και του Αχιλλέα νιώθω απογοητευμένη και λυπημένη. Με έχουν βάλει στη μέση και με χρησιμοποιούν σαν μπαλάκι. Από τη μια με κρατάνε χωρίς τη δική μου θέληση και από την άλλη ο Αγαμέμνονας με διώχνει τώρα που εγώ άρχισα να έρχομαι πιο κοντά του. Δεν μπορώ όμως να μην πω ότι είμαι ικανοποιημένη που θα συναντήσω τον πολυαγαπημένο μου πατέρα. Σίγουρα θα ανησυχεί για εμένα και θα έδινε τα πάντα για να επιστρέψω κοντά του.

Νίκη Π.

Αγαπητό μου ημερολόγιο, 

 Τι να σου πρωτογράψω! Η ζωή μου είναι πάρα πολύ χάλια. Είμαι εδώ και πόσο καιρό στο στρατόπεδο των Αχαιών και δεν με αφήνουν να γυρίσω σπίτι μου. Έμαθα ότι ήρθε να με πάρει ο πατέρας μου, που είναι ιερέας του Απόλλωνα, αλλά ο Αγαμέμνονας ούτε αυτό δε σεβάστηκε, τον έβριζε και τον έδιωξε χωρίς καν να τον δω. Έμαθα ότι είχε φέρει και λάφυρα για να με πάρει πίσω αλλά από ό,τι φαίνεται, ούτε αυτά του άρεσαν. Λέει ότι θέλει να με έχει δούλα του ο Αγαμέμνονας...Εγώ δεν το θέλω αυτό αλλά εμένα ποιος να με ρωτήσει; Δεν τους νοιάζει καν τι θέλω εγώ. Μάλιστα ο Αγαμέμνονας για να αιτιολογήσει ότι δεν με δίνει στον πατέρα μου, είπε ότι θέλει πιο πολύ εμένα παρά την γυναίκα του. Δεν τον μπορώ.. 

Ξέσπασε και ένας λοιμός και νομίζω πως πιστεύουν ότι για να σταματήσει πρέπει να με γυρίσουν στον πατέρα μου. Ας ελπίσουμε ότι αυτό θα γίνει και ότι θα γυρίσω επιτέλους στο σπίτι μου. Άμα γίνει αυτό, θα είμαι πάρα πολύ χαρούμενη. Αλλά αυτή η απόφαση να γυρίσω πίσω δε θα αρέσει καθόλου στον Αγαμέμνονα. Θα δείξει τι θα συμβεί... Ό,τι και να συμβεί θα σου ξαναγράψω!!!! 

Φιλάκια!!!

Νικόλας Ι.

Αν η Βρισηίδα μιλούσε στην Ιλιάδα, η πλοκή θα παρέμενε η ίδια διότι εκείνη την εποχή το ανώτερο φύλο ήταν οι άντρες. Οι άντρες είχαν τότε το πάνω χέρι και τον πρώτο λόγο. Επειδή ο Αχιλλέας και ο Αγαμέμνονας είναι βασιλιάδες, με εξουσία, η ταπεινή γνώμη που θα είχε μια γυναίκα δε θα άλλαζε τίποτα.

Μιχαήλ Ι.

Η ψυχολογία της Χρυσηίδας πρέπει να ήταν χάλια κατά τη διάρκεια του πολέμου γιατί η ίδια βρισκόταν δίπλα στον Αγαμέμνονα χωρίς τη θέλησή της, σαν λάφυρο. Η Χρυσηίδα είναι αβοήθητη και δε ξέρει αν όντως θα φύγει κάποτε από εκεί ή θα μείνει για πάντα απλά μια δούλα του Αγαμέμνονα. Από εκεί που ήταν κόρη ενός ιερού προσώπου, κατέληξε να είναι σκλάβα δίπλα σε έναν αγενή βασιλιά, μακριά από τον πατέρα και το σπίτι της.

Μιχάλης Χ.

Η Χρυσηίδα νιώθει πολλά και άσχημα συναισθήματα, όπως είναι ο φόβος που της έχει δημιουργήσει ο Αγαμέμνων. Επίσης, νιώθει φυλακισμένη και ότι δε σέβονται τα δικαιώματά της σα γυναίκα. Παράλληλα, νιώθει ότι δε μπορεί να κάνει τίποτα δυστυχώς γιατί η γνώμη της δε μετράει. Θα αισθάνεται την ανάγκη να δει κάποια οικογενειακά της πρόσωπα, όπως είναι ο πατέρας της. Γι' αυτό τα συναισθήματα που έχει είναι φόβος, απογοήτευση, οργή, ανελευθερία και στενοχώρια.

Μιχάλης Ε.

Παιδιά, επειδή είμαι σοκαρισμένη και δυσαρεστημένη, θα προτιμούσα να είστε ειρηνικοί, να μη βρίζετε ο ένας τον άλλο και να μην απειλείτε ότι θα σκοτωθείτε μεταξύ σας.

Φραντζής Κ.

Δεν νιώθω καλά. Νιώθω σαν ένα άψυχο αντικείμενο και πως δεν έχω άποψη. Νιώθω λύπη, θυμό, στενοχώρια και φόβο. Θέλω να φύγω, να πάω κάπου να μένω μόνη μου, γιατί είναι ο μόνος τρόπος να νιώσω καλύτερα.

Μπάμπης Χ.

Η  ψυχή μου έχει πλέον ηρεμήσει αφού βρίσκομαι και πάλι στον πατέρα μου. Όταν με κρατούσε στην σκηνή του ο Αγαμέμνονας, ένιωθα φόβο, στενοχώρια, απελπισία και ντροπή, γιατί ήξερα πως υποφέρει ο πατέρας μου που δεν με έχει και πως είμαι σαν ένα τιμητικό βραβείο και τίποτα παραπάνω. Όταν ο Οδυσσέας με παρέδωσε στον πατέρα μου, ένιωσα ανακούφιση και χαρά όταν είδα την τόση μεγάλη χαρά στα μάτια του. Όταν φάγαμε όλοι μαζί η ευτυχία μου ήταν απέραντη. Είμαι ευγνώμων που είμαι πάλι κοντά στον πατέρα μου και όλα τα άσχημα έχουν τελειώσει!!!

Δέσποινα Δ.

Αγαπητό μου ημερολόγιο, 

Σήμερα είμαι πολύ στεναχωρημένη καθώς θα χρειαστεί να αποχωριστώ τον τον Αγαμέμνονα. Από την άλλη όμως θα είμαι με τον πατέρα μου, που τόσο και οι δυο λαχταράμε και με περιμένει με ανυπομονησία πίσω στην πατρίδα! Όσο έμενα με τον Αγαμέμνονα δεν μου είχε λείψει τίποτα, ό,τι ήθελα το είχα και η αλήθεια είναι ότι δεν θέλω να φύγω. Όμως, με έχει ανάγκη ο πατέρας μου. Θα μου λείψουν πολύ όλοι και με μεγάλη λύπη φεύγω σήμερα από την σκηνή...

Σταμάτης Δ.

15/5/1300

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

Αυτή η εβδομάδα ήταν πολύ δύσκολη αλλά ταυτόχρονα και περιπετειώδης. Μια ηλιόλουστη μέρα βγήκα για να πάω στο πηγάδι να μαζέψω νερό. Δυστυχώς είχε τελειώσει και ήθελα να φτιάξω καφέ. Με το που βγαίνω έξω, με συλλαμβάνουν δύο στρατιώτες και με αιχμαλώτισαν. Εγώ φώναζα βοήθεια αλλά κάνεις δεν με άκουγε. Με έβαλαν σε μια βάρκα και αναχωρήσαμε για έναν άγνωστο προορισμό. Μετά από λίγη ώρα, φτάσαμε σε μια ακτή που μου φερνόταν γνώριμη. Όταν όμως πλησιάσαμε και είδα από μακριά ένα πανύψηλο τείχος, τότε κατάλαβα ότι ήμουν στην Τροία.

Καθώς περπατούσαμε, ήρθε ένας γοητευτικός άντρας και με συνόδευσε στην σκηνή του. Τον έλεγαν Αγαμέμνονα, μου έδωσε ρούχα και μου έδειξε πού θα κοιμάμαι και μου είπε να κάνω και καμία δουλειά. Μετά από λίγο έφυγε και εγώ έστρωσα το κρεβάτι, ετοίμασα φαγητό και έπλυνα τα πιάτα. Φυσικά τα έβαλα στο πλυντήριο των πιάτων γιατί βαριόμουν να τα πλένω ένα-ένα. Χάζεψα λίγο και στο tik-tok και πέρασε η ώρα. Όταν ο Αγαμέμνονας επέστρεψε, φάγαμε μαζί και κοιμηθήκαμε γιατί είχε πια νυχτώσει. 

Δεν θα με χάλαγε καθόλου η ζωή μου να είναι έτσι αλλά λίγες μέρες μετά ο Αγαμέμνονας με πήρε και με έβαλε σε μια βάρκα και μου είπε πως θα επιστρέψω σπίτι μου. "Μα γιατί να επιστρέψω σπίτι μου; Σε παρακαλώ, θέλω να μείνω παραπάνω", του είπα. Εκείνος όμως μου είπε πως πρέπει να πάω γιατί ο μπαμπάς μου τους έριξε κατάρα μέχρι να επιστρέψω σπίτι μου. Στενοχωρήθηκα πάρα πολύ που θα έφευγα. Έλεος! Πάντα ο μπαμπάς μου να υπερβάλλει και δε με ρωτάει τι θέλω εγώ. Πάντα κάνει αυτό που θέλει εκείνος... Μια φορά να κάνω και εγώ κάτι που θέλω δεν γίνεται!

Υ.Γ.: