Δεν θα μπορούσα να γράψω κάτι διαφορετικό για την εποχή των Κομνηνών, από όσα έχω γράψει πολλά χρόνια πριν στις αναρτήσεις στις οποίες θα παραπέμψω αμέσως μετά.
Επί τροχάδην να πω μόνο πως στα 180 χρόνια που μεσολάβησαν από τον θάνατο του Βασιλείου του Β΄ μέχρι την Άλωση από τους Σταυροφόρους οι Βυζαντινοί άφησαν το κακό να μπει (Η ήττα στο Ματζικερτ επέτρεψε στους Σελτζούκους να μείνουν στη Μικρά Ασία και εκείνη στη Μυριοκέφαλο παγίωσε την παρουσία τους), προσκάλεσαν το κακό να μπει (τα εμπορικά προνόμια που παραχώρησαν σε Βενετούς και Γενουάτες τους κατέστησαν κράτος εν κράτει και τους επέτρεψαν να οργανώσουν και να πετύχουν την κατάλυση της αυτοκρατορίας από τους Σταυροφόρους), επέτρεψαν στο παλιό κακό να αναστηθεί ( ανασύσταση του Βουλγαρικού κράτους). Ο Αλέξιος και ο Μανουήλ προσπάθησαν και εν μέρει πέτυχαν να σταματήσουν την κατρακύλα αλλά τα μέτρα υπέρ των δυνατών (του εσωτερικού κακού δηλαδή) τα οποία έλαβαν στο εσωτερικό ουσιαστικά αποσάθρωσαν την αυτοκρατορία μακροπρόθεσμα.
Να και το σχεδιάγραμμα για τις πρόνοιες, τη μοναδική υποενότητα των τεσσάρων πρώτων ενοτήτων που είναι εντός ύλης.
Προνοιάριοι: Στρατιώτες στους οποίους παραχωρούσε ο αυτοκράτορας πρόνοιες, δηλαδή αγροτικές
εκτάσεις ή το δικαίωμα να μαζεύουν φόρους από κάποιες περιοχές.
·
Υποχρέωση προνοιάριων: Στρατιωτικές υπηρεσίες
·
Οι πρόνοιες
ΔΕΝ μεταβιβάζονται από πατέρα σε γιο και η γη ανήκει στο κράτος.
·
Στον πόλεμο πολεμούσαν έφιπποι και διοικούσαν τμήμα στρατού
η δύναμη του οποίου ήταν ανάλογη της
έκτασης της πρόνοιας την οποία είχαν
λάβει.
·
Ομοιότητες με το σύστημα της φεουδαρχίας
Οι στρατιώτες είναι το μόνο μη εξαθλιωμένο κομμάτι της εποχής. Ζει σε
βάρος των άλλων κοινωνικών στρωμάτων>>
Περιζήτητο επάγγελμα.
Αυτά.
Α!Να προσθέσω πως αυτή είναι η εποχή κατά την οποία διαδραματίζονται τα περισσότερα "βυζαντινά" ποιήματα του Καβάφη. Τυχαίο; Δεν νομίζω.
Άννα Κομνηνή
για την χηρεία της η Άννα Κομνηνή.
Εις ίλιγγον είν' η ψυχή της. «Και
ρείθροις δακρύων», μας λέγει, «περιτέγγω
τους οθφαλμούς..... Φευ των κυμάτων» της ζωής της,
«φευ των επαναστάσεων». Την καίει η οδύνη
«μέχρις οστέων και μυελών και μερισμού ψυχής».
Όμως η αλήθεια μοιάζει που μια λύπη μόνην
καιρίαν εγνώρισεν η φίλαρχη γυναίκα·
έναν καϋμό βαθύ μονάχα είχε
(κι ας μην τ' ομολογεί) η αγέρωχη αυτή Γραικιά,
που δεν κατάφερε, μ' όλην την δεξιότητά της,
την Βασιλείαν ν' αποκτήσει· μα την πήρε
σχεδόν μέσ' απ' τα χέρια της ο προπετής Ιωάννης.
Κωνσταντίνος Π. Καβάφης
Σημειώσεις:
Η Άννα Κομνηνή (1083-1146) ήταν η μεγαλύτερη κόρη του αυτοκράτορα Αλέξιου Ι Κομνηνού και της Ειρήνης. Μέσα στη ματαιοδοξία της προσπάθησε να σφετεριστεί το θρόνο από τον αδερφό της Ιωάννη ΙΙ για το σύζυγό της, Νικηφόρο, του οποίου ο θάνατος το έτος 1137 την οδήγησε να αποσυρθεί σ'ένα μοναστήρι, όπου και έγραψε την Αλεξιάδα, μια 15τομη βιογραφία του πατέρα της. |
| Αλέξιος ο Α΄ |
Άννα Δαλασσηνή
Εις το χρυσόβουλλον που έβγαλ' ο Αλέξιος Κομνηνόςγια να τιμήσει την μητέρα του επιφανώς,
την λίαν νοήμονα Κυρίαν Άννα Δαλασσηνή --
την αξιόλογη στα έργα της, στα ήθη --
υπάρχουν διάφορα εγκωμιαστικά:
εδώ ας μεταφέρουμε από αυτά
μια φράσιν έμορφην, ευγενική
«Ου το εμόν ή το σον, το ψυχρόν τούτο ρήμα, ερρήθη».
Κωνσταντίνος Π. Καβάφης
Σημειώσεις:
To 1081, ο αυτοκράτορας Αλέξιος Ι Κομνηνός (1081-1118), πριν αναχωρήσει στον πόλεμο, εξέδωσε ένα χρυσόβουλλο (αυτοκρατορικό διάταγμα με τη χρυσή αυτοκρατορική σφραγίδα) με το οποίο παραχωρούσε στη μητέρα του, Άννα Δαλασσηνή, το θρόνο του.Μανουήλ Κομνηνός
 |
| Μανουήλ ο Α' |
μια μέρα μελαγχολική του Σεπτεμβρίου
αισθάνθηκε τον θάνατο κοντά. Οι αστρολόγοι
(οι πληρωμένοι) της αυλής εφλυαρούσαν
που άλλα πολλά χρόνια θα ζήσει ακόμη.
Ενώ όμως έλεγαν αυτοί, εκείνος
παληές συνήθειες ευλαβείς θυμάται,
κι απ' τα κελλιά των μοναχών προστάζει
ενδύματα εκκλησιαστικά να φέρουν,
και τα φορεί, κ' ευφραίνεται που δείχνει
όψι σεμνήν ιερέως ή καλογήρου.
Ευτυχισμένοι όλοι που πιστεύουν,
και σαν τον βασιλέα κυρ Μανουήλ τελειώνουν
ντυμένοι μες την πίστι των σεμνότατα.
Κωνσταντίνος Π. Καβάφης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου