Φάκελος "Γιοφύρι της Άρτας", μέρος 1ο: Οι συνεντεύξεις της λυγερής (από την Γ΄Γυμνασιου του Μουσικού Σχολείου Ρόδου )

   Σάλος έχουν προκαλέσει σε ολόκληρη τη χώρα τα γεγονότα που φέρεται να συνέβησαν στο υπό κατασκευή μέχρι πρότινος γεφύρι της Άρτας το οποίο μυστηριωδώς φαίνεται να κατασκευάστηκε τάχιστα το τελευταίο διάστημα.

   Φήμες μιλούν για θυσία της  λυγερής γυναίκας του πρωτομάστορα κατόπιν παρότρυνσης ανθρωπόλαλου πουλιού το οποίο λέγεται πως απαίτησε να στοιχειώσουν την νεαρή κοπέλα ειδικά

Σπούκιερ...

  στα θεμέλια της γέφυρας υποστηρίζοντας ότι μόνο έτσι θα στεριώσει το γεφύρι, ένα έργο γνωστό μέχρι πρόσφατα για τις καθυστερήσεις στην υλοποίησή του.

   Η Γ' Γυμνασίου του Μουσικού Σχολείου Ρόδου ανατέμνει την πολύκροτη αυτή υπόθεση  παίρνοντας συνεντεύξεις από τους πρωταγωνιστές. Ξεκινάμε σήμερα δημοσιεύοντας τις συνεντεύξεις από την φερόμενη ως θύμα τη λυγερή και θα ακολουθήσουν ακόμα δυο δημοσιεύσεις; Μία που θα περιλαμβάνει τις συνεντεύξεις  του πρωτομάστορας και μία με τις συνεντεύξεις των υπόλοιπων εμπλεκομένων σε αυτήν την περίεργη υπόθεση

Άλλες αναρτήσεις: Του γιοφυριού της Άρτας" (εδώ, εδώ, εδώ , εδώ , εδώ κι εδώ)

"NOKIA α δε στοιχειώσετε γιοφύρι δεν στεριώνει" (Το κινητό της λυγερής)

Φένια και Αναστασία Β. (Γ3)

Ντενίζ και Μέλοντι (Γ2)

Ειδήσεις στο κανάλι Άφτον.

 -Γεια σας και καλώς ήρθατε πίσω στις ειδήσεις στο κανάλι Άφτον. Πριν από λίγες μέρες έγινε ένα τραγικό γεγονός που προκάλεσε σκάνδαλο στο γιοφύρι της Άρτας. Χθες μεσημέρι έγινε εφικτό να απελευθερωθεί βαριά τραυματισμένη η Λυγερή. Το θύμα βρίσκεται στο νοσοκομείο και έχει συνέλθει. Ο επονομαζόμενος Πρωτομάστορας, ο άντρας της Λυγερής, ακόμα αναζητείται από την αστυνομία. Βρισκόμαστε σήμερα εδώ στο νοσοκομείο και καταφέραμε να πάρουμε μια συνέντευξη από την Λυγερή. Καλησπέρα σας, κα. Λυγερή ευχαριστούμε που μας δεχτήκατε να σας κάνουμε μερικές ερωτήσεις.

-Χαίρομαι που μπορώ να σας βοηθήσω.

-Πώς νοιώσατε όταν σας χτίσανε μέσα στην γέφυρα;

- Ήμουν τρομοκρατημένη! Ήταν μια πράξη η οποία δεν περίμενα να γίνει, ιδιαιτέρως από τον άντρα μου. Είχα  πανικοβληθεί! Φώναζα, έκλαιγα, έκανα  τα πάντα για να βρω μια έξοδο, χωρίς επιτυχία. Σε κάποια στιγμή έπεσα κάτω, είχα  λιποθυμήσει, μετά από αυτό δεν θυμάμαι τίποτα άλλο. Αργότερα ξύπνησα εδώ στο νοσοκομείο.

-Μάλιστα. Αναρωτιέμαι γιατί ήσασταν τόσο πρόθυμη να βοηθήσετε τον άντρα σας.

- Είχα τόσους μήνες να τον δω, ήταν ευκαιρία μου να τον δω και πίστευα  ότι με χρειαζόταν για κάτι σημαντικό. Βέβαια τον εμπιστευόμουν και ήμουν πρόθυμη να κάνω οποιοδήποτε χατίρι ζητούσε, για αυτό πήγα και να τον βοηθήσω.

-Σίγουρα δεν είναι τόσο εύκολο να χωνέψετε αυτή την εμπειρία. Πως νιώσατε όταν σας πρόδωσε;

-Πληγώθηκα πολύ, ένιωσα σαν να με κάρφωνε ο ίδιος με ένα μαχαίρι στην καρδιά. Δεν τον είχα προδώσει πότε, πάντα του συμπαραστεκόμουν και η αγάπη μου για εκείνον ποτέ δεν πήγε να σβήσει.

-Καταλαβαίνω τον πόνο σας. Θα σας κάνουμε μια τελευταία ερώτηση. Αν θα μπορούσατε να πάτε πίσω στον χρόνο, τι θα αλλάζατε;

-Πιστεύω πως θα άλλαζα αρκετά πράγματα. Πολύ πιθανόν δεν τα βιαζόμουν να πάω τόσο γρήγορα στο γεφύρι, όπως μου παρήγγειλε το πουλάκι, και βεβαίως θα είχα λάβε τα κατάλληλα μέτρα εάν ήξερα τι θα μου συνέβαινε.

-Ευχαριστούμε πάρα πολύ που δώσατε το χρόνο και την δύναμη σας σε εμάς. Σας ευχόμαστε τα καλύτερα και γρήγορη ανάρρωση… Στη στη συνέχεια, θα δούμε εάν βρέθηκε ο καταζητούμενος ο Πρωτομάστορας. Προς το παρόν, θα προχωρήσουμε στο επόμενο μας θέμα…   

Νίκος (Γ1)

-Kυρίες  και κύριοι καλησπέρα σας. Σήμερα  θα επισκεφτούμε την κυρία Λυγερή  η οποία πρωταγωνίστησε σε μια φοβερή ιστορία που την έκανε βασικό χαρακτήρα στην παραλογή  «Του γιοφυριού  της Άρτας . Καλησπέρα σας,  κυρία Λυγερή .

- Καλησπέρα σας .   

- Είμαστε από το κανάλι 4  και ήρθαμε να σας κάνουμε  μερικές  ερωτήσεις για την περιπέτεια σας στο γεφύρι .

- Ας  ξεκινήσουμε λοιπόν.

- Πρώτη ερώτηση λοιπόν.  Μάθαμε ότι ο άνδρας σας είναι ο πρωτομάστορας.  Πόσες φορές έχτισε το γεφύρι;

-Βεβαίως.    Ο κακόμοιρος σαράντα ημερόνυχτα το ‘φτιαχνε . Το βράδυ γκρεμιζόταν και το πρωί το έφτιαχνε. Για σαράντα μέρες ! Το φαντάζεστε;

-  Ναι! Κυρία Λυγερή,  ο άνδρα σας είναι ένας ήρωας για τους κατοίκους της Άρτας .

Λυγερή = Ναι! είναι .

-Κάποια στιγμή πήγατε στο γεφύρι  και εσείς.  Μπορείτε να μας περιγράψετε τι συνέβη;

- Βεβαίως. Ένα πουλάκι πιο πριν του είπε να με θυσιάσει για να μην πέφτει το γεφύρι συνέχεια.

- Και τι έγινε πιο μετά ;

-  Αυτό το πουλί ήρθε σε εμένα και μου είπε να ετοιμαστώ γρήγορα να πάω να δω το γεφύρι .

- Με συγχωρείτε,  ήρθε ένα πουλί και σας είπε να πάτε να δείτε το γεφύρι ;

- Ναι, σας λέω !

- Πήγατε εκεί και τι έγινε;

-Πήγα στο γεφύρι και είδα τον άνδρα μου στενοχωρημένο.   Του λέω το τι έγινε με  το πούλι πιο πριν…

- Και μετά;

-Μου είπε ότι το δαχτυλίδι τού έπεσε μέσα στο γεφύρι.

-Σοβαρά;  Και τι κάνατε ;

- Ο άνδρα μου είπε να με κατεβάσουν κάτω να το πιάσω ,αλλά αυτό ήταν κόλπο να με θάψουν.

- Τι νιώσατε όταν καταλάβατε το θα σας έθαβαν;

- Εκείνη την στιγμή ένιωσα φόβο, πολύ μεγάλο φόβο, και τους είπα να με ανεβάσουν πάνω .   Και άρχισα να ρίχνω κατάρες στο γεφύρι, πολλές κατάρες .

- Και η τελευταία ερώτηση είναι τι ένοιωσε ο άνδρα σας ;

Λυγερή =  Ένιωσε πολύ λύπη  και με ανέβασε.  Και ένοχος γιατί δεν θα τελείωνε ποτέ το γεφύρι .

-Αλήθεια, δεν μου είπατε πως δεν πέφτει το γεφύρι;

-Άλλαξε το υλικό και από ξύλο χρησιμοποίησε  τσιμέντο.

-Είπε να κάνει αλλαγή. Σας ευχαριστούμε για την συνέντευξη. 

-Τίποτα καλέ .

-Γεια σας .

-Γεια σας .   

                                                                     

Μαρία και Ουρανία (Γ2)

-Γεια σου, λυγερή.

-Γεια σας!

-Ας ξεκινήσουμε με τις ερωτήσεις. Πώς ένοιωσες όταν κατάλαβες πως θα σε έθαβαν ζωντανή;

-Στην αρχή ένοιωθα φόβο. Αργότερα όμως δεν ένοιωθα τίποτα άλλο εκτός από προδομένη.

-Γιατί ένοιωθες έτσι;

-Από τη στιγμή που κατάλαβα πως ο άντρας μου, ο πρωτομάστορας, με είχε προδώσει με αυτόν τον τρόπο, δεν νομίζω πως ήταν στο χέρι μου το πώς θα νοιώθω!

-Κατάλαβα! Από ότι θυμάμαι ο πρωτομάστορας μας είπε πως ήταν χρέος του να το κάνει αυτό. Πώς νοιώθεις για αυτήν την απάντηση;

-Πιστεύω πως ο πρωτομάστορας είχε χρέος να χτίσει το γιοφύρι της Άρτας αλλά είχε χρέος και να προστατέψει  και την οικογένειά του. Και από ότι θυμάμαι, εγώ είμαι η οικογένειά του! Όσο για το τι νοιώθω, το μόνο που νοιώθω είναι μεγάλη ντροπή για τον πρώην άντρα μου. Και λυπάμαι μόνο που δεν πρόλαβα ακόμα να πάρω διαζύγιο.

- Σ’ ευχαριστούμε πολύ.

Κι άλλο της Μαρίας (Γ2)

-Δεν είχες υποψιαστεί πως κάτι δεν πήγαινε καλά, αφού σου είπα να πας εσύ να βρεις το δακτυλίδι, ενώ ήταν τόσοι μάστορες εκεί;

-Είχα υποψιαστεί ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Αλλά δεν ήθελα να είμαι καχύποπτη.

-Γιατί πιστεύεις ότι σου είπαν ότι ο πρωτομάστορας έχασε το δαχτυλίδι και όχι κάτι άλλο;

-Γιατί αυτό το δαχτυλίδι σημαίνει πολλά για μένα και επειδή είναι το δαχτυλίδι που μας ενώνει, σύμβολο αγάπης.

-Δεν παραξενεύτηκες  όταν ήρθε το πουλάκι και σου είπε να ετοιμαστείς γρήγορα για το γιοφύρι;

-Δεν παραξενεύτηκα και τόσο. Πιο πολύ χάρηκα επειδή θα πήγαινα να δω τον πρωτομάστορα.

-Ποια ήταν η τελευταία λέξη που σου είπε ο πρωτομάστορας;

-Η τελευταία φράση που μου είπε ο πρωτομάστορας καθώς με έκλεινε μέσα στο γιοφύρι ήταν «θα μου λείψεις».

-Γιατί έριξες την κατάρα;

-Την κατάρα την έριξα γιατί ένοιωσα προδομένη και ανήμπορη, χωρίς  καμιά ελπίδα να ζήσω.

-Και γιατί την αναίρεσες;

-Γιατί αν περνούσε τη γέφυρα ο αδερφός μου θα πέθαινε και δεν το θέλω αυτό.

Κατερίνα (Γ2)

-Βρισκόμαστε σήμερα μαζί με την πρωταγωνίστρια και τελικά επιζήσασα αυτής της τραγικής ιστορίας, την κυρία Λυγερή. Καλησπέρα σας και σας ευχαριστούμε πολύ που μας τιμάτε με την παρουσία σας.

-Με μεγάλη μου χαρά να μοιραστώ την ιστορία μου.

-Πείτε μας, λοιπόν… Πώς άρχισαν όλα;

-Όλα άρχισαν όταν ο πρώην σύζυγός μου ανέλαβε μα χτίσει το ξακουστό γεφύρι. Είχε παθιαστεί τόσο πολύ με τις εργασίες! Ο πρωτομάστορας γενικά ήταν τελειομανής.

-Επηρέασε κάπως αυτό την σχέση σας;

-Την επηρέασε σε μεγάλο βαθμό καθώς έλειπε συνέχεια από το σπίτι και όταν ερχόταν εκεί ήταν πάντα κουρασμένος. Η επικοινωνία μεταξύ μας είχε φθαρεί, αλλά πάντα έδειχνα κατανόηση. Τον αγαπούσα πολύ βλέπετε…

-Σας έλεγε πώς πάνε τα πράγματα με τις εργασίες;

-Όχι, δεν τα συζητούσαμε.  Κάθε φορά άλλαζε την κουβέντα. Αντιλαμβανόμουν ότι κάτι τον προβλημάτιζε, αλλά δεν με άφηνε να εμβαθύνω στη σκέψη του.

-Κι αφού δεν γνωρίζετε, τότε πως συνδέεστε εσείς με το γιοφύρι;

-Σάββατο πρωί ήταν… Ήρθε ένας μάστορας και μου είπε να ντυθώ γρήγορα, να πάω να καμαρώσω τον άντρα μου στα εγκαίνια του γιοφυριού. Ντύθηκα εγώ, στολίστηκα γρήγορα γρήγορα και πάω… Φτάνουμε στο γιοφύρι και αντί να δω κόσμο να περιτριγυρίζει την περιοχή, βλέπω το γιοφύρι άχτιστο και τον άντρα μου σε άθλια ψυχολογική κατάσταση. Μού είπαν ότι του έπεσε η βέρα του. Εγώ δεν θέλησα να πω κάτι για το γιοφύρι. Προσφέρθηκα να την φέρω εγώ. Για κακή μου τύχη, όταν πήγα να την πιάσω, άρχισαν να ρίχνουν τσιμέντο. Ήθελαν να με θάψουν ζωντανή και ο σύζυγός μου όχι μόνο δεν τους σταμάτησε αλλά μου έριξε και μια μεγάλη πέτρα για μην με ακούν να ουρλιάζω. Για κακή τους τύχη αστόχησε. Για καλή μου τύχη, κάποιος ευλογημένος είδε τι έγινε και κάλεσε τις Αρχές. Συνέλαβαν όσους ήταν παρόντες, μαζί και τον πρωτομάστορα.

-Πολύ φρικιαστική εμπειρία, που σίγουρα σας προκάλεσε εφιαλτικές αναμνήσεις. Μια τελευταία ερώτηση και κλείνουμε, κυρία λυγερή. Πώς αισθανθήκατε με την πράξη αυτή του πρώην συζύγου σας;

-Δεν αισθάνθηκα! Εκείνη τουλάχιστον τη στιγμή. Πάγωσαν όλα. Με πλημμύρισε απέχθεια και αηδία για αυτόν τον άνθρωπο. Με πρόδωσε ο άνθρωπος που αγαπούσα πιο πολύ από οτιδήποτε! Αυτός ο άνθρωπος έβαλε τη δουλειά πάνω από τον άνθρωπο που «αγαπούσε», όπως έλεγε.  Δεν αισθάνθηκα ούτε αισθάνομαι τίποτα για αυτόν…

-Μάλιστα. Σας ευχαριστούμε πολύ που ήσασταν μαζί μας σήμερα.    

Ειρήνη Ασ. (Γ3)

-Γεια σας, κυρία λυγερή, σήμερα είστε εδώ για να σας κάνω μερικές ερωτήσεις γύρω από την πασίγνωστη πλέον ιστορίας σας στο γεφύρι της Άρτας. Η πρώτη ερώτηση είναι απλή. Πόσο αγαπούσατε τον πρωτομάστορα;

-Τον πρωτομάστορα τον αγαπούσα πάρα πολύ και ήμουν σίγουρη πως αυτός ήταν ο άνθρωπος της ζωής μου.

-Ωραία. Τώρα, μπορείτε να μου τον χαρακτηρίσετε για τον καταλάβουμε καλύτερα ως άνθρωπο;

-Βεβαίως. Λοιπόν. Ήταν πολύ στοργικός, με αγάπη και καλοσύνη μέσα του. Του άρεσε η δουλειά του και δεν τα παρατούσε ποτέ.

-Τώρα, σχετικά με τη δουλειά του. Στενοχωριόσασταν που τον βλέπατε να δουλεύει ασταμάτητα και μάταια για αυτό το γεφύρι;

-Ναι. Στενοχωριόμουν και ευχόμουν να βρεθεί η λύση για να τελειώνει το μαρτύριό τους.

-Είχατε σκεφτεί  ποτέ να του πείτε να σταματήσει αυτή την δουλειά, αφού ήταν μάταιος κόπος;

-Του το είχα πει πολλές φορές. Αλλά όπως σας είπα δεν τα παρατάει ποτέ και έτσι δεν με άκουγε.

-Μάλιστα. Τώρα, γιατί πηγαίνατε κάθε μέρα στο γιοφύρι;

-Πήγαινα κάθε μέρα για να τον βλέπω, αφού δεν τον έβλεπα στο σπίτι και μου έλειπε και πίστευα ότι με το να με έβλεπε θα έπαιρνε κουράγιο να συνεχίσει το έργο του.

-Ωραία. Τώρα θα ήθελα να μου πείτε πώς νοιώσατε που ο άντρας σας, ένα τόσο σημαντικό πρόσωπο στη ζωή σας, σας πρόδωσε έτσι;

-Το γεγονός ότι δέχτηκε τη θυσία μου με εξόργισε. Πίστευα πως με αγαπούσε πολύ, αλλά αποδείχτηκε ότι αγαπάει περισσότερο τη δουλειά του. Ένοιωσα προδομένη, πληγωμένη και απογοητευμένη.

-Στα χρόνια της ζωής σας περιμένατε ότι θα έχετε κι εσείς την ίδια τύχη με τις αδερφές σας;

-Για να είμαι ειλικρινής, η μοίρα των αδερφών μου δεν μου πέρασε απαρατήρητη. Πάντα ήμουν με τη σκέψη ότι έτσι θα κατέληγα κι εγώ. Αλλά είχα μια ελπίδα ότι μπορεί και να είμαι τυχερή, παρόλο που αποδείχθηκε ότι δεν ήμουν.

-Πολύ ωραία! Σας ευχαριστούμε πολύ που απαντήσατε στις ερωτήσεις μας.

Άννα (Γ3)

-Ποια είναι η σχέση σας με τα αδέρφια σας;

-Έχω έναν αδερφό και κάποτε είχα άλλες δυο αδερφές. Αλλά θυσιάστηκαν σαν εμένα. Στον Δούναβη και στον Ευφράτη.  Έχω, πιστεύω, με τον αδερφό μου μια πολύ ξεχωριστή σχέση. Επειδή είναι ο μόνος που έχει μείνει από την οικογένειά μου και νοιώθω πως πρέπει να τον προστατεύω. Είμαι κάτι σαν αδερφή-μητέρα για κείνον. Για τις αδερφές μου νοιώθω μεγάλη συμπόνια διότι χαθήκαμε κι οι τρείς μας με τον ίδιο τρόπο.

- Πιστεύετε στις προκαταλήψεις για τη θεμελίωση του γιοφυριού;

-Ναι! Πιστεύω πως για κάθε σπουδαίο έργο πρέπει να θυσιαστεί κάποιο ζωντανό πλάσμα. Επίσης, θέλω να πιστεύω πως εγώ και οι αδερφές μου δεν χαθήκαμε άδικα.

-Πώς νοιώσατε την στιγμή που συνειδητοποιήσατε την εξαπάτησή σας από τον πρωτομάστορα;

-Όταν είδα τον πρωτομάστορα να ρίχνει τον τελευταίο λίθο πάνω μου, ένοιωσα απέραντη οργή, διότι δεν περίμενα ότι θα με εξαπατήσει με αυτόν τον τρόπο. Ταυτόχρονα, ένοιωθα τεράστια απογοήτευση και στεναχώρια, γιατί θα τελείωνε η ζωή μου τόσο απότομα και τραγικά. Τέλος, ένοιωσα ασύγκριτη συμπόνια για τις αδερφές μου, επειδή τελικά κατάλαβα πως ένοιωθαν κι εκείνες όταν τις έθαψαν.

- Αν γνωρίζατε από την αρχή την κατάληξη, θα θυσιάζατε τον εαυτό σας για την θεμελίωση του γιοφυριού;

-Ναι, θα θυσίαζα τον εαυτό μου, διότι δεν μπορώ να αρνηθώ τη μοίρα μου. Επίσης, πιστεύω πως είναι το καλύτερο που θα μπορούσα να κάνω καθώς το η κατασκευή του γιοφυριού είναι κρίσιμη για το χωριό μας.

-Θα μπορούσατε να συγχωρήσετε ποτέ την προδοσία του πρωτομάστορα;

-Όχι, δεν θα τον συγχωρήσω ποτέ για αυτό που έκανε.  Νοιώθω εντελώς αδικημένη, γιατί είχα δώσει όλη μου τη ζωή για να τον στηρίζω και να τον αγαπάω κι αυτός με έχτισε ζωντανή σε μια γέφυρα. Γιατί να θυσιάσει εμένα, την ίδια του τη γυναίκα και όχι έναν από τους μάστορες; Κι αν εγώ ήμουν η εκλεκτή γιατί να το δεχτεί; Είμαι εντελώς απογοητευμένη μαζί του και δεν θέλω να τον ξαναδώ ποτέ.

Μιχάλης και Νίκος Καβ. (Γ3 )

-Ποια ήταν η σχέση σας με τον πρωτομάστορα;

-Η σχέση μου με τον πρωτομάστορα θα έλεγε κανείς ότι είναι άριστη. Βασίζεται στην πραγματική αγάπη, την εμπιστοσύνη και το σεβασμό ανάμεσά μας.

-Τι σημαίνει για σας αυτό το δακτυλίδι, η βέρα σας;

- δαχτυλίδι αυτό είναι πολύ σημαντικό για τη σχέση μου με τον πρωτομάστορα. Σε αυτό το δακτυλίδι στηρίζεται η προσπάθεια και των δυο για μια κοινή ζωή με αγάπη και ευτυχία.

-Πόσο συχνά επισκέπτεστε τον πρωτομάστορα στη εργασία του;

-Κατά την περίοδο της εργασίας του πρωτομάστορα, τυχαίνει αρκετές φορές να βρεθώ μαζί του. Για μένα η επικοινωνία με τον χώρο δουλειάς του δείχνει την σκέψη μου για τον ίδιο αλλά και την συμπαράσταση στον κόπο και την κούρασή του.

-Έχετε ακούσει κάτι για την παράδοση που λέει πως για να χτιστεί το γεφύρι της Άρτας πρέπει να θυσιαστεί μια ψυχή;

-Παρόλο που βρίσκομαι συχνά στον χώρο εργασίας του άντρα μου, δεν έχω ακούσει ποτέ για τον μύθο αυτόν.  Η προσωπική μου τοποθέτηση πάνω στο θέμα είναι ότι η παράδοση αυτή είναι παρωχημένη. Θεωρώ ότι δεν πρέπει να θυσιάζεται καν -για να επιτευχθεί η ολοκλήρωση κάποιου έργου. Όλα είναι στην τελική θέμα τεχνικής και καλής επιλογής εργατικού δυναμικού.

-Πώς πιστεύετε πως θα είναι η σχέση σας με τον πρωτομάστορα μετά το χτίσιμο του γιοφυριού στην Άρτα;

-Πιστεύω ότι μετά η σχέση μας θα εξελιχθεί και θα είναι πιο δυνατή. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι κάθε μέρα μοιράζομαι μαζί του τον μόχθο του από την δουλειά, τον ζούσα και αντιλαμβάνομαι καλύτερα τον κόπο και την κούρασή του καθώς και τις προσπάθειες που έκανε παρόλα και μ’ όλα αυτά για να διατηρήσει τη σχέση μας ζωντανή.

Ραφαήλ (Γ1)

-Καλημέρα, Λυγερή

- Καλημέρα.

-Θα θέλαμε να σας κάνουμε κάποιες ερωτήσεις.

-Πείτε μου.

- Τι κάνατε όταν ερχόταν ο άντρας σας στο σπίτι και μουρμουρούσε που γκρεμιζόταν το γιοφύρι;

- Εγώ τον παρηγορούσα και του έδινα κουράγιο;

- Πιστεύατε ότι κάποια στιγμή θα φτιαχτεί το γιοφύρι και δεν θα ξαναπέσει;

-Εγώ συνέχεια προσευχόμουνα για αυτό το γιοφύρι και πίστευα ακράδαντα πως δεν θα χτιστεί σωστά.

-Τελικά ποιο υλικό έβαλαν και δεν έπεσε.

-Ο θρύλος λέει πως έβαλαν εμένα, αλλά όπως βλέπετε δεν ισχύει. Το έφτιαξαν με πέτρα και μετά ο άντρας μου έβαλε τριάντα άτομα από την μια μεριά και τριάντα από την άλλη για να το βαστάνε με ένα σκοινί.

Τσαμπίκος Π.  (Γ3)

-Καλησπέρα, λυγερή.

- Καλησπέρα.

-Θα ήθελα να σας κάνω μερικές ερωτήσεις σχετικά με την τραγωδία σας.

-Ναι, βεβαίως…

-Αρχικά, πώς γλυτώσατε; Δεν σας είχαν βάλει στα θεμέλια;

-την στιγμή που αρχίσαν να με χτίζουν, προσευχήθηκα στους άλλους θεούς να με βοηθήσουν και ξαφνικά ένα σύννεφο με πήρε και με άφησε στη σκάλα του σπιτιού μου.

-Ήσασταν πολύ τυχερή! Μετά μπήκατε μέσα στο σπίτι;

-Ναι μπήκα.

-Και ο άντρας σας ήταν εκεί;

-Όχι, αλλά τον περίμενα να γυρίσει.

-Με ποιο σκοπό;

-Ήθελα να του πω ό,τι έκανε θα το πληρώσει, θα τιμωρηθεί από τους θεούς και πως εμένα δεν θα με ξαναδεί ποτέ.

-Τώρα πώς νοιώθετε, κυρία λυγερή;

-Νοιώθω προδομένη. Αυτό που θα ζητούσα, κύριε δημοσιογράφε,  είναι να μάθουν όλοι τα χάλια του άντρα μου. Δεν θέλω ούτε να τον βλέπω πλέον.

-Ευχαριστώ για το χρόνο σας.

-Εγώ ευχαριστώ. Γεια σας.