Φάκελος "Γιοφύρι της Άρτας", μέρος 3ο: Οι υπόλοιπες συνεντεύξεις (από τη Γ΄Γυμνασίου του Μουσικού Σχολείου Ρόδου)

Κλείνει σήμερα η ανατομία της πολύκροτης υπόθεσης "του γιοφυριού της Άρτας"...

   Οι ακαταπόνητοι ρεπόρτερ  από την Γ΄Γυμνασίου του Μουσικού Σχολείου Ρόδου ολοκληρώνουν σήμερα την έρευνα τους πάνω στα πασίγνωστα γεγονότα που σχετίζονται με το γεφύρι της Άρτας και προκάλεσαν παγκόσμιο ενδιαφέρον. Υπενθυμίζουμε ότι σε προηγούμενες αναρτήσεις δημοσιεύτηκαν οι συνεντεύξεις της λυγερής και του πρωτόμαστορα.  Σήμερα είναι η σειρά των υπόλοιπων  εμπλεκομένων στην υπόθεση,  καθώς και δυο συμμετοχές έκπληξη, της Βάσως Λασκαράκη και των  Duran Duran

Άλλες δημοσιεύσεις: 'Του γιοφυριού της Άρτας" (εδώ, εδώ, εδώ , εδώ , εδώ κι εδώ)

Συζήτηση στρογγυλής τραπέζης

Τσαμπίκα (Γ2)

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Καλησπέρα σας κυρίες και κύριοι, είμαστε και πάλι εδώ σήμερα στην εκπομπή «Μια άλλη οπτική». Μαζί μας ο Πρωτομάστορας, από το γεφύρι της Άρτας.

ΠΡΩΤΟΜΑΣΤΟΡΑΣ: Καλησπέρα. Χαίρομαι ιδιαιτέρως που βρίσκομαι απόψε μαζί σας και μου δίνεται η ευκαιρία να ακουστεί και η δική μου εκδοχή.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Ας πάρουμε τα πράγματα, λοιπόν, από την αρχή. Από την ανάθεση του έργου σε εσάς.

ΠΡΩΤΟΜΑΣΤΟΡΑΣ: Όλα ξεκίνησαν πριν από δύο περίπου χρόνια, όταν ο Δήμαρχος θέλησε να ενώσει τις δύο περιοχές της Άρτας, που από τον καιρό που έπεσε το παλιό γεφύρι δε βρήκαν ομόνοια μεταξύ τους. Την περιοχή Λάμψη και την περιοχή Σπίθα. Με κάλεσε στο γραφείο του και μου ζήτησε να φτιάξω μια γέφυρα μεγαλοπρεπή, μια γέφυρα ορόσημο, ένα έργο αγάπης. Μόλις τα άκουσα όλα αυτά, είπα μέσα μου, πρόκληση αποδεκτή. Αφού η κατασκευή μιας τέτοιας γέφυρας ήταν όντως πρόκληση για εμένα.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Πρόκληση, μάλιστα… Πώς μπορεί όμως η κατασκευή μιας γέφυρας να είναι πρόκληση για εσάς, αφού στην ουσία είναι η δουλειά σας;

ΠΡΩΤΟΜΑΣΤΟΡΑΣ: Η κατασκευή κυριολεκτικά είναι το πιο εύκολο, υλικά, μελέτη και είναι έτοιμη. Το θέμα είναι όμως να σκεφτείς, όπως ο μέσος άνθρωπος, τι θα ήταν αυτό που θα ήθελε να δει, να νιώσει βλέποντας τη γέφυρα να ενώνει αυτές τις δύο, επί χρόνια αντίπαλες περιοχές.

ΔΗΜοΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Μας λέτε δηλαδή ότι η κατασκευή δεν είναι δεν είναι απλώς παίρνω τα υλικά και αρχίζω να χτίζω.

ΠΡΩΤΟΜΑΣΤΟΡΑΣ: Ακριβώς. Είναι η όλη διαδικασία για να γίνει το σχέδιο, οι δυνατότητες που υπάρχουν ανάλογα με την περιοχή, πολλά πράγματα παίζουν ρόλο.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Ωραία, ας προχωρήσουμε στα αποκαλυπτήρια του γεφυριού.

ΠΡΩΤΟΜΑΣΤΟΡΑΣ: Δεν μπορώ να περιγράψω τα συναισθήματα που νιώθεις όταν συνειδητοποιείς ότι τόσοι πολλοί άνθρωποι έχουν μαζευτεί κάπου για εσένα, για να δουν το δημιούργημά σου. Η καλύτερη στιγμή ήταν όταν είδα έναν άνθρωπο να δακρύζει, πραγματικά δε με ένοιαζε τι θα έλεγαν οι υπόλοιποι, μου έφτανε που μετά από έξι μήνες ασταμάτητης δουλειάς αυτό το αποτέλεσμα που βγήκε άρεσε σε κάποιον και του προκάλεσε αυτά τα συναισθήματα.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Μάλιστα. Πώς όμως μάθατε για την πτώση του γεφυριού την επόμενη μέρα;

ΠΡΩΤΟΜΑΣΤΟΡΑΣ: Την επόμενη μέρα όντας χαρούμενος, ξεκινήσαμε με τη Λυγερή να πάμε στο γεφύρι. Στον δρόμο μας βρίσκει σαστισμένος ένας βοσκός και μας είπε ότι καθώς πήγαινε τα πρόβατά του να βοσκήσουν είδε το γεφύρι γκρεμισμένο. Στο άκουσμα αυτών των λέξεων σάστισα κι εγώ, αν και δεν τον είχα πιστέψει εντελώς. Σε λίγο φτάσαμε στο γεφύρι, ή μάλλον στο μέρος όπου λίγες ώρες πριν έστεκε ένα γεφύρι. Ξαφνικά άρχισα να κλαίω, είχαμε κάνει τόσο κόπο για να το φτιάξουμε…ήταν σαν να «πέθανε» ένα παιδί μου. Για μια εβδομάδα βρισκόμουν σε άθλια κατάσταση, με την αγάπη και τη βοήθεια της Λυγερής αποφάσισα όμως να το ξαναβάλω στο πρόγραμμα τις διαδικασίες κατασκευής.

Προσπαθήσαμε να κάνουμε όσο πιο πιστή αντιγραφή γινόταν, αλλά τίποτα δε συγκρίνεται με το πρωτότυπο. Τα εγκαίνια δεν ήταν τόσο θεαματικά και ο κόσμος είχε μειωθεί. Για να σιγουρευτώ ότι αυτή τη φορά δε θα πέσει, έμεινα εκεί όλη νύχτα. Το πρωί ήρθα η Λυγερή και με ξύπνησε με ταραγμένη φωνή,  λέγοντάς μου ότι το γεφύρι ξανάπεσε. Αυτό το φριχτό συναίσθημα, ίδιο κι απαράλλαχτο μου κατέκλυσε για ακόμα μια φορά την καρδιά. Αυτό έγινε για ακόμα δύο φορές. Την τέταρτη φορά που χτίζαμε το γεφύρι ήρθε ένα πουλάκι και μας είπε πως αν θέλουμε να στεριώσει, έπρεπε να θυσιάσουμε έναν άνθρωπο. Όχι όμως τον οποιονδήποτε , αλλά τη γυναίκα μου, τη Λυγερή. Εγώ μέσα στη χαρά μου ότι το γεφύρι δε θα ξαναέπεφτε, δε συνειδητοποίησα τι θα ακολουθούσε. Μετά από λίγο έφτασε η Λυγερή. Ένας από τους μαστόρους σκέφτηκε να της πούμε ότι έπεσε η βέρα μου και κανένας δεν τολμούσε να πάει να την πάρει. Έτσι κι έγινε. Μόλις την κατέβασαν και άρχισαν να τη χτίζουν, συνειδητοποίησα τη σοβαρότητα της κατάστασης. Ήθελα να φωνάξω «σταματήστε», να πάω να τους σταματήσω εγώ ο ίδιος, αλλά δεν μπόρεσα, είχα παγώσει…και αυτό θα το έχω πάντα βάρος στη συνείδησή μου…

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Πολύ συγκινητική η αφήγησή σας. Με ειδοποιούν όμως ότι στην παρέα μας θα προστεθεί ακόμα ένα άτομο, που δεν είναι άλλο, από το πουλάκι. Καλησπέρα σας, Πουλάκι.

ΠΟΥΛΑΚΙ: Γεια σας.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Για πείτε μας, ποιος είναι ο λόγος που ήρθατε σήμερα στην εκπομπή μας; Ξέρετε κάτι που αξίζει να προστεθεί;

ΠΟΥΛΑΚΙ: Πριν ξεκινήσω θα ήθελα να σας πω ότι δεν είμαι πραγματικό πουλί (παίρνει την κανονική ανθρώπινη μορφή της), αλλά άνθρωπος!

ΠΡΩΤΟΜΑΣΤΟΡΑΣ: ΜΑΜΑ!!!

ΠΟΥΛΑΚΙ: Συγγνώμη, έχεις να με δεις τόσα χρόνια και το μόνο που έχεις να πεις είναι «μαμά»;;; Τέλος πάντων, τι νόμιζες ότι έκανα τόσο καιρό που με ξέχασες, περίμενα πότε θα φιλοτιμηθείς να με πάρει τηλέφωνο; Αντιθέτως σχεδίαζα την εκδίκησή μου. Από την αρχή σου είπα να μην παντρευτείς αυτή τη γυναίκα, δεν είναι για εσένα. Εσύ όμως εκεί, αμετάπειστος. Και αν θες να ξέρεις εγώ διέλυα το γεφύρι κάθε φορά.

ΠΡΩΤΜΑΣΤΟΡΑΣ: Δε σε πιστεύω. Τη Λυγερή την αγαπούσα, ήταν όλη μου η ζωή…και τώρα την έχασα, εξαιτίας σου. Θα μου το πληρώσεις!!!

ΠΟΥΛΑΚΙ-ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: ΟΧΙ!!!

Μιχάλης (Γ2 )

-Κύριε μάστορα, πιστεύετε ότι ο πρωτομάστορας δεν αγαπούσε τη γυναίκα του;

- Λοιπόν, όπως καταλαβαίνετε, εμείς θέλαμε πολύ να χτίσουμε το γιοφύρι και όταν ήρθε αυτό το πουλί και μας είπε πως πρέπει να θυσιαστεί η γυναίκα του πρωτομάστορα ολοι μείναμε σαστισμένοι, πιο πολύ βέβαια ο πρωτομάστορας. Όμως ήταν η μόνη μας ελπίδα. Ο πρωτομάστορας πιστεύω ότι αγαπούσε τη γυναίκα του, αλλά πάνω από όλα έβαζε τη δουλειά. Εγώ βέβαια δεν θα θυσίαζα ποτέ τη γυναίκα μου.

-Ωραία, σας ευχαριστούμε πολύ. Κύριε πρωτομάστορα, πιστεύετε ότι κάποιος έβαλε αυτό το πουλί να σας μιλήσει για να πεθάνει η γυναίκα σας;

-Ναι, έχω κάποιον στο μυαλό μου. Με μισούσε. Δεν ξέρω γιατί, μάλλον με ζήλευε.

-Σας ζήλευε;

-Ναι! Γιατί σας κάνει τόση εντύπωση; Εγώ είχα πάνω από 100 μαστόρους και μαθητάδες βοηθούς κι εκείνος ήταν με έναν δυο εργάτες. Δεν περίμενα όμως πώς θα φτάσει μέχρι εκεί. Ήταν έξυπνος και με χτύπησε στη αχίλλειο πτέρνα μου. Εγώ  όμως την αγαπούσα!!!

-Εντάξει, αν δεν μπορείτε μην συνεχίζετε.

-Κάτι ακόμα! Ελπίζω να με ακούς από εκεί πάνω. Αν μπορούσα να γυρίσω το χρόνο πίσω θα το σκεφτόμουνα καλύτερα και δεν θα το έκανα. Να είσαι σίγουρη.

-Λυπάμαι πολύ. Και τώρα ας πάμε στην μητέρα αυτής της υπέροχης γυναίκας η οποία θανατώθηκε με άθλιο τρόπο. Θέλατε τον πρωτομάστορα για γαμπρό σας;

- Όχι δεν τον ήθελα. Και όπως φάνηκε ήταν κακός σύζυγος. Ποιος άνθρωπος θα σκότωνε την γυναίκα του για ένα γιοφύρι; Έλεος! Αυτή η κόρη μας! Της το έλεγα πως δεν είναι για κείνη, αλλά δεν με άκουγε… Ορίστε τώρα! Άμα όμως τον πιάσω στα χέρια μου… Που είναι; Πείτε μου!!!!

- Ηρεμήστε, κυρία μου, ηρεμήστε. Ας πάμε τώρα στον πατέρα της νεκρής… Συμφωνείτε με την γυναίκας σας;

-Σε κάποια πράγματα ναι. Για παράδειγμα, ούτε εγώ τον ήθελα στην αρχή, αλλά μετά έδειξε πως την αγαπάει.  Εγώ πιστεύω ότι ακόμα την αγαπάει, αλλά δεν σκέφτηκε καθαρά. Όπως είπε και ο μάστορας πριν, δυστυχώς έβαζε πάνω από όλα την δουλειά/ Δεν ήταν σωστό, αλλά τώρα η κόρη μου δεν γυρνάει πίσω. Και…

-Καλά, τι λες; Πατέρας είσαι εσύ; Πρέπει να τον σκοτώσουμε όπως σκότωσε αυτός την κόρη μας, ο αλήτης.

- Η βία δεν είναι λύση και με τη βία δεν λύνονται τα προβλήματα. Λοιπόν, τι έλεγα; Α, θυμήθηκα. Όπως είπα και πριν ο πρωτομάστορας έκανε λάθος για την κόρη μας και ο εχθρός του το εκμεταλλεύτηκε.

Η θεατρίνα

"Τρεις αδερφάδες είμαστε κι οι τρεις κακογραμμένες... "

Καλλιόπη (Γ2)

-Γεια σας φίλοι και φίλες. Είμαι η Καλλιόπη Τ. και στη σημερινή μας εκπομπή θα έχουμε τη χαρά να έχουμε εδώ κοντά μας μιαν  πασίγνωστη ηθοποιό, την Βάσω Λασκαράκη, η οποία υποδύθηκε την λυγερή στην πολυβραβευμένη με Όσκαρ ταινία του 2018 «Το γεφύρι της Άρτας».  Γεια σου Βάσω μου.

-Γεια σας.

- Πώς τα περνάς αυτόν τον καιρό;

-Καλά, καλά, μια χαρά!

-Χαίρομαι! Λοιπόν… Πάμε να αρχίσουμε;

-Πάμε..

-Αρχικά πες μας λίγα λόγια σχετικά με την πορεία σου στην υποκριτική.

-Όταν ήμουν δώδεκα χρονών και πήγαινα ακόμα σχολείο, θυμάμαι η κυρία μου μού πρότεινε να μπω στην θεατρική ομάδα του σχολείου. Οπότε ακολούθησαν και κάποιες παραστάσεις και μπορώ να πω ότι ήμουν πολύ ενθουσιασμένη. Αργότερα, όταν πήγα στο Πανεπιστήμιο, πήγα και στη Δραματική Σχολή και καθώς έκανα το μεταπτυχιακό μου στην Αγγλία μου δόθηκε η πρώτη επαγγελματική ευκαιρία, καθώς έπαιξα σε μια σειρά που λεγόταν «Το νησί». Ταυτόχρονα ήμουν και σε μια θεατρική ομάδα η οποία ανέβαζε παραστάσεις κάθε χρόνο.  Κάποια στιγμή είδα που ανέβηκε μια αγγελία στην οποία ζητούσαν κοπέλες στη δικιά μου ηλικία για τον ρόλο της λυγερής. Έτσι, πήγα στο κάστιν, με πήρανε και τώρα είμαι εδώ.

-Πες μας, πιστεύεις ότι είναι καλύτερο το θέατρο ή η τηλεόραση.

-Πιστεύω πως είναι και τα δυο το ίδιο περίπου. Στο θέατρο πιστεύω πως πρέπει να χρησιμοποιείς όλα τα υποκριτικά σου μέσα, με ελευθερία κινήσεων, ώστε να καταλάβει ο θεατής. Αντίθετα στην τηλεόραση υπάρχει η κάμερα με τα κοντινά της, οπότε η κίνηση πρέπει να είναι περιορισμένη.

-Πώς φαντάζεσαι τα επόμενα βήματά σου στην τηλεόραση, το θέατρο και τον κινηματογράφο;

-Έχω την χαρά και την τύχη να έχω γευτεί όλα σχεδόν τα κομμάτια της δουλειάς του ηθοποιού, το θεατρικό, το τηλεοπτικό και το κινηματογραφικό.

-Τι ήταν αυτό που σε έκανε να θέλεις να πρωταγωνιστήσεις σε αυτήν την ταινία;

-Ήταν το θέμα της. Η γιαγιά μου συνήθιζε να μου λέει πολλές ιστορίες σαν και αυτή, εξηγώντας μου και τους χαρακτήρες των ηρώων και για ποιον λόγο έγιναν όλα.  Οπότε το βρήκα πολύ ενδιαφέρον και σκέφτηκε πως θα μου άρεσε να παίξω σε μια ταινία σαν και αυτή,

-Υπήρχε κάποιος ρόλος που να σε επηρέασε τόσο που να αλλάξεις κάποια στοιχεία της προσωπικότητάς σου;

-Όχι, μέχρι τώρα δεν έχει συμβεί κάτι τέτοιο.

-Τι έχεις να πεις για τους συμπρωταγωνιστές σου στην ταινία;

-Είναι υπέροχοι άνθρωποι, πολύ φιλικοί και αναπτύξαμε πολύ καλές σχέσεις. Στην αρχή μπορώ να πω πως ήταν λίγο απόμακροι και εχθρικοί, αλλά στην πορεία αυτό άλλαξε.

-Όταν σου είπαν πως στα γυρίσματα έπρεπε να κρεμαστείς από τόσο μεγάλο ύψος  για την τελευταία σκηνή στο γιοφύρι, τι έκανες; Πώς ένοιωσες;

-Ήμουν πολύ ενθουσιασμένη αλλά και φοβισμένη ταυτόχρονα, έχω και το θέμα της υψοφοβίας μου. Όταν ήρθε η ώρα να με ανεβάσουνε λέω στον εαυτό μου «Βάσω, κλείσε τα μάτια και μην κοιτάς κάτω». Έτσι, όταν ανέβηκα ήταν πολύ εύκολο να μου βγει το συναίσθημα του φόβου.

- Για το τέλος, ποιο μήνυμα θες να δώσεις στους νέους σήμερα;

- Το πάθος και η δουλειά θα σε οδηγήσουν ψηλά!

-Ωραία, σας ευχαριστούμε πολύ, κυρία Λασκαράκη,

-Εγώ ευχαριστώ.

Οι τραγουδιάρηδες 
Άγγελος Γ2
 Καλησπέρα σας κυρίες και κύριοι. Οι Duran Duran αποτελούν ένα εμβληματικό συγκρότημα οπυ η παρουσία τους σημάδεψε την μουσική σκηνή της  δεκαετίας του '80.  Το καλοκαίρι του 2018 το συγκρότημα ήταν προσκεκλημένο στην Μύκονο στο ετήσιο μεγάλο πάρτι που διοργανώνεται  για να τραγουδήσουν και να διασκεδάσουν του κόσμο.  Ο δημοσιογράφος του περιοδικού μας, του Birdbox, ήταν εκεί και είχε την ευκαιρία να μιλήσει με τον Nick Rhodes και τον Simon Le Bon , που αποτελούν τα κύρια μέλη του γκρουπ,  για το συγκρότημα και για το νέο μεγάλο τους πρότζεκ, μια ροκ όπερα με θέμα την παραλογή "Του γιοφυριού της Άρτας".  Ας ακούσουμε τα σχετικά αποσπάσματα από την συνέντευξη.
 - Ποιες ήταν οι προσδοκίες σας κατά την ίδρυση του συγκροτήματος το 1978; Περιμένατε ότι θα πετυχαίνατε  να γίνετε δημοφιλής παγκοσμίως και θα πουλούσατε τόσα εκατομμύρια δίσκους σε όλον τον κόσμο;
- (Σάιμον) Πιστεύω πως η επιτυχία του συγκροτήματος δεν ήταν απλά θέμα συγκυριών. Φέραμε για πρώτη φορά τον συνδυασμό ποιοτικού νέου ήχου, καλής μουσικής και ακριβών παραγωγών στα βιντεοκλίπ. Όταν βγήκαμε ήταν η εποχή της κυριαρχίας του MTV  και τα τραγούδια μας έπαιζαν όλο το 24ωρο σε όλον τον κόσμο. Το κυριότερο ωστόσο που μας πρόσφερε η επιτυχία μας είναι η δυνατότητα να μπορούμε να  επιλέγουμε πρότζεκ σαν την ροκ όπερα με θέμα την ιστορία της λυγερής και του πρωτομάστορα. Κι εννοείται βέβαια ότι θα αξιοποιήσουμε όλα εκείνα τα στοιχεία ου χαρακτηρίζουν την καριέρα μας για να το πετύχουμε.
-Ποιο πιστεύετε ότι είναι το διαχρονικό μήνυμα των Duran Duran  που τους κάνει να ακούγονται ακόμα, 40 χρόνια μετά την πρώτη εμφάνισή τους;
- (Νικ)Οι  Duran Duran  δεν είναι απλά μουσική , δεν είναι απλά  ακόμα μια μπάντα, είναι μια ιδέα, ένα σύμβολο, δεν έχουν ηλικία... Και το πετυχαίνουμε αυτό γιατί πάντα είμαστε έτοιμοι να δοκιμαστούμε σε κάτι καινούργιο, όπως τώρα με την ροκ όπερα για τον πρωτομάστορα.
- Ποια είναι η γνώμη σας για τον David Bowie
- (Σάιμον) Ο Ντέηβιντ  ήταν πηγή έμπνευσης για όλους τους μουσικούς. Ήταν πρωτοπόρος, είχε πάντα φρέσκες ιδέες και έφερε επανάσταση στον χώρο της μουσικής. Φιλοδοξούμε το "Foreman's wife" να γίνει το δικό μας "Ziggy Stardust".

[Παρουσιάζουμε αποκλειστικά ένα απόσπασμα από την ροκ όπερα των Ντουράν Ντουράν "Foreman's wife ". Το ακόλουθο κομμάτι ακούγεται στο σημείου που οι μάστορες κι οι μαθητάδες απηυδισμένοι από τα συνεχόμενα γκρεμίσματα του γιοφυριού τρελαίνονται και  αποφασίζουν να καταφύγουν στον φόνο για να ολοκληρώσουν το έργο 
                   ]

Οι μάστορες

Γιώργος (Γ3)

-Είμαι πολύ χαρούμενος που βρίσκομαι αυτήν την στιγμή εδώ, γιατί είμαι μαζί με έναν από τους μάστορες της γνωστής ιστορίας «Της Άρτας το γιοφύρι», τον Αλέξανδρο Πτεριδάκη. Πώς είσαι Αλέξανδρε;
-Μία χαρά είμαι, τιμή μου να είμαι στην εκπομπή σας σήμερα!

-Είναι και για εμάς μεγάλη τιμή! Για πες μου, Αλέξανδρε, πώς ήταν κατά την γνώμη σου ο χαρακτήρας του πρωτομάστορα;
-Κατά την γνώμη μου ο πρωτομάστορας ήταν λίγο αυστηρός προς εμάς και τους μαθητές. Ήθελε ό,τι και να γίνει, η γέφυρα να είναι έτοιμη και τελειωμένη. Δεν καταλάβαινε ότι κάθε βράδυ γκρεμιζόταν και δεν σκεφτόταν λογικά, έναν άλλο τρόπο να κάνουμε την γέφυρα να μένει φτιαγμένη. Ευτυχώς μας διαφώτισε το πουλάκι!
-Ενδιαφέρον! Επίσης, ποια ήταν η σχέση σου με την Λυγερή;

-Προσωπικά δεν την ήξερα πολύ καλά ως χαρακτήρα, αλλά είχα ακούσει πολύ καλά λόγια γι’ αυτήν. Αυτή μάλλον με ήξερε ως «ένας μάστορας».

-Μάλιστα… Και, δεν μου λες, πιστεύεις ότι ήταν λογική η θυσία ενός γνωστού και αγαπητού ανθρώπου για την κατασκευή μιας γέφυρας;

-Τότε, το πιο λογικό πράγμα που θα μπορούσαμε να κάνουμε ήταν αυτό, αλλά τώρα που το σκέφτομαι ήταν λίγο χαζό. Τώρα κανείς δεν πιστεύει στις θυσίες και ο κόσμος δεν τις χρησιμοποιεί. Ο πρωτομάστορας το συνειδητοποίησε επίσης και ακόμα μισεί τον εαυτό του για αυτό που έκανε.

-Λυπάμαι που το ακούω.. Για να τελειώσουμε, θεωρείς ότι όλος αυτός ο χαμός για να χτιστεί η γέφυρα άξιζε;
-Αυτή η γέφυρα ήταν πολύ σημαντική για ολόκληρη την Άρτα, και βοήθησε πολύ στην εξέλιξη της Ελλάδας αλλά, όπως είπα πριν, η θυσία της Λυγερής ήταν μεγάλη απόφαση για τον πρωτομάστορα ενώ θα μπορούσαμε να κάναμε κάτι πιο πρακτικό, εφόσον οι θυσίες στις μέρες μας είναι μύθος..

-Τέλεια! Χάρηκα πραγματικά που μίλησα μαζί σου σήμερα, Αλέξανδρε!

-Και εγώ χάρηκα, ελπίζω να τα ξαναπούμε!

Αγγελική (Γ2 )

-Συγγνώμη, είμαι από την εφημερίδα «Κάποια Νέα» και θα ήθελα να σας κάνω μερικές ερωτήσεις σχετικά με την γέφυρα που χτίσατε τον προηγούμενο χρόνο, αγαπητέ κύριε μάστορα.

-Φυσικά, ρωτήστε με ό,τι θέλετε. Εγώ με χαρά θα σας απαντήσω.

- Ωραία! Πρώτα από όλα, θέλω να μου πείτε για το πουλάκι. Ποιος ήταν ο ρόλος του σε αυτήν την ιστορία;

-Μια μέρα, νομίζω ήταν 7 Απρίλη, έτσι που μιλούσαμε όλοι μαζί σχετικά με το τι πρέπει να κάνουμε ώστε να μην ξαναγκρεμιστεί το γιοφύρι, έτσι στα ξαφνικά ήρθε ένα όμορφο πολύχρωμο πουλάκι και μας είπε ότι έπρεπε να ρίξουμε μέσα την γυναίκα του πρωτομάστορα…

-Και σεις πώς αντιδράσατε; Δεν διαφωνήσατε με το πουλάκι;

-Στην αρχή είχα πάθει σοκ. Δεν ήξερα τι έπρεπε να κάνω. Αλλά, αγαπητέ μου φίλε, όταν πρέπει να χτίσεις κάτι τόσο σημαντικό για τους ανθρώπους δεν έχει να κάνει και κάτι άλλο….

-Και ο πρωτομάστορας; Πώς το δέχτηκε; Το αποδέχτηκε;

-Μα δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς! Έπρεπε να ακούσει το πουλάκι όσο κι αν την αγαπούσε.

-Μια τελευταία ερώτηση και θα φύγω… Όταν χτίζατε την λυγερή δεν φώναζε; Δεν την άκουσε κανείς; Εσείς δεν έχετε τύψεις για αυτό;

-Όχι, δεν έχω τύψεις! Έπρεπε να το κάνω και το έκανα. Η λυγερή φώναζε, ναι. Αλλά όχι για πολύ και δεν την άκουσε κανένας.

-Ευχαριστώ για το χρόνο που μου αφιερώσατε!

-Δεν κάνει τίποτα.

-Γεια σας!

- Γεια σας!

Αθηνά (Γ1)

-Γεια σας.

-Γεια σας.

-Είμαι από την εφημερίδα «Κουτσομπολιό της Άρτας» και θα ήθελα να σας κάνω κάποιες ερωτήσεις για το γνωστό γεγονός.

-Ρωτήστε με ό,τι θέλετε.

-Πείτε μου, γιατί θάψατε τη γυναίκα ζωντανή;

-Έπρεπε να τη θάψουμε για να στεριώσει το γιοφύρι.

-Τι εννοείτε «να στεριώσει το γιοφύρι»; Ποιος είπε να τη θάψουν και γιατί;

-Όπα! Μισό… Μία μία οι ερωτήσεις! Ας το πάρουμε το πράγμα από την αρχή. Μας δόθηκε η εντολή να φτιάξουμε το γιοφύρι αυτό για να μπορούν οι άνθρωποι να φεύγουν από την Άρτα και να πηγαίνουν όπου θέλουν. Οπότε ήταν πολύ σημαντικό έργο. Αυτό το γιοφύρι όμως, ολημερίς το χτίζαμε το βράδυ γκρεμιζόταν πάλι. Γκρειμιζόταν συνέχεια  κι εμείς δεν ξέραμε τι να κάνουμε, μέχρι που εμφανίζεται ένα πουλί  και μας λέει ότι πρέπει να θυσιάσουμε την γυναίκα του πρωτομάστορα για να στεριώσει. Εμάς τους υπόλοιπους μάς βόλευε να την θυσιάσουμε γιατί έτσι θα τελειώναμε και τη δουλεία μας και θα μπορούσαμε να πάμε όπου θέλουμε. Τον πρωτομάστορα όμως όχι.

-Πώς αντέδρασε ο πρωτομάστορας.

-Στενοχωρήθηκε πολύ. Όμως ήξερε πως πρέπει να το κάνει. Και το έκανε.

-Πώς καταφέρατε να την πείσετε;

-Δεν την πείσαμε. Με το ζόρι. Τη φωνάξαμε να ‘ρθει να δει τον άντρα της, όταν ήρθε της είπαμε και καλά ότι έπεσε το δαχτυλίδι του άντρα της στην καμάρα και εκείνη προσφέρθηκε να κατέβει να το πιάσει. Με το που κατέβηκε, την αρπάξαμε, την βάλαμε μέσα στα θεμέλια και τη θάψαμε στα γρήγορα.

- Καλά κι εκείνη δεν έκανε τίποτα; Δεν είπε κάτι;

-Έριξε μια κατάρα, αλλά μετά είδε ότι δεν τη συνέφερε και την πήρε πίσω.

-Έχεις καθόλου τύψεις που βοηθήσατε στο να πεθάνει κάποιος;

-Όχι. Έτσι είναι η ζωή. Ένας να κάνει τα πάντα για τους άλλους και κείνοι να τον «θάβουν» όσο πιο πολύ μπορούν. Θα το ξανάκανα αν χρειαζόταν.

-Ευχαριστώ πολύ για το χρόνο που μου αφιερώσατε. Αντίο.

-Γεια σας.

Φανουρία (Γ2)

-Καλησπέρα σας, κυρίες και κύριοι. Έχουμε μαζί μας τον Θανάση, έναν από τους μαστόρους του Μήτσου, του πρωτομάστορα, να μας εξηγήσει τι έγινε ακριβώς. Γιατί όλοι έχουν τρελαθεί στα social media…

-Λοιπόν… Εγώ για να πω την αλήθεια είχα βαρεθεί να χτίζω όλη την ώρα αλλά κοντεύω να μείνω άστεγος. Τι να κάνω; Και θα ακουστεί κακό, αλλά χάρηκα που πέθανε η λυγερή και τέλειωσε όλη η ιστορία γιατί ΕΛΕΟΣ!

-Πώς ξεκίνησε αυτή η ιστορία με τη λυγερή;

-Ένα πουλάκι είπε στο Μήτσο πως πρέπει να πεθάνει η γυναίκα του. Εγώ όταν μας το είπε ο Μήτσος είπα «Ναι, οκ»

Και δεν έδωσα καθόλου σημασία. Μετά από κάνα δεκάλεπτο τον βλέπω με κάτι άλλους να πετάνε την λυγερή μέσα στη γέφυρα και μια πέτρα πιο μεγάλη από το μέλλον των παιδιών μου να ακολουθεί. Έτρεξα και τους ρώτησα τι έγινε αλλά δεν μου έδωσαν σημασία και όταν έβγαλα την κοτρώνα η λυγερή είχε πεθάνει με ανοιχτό το στόμα.

-Τι εννοείς είχε πεθάνει με ανοιχτό το στόμα;

-Ναι λογικά μιλούσε την ώρα που την θαψανε γιατί κάτι άκουσα ότι έριξε μια κατάρα η ηλίθια και δόξα τω Θεώ που υπάρχει ο αδερφός της και την αναίρεσε γιατί έλεος κάπου.

-Εσύ, Θανάση, ξέρεις γιατί η γέφυρα δεν χτιζότανε;

-ΝΑΙ, ΚΑΛΕ.  Είναι ένας καινούργιος που πάντα ξεχνάει να βάλει σίδερα. Βάζει μόνο τούβλα αλλά κανένας δεν του μιλάει γιατί ο τελευταίος που το έκανε είναι με τη λυγερή τώρα..

-Δηλαδή μας λες ότι η λυγερή πέθανε τσάμπα; Και πως όλο αυτό έγινε εξαιτίας του ανθρώπου εκείνου;

-Ναι, αλλά όχι μόνο από αυτόν. Ο Δήμαρχος της πόλης μόλις έμαθε ότι δεν χτιζόταν το γιοφύρι, κι ενώ όλοι ξέραμε την παράδοση, ήταν αυτός που έστειλε το πουλάκι να πει ότι πρέπει να πεθάνει αυτή.

Τάσος (Γ3)

-Αρχικά θα ήθελα να σας ρωτήσω πόσον καιρό προσπαθούσατε να χτίσετε την γέφυρα.

-Έεεε… πολύ!

-Αυτό μόνο;

-Έεεε….

-Τέλος πάντων. Από πότε ξεκινήσατε να χτίζετε αυτήν τη γέφυρα;

-Έεεεεεε, πολύ παλιά.

-(Στον εαυτό του) Τι φάση περνάει αυτός;

-Εεεεεεέ;

-Άστο! Πόσο σημαντική είναι για σας αυτή η γέφυρα; Φαντάζομαι πολύ, για να θυσιάσετε την αγαπημένη σας.

-Έεεε… πολύ.

-Σοβαρά ε; Δεν το περίμενα! Για πείτε μου, γιατί σας φωνάζουν όλοι πρωτομάστορα; Είστε σημαντικό πρόσωπο εδώ;

-Έεεε… πρωτομάστορας; Ποιος είναι αυτός; Εγώ είμαι ο Γιάννης.

-Και ο πρωτομάστορας πού είναι;

-(Από αλλού)Εδώ είμαι!

- Ωραία! Μπορώ να σας κάνω μερικές ερωτήσεις σχετικές με τη γέφυρα;

-Φυσικά, πείτε μου.

-Αρχικά, θα ήθελα να σας ρωτήσω πόσο καιρό προσπαθείτε να χτίσετε το γιοφύρι αυτό.

-Έεεεεε…. Πολύ! 

-Αυτό ήταν! Παραιτούμαι!

Μάνα Λυγερής

Μανώλης (Γ2 )

-Σας ευχαριστώ πολύ που μας επιτρέπετε να σας κάνουμε μερικές ερωτήσεις σχετικά με την κόρη σας, την λυγερή.

-Θα σας πω δυο λογάκια, γιατί δεν μου επιτρέπει ο πόνος μου να μιλήσω πολύ!

- Πιστεύετε ότι αυτό που έκανε ο πρωτομάστορας ήταν δίκαιο καθώς έπρεπε σε κάθε περίπτωση να χτιστεί το γιοφύρι της Άρτας;

- Αν την αγαπούσε πραγματικά, δεν θα άφηνε να συμβεί τέτοιο πράγμα!

-Τι τον ώθησε να κάνει κάτι τόσο τραγικό;

-Δεν είχε άλλη επιλογή. Λέει, γιατί τον απειλούσε το πουλί.

-Θα τον συγχωρούσατε για αυτό που έκανε;

-Ο πόνος μου είναι δυσβάστακτος παιδί μου. Δεν ξέρω αν θα έχω το κουράγιο να τον συγχωρήσω. Εσείς στη θέση μου θα τον συγχωρούσατε;

Πουλάκι

Αναστασία (Γ2)

-Καλησπέρα, πουλάκι της μοίρας. Θα θέλαμε να σας κάνουμε μερικές ερωτήσεις για την πολύκροτη και πασίγνωστη υπόθεση «Γιοφύρι της Άρτας».

-Καλησπέρα σας, κύριε δημοσιογράφε. Είμαι πολύ χαρούμενος που με φωνάξατε σήμερα εδώ.

- Ωραία! Λοιπόν…  Ας μη χάνουμε χρόνο, κατευθείαν στην πρώτη ερώτηση. Σας ήταν δύσκολο να μεταφέρετε ένα τόσο δυσάρεστο νέος;

- Η αλήθεια είναι πως ήταν πολύ δύσκολο, αλλά εφόσον μου ανέθεσε η μοίρα αυτήν τη δουλειά ήμουν αναγκασμένο να την φέρω εις πέρας…

- Μάλιστα. Κάτι που μας απασχόλησε όλους. Γιατί παρακούσατε στα λόγια του πρωτομάστορα ;

- Ήμουν βέβαιος για αυτήν την ερώτηση. Ήθελα να αποδείξω ότι η μοίρα δεν μπορεί να αλλάξει και δεν υπήρχε ελπίδα  να σωθεί η γυναίκα του από τη στιγμή που συμφώνησε να θυσιαστεί.

-Πολύ ενδιαφέρον. Συνεχίζουμε λοιπόν… Τι γνώμη έχετε για τον πρωτομάστορα που δέχτηκε τόσο εύκολα να θυσιάσει τη γυναίκα του;

-Μου φάνηκε πάρα πολύ περίεργο που δέχτηκε με τόση ευκολία να θυσιάσει τη γυναίκα του . Όμως καθώς το επεξεργαζόμουν στη σκέψη μου, άρχισε να μου φαίνεται πιο λογικό. Ο πρωτομάστορας νοιαζόταν άλλωστε μόνο για το συμφέρον της δουλειάς του.

-Όντως, έχετε δίκιο. Εσείς καθώς πηγαίνατε στην γυναίκα του πρωτομάστορα είχατε καθόλου αλλάξει γνώμης Το μετανιώσατε;

-Όχι, δεν μετάνιωσα τίποτα γιατί ήξερα ότι για να υπάρχει ενδιάμεσα μια θυσία τότε θα πρέπει ε να ήταν σημαντικό, οπότε και να μετάνιωνα ήταν αδύνατο να μην πάω.

-Πολύ σωστή η σκέψη σας. Και πάμε στην τελευταία ερώτηση της συνέντευξής μας. Περιμένατε πως θα ήταν τόσο εύκολο να θυσιάσουν την γυναίκα του πρωτομάστορα;

-Για να είμαι ειλικρινής, πίστευα πως θα αντιμετώπιζα μεγάλο πρόβλημα με τη θυσία, αλλά τελικά ο πρωτομάστορας ήταν πολύ συνεργάσιμος και κατανόησε πως η μοίρα δεν θα μπορούσε να αλλάξει.

"Αν δεν είναι έτσι,  θα είναι αλλιώς!"

-σας ευχαριστώ πάρα πολύ που παρευρεθήκατε σήμερα εδώ μαζί μας και μας μιλήσατε.

- Ευχαριστώ κι εγώ πάρα πολύ που με καλέσατε.

Μαρία και Ουρανία (Γ2)

-Λοιπόν, εσείς είστε το περιβόητο πουλάκι…

-Ναι, εγώ είμαι!

-Ας ξεκινήσουμε την συνέντευξή μας. Στεναχωρηθήκατε καθόλου όταν  έπρεπε να ταφεί ζωντανή η λυγερή;

-Κοιτάξτε να δείτε. Την λυγερή δεν την ήξερα οπότε δεν είναι ότι ένοιωσα και καμιά τόσο μεγάλη θλίψη.

-Αυτό είναι η αιτία που αντί να πεις στη λυγερή να πάει αργά της είπες να πάει γρήγορα;

-Όχι αυτό το είπα  γιατί θα ήταν πιο δύσκολο και για τον πρωτομάστορα και για μένα.

-Τι εννοείται θα ήταν δύσκολο για εσάς;

-Από τη στιγμή που ήξερα ότι θα πέθαινε, και να πήγαινα αργά και βασανιστικά στο μέρος όπου χτιζόταν το γεφύρι βλέποντάς την χαρούμενη που τέλειωσε τάχα η κατασκευή του, δεν θα αισθανόμουν  και πάρα πολύ άνετα.

-Μάλιστα, σας ευχαριστώ πολύ.

Ναι κι αυτό το έκανε η Μαρία (Γ2)

-Γιατί επέλεξες την λυγερή να χτιστεί στο γιοφύρι;

-Επέλεξα την λυγερή γιατί. Πρώτον, ήταν γυναίκα του πρωτομάστορα, δεύτερον, ήταν νέα και όμορφη και τρίτον, γιατί και οι αδερφές τη είχαν χτιστεί κι αυτές σε άλλα γιοφύρια.

-Όταν το είπες αυτό στον πρωτομάστορα πώς αντέδρασε;

-Στην αρχή δεν συμφώνησε, αλλά μετά από πολύ σκέψη μου είπε να τη πω να ετοιμαστεί και να έρθει στο γιοφύρι.

--Γιατί είπες στην λυγερή να ετοιμαστεί και να έρθει στο γιοφύρι γρήγορα;

-Της το είπα για να τελειώνουμε πιο γρήγορα καθώς έτσι κι αλλιώς θα γινόταν αυτό. Οπότε γιατί να χρονοτριβούμε;

-Νοιώθεις καθόλου τύχεις για αυτό που έκανες;

-Όχι, γιατί κάπως έπρεπε να τελειώσει το γιοφύρι και νομίζω πως αυτή ήταν η μόνη λύση.

Σταμάτης (Γ3)

-Καλημέρα.

-Καλημέρα και σε σένα.

-Πώς βρέθηκες στο γιοφύρι;

-Απλά πετούσα και αφού ήξερα τα πάντα κατέβηκα να τους πω τι να κάνουν.

-Εντάξει, Και γιατί είπε στη λυγερή να τρέξει ενώ ο πρωτομάστορας σου είπε το αντίθετο;

-Έχω να εμφανιστώ σε άλλες ιστορίες και βιάζομαι…

-Μην σας κρατάμε  τότε. Αντίο.

-Αντιοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοο…!