Είχα ανεβάσει πριν δυο χρόνια ως μνημόσυνο το σημερινό βίντεο για τον πατέρα μου, που έγραψε τους στίχους, και τον Νάσο το φίλο μου, που έγραψε τη μουσική. Αμφότεροι πέθαναν σαν τώρα, στις 2:45. Οπότε, όπως καταλαβαίνετε, δεν είμαστε πολύ χαρούμενοι στις αρχές Σεπτέμβρη.
Ωστόσο, η καινούργια άφιξη, η μικρή ανιψούλα του Νάσου, που αναμένεται αυτές τις μέρες έρχεται να δώσει μια ανάσα χαράς στην μελαγχολία του Σεπτέμβρη και να γλυκάνει τη θλίψη... Γιατί, "όλα ξαναγυρίζουνε σαν του βοριά το πέρασμα - ας πίνουνε του τελειωμού το πικραμένο κέρασμα..." Κι είναι κι η πρώτη μέρα που η μεγάλη μου η κόρη πάει στο σχολείο..
(Ελένά μου, δεν σε ξέχασα, απλά εσύ είχες γεννηθεί πριν τους θανάτους κι η μέρα των γενεθλίων σου είναι πάντα πανέμορφη μέρα, κι όχι μόνο γιατί είσαι η πρώτη... )
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου