Οι αναμνήσεις ξαναγυρίζουνε (Νο1)

 Έχω αδυναμία στην ποίηση του Καβάφη... Από τότε που την πρωτοσυνάντησα, μ' άρεσε η συγκρατημένη της μελαγχολία, η υφέρπουσα ειρωνεία κι αυτή η αξιοπρέπεια και το ιδιαίτερο ήθος που αποπνέει. Γι' αυτό και όταν διαβάζουμε Καβάφη στην τάξη, περιμένω να δω πώς θα μιλήσουν τα ποιήματά του γενικά στα νέα παιδιά αλλά και σε κάθε παιδί ξεχωριστά. Φέτος, η ενασχόλησή μας με τις "Φωνές" στη Γ' Γυμνασίου εστιάστηκε στη συζήτηση γύρω από το θέμα της ανάμνησης και μας κινητοποίησε να γράψουμε για τις δικές μας αναμνήσεις.

Το ποίημα αναφέρεται στη θύμηση των φωνών αγαπημένων προσώπων, των ήχων μιας πρωτινής ζωής που μιλούν στη σκέψη και στα όνειρα του ποιητικού υποκειμένου. Το θέμα του ποιήματος μάς οδήγησε να συζητήσουμε στην τάξη για τη δύναμη της μνήμης και κατά πόσο η μνήμη λειτουργεί ως πηγή έμπνευσης. Τα παιδιά, λοιπόν, ας πούμε ακολουθώντας το "παράδειγμα" του Καβάφη, προσπάθησαν να μετουσιώσουν ποιητικά μια έντονη ανάμνησή τους και έγραψαν τα ποιήματα που θα διαβάσετε παρακάτω.  Διακοπές και οικογενειακές στιγμές, μαθητικές εμπειρίες και παιδικά παιχνίδια, έρωτες, ρομαντισμός και αθωότητα, όλα έγιναν στίχοι... Στην παρούσα ανάρτηση, θα διαβάσετε τις εργασίες του Γ1.

Επέλεξα να συνοδεύσω τη δουλειά κάθε παιδιού με μια εικόνα που προσπάθησα να ταιριάζει στο πνεύμα του ποιήματός του. Τις εικόνες αυτές συνέθεσα στο παρακάτω βίντεο με επένδυση το "Βαλς των χαμένων ονείρων" του Μάνου Χατζηδάκη διότι, πέρα από τη νοσταλγική του μελωδία, η μουσική αυτή είναι δεμένη με μια δική μου αγαπημένη ανάμνηση...

Κωνσταντίνος Κ.

Τα παιδικά μου χρόνια

είναι η μόνη μου ανάμνηση

που είναι καθαρή και ακόμα είμαι παιδί.

Τότε σαν να 'ταν μία άλλη εποχή

που δεν υπήρχε τίποτα που να

θυμίζει την σημερινή.

Υπήρχαν χρώματα και αποχρώσεις

χωρίς τη σκοτεινιά του τώρα.

Αν μπορούσα να φτιάξω νέες

αναμνήσεις, θα έφτιαχνα ξανά

εκείνες που ήμουνα μικρός.

Που έπαιζα με τους φίλους

μου χωρίς να φοβάμαι όλη

μέρα και δεν καθόμουν συνέχεια

στον υπολογιστή.

Αλήθεια! Έχει αλλάξει η εποχή!

Οι αναμνήσεις με φέρνουν πάντα

πίσω στα παλιά και μένουν οι

ωραιότερες στιγμές που έχω ζήσει,

ζω και θα ζήσω.

Υποχρεώσεις,  ξέρω, έχω αρκετές

αλλά και οι αναμνήσεις μου είναι

πολλές. Γιατί; Δεν θυμάμαι μέρες

θυμάμαι μόνο στιγμές. 

Αντώνης Α.

Έχω πολλές μέρες μέσα στο σπίτι γλυκά μου μάτια,

μα εσένα σκέφτομαι

και όταν βγαίνω, γίνομαι κομμάτια.

Περάσανε μετά από σένα κι άλλες,

και πριν από σένα

νόμιζα πως έζησα αγάπες μεγάλες.

Μα, δε σε εκτίμησα. Κι άμα

σου μίλησα κάπως, είναι γιατί έζησα λάθος.

Συγκρίνω την τώρα ζωή με την παλιά μου,

που δεν είχα τίποτα,

μα σε είχα αγκαλιά μου.

Τώρα, τα πάω καλά με τη δουλειά μου

Μα δεν τα πάω καλά

με την καρδιά, καρδιά μου.

Λίγο θα σ' απασχολήσω ακόμα

με τα πολλά που λέει η καρδιά

και τα λίγα που λέει το στόμα.

Πάλεψα με τον εγωισμό σώμα με σώμα

μα σ' αγαπώ ακόμα...

Ελένη Γ., Παλιές αγάπες

Ήρθες στη ζωή μου έτσι ξαφνικά

και έκανες τα όνειρά μου πιο γλυκά.

Το παραδέχομαι, Σ' αγάπησα αληθινά!

Έτσι όπως ήρθες ξαφνικά

έφυγες και βιστικά

δίχως τίποτα να πεις

μια λύση μήπως βρεις.

Σε περίμενα πολύ,

έπιανα τον εαυτό μου να ονειροπολεί.

Δίχως εσένα δίπλα μου

τι νόημα είχε η ζωή.

Όμως έβαλα μυαλό

και τον χρόνο μου σταμάτησα να σπαταλώ.

Τώρα πια είσαι μια ανάμνηση παλιά

σαν το όνομά σου στην ακρογιαλιά.

Γιώργος Α.

Ο ήλιος φωτίζει την ημέρα

και το φεγγάρι την βραδιά

και μου φυσάει αέρα

να μου ρίξει τα κλειδιά

που κρατούσα στο χέρι μου

σαν τη ψυχή δεμένη μου

η ψυχή μου, τα κλειδιά μου

που τα έχω από τα παιδικά μου

τα χρόνια που περάσανε

και ανθρώπους που θάψανε

Νικολέτα Κ.

Πρώτη Ιανουαρίου σήμερα. Μετά από

μια διασκεδαστική βραδιά, κάθισα στο παράθυρό μου

και παρατηρούσα τα λαμπάκια, τα στολισμένα σπίτια

και μου ήρθε στο μυαλό η περσινή χρονιά

Η περσινή χρονιά που μόλις είχε φύγει. Μαζί με τα

καλά και τα κακά της. Μαζί με όλες τις αναμνήσεις.

Μαζί με τους στόχους που έβαλα και τους πέτυχα

και μαζί με τους στόχους που έβαλα και δεν κατάφερα

να τους πετύχω. Και αμέσως εκείνη την στιγμή

κατάλαβα πως εκείνη η χρονιά που πέρασα τόσο ωραία

έκλαψα, γέλασα, διασκέδασα, πληγώθηκα,

αγάπησα, αγαπήθηκα μόλις πέρασε. Μόλις είχε φύγει.

Ξαφνικά συνειδητοποίησα τα πράγματα που

ήθελα και έκανα, τα πράγματα που έκανα

και όμως τα μετάνοιωσα και τα πράγματα που

ήθελα να κάνω και δεν τα έκανα ποτέ. Τα λόγια

που ήθελα να πω, τα λόγια που είπα, τα συναισθήματα

που ένοιωσα, τις επιλογές που έκανα και τις αποφάσεις

που πήρα. Ένοιωσα ένα αίσθημα λύπης για την περσινή

χρονιά που έφυγε αλλά ταυτόχρονα ένα αίσθημα

χαράς για τις αναμνήσεις που μου άφησε και

τις οποίες δεν πρόκειται να ξεχάσω ποτέ.

Αντώνης Λ.

Ήταν πέμπτη Ιουλίου, μία μετά 

το βράδυ και ο Χάρος

ήθελε να αφήσει ένα

του σημάδι. Στα φανάρια

σταματούν

ανάβει το πράσινο και φεύγουν

σαν βέλη. Συγγνώμη, δε

θυμάμαι τη διαδρομή

το μόνο που θυμάμαι

ήταν μια κραυγή

φλόγες, πανικός και δάκρυα

στα μάτια, ο πιτσιρικάς νεκρός κομμάτια,

ο άλλος έφυγε, φουντάρει από ένα

βράχο και ο τρίτος άφησε λουλούδια στον τάφο.

Γιώργος Κ., Επιστροφή

Την μεγαλύτερη χαρά

την ένοιωσα έτσι ξαφνικά

όταν είδα τον αδελφό μου

να γυρίζει ξαφνικά.

Δεν μπορώ να πω πώς νοιώθω,

δέος και ταυτόχρονα χαρά,

γύρισε πίσω ο αδελφός μου

μετά από δυο χρόνια μακριά.

Τον είδα ντυμένο στο χακί

έμοιαζε μεγάλος μα και παιδί

Ήταν απίστευτη χαρά

που γύριζε από μακριά.

Με αγκάλιασε σφιχτά-σφιχτά

κι ένοιωσα μια σιγουριά

δεν ήμουν μόνος τώρα πια

γιατί τον είχα εδώ κοντά.

Κώστας Θ.

Θυμάμαι μια ανάμνηση

που ήμασταν μαζί

στη μέση του Αιγαίου

ναυαγοί.

Ήρθαν δυο δελφίνια

μας πήγαν στη στεριά

νόμιζα πως ήταν όνειρο

στη δική σου αγκαλιά.

Ξεψύχησες μπροστά μου

μα δε με σκέφτηκες καν

πώς θα ζήσω τώρα

αφού δεν σε έχω πια.

Σε κύλισε το κύμα

στη δική του αγκαλιά

Πήρε την ομορφιά σου

τελειωτικά.

Δεν είχα τι να κάνω

ένοιωθα μοναξιά.

Επήγα να πεθάνω

να έρθω μαζί σου πια.

Σε συνάντησα ξανά

πάνω από τα σύννεφα

Γιατί το έκανες αυτό

ήρθα για να σε ξαναδώ.

Μου έλειπες πολύ

ένοιωθα μοναξιά,

αφού δεν είχα εσένα,

να μου ζεσταίνεις την καρδιά.

Άκης Δ., Μητέρα

Η μαμά μου η αυστηρή με το άγριό της βλέμμα,

όταν ματιά μου έριχνε, μου πάγωνε το αίμα.

Δουλειές να κάνω μες στο σπίτι μου, στο χωράφι

μα κατά βάθος η φτωχιά, είχε καρδιά χρυσάφι.

Ήθελε να 'μαι τίμιος, ψέματα να μη λέω

κάτι που δε μου άνηκε, ποτέ να μην το παίρνω.

Να σέβομαι τους φίλους μου κι όλους ν' αγαπάω

τις Κυριακές και τις γιορτές στην εκκλησιά να πάω.

Νόμιζα που με ζόριζε που 'χε τέτοια μανία

και τη ζωή μου έκανε σκέτη τυραννία.

Όταν κάτι δεν έκανα που ήθελε αυτή,

θύμωνε, με μάλωνε και μου 'στριβε τ' αφτί.

Για δείτε ρε σεις που πέτυχα στραβόξυλη μητέρα

έλεγα από μέσα μου ο καημένος κάθε μέρα.

Σάββας Λ.

Μοιάζεις σαν όνειρο

στον κόσμο αυτό

Θα θελα να σε είχα εδώ

να σου πω πως σ' αγαπώ.

Όταν σε είδα

για πρώτη φορά,

τρίτη γυμνασίου αν θυμάμαι καλά,

δεν μπορούσα να ανασάνω

ήθελα να πεθάνω

που δε σε είχα αγκαλιά.

Λάμπρος Κ.

Όταν είχα πάει 

στη Ρώμη εκεί,

γνώρισα τον Κώστα

και είναι μια ανάμνηση παντοτινή.

Νίκος Κ.

Μία μέρα ξαφνικά,

ξημερώματα πρωτοχρονιάς,

η αδελφή μου "Γρήγορα,

μου είπε, έλα σύντομα

ν' ανοίξουμε τα δώρα!

Άντε, γρήγορα προχώρα!"

Πήγα αργά, νωχελικά

στο δέντρο από δίπλα

και ξάφνου είδα μία

λαμπερή συσκευασία.

Την άνοιξα διστακτικά

με έναν κόμπο στην καρδιά

και είδα ξαφνικά

το δώρο που με άλλαξε οριστικά

Ήταν αυτό που ήθελα,

μ' αρέσει μέχρι σήμερα

Ήταν το playstation το δύο,

το απίστευτο εργαλείο,

με πολλά παιχνίδια

και το grand tourismo εννέα.

Την επόμενη ημέρα,

ήταν όλα πιο ωραία.

Και σας εύχομαι, παιδιά,

σε όλους από σας,

να έχετε την ίδια τύχη

και να πάρετε αυτό που σας ανήκει!

Μιχάλης Α.

Την μέρα που το γνώρισα

ήταν Πρωτοχρονιά μες στον

χιονιά.

Είχε λεπτομέρειες πολλές

στα πλαϊνά και στις

κορφές

Με έναν μαύρο σκελετό

και

έναν γυαλιστερό μοχλό.

Δεν είχα πολλά παιχνίδια

μονάχα

το KILLZONE το τρία.

Από εκείνη τη στιγμή, τη ζωή

μου άλλαξε το ps3, την

ψυχή μου άλλαξε, την

τάραξε.

Δυστυχώς απομονώθηκα από

τον κόσμο και την κοινωνία

αλλά

τελικά, άξιζε αυτή

η εμπειρία.

Μαρία Α., Γλυκιά μου αγάπη!!!

Γλυκές αυγουστιάτικες μέρες

που μόνο γι' αγάπη μιλούσες...

Μου 'πες πως ζούσες γιατί ζούσα κι εγώ

αστέρι μου λαμπερό!!!

Αναμνήσεις μένουν οι όμορφές μας στιγμές,

τα φιλιά, οι όρκοι και κουβέντες γλυκές

Οι καρδιές μας ακόμα ζωντανά χτυπούν

παρόλο που γρήγορα οι μέρες κυλούν

Ήταν μόνο μια γλυκιά εποχή

γεμάτη με λύπη και αλήθεια πικρή

Έρχεσαι στα όνειρα και μου δίνεις πνοή

εικόνα χρυσή εσύ!!!

Και ξάφνου έρχεται ένα απροσδόκητο πρωί

που δε σου γελά πια η ζωή

Τότε η ερμηνεία της αγάπης είναι ο πόνος

Και μες στις σκέψεις σου μένεις μόνος...

Κική Κ.

Πριν από έναν χρόνο τέτοια μέρα,

η οικογένειά μου και γω αποφασίσαμε να πάμε πιο πέρα

Πήραμε τρία αεροπλάνα και βρεθήκαμε εκεί,

άνθρωποι μου είπανε "Γεια σου, Κική"

Χωρίς να καταλάβω πώς βρέθηκα εγώ,

ήμουν σ' ένα σπίτι μεγάλο και ζεστό.

Χριστουγεννιάτικες διακοπές έκανα

και πολλά δώρα έπαιρνα.

Όταν ήρθε η μέρα να φύγω μακριά,

έριξα κάτω δάκρυα πολλά.

Χρυσάνθη Κ.

Καθώς περπατούσα ένα καλοκαιρινό βράδυ μοναχή,

μου ήρθε μια αναλαμπή.

Σκέφτηκα να πήγαινα στη θάλασσα

για ένα μικρό μπανάκι.

Έτσι, πήγα στο σπιτάκι μου,

έβαλα μαγιό και έφυγα σαν αστραπή.

Όταν έφτασα εκεί,

η θάλασσα ήταν πολύ ζεστή.

Αλλά έκατσα λιγάκι γιατί

θα με έψαχνε η μαμά μου.

Βέρα Λ., Η τελευταία μέρα

Είναι εκείνη η μέρα που μαθαίνεις ότι

μια πολύ αγαπημένη φίλη σου φεύγει για μια

άλλη πόλη. Και τότε μέσα σου όλα σπάνε!

Θα μου λείψει πολύ, πάρα πολύ

αλλά επειδή ξέρω ότι εκεί που θα πάει

θα είναι ευτυχισμένη

δεν έχω άλλη επιλογή... Και σκέφτομαι πώς θα

είναι χωρίς αυτήν. Όλες οι στιγμές μας περνάνε

μέσα από το μυαλό μου σαν μια ταινία

άλλες φορές κωμωδία, άλλες περιπέτεια και

άλλες αισθηματική.

Μια μέρα πριν από τον αποχαιρετισμό,

θέλαμε να περάσουμε όλη την

ημέρα αλλά και την νύχτα μαζί και

κανένας και τίποτα δεν μας σταματούσε ούτε καν

η καταρρακτώδης βροχή. Γιατί ξέραμε πως αυτή

η μέρα ήταν μόνο για εμένα και εκείνη!

Αμέτρητες φωτογραφίες μέσα στη βροχή,

στο χωριό του Άι-Βασίλη, κάτω από χριστουγεννιάτικα

δέντρα και φάτνες, για να μην ξεχάσουμε

ούτε ένα λεπτό εκείνης της ημέρας.

Και όντως ήταν ΑΞΕΧΑΣΤΑ! Εκείνη την ημέρα

την ονομάσαμε "μέρα της βροχής" γιατί

ακόμα κι αν ήμασταν μούσκεμα από πάνω μέχρι κάτω δεν

σταματούσαμε να τρέχουμε και να χορεύουμε

κάτω από τα σύννεφα.

Κι έπειτα, το βραδάκι, δίπλα από το τζάκι

να γελάμε, να γελάμε για όλα αυτά που ζήσαμε

τότε, τώρα και για αυτά που θα ζούμε ακόμα

κι αν μας χωρίζουν πολλά χιλιόμετρα.

Εκείνη τη στιγμή ήμασταν

πλημμυρισμένες από ευτυχία γιατί ξέραμε ότι

είχαμε η μία την άλλη ακόμα κι αν οι ώρες

του αποχαιρετισμού πλησίαζαν.

Γι' αυτό ζήστε! Ζήστε την κάθε στιγμή

της ζωής σας χωρίς να σας νοιάζουν οι άλλοι

παρά μόνο να είστε με άτομα που

αγαπάτε και που σας κάνουν να χαμογελάτε

Γιατί ποτέ δεν ξέρετε τι σας ξημερώνει!


Υ.Γ. Το κουβάρι των αναμνήσεων δεν έχει ξετυλιχτεί όλο: έπεται το Γ2!