(Στα πλαίσια της διδασκαλίας της ενότητας "φιλία" του μαθήματος της Γλώσσας Β Γυμνασίου, οι μαθητές του Β2 και του Β3 διαλέγουν και παρουσιάζουν στη τάξη τραγούδια για τη φιλία.)
Την αρχή ήταν να την κάνουν η Σπυριδούλα, η Τσαμπίκα, η Μαρία και η Χριστίνα απο το Β3 τη προηγούμενη Δευτέρα, αλλά αντιμετωπίσαμε τεχνικές δυσκολίες... Τώρα παίρνουν το αίμα τους πίσω, θα έγραφα, αλλά οι τεχνικές δυσκολίες επανέκαμψαν και έτσι τους το φάγαν το τραγούδι ο Σταμάτης, ο Δανιήλ, Ο Στέφανος και ο Βασίλης, που πρόλαβαν και παρουσίασαν αυτοί στην τάξη το "Φιλαράκι" της Σοφίας Βόσσου.
"Το παρακάτω τραγοούδι αναφέρεται σε μια φιλία, η οποία είναι σαν αλυσίδα. Αν σπάσει ένας κρίκος, χάνεται όλη.
Η αφηγήτρια του τραγουδιού μας περιγράφει τη θλίψη της , γιατί, όπως όλοι, έτσι κι αυτή χρειάζεται ένα φίλο. Επιπλέον η στεναχώρια της έχει μεγαλώσει πάρα πολύ και κάθε μέρα ξενυχταέι στα μπαρ και πίνει, για να ξεχάσει τον πόνο της (αν και αυτός δεν είναι ο καλύτερος τρόπος να ξέχάσει κάποιος τον πόνο του). Μάταια όμως...
Η στιχουργός και συνθέτρια του τραγουδιού είναι η Σοφία Βόσσου, η οποία είναι και καθηγήτρια μουσικής. Γεννήθηκε στις 5 Δεκεμβρίου του 1961 στην Πάτρα, αλλά από το 1972 ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Έχει σπουδάσει μουσική. Η καριέρα της ξεκίνησε το 1979 παίζοντας πιάνο και τραγουδώντας. Γνωστή έγινε το 1984, κερδίζοντας το Φεστιβάλ Τραγουδιού της Θεσσαλονίκης. Από τότε εργάζεται συνεχώς πότε μόνη της, πότε με άλλους καλλιτέχνες, και κυκλοφορεί καινούρια τραγούδια.
Σταμάτης
Βασίλης
Δανιήλ
Στέφανος "
Το φιλαράκι.
Μουσική, στίχοι, ερμηνεία: Σοφία Βόσσου
Στο τηλέφωνο φοβάμαι να σε πάρω να σου πω
πόσο μόνη νιώθω
Στους διαδρόμους του μυαλού μου τώρα σε αναζητώ
με μεγάλο πόθο
Δε την βρίσκω την άκρη πουθενά και πες μου τι να κάνω
Έχω γεμίσει ασφυκτικά με καπνό το δωμάτιο ως απάνω
και ο χρόνος μου γελάει σαν μωρό
Πού να γείρω το κορμί μου όταν γυρνάω απ’ τα μπαρ
κι απ’ τα ξενύχτια
Πού να βρω ένα φιλαράκι να μου πει πως
μ’ αγαπάει στ’ αλήθεια, αφού κι εσύ έχεις εξαφανιστεί
Μοιάζει η νύχτα μακριά σου να ’ναι ερεθιστική
σαν την αμαρτία
Μα η μορφή σου δραπετεύει από κρυψώνα μυστική
με χτυπά με βία
Δε την βρίσκω την άκρη...
Πού να γείρω...
Κι ούτε συ έχεις τη λύση να μου δώσεις που γυρεύω
τη λύση που ζητάω
Μπλοκαρισμένος από χρόνια στα δικά σου τα γρανάζια
που για μέρες τραγουδάω
Δε την βρίσκω την άκρη...
Πού να γείρω...
Δε την βρίσκω την άκρη...
Πού να γείρω...
Την αρχή ήταν να την κάνουν η Σπυριδούλα, η Τσαμπίκα, η Μαρία και η Χριστίνα απο το Β3 τη προηγούμενη Δευτέρα, αλλά αντιμετωπίσαμε τεχνικές δυσκολίες... Τώρα παίρνουν το αίμα τους πίσω, θα έγραφα, αλλά οι τεχνικές δυσκολίες επανέκαμψαν και έτσι τους το φάγαν το τραγούδι ο Σταμάτης, ο Δανιήλ, Ο Στέφανος και ο Βασίλης, που πρόλαβαν και παρουσίασαν αυτοί στην τάξη το "Φιλαράκι" της Σοφίας Βόσσου.
"Το παρακάτω τραγοούδι αναφέρεται σε μια φιλία, η οποία είναι σαν αλυσίδα. Αν σπάσει ένας κρίκος, χάνεται όλη.
Η αφηγήτρια του τραγουδιού μας περιγράφει τη θλίψη της , γιατί, όπως όλοι, έτσι κι αυτή χρειάζεται ένα φίλο. Επιπλέον η στεναχώρια της έχει μεγαλώσει πάρα πολύ και κάθε μέρα ξενυχταέι στα μπαρ και πίνει, για να ξεχάσει τον πόνο της (αν και αυτός δεν είναι ο καλύτερος τρόπος να ξέχάσει κάποιος τον πόνο του). Μάταια όμως...
Η στιχουργός και συνθέτρια του τραγουδιού είναι η Σοφία Βόσσου, η οποία είναι και καθηγήτρια μουσικής. Γεννήθηκε στις 5 Δεκεμβρίου του 1961 στην Πάτρα, αλλά από το 1972 ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Έχει σπουδάσει μουσική. Η καριέρα της ξεκίνησε το 1979 παίζοντας πιάνο και τραγουδώντας. Γνωστή έγινε το 1984, κερδίζοντας το Φεστιβάλ Τραγουδιού της Θεσσαλονίκης. Από τότε εργάζεται συνεχώς πότε μόνη της, πότε με άλλους καλλιτέχνες, και κυκλοφορεί καινούρια τραγούδια.
Σταμάτης
Βασίλης
Δανιήλ
Στέφανος "
Το φιλαράκι.
Μουσική, στίχοι, ερμηνεία: Σοφία Βόσσου
Στο τηλέφωνο φοβάμαι να σε πάρω να σου πω
πόσο μόνη νιώθω
Στους διαδρόμους του μυαλού μου τώρα σε αναζητώ
με μεγάλο πόθο
Δε την βρίσκω την άκρη πουθενά και πες μου τι να κάνω
Έχω γεμίσει ασφυκτικά με καπνό το δωμάτιο ως απάνω
και ο χρόνος μου γελάει σαν μωρό
Πού να γείρω το κορμί μου όταν γυρνάω απ’ τα μπαρ
κι απ’ τα ξενύχτια
Πού να βρω ένα φιλαράκι να μου πει πως
μ’ αγαπάει στ’ αλήθεια, αφού κι εσύ έχεις εξαφανιστεί
Μοιάζει η νύχτα μακριά σου να ’ναι ερεθιστική
σαν την αμαρτία
Μα η μορφή σου δραπετεύει από κρυψώνα μυστική
με χτυπά με βία
Δε την βρίσκω την άκρη...
Πού να γείρω...
Κι ούτε συ έχεις τη λύση να μου δώσεις που γυρεύω
τη λύση που ζητάω
Μπλοκαρισμένος από χρόνια στα δικά σου τα γρανάζια
που για μέρες τραγουδάω
Δε την βρίσκω την άκρη...
Πού να γείρω...
Δε την βρίσκω την άκρη...
Πού να γείρω...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου