Κι όμως, κυρία μου, κι οι άνδρες κλαίνε! Ο Αχιλλέας στην ακρογιαλιά

Ο Καζαντζίδης και η Μαρινέλα ήταν στα μέσα της δεκαετίας του 60 το αγαπημένο ζευγάρι του λαού. Οπότε καταλαβαίνετε την αίσθηση που δημιούργησε ο χωρισμός και το διαζύγιο τους...
Από αυτή την ιστορία είπαν να επωφεληθούν οι δισκογραφικές εταιρίες και το πρωτόγονο σταρ σύστεμ της εποχής. Έτσι η Μαρινέλα κυκλοφόρησε, όλως τυχαίως, το τραγούδι "Οι άντρες δεν κλαίνε", για τον Καζαντζίδη που άφηνε να διαρρέει τη θλίψη του για το χωρισμό...
Και ο Καζαντζίδης απάντησε με ένα τραγούδι και της το ξέκοψε...
κι όμως κυρία μου κι οι άνδρες κλαίνε...
Σε αρκετούς δεν αρέσει ο Καζαντζίδης, γιατί τους φαίνεται υπερβολικά ευαίσθητος, μαλακός και κλαψιάρης, και προτιμούν τον Διονυσίου. Αλλά και το αντίπαλος δέος του Καζαντζίδη, ο "σκληρός", ζόρικος και βαρύς Στράτος συμφωνεί... Ακόμα κι αν είναι ντροπή, άνθρωπος είσαι και λυγάς!


Καταλαβαίνετε άρα ότι δεν θα μας φανεί παράξενο που ολόκληρος Αχιλλέας, μετά την συνέλευση των Αχαιών, απομονώνεται στη θάλασσα (Και ως προς αυτό απομακρύνεται από την ηρωική του υπόσταση και πλησιάζει τον μέσο άνθρωπο. Η θάλασσα είναι ένα από τα αγαπημένα μέρη των ανθρώπων για να απομονωθούν και να κλάψουν) και αφήνει τους λυγμούς του να αναβλύσουν! Φαίνεται, λοιπόν, εδώ η αντίληψη της εποχής. Επιτρέπεται στον ήρωα να ξεσπάσει σε κλάματα και να αφήσει τα δάκρυα του να ξεσπάσουν, μόνο όμως για να διαμαρτυρηθεί για το κακό που του έγινε και την μείωση του κύρους του ή όταν δεν μπορεί να κάνει κάτι άμεσα για να το διορθώσει(όπως ο Οδυσσέας που, κι αυτόν, τον πρωτοβλέπουμε στο νησί της Καλυψούς να ολοφύρεται δίπλα, τι σύμπτωση, στη θάλασσα από την νοσταλγία για την πατρίδα του). Η δειλία στη μάχη βέβαια απαγορεύεται, το ίδιο και το στείρο κλαψούρισμα, χωρίς να κάνεις κάτι για να βελτιώσεις τα πράγματα ή να εκδικηθείς. Δηλαδή τα δάκρυα του φόβου και της αδυναμίας. Έτσι και ο Οδυσσέας, όταν μαθαίνει ότι μπορεί να φύγει από το νησί, ξεχνάει τα δάκρυα του και καβάλα σε μια σχεδία καρυδότσουφλο αρμενίζει για την Ιθάκη, ξεχνώντας τα παθήματα,τις καταστροφές του, την απώλεια των συντρόφων και παραγνωρίζοντας τους κινδύνους του ωκεανού και την οργή του Ποσειδώνα. Έτσι και και ο Αχιλλέας φωνάζει την μητέρα του να τον βοηθήσει(χο, χο) να πάρει εκδίκηση, που χει υψηλές - και κυριολεκτικά και μεταφορικά- γνωριμίες και μεγάλα μέσα. Το Δία. (άντε να σας πείσω τώρα εγώ ότι το ρουσφέτι δεν έχει εμποτίσει τα γονίδια της φυλής...)
Ας τον ενθαρρύνουμε λοιπόν...
1
2
3
πάμε...



Βγάζουμε τη γλώσσα στη Sony, που, άμα με τσαντίσει πολύ, θα 'ρχισω να περιγράφω πως χακερεύονται τα DVD της , και
πάμε τώρα...

(Ουπς!)
Οκ! Ήρθε η μαμά του...