Για το "μπαρ"

Όποιος μπήκε γιατί νομίζει ότι είναι υποχρεωτικό...
Να την "κάνει"!
ΤΩΡΑ!!!!!!!!!!!!!!!

(Εκτός από όταν δεν έχουμε βιβλία... Τότε είναι υποχρεωτικό... Για γκελ μπουρντά, καμάρια μου!)

Κυριακή 26 Σεπτεμβρίου 2010

Ανθρωποι και δελφίνια (και άλλα κητοειδή). Μέρος δεύτερο

Στην προηγούμενη ανάρτηση με αφορμή τον αφήγημα του Αντώνη Σουρούνη "Άνθρωποι και και δελφίνια" αναφερθήκαμε μόνο στα δελφίνια,  οπότε ας μιλήσουμε εδώ για φάλαινες και λοιπά κητοειδή... 
   Εν αντιθέσει με τα δελφίνια, οι κάτοικοι του βορείου ημισφαιρίου δεν αισθάνονταν και πολύ καλά με τις φάλαινες. Θες ο όγκος τους, θες το μέγεθος τους,θες ότι εμφανίζονται λίγο πιο σπάνια στις θάλασσες του βορείου ημισφαιρίου, προκαλούσαν στους ανθρώπους μυστήριο και φόβο.
  Στην Παλαιά Διαθήκη, ας πούμε, ένα μεγάλο κήτος γίνεται το όργανο εκδίκησης και σωφρονισμού του θεού και καταπίνει τον προφήτη Ιωνά, που παράκουσε τις εντολές του.
    Στην "Αληθινή Ιστορία" του Λουκιανού, αυτός και οι σύντροφοι του, στο μεγάλο ταξίδι που κάνουν και που θα τους φέρει μέχρι τη Σελήνη και τον Ήλιο (οι ...κάτοικοι των οποίων είναι σε εμπόλεμη κατάσταση) καταπίνονται από μια τεράστια φάλαινα και στο στομάχι της βρίσκουν δάση, βουνά, πηγές και ... άλλους ανθρώπους. Ξεφεύγουν δε, όπως ο Οδυσσέας από την σπηλιά του Κύκλωπα.
Και στα νεώτερα χρόνια, ο ατίθασος "Πινόκιο" του Καρλο Κολόντι μέσα στην κοιλιά μιας φάλαινας φρονηματίζεται και ...σταματάει η μύτη του να μεγαλώνει.
Από αυτή την ιστορία εμπνευσμένος, ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας περιγράφει την καθημερινή μας ζωή σαν να είμαστε παγιδευμένοι
στην κοιλιά του κήτους.
Η Σεχραζάτ (καμιά σχέση με την ηρωίδα της σαχλής τούρκικής σειράς) στην αγωνιώδη της προσπάθεια να σώσει τη ζωή της επί "Χίλιες και μια νύχτες", αναφέρει, μεταξύ άλλων ιστοριών με τον Σεβάχ το θαλασσινό, τον Πέρση Οδυσσέα, και ένα περιστατικό,στο οποίο, ενώ ταξίδευε με τους συντρόφους του, συνάντησαν ένα νησί, πήγαν εκεί και κατασκήνωσαν και, όταν άναψαν φωτιά, αντιλήφθηκαν ότι βρίσκονταν στη ράχη μιας φάλαινας, όταν αυτή καταδύθηκε ξαφνικά και παρέσυρε στο θάνατο αρκετούς από αυτούς.
Μια παρόμοια εμπειρία έζησαν ο Κάπτεν Νέμο και οι υπόλοιπη παρέα του ¨Ναυτίλου¨, στις "Στις 20 χιλιάδες λεύγες κάτω από τη θάλασσα" του Ιουλίου Βερν.
Τη δαιμονοποίηση της φάλαινας συνεχίζούν ταινίες όπως το "'Ορκα, η φάλαινα δολοφόνος". Μια ορκα (είδος φάλαινας ,αρκετά επιθετικό) επιτίθεται με μανία εναντίον ενός φαλαινοθηρικού. Λεπτομέρεια: Η φάλαινα γυρεύει εκδίκηση για το θάνατο του συντρόφου της απο τους φαλαινοθήρες.
Τα πράγματα είναι λιγο διαφορετικά στο κλασικό βιβλίου του Χέρμαν Μέλβιλ "Μόμπι Ντικ". Ο Κάπταιν Αχάμπ περνάει τη ζωή του κυνηγώντας τον Μόμπι Ντικ, την φάλαινα που το έφαγε το πόδι. Στο βιβλίο του Μέλβιλ, Ο άνθρωπος και η φάλαινα είναι τουλάχιστον ισότιμοι. Και το κυνήγι του Μόμπι Ντίκ είναι ουσιαστικά η προσπάθεια του ήρωα να ξεφύγει από τα αδιέξοδα της ζωής του και παράλληλα να αναμετρηθεί με τη Φύση.
Ακούστε την ιστορία ηχοποιημένη από τον Τζον Μπόναμ, ντράμερ των Led Zepelin,

και δείτε την κινηματογραφημένη (μεταξύ άλλων) στην ταινία του Τζον Χιούστον.
Διαφορετική είναι η προσέγγιση στην τριλογία ταινιών "Free Willy". Γι αυτό, ας της συγχωρήσουμε τον φτηνό μελοδραματισμό και την εύκολη συναισθηματολογία. Ένα αγόρι ρισκάρει τα πάντα για να απελευθερώσει τον Γουίλι, την αγαπημένη του όρκα,
έγκλειστη σε όλη της τη ζωή σε ένα θαλάσσιο πάρκο, όταν μάθαίνει ότι ο ιδιοκτήτης του προτίθεται να τη σκοτώσει. Αργότερα προσπαθεί να σώσει τον Γουίλι και την οικογένεια του από μια πετρελαιοκηλίδα. Και, τέλος, από έναν φαλαινοθήρα. .
Και επειδή σόι παέι το βασίλειο, οι απόγονοι του ήρωα της τριλογίας, πάλι, ξανασώζουν τους απογόνους του Γουίλι. />
Στο νότιο ημισφαίριο τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά. Οι φάλαινες θεωρούνταν αντιπρόσωποι των θεών. Αλλά και στη σύγχρονη εποχή, αν καμιά φορά κάποιο κοπάδι ή μεμονωμένη φάλαινα χάσει το προσανατολισμό του και ξωκείλει στην ακτή, οργανώνουν γιγαντιαίες επιχειρήσεις για να τις διασώσουν και να τις απεγκλωβίσουν. Σε μια τέτοια περίπτωση η 12χρονη ηρωίδα της νεοζηλανδέζικης,βασισμένης σε έναν αρχαίο μύθο των Μαορί, ταινίας του Νίκι Κάρο "Whale Rider", σκαρφαλώνει στην ράχη της μεγαλύτερης φάλαινας του κοπαδιού και με το μυστικιστικό της άγγιγμα, καβαλώντας την φάλαινα οδηγεί το κοπάδι σώο στ' ανοιχτά, υπερνικώντας παράλληλα τους περιορισμούς που της επιβάλει η οικογένεια της λόγω του φύλου της.

Σημείωση: Αν ψάξετε στο Διαδίκτυο, θα βρείτε πολλές αναφορές για επιθέσεις φαλαινών σε ανθρώπους. Αφού αναλογιστείτε ότι άμα πατάω την ουρά του λιονταριού δεν φταίει το λιοντάρι που θα με φάει, ας ακούσουμε το "Ταξίδι της φάλαινας " από τους Στέρεο Νόβα.


Δεν υπάρχουν σχόλια: