Η έξοδος της "Αντιγόνης"

  Παρά την μεγάλη σε στίχους έκταση της εξόδου η  εξωτερική δράση (σε αντίθεση με την εσωτερική) είναι υποτυπώδης.

Γιατί τα περισσότερα ή έχουν γίνει ή θα γίνουν αλλού.  Για τον λόγο αυτό, εμφανίζονται ένας άγγελος και ένας εξάγγελος με σκοπό να ενημερώσουν τους θεατές για  όσα συνέβησαν εκτός σκηνής.

   Στην αρχή εμφανίζεται από την αριστερή πάροδο ένας αγγελιοφόρος,  ο οποίος χαιρέκακα  επιβεβαιώνει την αρχαία φράση ''΄δρυός πεσούσης πας ανήρ ξυλεύεται", αφού,  κατόπιν ενός λογύδριου για το ευμετάβλητο της ανθρώπινης τύχης, αναγγέλλει  με όχι και τόσο κρυφή χαρά την καταστροφή του Κρέοντα.

Δεν είναι από την ταινία

   Ο Σοφοκλής, που του περισσεύει ένας υποκριτής μια και η πρωταγωνίστριά του έχει αποχωρήσει πολύ ώρα ήδη από τη σκηνή,  δίνει ένα ρόλο τεσσάρων στίχων στην Ευρυδίκη, την γυναίκα του Κρέοντα, η οποία ζητάει να μάθει τι έγινε, υπηρετώντας έτσι την θεατρική οικονομία. Γιατί αυτό γίνεται η αφορμή ο αγγελιοφόρος, που πιθανότατα ήταν παππούς του λοχία στο γνωστό ανέκδοτο με τον Καραμήτρο, να της αποκαλύψει με χαρακτηριστική αναισθησία, στα όρια της σκληρότητας,  ωμά και με πάσα λεπτομέρεια την σκληρή αλήθεια: Αφού θάψαν τους νεκρούς Αργείους,  πήγαν και για την Αντιγόνη (τα είπα στην προηγούμενη ανάρτηση σχετικά με τη σειρά). Όμως βρήκαν τη σπηλιά ανοιχτή. Η Αντιγόνη είχε κρεμαστεί από τη ζώνη της και ο Αίμονας της είχε αγκαλιάσει από τη μέση και θρηνούσε. Ο Κρέοντας φοβήθηκε μην αυτοκτονήσει από θλίψη και πήγε να τον εμποδίσει. Τότε εξοργισμένος ο Αίμονας τον έφτυσε, (και θυμόμαστε τότε που του έλεγε ο Κρέοντας "φτύστην ως δυσμενή κι άστην να παντρευτεί κάποιον στον Άδη ") τράβηξε το σπαθί του και του επιτέθηκε. Αστόχησε όμως κι από ντροπή και  αηδία το κάρφωσε στο  δικό του σώμα του και πέθανε.

   Αμίλητη η γυναικούλα μπαίνει στο παλάτι. Παραξενεμένοι ο  Χορός και ο αγγελιοφόρος που δεν ξέρουν τι εστί ενσυναίσθηση,  εικάζουν με τρομερή οξυδέρκεια ότι δεν ήθελε λόγω της υπερηφάνειάς της να κλάψει μπροστά τους.

    Μετά  ο άγγελος μπαίνει στο παλάτι  (ώστε να ετοιμαστεί στο παρασκήνιο ο υποκριτής  για να ξαναβγεί ως εξάγγελος  σε  λίγο)  και  έρχεται ο Κρέοντας θρηνώντας και κουβαλώντας το νεκρό σώμα του Αίμονα, ενώ ο Χορός τον παρηγορεί (και ξέρουμε όλοι τι ωραία παρηγορήτρα είναι ο Χορός από τον κομμό της Αντιγόνης) λέγοντας του ότι τουλάχιστον έστω κι αργά έμαθε την αλήθεια.

  Αλλά δεν τελειώσαν οι συμφορές του Κρέοντα. Ένας εξάγγελος, παππούς και αυτός του λοχία που λέγαμε,  βγαίνει από το παλάτι και αναγγέλλει  στον Κρέοντα  εξίσου ωμά  ότι η Ευρυδίκη αυτοκτόνησε, αφού τον καταράστηκε με βαριές κατάρες. Σε λίγο το σώμα της Ευρυδίκης οδηγείται στη σκηνή και ο Κρέοντας, επαληθεύοντας τις προφητείες του Τειρεσία, οδηγείται στην απόλυτη συντριβεί, ζωντανός  αυτός ανάμεσα στα εξαιτίας του νεκρά μέλη της οικογένειάς του.  Ο Κρέοντας αποσύρεται συντετριμμένος από τη σκηνή στο παλάτι,  όμως έχει καταλάβει το λάθος του,  η ηθική τάξη έχει διαφυλαχθεί και ο Χορός (που τη γλύτωσε τελείως) στο εξόδιο άσμα διατυπώνει  το επιμύθιο της τραγωδίας: Η φρόνηση και η ευσέβεια οδηγούν στην ανθρώπινη ευτυχία και η τιμωρία των αλαζόνων αποτελεί το καλύτερο παράδειγμα.

  Εμείς πάντως θα  δούμε την έξοδο από την ταινία του Γιώργου Τζαβέλα, κυρίως για την ιδιότυπη προφορά της γλυκυτάτης και αγαπημένης 'Ιλυας Λιβυκού που υποδύεται την Ευρυδίκη.

Να σημειωθεί βέβαια, ότι το τέλος της ταινίας είναι κατά τι διαφορετικό, εφόσον ο Κρέοντας στο τέλος της ταινίας φαίνεται  αυτοεξορίζεται από την Θήβα.