Please don't pass me by: Οδυσσέας και Ναυσικά (από τους μαθητές και τις μαθήτριες του Α1 και του Α3 του Μουσικού Σχολείου Ρόδου )

"Ελλάδα, χώρα της ντροπής, και γι’ άλλους κρύο σπίτι
ξέχασες που `ναι ιερό το βλέμμα του ικέτη
Τώρα πια οι μισάνθρωποι σε σέρνουν απ’ τη μύτη"

Μ' αυτούς τους στίχους αποτυπώνει ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου την σημερινή -ευτυχώς όχι από όλους-κατάσταση στην Ελλάδα στο τραγούδι του "Ο Χουμαγιουν και ο Βακάρ"*...

Όπως μπορείτε εδώ να δείτε αλλά και στην ακόλουθη ζωγραφιά του Σωκράτη από το Α1 ο Οδυσσέας πάλεψε μάταια με τα κύματα στην καταιγίδα που εξαπέλυσε εναντίον του ο Ποσειδώνας....

Σωκράτης Α1  1

    Ευτυχώς, όμως, για αυτόν, ναυάγησε σε μια εποχή που στην Ελλάδα η φιλοξενία θεωρούταν ακόμα ιερή κι οι ξένοι προστατεύονταν από τον Ξενιο Δία (θυμηθείτε τον μύθο του Φιλήμονα και της Βαυκίδας) κι έτσι έλαβε την βοήθεια που έπρεπε και δεν βρέθηκε σε κανένα προσφυγικό καταυλισμό στη Μυτιλήνη ή την Λαμπεντούζα να ακούει ντεμέκ Έλληνες να ωρύονται πως ήρθε να τους πάρει τις δουλειές.

   Αυτό όμως, ο Οδυσσέας δεν το ξέρει ακόμα κι έτσι μας κάνει μια εύγλωττη επίδειξη της προβλεπτικότητας, της ευφυίας του και της ικανότητας του να σταθμίζει την κατάσταση και να διαλέξει την κατάλληλη ενέργεια. Τον ξυπνάνε, υπενθυμίζεται, φωνές και γέλια κοριτσιών ενώ κοιμάται αποκαμωμένος, ταλαιπωρημένος από την μάχη με τα κύματα γυμνός και μη γνωρίζοντας σε ποιο μέρος είναι.  Αξιοποιώντας το μάθημα από την νίλα που έπαθε από την αστοχασιά του στο νησί του Κύκλωπα (μια ιστορία προγενέστερη όσον αφορά τον χρόνο ιστορίας και μεταγενέστερη όσον αφορά τον χρόνο αφήγησης) σπεύδει βραδέως. Σκέφτεται πρώτα τις εναλλακτικές τους. Ή να  μην φανερωθεί και πιθανότατα να πεθάνει από την πείνα και το κρύο ή να  φανερωθεί  και να ρισκάρει πέφτοντας σε τίποτα Σειρήνες, καμιά Κίρκη, κανέναν Κύκλωπα. Επιλέγει ορθώς μεταξύ δυο κακών το μικρότερο  και εμφανίζεται μπροστά στην Ναυσικά σκεπάζοντας τα γυμνά ανδρικά του μέλη με ένα κλαδί . Βλέποντας τη νεαρή κοπέλα, αντιλαμβάνεται άμεσα την ιδιαιτερότητα της κατάστασης. Προφανώς και πρέπει να προσπέσει ως ικέτης και να αιτηθεί φιλοξενίας. Για να το κάνει όμως αυτό με τον τυπικό τρόπο (να, όπως η Θέτιδα εδώ ) πρέπει να πλησιάσει τη Ναυσικά και την αγγίξει στο πηγούνι και στα γόνατα. . Πράγμα που ενέχει τον κίνδυνο να τρομάξει από την εμφάνισή του το κοριτσόπουλο που έχει μπροστά του, να το βάλει στα πόδια και να μείνει μόνος και αβοήθητος σε ένα άγνωστο και έρημο μέρος. Αποφασίζει λοιπόν να προσπέσει  μεν ως ικέτης και να αιτηθεί φιλοξενίας  αλλά από μακριά, αφήνοντας μια απόσταση ασφαλείας, συνοδεύει το αίτημα του με έναν μακροσκελέστατο  λόγο στον οποίο  ορίζει ρητά τον εαυτό του ως ικέτη, διεκτραγωδεί γλαφυρά την άσχημη κατάσταση του επιδαψιλεύει στην νεαρή κοπελίτσα τα πιο όμορφα κοπλιμέντα, υπαινίσσεται αόριστα ότι είναι κάποιος σπουδαίος χωρίς όμως να αποκαλύψει την ταυτότητά του (διότι ο φόβος φυλάει τα ...έρμα, όπως αποδείχθηκε μετά την τύφλωση του Πολύφημου και την αποκάλυψη της ταυτότητας του από τον Οδυσσέα, πράγμα που οδήγησε τον Ποσειδώνα να τον πάρει στο κυνήγι) και προκαταβάλλει την αποδοχή του αιτήματος του.

   Και καλά κάνει, διότι η Ναυσικά, αποδέχεται το αίτημά της  εξαιτίας της  ταυτότητά της: "Στη χώρα των Φαιάκων βοηθάμε τους ανθρώπους κι εγώ είμαι μια Φαιακίς [sic]". Διότι έτσι είναι, αν η ταυτότητά σου είναι ισχυρή μέσα σου, δεν φοβάσαι τους γυμνούς,  κατατρεγμένους ανθρώπους που σου ξεβράζει το κύμα "μη σου αλλοιώσουν τον πολιτισμό".  Γιατί ξέρεις πως, εάν φοβηθείς,  είσαι  εσύ ο ίδιος  που "αλλοιώνεις τον πολιτισμό σου".

  And the rest is history. "Odyssey" μάλλον, διότι με την ευκαιρία της αφήγησης στους Φαίακες των περιπετειών του Οδυσσέα από τον ίδιο τις μαθαίνουμε κι εμείς. Και βοηθώντας τον φτάσει στην Ιθάκη τελειώνει ο εξωτερικός νόστος του Οδυσσέα και αρχίζει ο εσωτερικός: Να διώξει τους μνηστήρες και να επανακτήσει αυτά που έχασε.

    Αλλά αυτό είναι μια άλλη ανάρτηση. Ας μείνουμε στην συνάντηση Οδυσσέα και Ναυσικά κι ας δούμε πως την ζωγράφισαν οι μαθητές του Α1 του Μουσικού Σχολείου Ρόδου  και όσοι  ήθελαν από το Α3.

 Κλασικά, ας δούμε πρώτα ένα βίντεο με τις ζωγραφιές των παιδιών για την Ναυσικάααααααααααα

Εμ, όχι αυτό είναι... 


Και τώρα που το πέτυχα, ακολουθούν οι εργασίες των παιδιών

Αθηνά Α1

Αντώνης Α1

 \

Ειρήνη Αρ. Α3

Θάνος  Α1

Θεοδόσης Α1

Ιωάννα Α1

Κωνσταντίνος Α1

Παναγιώτα Α1

Παναγώτης Σ.  Α1

Ραφαήλ Α1

Σάββας Α1

Σαββίνα Α1

Σταμάτης Α1

Σταύρος Α1

Σωκράτης 2 Α1

Τηλέμαχος Α3

Τρουνκ Α1

Φωτεινή Α1

Χριστομανώλης Α1

Υ.Γ.: Ο τίτλος της ανάρτησης προκύπτει συνήθως  από το τραγούδι που χρησιμοποιώ για να οπτικοποιήσω τις ζωγραφιές των παιδιών. Στην περίπτωση μας, όμως, δεν υπάρχει άλλος δρόμος.  Γιατί το "Please don't pass me by" του Λέοναρντ Κοέν είναι γύρω στα 13 λεπτά. Θα έπρεπε να βάλω όλο το σχολείο να ζωγραφίσει, μαζί και το Σύλλογο Διδασκόντων... Μπορώ ωστόσο να κλείσω μ' αυτό.





*Περί του Χουμαγιουν και του Βακάρ διαβάσετε εδώ κι εδώ.