Φιλική Τιμή (από το Β1 Γυμνασίου Παραδεισίου)

Το Γυμνάσιο Παραδεισίου και η Β' τάξη σας καλωσορίζουν σ' ένα ταξίδι με αφετηρία και προορισμό τη φιλία.
Μετά την ολοκλήρωση της ανάλογης ενότητας στο μάθημα της Γλώσσας, τα παιδιά κλήθηκαν να γράψουν μια σύντομη διήγηση που να τελειώνει με τη φράση "έτσι έμαθα (ή όποιο άλλο γραμματικό πρόσωπο ταίριαζε στην αφήγηση που θα έπλαθαν) τι σημαίνει πραγματική φιλία."
 Όπως ήταν αναμενόμενο, τα περισσότερα παιδιά μίλησαν για προσωπικές τους εμπειρίες και για τις σχέσεις που τους δένουν με τους-ις φίλους-ες τους. Ουκ ολίγοι-ες, ωστόσο, συνέθεσαν ιστορίες πρωτότυπες, φανταστικές, μέχρι και παραμύθια για την αξία της φιλίας.
Στην παρούσα ανάρτηση δημοσιεύονται οι εργασίες του Β1 ενώ θα ακολουθήσει μια δεύτερη με τις εργασίες του Β2. Κάθε μία από τις ιστορίες των παιδιών συνοδεύεται με ένα σχετικό τραγουδάκι...


Γεράσιμος Κ.

Αύγουστος του 1947 

Σε αυτές τις δύσκολες στιγμές χρειάζεσαι κάποιον να σου συμπαραστέκεται, χρειάζεσαι έναν αληθινό φίλο. Εγώ τον είχα και τον έχασα... Μα γιατί μια ιδέα, μια άποψη, ένας αγώνας να καταστρέφει μια τόσο μακρόχρονη σχέση αγάπης; Φαίνεται πως μετά τον πόλεμο όλα άλλαξαν. 

Δυστυχώς, η μοίρα τα έφερε έτσι κι είμαστε σε αντίθετα στρατόπεδα. Η οικογένειά του είναι βαμμένη κόκκινη ως το κόκκαλο. Δεν τον παίρνει ούτε μεριά να αλλάξει, να έρθει σε εμάς, ούτε ουδέτερος να μείνει. Τι να κάνουμε αφού έτσι τα έφερε η ζωή; 

Κάποιος από τους δύο μας θα είναι το θύμα και κάποιος θα είναι ο θύτης. Εγώ δεν πρόκειται να είμαι το θύμα, με τίποτα! Κι άθελα μας θα χρειαστεί να χύσουμε ο ένας το αίμα του άλλου. Θυμάμαι, από μικροί, κάναμε μαζί σχέδια για το μέλλον, ότι θα σπουδάσουμε μαζί στην ιατρική σχολή. Όλες μας οι αναμνήσεις δεν είναι τίποτα άλλο παρά ανεκπλήρωτες υποσχέσεις. Αλλά αυτός δεν είναι φίλος μου πλέον: είναι εχθρός -έτσι μου είπαν οι ανώτεροί μου. Και τους πιστεύω: δεν είναι τίποτα πια παρά ένας αδύναμος κι εγώ είμαι ο δυνατός. Η φύση είναι φτιαγμένη έτσι ώστε οι ισχυροί να αναδεικνύονται και οι ανίσχυροι να μένουν στον πάτο της τροφικής αλυσίδας... 

Νοέμβριος του 1948 

Μετά από όλα αυτά που έγιναν, δεν ξέρω πώς να κοιτάξω τον εαυτό μου στον καθρέπτη. Είμαι ένα τέρας, δεν είμαι άνθρωπος. Δεν μπορώ να πιστέψω τι πήγα να κάνω στον φίλο μου. Δεν αξίζει να λέγομαι άνθρωπος- έγινα θηριωδέστερος των ζώων. 

Εγώ και η ομάδα μου βρήκαμε τρία άτομα που κρατούσαν την κόκκινη σημαία με το σφυροδρέπανο. Αμέσως τους ορμίσαμε . Σε έναν από αυτούς αναγνώρισα τον φίλο μου αλλά δεν με ένοιαξε. Ήμουν τόσο δηλητηριασμένος από αυτά που μου έλεγαν οι ανώτεροί μου. Μου είπαν να τους βασανίσω και τους τρεις. Δίστασα στην αρχή αλλά μετά θυμήθηκα τι μας είχαν μάθει: "Όχι έλεος σε αυτούς τους ανθέλληνες". 

Τους βασανίζαμε για τρεις μήνες. Εγώ όμως το ευχαριστήθηκα. Αυτό είναι που με τρώει περισσότερο. Μου άρεσε που βασάνιζα τον φίλο μου. Το νοιώθω μέσα μου σαν παράσιτο που με ξεζουμίζει. 

Μια μέρα, όμως, ήρθαν οι δικοί τους και τους ελευθέρωσαν. Σκότωσαν όλους τους δικούς μου. Εκείνος είχε αναλάβει να σκοτώσει εμένα, τράβηξε το πιστόλι και με σημάδευσε αλλά τελευταία στιγμή, όταν δεν έβλεπε κανείς, πυροβολάει στον αέρα. Τότε βγήκε από το δωμάτιο του μαρτυρίου του και είπες στους άλλους "Τελειώσαμε εδώ πέρα" κι αποχώρησαν από το δωμάτιο. 

Φαίνεται έμαθα τι σημαίνει πραγματική φιλία αλλά τώρα πλέον είναι πολύ αργά...

Πηγή Κ.

Αληθινή φιλία είναι όταν έχεις ανάγκη από συμπαράσταση, όταν κρατάω σε κάποιον συντροφιά, τον τιμώ, τον αγαπώ, μου κάνει παρέα, με τιμά, με αγαπά. Επίσης, ο καθένας μας είναι διαφορετικός από τον άλλον και δύσκολα μπορείς να κάνεις αληθινές φιλίες.

Στη φιλία πρέπει να πηγαίνουμε με ανέφελη καρδιά. Τότε τη χαιρόμαστε. Βέβαια, με τη φιλία συνδέονται όσοι ξέρουν να εκτιμούν και να εμπιστευτούν τον άνθρωπο ως άνθρωπο.

Γενικά, σε μια φιλία πρέπει να λέμε τα πάντα και να μη λέμε ψέματα. Γενικότερα, στενή φιλία θα έχεις με ένα ή δύο πρόσωπα. Τους υπόλοιπους θα τους εκτιμάς, θα σου αρέσει η παρέα τους αλλά δε θα είστε κολλητοί. 

Ο παράγοντας εμπιστοσύνη ενώνει την παρέα. Γι' αυτό πρέπει να διαλέγουμε με προσοχή την παρέα μας. Έτσι μαθαίνουμε τι σημαίνει πραγματική φιλία.

Ιωάννα Γ.
Ήταν περίπου δέκα χρόνια πριν όταν την γνώρισα. Αμέσως αρχίσαμε να κάνουμε παρέα και, όσο περνούσαν τα χρόνια, γινόμασταν όλο και πιο καλές φίλες. Τώρα πια ό,τι και να μου συμβαίνει, καλό ή κακό, είναι πάντα δίπλα μου και με ακούει. Έτσι προσπαθεί να με βοηθήσει, όπως κάνω κι εγώ άλλωστε. Αυτή η κοπέλα λέγεται Μαρία και μαζί της περνάω πάντα ωραία! Μαζί γελάμε, τραγουδάμε, χορεύουμε αλλά και κλαίμε επειδή, αν είναι η μία στενοχωρημένη, είναι και η άλλη!
Όταν πρωτογνωριστήκαμε, ήμασταν μικρές και δεν ξέραμε τι σημαίνει η λέξη "φιλία". Αλλά τώρα πια έχουμε μεγαλώσει κι έχουμε μάθει πολλά πράγματα γι' αυτήν την λέξη. Δεν ξέρω τι θα έκανα άμα δεν την είχα. Είναι το στήριγμά μου και είναι πάντα δίπλα μου. Μακάρι να είμαστε πάντα μαζί! 
Έτσι έμαθα τι είναι η πραγματική φιλία!!


Μαρία Κ.

Η φιλία είναι ένα από τα πιο σημαντικά μέρη της ζωής μας. Είναι μια κοινωνική σχέση που ξεκινάει από την νηπιακή ηλικία μέχρι και το τέλος της ζωής μας. Οι φίλοι μας είναι αυτοί που έχουν τα ίδια ενδιαφέροντα με μας, ίδιες συμπεριφορές και ίδιες αξίες.

Ο αληθινός φίλος είναι αυτός που σε δέχεται όπως είσαι και σ' αγαπάει γι' αυτό που είσαι. Είναι αυτός που σε νοιάζεται, που σε εμπιστεύεται, που σε βοηθάει σε κάθε πρόβλημα που αντιμετωπίζεις. 

Έτσι είναι και οι δικές μου φίλες: είναι πάντα δίπλα μου στις δύσκολες και εύκολες στιγμές της ζωής μου. Νοιώθω ότι έχω τις καλύτερες φίλες, που μ' αγαπάνε. Κι έτσι κοντά τους έμαθα τι σημαίνει πραγματική φιλία.

Αγγελική Μ.

Πριν από δυο χρόνια, είχα μια πάρα πολύ καλή κολλητή. Ήμουν πολύ καλά μαζί της και ταιριάζαμε τόσο πολύ! Και γενικώς, ήταν πολύ καλός χαρακτήρας!

Ώσπου μια μέρα, είχαμε τσακωθεί με άλλα παιδάκια επειδή μας κοροϊδεύανε. Εκείνη έπαιρνε το μέρος μου κι εγώ το δικό της! Ήταν πολύ ωραίο που είχα την κολλητή μου με το μέρος μου να με υποστηρίζει. Πόσο μάλλον επειδή εγώ είχα δίκιο! Μετά από όλα αυτά, εγώ είχα στενοχωρηθεί πολύ και εκείνη, χωρίς δισταγμό, προσπαθούσε να με ηρεμήσει με τέτοιο τρόπο που ήταν σαν να έμπαινε στη θέση μου, χωρίς πραγματικά να έχει κάνει τίποτα.

Από εκείνη τη μέρα, έμαθα τι σημαίνει πραγματική φιλία. Κι αν ήταν ακόμα κολλητή μου, δεν θα την άφηνα ποτέ!!

Μάριος Θ., Πιστός φίλος

Πιστός φίλος για εμένα είναι ένα ή και παραπάνω άτομα που θα σε βοηθούν σε δύσκολες στιγμές, θα σου δίνουν ιδέες, θα τους δίνεις τις γόμες σου και δε θα σε κοροϊδεύουν πίσω από την πλάτη σου. Θα βασίζονται πάνω σου, δεν θα σου χαλάνε χατίρι. Δεν θα πηγαίνει με την κοπέλα σου και γενικώς θα σε εμπιστεύεται και εσύ αυτόν.

Ματθαίος Θ.

Ο Σίμος και ο Γιάννης ήταν δυο πολύ καλοί φίλοι. Για την ακρίβεια, ήταν κολλητοί από μικροί. Ποτέ δεν είχαν τσακωθεί ώσπου ήρθε μια μέρα...

Ήταν απόγευμα και ο Γιάννης είχε πάει στον Σίμο για να παίξουν FIFA14. Ο Σίμος είχε το PSP4. Μόλις το είχε αγοράσει. Ο Γιάννης είχε πάει στην κουζίνα για να βάλει αναψυκτικά και πατατάκια. Καθώς προχωρούσε προς τον Σίμο, είχε στο πάτωμα καλώδια. Παραπάτησε και έπεσε με αποτέλεσμα τα αναψυκτικά να πέσουν πάνω στο PSP.

Ο Σίμος νευρίασε και δε μιλούσε στον Γιάννη για μία εβδομάδα. Ο Γιάννης του ζητούσε συνέχεια συγγνώμη, όμως εκείνος δεν έκανε τίποτα. Πέρασαν πολλές μέρες και οι δυο φίλοι δε μιλούσαν μεταξύ τους. 

Ήρθε μια μέρα και ο Σίμος κατάλαβε το λάθος του. Ξαναέγιναν φίλοι. Κι έτσι έμαθαν τι σημαίνει πραγματική φιλία.

Σέβη Κ.

Κάποτε είχα μια κολλητή με την οποία κάναμε πολλή παρέα στο σχολείο και το απόγευμα πηγαίναμε βόλτα μαζί! Πηγαίναμε για μπάλα, για καφέ και για ψώνια! Περνούσαμε πολλές ώρες μαζί και περνούσαμε τέλεια!

Μια μέρα ήρθε ένα καινούριο κοριτσάκι στο σχολείο μας. Η κολλητή μου άρχισε να κάνει παρέα με την καινούργια και εμένα δε μου μιλούσε πολύ. Έτσι έκατσα και μίλησα μαζί της. Όταν μιλήσαμε, μου είπε ότι δεν κάνουν παρέα, απλά μιλάνε. Της είπα εντάξει αλλά εκείνη συνέχισε να μου μιλάει λίγο. Έτσι κι εγώ έκανα μια καινούργια φίλη και η κολλητή μου μετά δε μου μιλούσε καθόλου.

Αν και έκανα καινούργια φίλη, την άλλη δεν πρόκειται να την ξεχάσω ποτέ. Περνάω πολύ καλά με την καινούργια μου φίλη. Για να φανταστείς, όταν είμαι χάλια, στενοχωριέται κι εκείνη επειδή με βλέπει στενοχωρημένη! Έτσι κατάλαβα τι σημαίνει πραγματική φιλία!!

Ματέο Μ.

Φέτος τα Χριστούγεννα είχα αποφασίσει να πάω στο χωριό μου στην Αλβανία. Πρώτη μέρα ήταν λίγο βαρετά γιατί ήμουν κουρασμένος από το ταξίδι. Οι μέρες περνούσαν ωραία και στενοχωριόμουν γιατί δεν ήθελα να φύγω. 

Την τελευταία μέρα του 2013, ήμουν μαζί με τα ξαδέλφια μου, τους θείους, τις θείες, τον παππού και τη γιαγιά μου. Λίγα λεπτά πριν τις 12, άρχισαν τα πυροτεχνήματα. Ήταν πολύ όμορφα και δεν ήθελα να τελειώσει ποτέ! Αλλά ήξερα ότι αυτό θα συμβεί και στενοχωριόμουν. 

Στις 2 Ιανουαρίου είχα πάει Τίρανα. Περνούσα καλά μαζί με τον ξάδερφό μου και έναν φίλο μου. Η ζωή είναι τέλεια εκεί αλλά στις 6 Ιανουαρίου έφευγα. Οπότε, κάναμε τα πάντα!

Μια μέρα πριν φύγουμε, είχαμε πάει πάλι στη γιαγιά μου. Είχε αγώνα και θέλαμε να πάμε να τον δούμε με τα ξαδέρφια μου. Αλλά εκεί πέρα, κάποιοι αφήνουν τα σκυλιά ελεύθερα και τριγυρίζουν. Πήγαμε, είδαμε το πρώτο ημίχρονο και γυρίσαμε πίσω γιατί ήταν αργά και στο χωριό δεν έχει φώτα. Πήγαμε μέχρι κάτω. Εγώ φοβόμουν μη μας δαγκώσουν. Έτρεξα προς το σπίτι και μου βγήκε ένας σκύλος μπροστά. Έτσι, ο ξάδερφός μου, ο Μάριος, έτρεξε και χτύπησε τον σκύλο πριν με δαγκώσει. Δάγκωσε όμως εκείνον. Έτσι έμαθα τι σημαίνει πραγματική φιλία.

Μαρίνα Κ.

Ήταν απόγευμα κι εγώ είχα αποφασίσει να πάω βόλτα στο σπίτι του παππού και της γιαγιάς. Αφού τελείωσα τα μαθήματα, πήγα στο δωμάτιό μου, ντύθηκα και ξεκίνησα.
Στον δρόμο συνάντησα δυο πολύ καλές μου φίλες. Είχα καιρό να τις δω. Μπορώ να πω πως μου είχαν λείψει αρκετά. Καθώς περπατούσα, διάφορες σκέψεις βασάνιζαν το μυαλό μου. Μία από αυτές ήταν εάν υπάρχει και τι σημαίνει πραγματική φιλία. Αποφάσισα να ζητήσω από τη γιαγιά μου να μου πει μία από τις παιδικές ιστορίες της που έχουν σχέση με το θέμα αυτό.
Αφού περπάτησα λίγο ακόμα, έφτασα. Χτύπησα την πόρτα και εμφανίστηκε η μορφή του πολυαγαπημένου μου παππού. Τον αγκάλιασα και τον φίλησα. Το ίδιο έκανα και στη γιαγιά. Φυσικά και η γιαγιά μου άρχισε να με γεμίζει με τα γλυκίσματα που είχε φτιάξει. Δεν της χάλασα χατίρι και τα τίμησα. Πέρασε λίγη ώρα και αποφάσισα να της κάνω ερωτήσεις σχετικά με το θέμα που σκεφτόμουν πριν. Εκείνη απάντησε σε όλες. Η τελευταία ερώτηση ήταν εάν ήξερε καμιά αληθινή ιστορία από τα παιδικά της χρόνια που να έχει σχέση με την αληθινή φιλία. Και αυτή άρχισε να μιλά. Πάντα μου άρεσαν οι ιστορίες της κι έτσι την άκουγα προσεκτικά.
"Λοιπόν, αγάπη μου..." είπε. "Η ιστορία που πρόκειται να σου πω αφορά τη μητέρα σου." συνέχισε. Εγώ είχα ξαφνιαστεί γιατί ποτέ δεν είχε πει ιστορία για εκείνη. Συνέχισε να μιλά κι εγώ να ακούω προσεκτικά.
"Εκείνη την περίοδο, η μαμά σου ήταν 16,5 ετών. Στην εφηβεία, δηλαδή. Όπως ξέρεις, όλα τα παιδιά σε αυτήν την ηλικία έχουν αλαζονική συμπεριφορά, που πολλές φορές προκαλεί προβλήματα. Ήμουν στην κουζίνα και μαγείρευα όταν άκουσα την πόρτα  να ανοίγει. Η Σοφία (η μητέρα μου) ανέβηκε τις σκάλες με δάκρυα στα μάτια. Αμέσως έτρεξα στο δωμάτιό της για να μάθω τι έγινε αλλά δεν μπορούσα να μπω μέσα γιατί είχε κλειδώσει. Περίμενα για ώρα ώσπου αποφάσισε να ανοίξει. Απευθείας έπεσε στην αγκαλιά μου. Καθίσαμε στο κρεβάτι και τη ρώτησα τι έγινε. Εκείνη δίσταζε να μου απαντήσει αλλά μετά αποφάσισε να το κάνει.

Μου είπε ότι τσακώθηκε με την κολλητή της, την Νεφέλη επειδή ένα αγόρι, ο γόης του σχολείου που άρεσε και στις δύο, ζήτησε από τη μητέρα σου να πάνε σινεμά. Εκείνη δέχτηκε αλλά η Νεφέλη νευρίασε και της είπε ότι την μισεί. Ήταν χάλια. Για να της ηρεμήσω, της είπα ότι δεν το εννοούσε αυτό η Νεφέλη και ότι την αγαπά, που ήταν και η αλήθεια. Της πρότεινα να την πάρει τηλέφωνο να μιλήσουν. Επίσης, της είπα ότι δεν είναι σωστό να χαλάσουν μια φιλία τόσων χρόνων για ένα αγόρι. Και οι δυο είχαν άδικο. Από τη μια, η Σοφία δεν έπρεπε να δεχτεί αφού ξέρει ότι αυτό το αγόρι αρέσει και στην Νεφέλη. Από την άλλη όμως, η αντίδραση της Νεφέλης ήταν υπερβολική αφού χάλασε τη φιλία της και νευρίασε τόσο για τον γόη του σχολείου.
Μετά από λίγες ώρες, η μητέρα σου πήρε τηλέφωνο την Νεφέλη και της είπε ότι θα ακυρώσει το ραντεβού. Η Νεφέλη της ζήτησε συγγνώμη και της είπε να μην το κάνει αλλά η Σοφία το είχε ήδη ακυρώσει.
Με αυτά και με εκείνα, κατάλαβαν πόσο σημαντική είναι η μία για την άλλη και πόσο αγαπιόντουσαν. Αυτός ήταν ο πρώτος και ο τελευταίος τους καβγάς. Ποτέ ξανά δεν τσακώθηκαν. Ήταν σαν αδερφές. Αυτό το γεγονός τους έμαθε πόσο ασήμαντα είναι κάποια πράγματα αλλά πόσο εμείς τα διογκώνουμε και τα νομίζουμε σημαντικά. Έτσι έμαθαν τι σημαίνει ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΦΙΛΙΑ."
"Ευχαριστώ πολύ, γιαγιά!" είπα και την αγκάλιασα. Όταν έφυγα και γύρισα σπίτι μου, κάθισα και σκέφτηκα προσεκτικά και έβγαλα ένα συμπέρασμα: "Ποτέ μην παραμελήσεις την κολλητή σου για ένα αγόρι. Και πόσο μάλλον, για τον γόη του σχολείου..."

Ελπίδα Β., Πραγματική Φιλία

Αν θυμάμαι καλά, αρχές Οκτωβρίου πριν πέντε χρόνια, έφυγε η κολλητή μου και πήγε σε μια άλλη πόλη να εγκατασταθεί μόνιμα. Δεν ήταν απλώς μια φίλη μου που της έλεγα τα πιο πολλά μυστικά μου. Ήταν από τις κολλητές μου, που μπορούσαν να καταλάβουν τι νιώθεις, που μπορούσαν να δουν ακόμα και τα δάκρυά σου στην βροχή, ήταν σαν αδερφή μου. Ήμασταν από μικρές φίλες, μέναμε κοντά, σχεδόν δίπλα και μπορούσαμε να βρεθούμε εύκολα. Πηγαίναμε μαζί βόλτες, κοιμόταν η μία στο σπίτι της άλλης. Όλοι μας λέγανε τρελές, χαζοχαρούμενα και ότι δε θα χωρίσουμε ποτέ.

Σάββατο, αρχές Οκτώβρη κάπου στις 10.30. Με είχε στήσει εδώ και μισή ώρα να την περιμένω σπίτι μου. Θα πηγαίναμε βόλτα. Της έκανα κάπου δέκα κλήσεις αλλά τίποτα. Φοβήθηκα κι έτσι πήγα σπίτι της. Το θέαμα τραγικό: εκείνο το κοριτσάκι με το μακρύ μελαχρινό μαλλί της, τα ανοιχτά γαλάζια μάτια, με το υπέροχο χαμόγελό της... Όλα είχαν αντικατασταθεί από ένα κοριτσάκι που λες και το μαλλί της είχε τσακωθεί μαζί του, τα μάτια της κατακόκκινα και είχαν πάρει και ένα μπλε σκούρο χρώμα και το χαμόγελό της είχε εξαφανιστεί. Με το που με είδε, έπεσε στην αγκαλιά μου και έκλαιγε. Όταν επιτέλους σταμάτησε, με πήρε μια σφιχτή αγκαλιά και μου είπε: "Θέλω να θυμάσαι ότι θα σε αγαπάω ακόμα και τώρα που θα μετακομίσω. Θα φύγουμε, θα πάμε στην Αθήνα." Τα συναισθήματά μου; Λύπη. Μόνο αυτό. Τίποτα άλλο. Ακόμα και μια εβδομάδα μετά που έφυγε. 

Δίπλα μου πια στο θρανίο καθόταν ένα κοριτσάκι σχεδόν το ίδιο ύψος με μένα, με κόκκινα μαλλιά μέχρι τους ώμους και πράσινα μάτια. Τόσο όμορφη και τόσο καλός χαρακτήρας! Ήταν καινούργια στο σχολείο και η προσαρμογή ήταν δύσκολη για αυτήν. Τελικά γίναμε φίλες...

Πέντε χρόνια αργότερα και εκείνο το μελαχρινό κοριτσάκι με τα γαλάζια μάτια που έλεγα "αδερφή μου" με είχε ξεχάσει και πλέον δεν είχαμε επαφή. Μέχρι που φέτος, πήγαμε με την τάξη μου εκδρομή στην Αθήνα. Την τελευταία μέρα βγήκαμε για έναν καφέ. Την ώρα που φτάναμε στην καφετέρια, έφευγε μια κοπέλα. Μπορεί να ήταν τρελό αλλά της έμοιαζε πολύ... Ήμουν εκεί ακούνητη κι, όταν το συνειδητοποίησα, έτρεξα να την προλάβω. Αλλά όχι, δεν την έβλεπα πια. 

Λίγο αργότερα έπρεπε να φύγουμε για το ξενοδοχείο για να πάρουμε τις βαλίτσες. Ήμασταν στο αεροδρόμιο όταν ξαφνικά ένοιωσα το κινητό μου να δονείται. Μήνυμα από έναν άγνωστο. "Σε σκέφτομαι κάθε μέρα. Λυπάμαι που σε έχασα. Συγγνώμη που εξαφανίστηκα. Σήμερα που σε ξαναείδα, αισθάνθηκα πολύ όμορφα. Ελπίζω πως με κατάλαβες. Σου ζητώ και πάλι συγγνώμη γιατί φταίω εγώ! Θα είμαι δίπλα σου για πάντα. Η φίλη σου, η κολλητή σου, η αδερφή σου!" 

Έβαλα τα κλάματα μέσα στο αεροδρόμιο. Πώς με θυμήθηκε; Πώς με βρήκε; Πώς βρήκε το τηλέφωνό μου; Με σκέφτεται ακόμα, με αγαπάει ακόμα -όπως κι εγώ. Και για πάντα θα αγαπάει η μία την άλλη.

Κι έτσι έμαθα τι σημαίνει αληθινή φιλία.