Αδυνατῶ νὰ τὸ πιστέψω! Ἀπὸ ὑλικὸ γιὰ μαθήματα μέχρι ἐργασίες μαθητῶν-τριῶν μας καὶ ἄρθρα ἐπικαιρότητας, ἀπὸ γρίφους, παιχνίδια καὶ τραγούδια μέχρι θεματικὲς σελίδες φιλολογικοῦ (καὶ ὄχι μόνο) περιεχομένου, τὸ Afterschool bar συμπληρώνει 50 μῆνες καὶ 600 ἀναρτήσεις στὸν "διαδικτυακὸ ἀέρα". Καὶ σήμερα τὸ γιορτάζουμε με ἕνα ἐπικὸ τραγοῦδι τῆς ἡμέρας!
Καἰ ἐν εἴδει ἐσωτερικοῦ ἀστείου φιλολογικοῦ, κλείνοντας τὸ μάτι στὴ σοβαροφάνεια τῆς αἴγλης ποῦ περιβάλλει τὸ πολυτονικὸ, αὐτὴ ἡ ἀνάρτηση εἶναι ἡ πρώτη τοῦ blog γραμμένη σὲ πολυτονικό...Τὸ σημερινὸ τραγοῦδι ἐπελέγη ἐπειδή τὸ ἀκούω συχνὰ τελευταίως και μοῦ ἔχει ἐντυπωθεῖ. Καὶ ἐπειδή κατὰ κάποιον τρόπο ὄντως βιώνω τὸ τέλος μιᾶς έποχῆς. Καὶ ἐπειδή, στὸ κάτω-κάτω τῆς γραφῆς, ἀν εἶναι να πέσουμε ἀπὸ κάπου, ἀς εἶναι ἀπὸ τὸν οὐρανό - καμία σχέση μὲ τὸν Κάλβο ἀλλὰ κάπως ἔπρεπε νὰ δέσω τὸ πολυτονικὸ μὲ τὸν James Bond...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου