Για το "μπαρ"

Όποιος μπήκε γιατί νομίζει ότι είναι υποχρεωτικό...
Να την "κάνει"!
ΤΩΡΑ!!!!!!!!!!!!!!!

(Εκτός από όταν δεν έχουμε βιβλία... Τότε είναι υποχρεωτικό... Για γκελ μπουρντά, καμάρια μου!)

Τρίτη 16 Μαρτίου 2010

Ουλαλούμ.... Ερωτευμένος ή αλαφροΐσκιωτος?

Το "Ουλαλούμ", ε!


Τρυφερό τραγουδάκι μιας ματαιωμένης ερωτικής συνάντησης ή γκροτέσκο σκίτσο ενός ¨γελοίου έρωτα¨?
Οι επικίνδυνες παραισθήσεις ενός ψυχοπαθή ή η η περιγραφή μιας "αδύνατης" αγάπης,αδύνατης για όλους και για το ίδιο τον ερωτευμένο, παντοδύναμης ωστόσο όχι λιγότερο, παρ' όλα αυτά?
Ρομάντισμός ή αυτοσαρκασμός?
Ή μήπως όλα?

Προβοκατόρικη ερώτηση: Πού χώρεσαν σε ένα ποιηματάκι όλα τα σημεία στίξης? Γιατί άραγες?

,
:
:
...
""
--
;
()
Την αγριεμένη τρυφεράδα του ποιήματος απηχεί η μελοποίηση του. από τον, πάντα ιδιαίτερο αλλά τόσο καίριο και ειλικρινή, Νικόλα Ασιμο.



'Ήταν σα να σε πρόσμενα Κυρά,
απόψε που δεν έπνεε όξω ανάσα,
κι έλεγα: Θα 'ρθει απόψε απ' τα νερά,
κι από τα δάσα!

Θα 'ρθει αφού φλετράει μου η ψυχή
αφού σπαρά το μάτι μου σαν ψάρι,
και θα μυρίζει φώτα [ήλιο] και βροχή
το νιο φεγγάρι!...

Και να, το κάθισμά σου συγυρνώ,
στολνώ την κάμαρά μου αγριομέντα,
και να μαζί σου κιόλας αρχινώ,
χρυσή, κουβέντα.

....Πως να... θα μείνει ο κόσμος με το "μπα"
που μ' έλεγε τρελόν, πως είχες γίνει καπνός
και - τάχας - σύγνεφα θαμπά,
προς τη σελήνη...

......................................

Νύχτωσε και δε φάνηκες εσύ...
Κίνησα να σε βρω στο δρόμο - ωϊμένα! -
μα σκούνταφτες (όπου εσκούνταφτα), χρυσή,
κ' εσύ με μένα!...

Τόσο πολύ μ' αγάπησες, κυρά,
που άκουγα διπλά τα βήματα μου!
πάταγα γω - στραβός - μες στα νερά;
κ' εσύ κοντά μου!...


Ο Γιάννης Σκαρίμπας ¨συνομιλεί¨ με το ομότιτλο ποιήμα του Έντγκαρ Άλαν Πόε , το οποίο μπορείτε να διαβάσετε εδώ.

Δεν υπάρχουν σχόλια: