Θα με συγχωρήσετε που, για λόγους πρακτικούς, δεν αντέγραψα πλήρως τις εργασίες για την Μαρτινέγκου και θα περιοριστώ να αναφέρω την βασική σας προβληματική.
Το ερώτημα ήταν αν νομίζετε ότι και η Ελισάβετ Μουτζάν ήταν τελικά μια ελεύθερη πολιορκημένη.
Αρχικά, όλα τα παιδιά συγκρίνοντας την κατάσταση της Μουτζάν με αυτή των Μεσολογγιτών καταλήξατε στο συμπέρασμα ότι ήταν πολιορκημένη μέσα στο σπίτι, μέσα στον ερχόμενο γάμο της, μέσα στα μακριά της φορέματα και μέσα στους περιορισμούς του φύλου της .
Από κει και πέρα, η Χαρά εστιάζει στο γεγονός ότι τίποτα από αυτά που επιθυμούσε τελικά δεν έγινε. Ούτε να πολεμήσει για την Επανάσταση μπόρεσε, όπως ήθελε, ούτε να κλειστεί σε μοναστήρι, όπως επιθυμούσε, κατάφερε και, σε κάθε περίπτωση, οι επιλογές της παρέμεναν οι ίδιες. Είτε να παντρευτεί, πράγμα που την φόβιζε, είτε να μείνει ανύπαντρη και έγκλειστη στο πατρικό της σπίτι, πράγμα που την τρομοκρατούσε.Συνεπώς, καταλήγει η Χαρά, η Μουτζάν ήταν μόνο πολιορκημένη, και όχι ελεύθερη.
Η 'Aννα Μαρία, από την πλευρά της, περιορίζεται στην επιθυμία της Μουτζάν να πολεμήσει. H επιθυμία της αυτή αναστέλλεται από τα μακριά της φουστάνια, τα οποία η ίδια γνωρίζει ότι είναι ένα σύμβολο της σκλαβιάς της. Και το γεγονός ότι έχει συναίσθηση της κατάστασης της και , παρ' όλα αυτά, τολμάει να επιθυμεί πράγματα ασυνήθιστα, είναι, κατά την Άννα Μαρία, επαρκής απόδειξη ότι, αν και πολιορκημένη, είναι ελεύθερη.
Η Εύη και η Φωτεινή, στην κοινή τους εργασία υποστηρίζουν ότι η ίδια αντιλαμβανόταν την ζωή της σαν πολιορκία, καθώς οι επιθυμίες της δεν μπορούν να εκπληρωθούν. Και το μέλλον της το αισθάνεται σαν σκλαβιά, μια και η ίδια, καμιά ελευθερία δεν διακρίνει στη ζωή μιας έγγαμης γυναίκας. Άρα, συμπεραίνουν τα κορίτσια, η ίδια, προφανώς, δεν ήταν πραγματικά πολιορκημένη. Ήταν εκείνη που έβαλε το εαυτό, ψυχολογικά, σε θέση πολιορκημένου, επιθυμώντας πράγματα που η κατάσταση της εποχής δεν ευνοούσε την πραγματοποίηση τους. Αλλά έτσι, επιθυμώντας τα, γίνεται ελεύθερη.
Ο Γιώργος , τέλος, μας παρουσιάζει, χρησιμοποιώντας την "Αυτοβιογραφία" της Μουτζάν, την κατάσταση στην οποία ζούσαν οι γυναίκες την εποχή εκείνη - πράγμα που ήταν και ο σκοπός συγγραφής του έργου, άλλωστε. Τονίζει, όμως, ότι, αν και έγκλειστη, και άρα πολιορκημένη, στο πατρικό της σπίτι και δεν είχε δικαιώματα, είχε συνειδητοποιήσει πως υπεύθυνη για τη σκλαβιά της ήταν το γεγονός ότι ήταν γυναίκα και Ζακύνθια. Η ίδια, όμως, μέσα της έτρεφε την ιδέα της ελευθερίας και για αυτό η είδηση της έκρηξης της Επανάστασης επέδρασε στην ψυχής τόσο έντονα. Συμβόλιζε την δική της δίψα για ελευθερία. Γιατί, αν και "φυλακισμένη " η ίδια, η ψυχή της ήταν ελεύθερη.
Σημείωση 1: Ξέρω ότι κάνατε δύσθυμα αυτή την εργασία, γιατί σας την είχα βάλει σαν "τιμωρία". Να ξέρετε, όμως, ότι είμαι περήφανος για σας... Μπράβο!
Σημείωση 2: Η ιδέα για αυτή την εργασία προέκυψε από μια συζήτηση που είχα σε ένα διάλειμμα με την Αγγελική, η οποία, με τον κοφτό και κατηγορηματικό της τρόπο, δεν είχε καμιά αμφιβολία. Σίγουρα ήταν "Ελεύθερη Πολιορκημένη".
Χωρίς να κλείσουμε τελείως το θέμα, θα τελειώσουμε εδώ με την Ελισάβετ Μουτζάν, ακούγοντας από τους "Χαΐνηδες" , μέσω του τραγουδιού "Συνταγές Μαγειρικής", την ιστορία μιας γυναίκας στην οποία, και αυτή, η ζωή της ανέστειλε τις επιθυμίες της (όπως και στην Ελισάβετ), έψαξε και αυτή, να βρει ένα εναλλακτικό πάθος να διοχετεύσει την δημιουργικότητα της, να εκφράσει την δίψα της για την ζωή και να πετύχει την αυτοπραγμάτωση της (την μαγειρική, όπως τη συγγραφή η Ελισάβετ) και έγινε στο τέλος παρανάλωμα του πυρός (και πραγματικά όμως, και όχι μόνο συμβολικά, όπως η Ελισάβετ). Και στο τέλος και οι δύο δικαιώνονται γιατί...
Πόσες καρδιές που γίνανε αναλαμπή κι αθάλη,
μας κάμανε μεγάλη
κάποια μικρή στιγμή,
κι αθόρυβα διαβήκανε απ' της ζωής την άκρη,
χωρίς ν' αφήσουν δάκρυ
σε μάγουλου γραμμή.
Αλλά, έστω και για αυτό, αν το θεωρεί κανείς λίγο, αξίζουνε το θαυμασμό και το σεβασμό μας.
Το ερώτημα ήταν αν νομίζετε ότι και η Ελισάβετ Μουτζάν ήταν τελικά μια ελεύθερη πολιορκημένη.
 |
| Η Ελισάβετ |
Από κει και πέρα, η Χαρά εστιάζει στο γεγονός ότι τίποτα από αυτά που επιθυμούσε τελικά δεν έγινε. Ούτε να πολεμήσει για την Επανάσταση μπόρεσε, όπως ήθελε, ούτε να κλειστεί σε μοναστήρι, όπως επιθυμούσε, κατάφερε και, σε κάθε περίπτωση, οι επιλογές της παρέμεναν οι ίδιες. Είτε να παντρευτεί, πράγμα που την φόβιζε, είτε να μείνει ανύπαντρη και έγκλειστη στο πατρικό της σπίτι, πράγμα που την τρομοκρατούσε.Συνεπώς, καταλήγει η Χαρά, η Μουτζάν ήταν μόνο πολιορκημένη, και όχι ελεύθερη.
Η 'Aννα Μαρία, από την πλευρά της, περιορίζεται στην επιθυμία της Μουτζάν να πολεμήσει. H επιθυμία της αυτή αναστέλλεται από τα μακριά της φουστάνια, τα οποία η ίδια γνωρίζει ότι είναι ένα σύμβολο της σκλαβιάς της. Και το γεγονός ότι έχει συναίσθηση της κατάστασης της και , παρ' όλα αυτά, τολμάει να επιθυμεί πράγματα ασυνήθιστα, είναι, κατά την Άννα Μαρία, επαρκής απόδειξη ότι, αν και πολιορκημένη, είναι ελεύθερη.
Η Εύη και η Φωτεινή, στην κοινή τους εργασία υποστηρίζουν ότι η ίδια αντιλαμβανόταν την ζωή της σαν πολιορκία, καθώς οι επιθυμίες της δεν μπορούν να εκπληρωθούν. Και το μέλλον της το αισθάνεται σαν σκλαβιά, μια και η ίδια, καμιά ελευθερία δεν διακρίνει στη ζωή μιας έγγαμης γυναίκας. Άρα, συμπεραίνουν τα κορίτσια, η ίδια, προφανώς, δεν ήταν πραγματικά πολιορκημένη. Ήταν εκείνη που έβαλε το εαυτό, ψυχολογικά, σε θέση πολιορκημένου, επιθυμώντας πράγματα που η κατάσταση της εποχής δεν ευνοούσε την πραγματοποίηση τους. Αλλά έτσι, επιθυμώντας τα, γίνεται ελεύθερη.
Ο Γιώργος , τέλος, μας παρουσιάζει, χρησιμοποιώντας την "Αυτοβιογραφία" της Μουτζάν, την κατάσταση στην οποία ζούσαν οι γυναίκες την εποχή εκείνη - πράγμα που ήταν και ο σκοπός συγγραφής του έργου, άλλωστε. Τονίζει, όμως, ότι, αν και έγκλειστη, και άρα πολιορκημένη, στο πατρικό της σπίτι και δεν είχε δικαιώματα, είχε συνειδητοποιήσει πως υπεύθυνη για τη σκλαβιά της ήταν το γεγονός ότι ήταν γυναίκα και Ζακύνθια. Η ίδια, όμως, μέσα της έτρεφε την ιδέα της ελευθερίας και για αυτό η είδηση της έκρηξης της Επανάστασης επέδρασε στην ψυχής τόσο έντονα. Συμβόλιζε την δική της δίψα για ελευθερία. Γιατί, αν και "φυλακισμένη " η ίδια, η ψυχή της ήταν ελεύθερη.
Σημείωση 1: Ξέρω ότι κάνατε δύσθυμα αυτή την εργασία, γιατί σας την είχα βάλει σαν "τιμωρία". Να ξέρετε, όμως, ότι είμαι περήφανος για σας... Μπράβο!
Σημείωση 2: Η ιδέα για αυτή την εργασία προέκυψε από μια συζήτηση που είχα σε ένα διάλειμμα με την Αγγελική, η οποία, με τον κοφτό και κατηγορηματικό της τρόπο, δεν είχε καμιά αμφιβολία. Σίγουρα ήταν "Ελεύθερη Πολιορκημένη".
Χωρίς να κλείσουμε τελείως το θέμα, θα τελειώσουμε εδώ με την Ελισάβετ Μουτζάν, ακούγοντας από τους "Χαΐνηδες" , μέσω του τραγουδιού "Συνταγές Μαγειρικής", την ιστορία μιας γυναίκας στην οποία, και αυτή, η ζωή της ανέστειλε τις επιθυμίες της (όπως και στην Ελισάβετ), έψαξε και αυτή, να βρει ένα εναλλακτικό πάθος να διοχετεύσει την δημιουργικότητα της, να εκφράσει την δίψα της για την ζωή και να πετύχει την αυτοπραγμάτωση της (την μαγειρική, όπως τη συγγραφή η Ελισάβετ) και έγινε στο τέλος παρανάλωμα του πυρός (και πραγματικά όμως, και όχι μόνο συμβολικά, όπως η Ελισάβετ). Και στο τέλος και οι δύο δικαιώνονται γιατί...
Πόσες καρδιές που γίνανε αναλαμπή κι αθάλη,
μας κάμανε μεγάλη
κάποια μικρή στιγμή,
κι αθόρυβα διαβήκανε απ' της ζωής την άκρη,
χωρίς ν' αφήσουν δάκρυ
σε μάγουλου γραμμή.
Αλλά, έστω και για αυτό, αν το θεωρεί κανείς λίγο, αξίζουνε το θαυμασμό και το σεβασμό μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου