Την εκπληκτική ιστορία της Χριστίνας της Εκπληκτικής την μάθαμε οι μη Καθολικοι από το εκπληκτικό τραγούδι του αγαπημένου μου κάποτε Νίκ Κέηβ, το οποίο έγραψε την εποχή που ήταν ένας δημιουργικός και εμπνευσμένος καλλιτέχνης, πριν δηλαδή γίνει το θρησκόληπτο μίασμα που είναι σήμερα.
Η Χριστίνα γεννήθηκε γύρω στο 1150 σε ένα χωριό του Βελγίου κοντά στο Σεντ Τρουίντεν. Όταν ήταν 20 χρονών έπαθε αποπληξία και θεωρήθηκε νεκρή. Την ώρα της κηδείας της όμως σηκώθηκε από το φέρετρο και λέγεται ότι αιωρήθηκε ως τα ξύλα της οροφής της εκκλησίας. Αργότερα έλεγε ότι κατά το "θάνατό" της περιηγήθηκε στον Παράδεισο, την Κόλαση και το Καθαρτήριο και είδε τα τα βασανιστήρια των κολασμένων, επέλεξε όμως, όταν της δόθηκε η δυνατότητα να διαλέξει, να μην μείνει στον Παράδεισο αλλά να επιστρέψει στη ζωή.
Στη συνέχεια, παράτησε όλες τις ανέσεις και έζησε μια στερημένη ζωή ντυμένη στα κουρέλια, μια εποχή μάλιστα είχε κρυφτεί σε έναν φούρνο γιατί δεν άντεχε, όπως έλεγε, την μυρουδιά της ανθρώπινης αμαρτίας. Η συμπεριφορά της αυτή πάντως δημιούργησε τη εντύπωση ότι ήταν δαιμονισμένη, αλλά ήταν τυχερή μάλλον και δεν την έκαψαν, την φυλάκισαν απλώς για λίγο. Ο συναξαριστής της λέει ότι στη συνέχεια έπιανε πυρωμένα αντικείμενα χωρίς να παθαίνει εγκαύματα παρά τις κραυγές πόνου που έβγαζε και ότι αγαπημένη της ασχολία ήταν να βουτάει στον παγωμένο ποταμό για βδομάδες και να προσεύχεται για την διαφθορά του κόσμου, χωρίς να παγώνει. Συχνά, λέει , άφηνε το ρεύμα να την παρασύρει για μίλια μέχρι να την οδηγήσει στην ρόδα ενός μύλου, η οποία την εκτίνασσε χωρίς ποτέ να σπάσει κάποιο κόκκαλο ή να τραυματιστεί. Αφού την έπιασαν μια δεύτερη φορά, φαίνεται ότι μετρίασε κάπως τον ακραίο τρόπο ζωή της μετά την απελευθέρωσή της. Τα τελευταία χρόνια της τα πέρασε σε ένα μοναστήρι, όπου πέθανε σε ηλικία 74 ετών στις 24 Ιουλίου του 1224 .
Σήμερα οι περισσότεροι πιστεύουν ότι η ιστορία της είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα μεσαιωνικών προκαταλήψεων, αρκετοί πάντως πιστεύουν ότι η συμπεριφορά της δείχνει συμπτώματα υστερίας, ενώ, προφανώς, κάποια περιστατικά όπως η ανάληψή της μετά την νεκροφάνειά της είναι αποτέλεσμα υπερβολών που δημιουργήθηκαν καθώς η ιστορία της μεταφερόταν από στόμα σε στόμα.
Ο όρος "αγία" πάντως τίθεται καταχρηστικά γιατί και τις τρεις φορές που ήταν υποψήφια αποκλείστηκε από το τελικό, και δεν ανακηρύχθηκε επίσημα αγία ποτέ,
Παραδοσιακά, πάντως, θεωρούταν αγία ήδη από τον 12 αιώνα και μάλιστα είναι πολύ γνωστή στην περιοχή του Βελγίου στην οποία έζησε,
Το ωραίο είναι ότι η μνήμη της γιορτάζεται στις 24 Ιουλίου από την Καθολική Εκκλησία την ίδια μέρα που κατά... εκπληκτική σύμπτωση - πιθανότατα - στην η Ορθόδοξη Εκκλησία γιορτάζει η Αγία Χριστίνα η Μεγαλομάρτυρας. Αν και αγία με τη βούλα πάντως. δικό της τραγούδι δεν έχει... Οπότε, όταν την κάνει τραγούδι ο Μουζουράκης, θα της κάνω και εγώ ανάρτηση.
 |
| "Εμείς, δηλαδή, τραγουδάκι δεν...; " |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου