Χιουμοριστικές ιστορίες στον κοροναϊό (από το Γ1 και το Γ3 του Μουσικού Σχολείου Ρόδου )

   Κατά τη διάρκεια της καραντίνας οι μαθητές από το Γ1 και το Γ3 ασχολήθηκαν με την θεματική ενότητα «Χιούμορ και Λογοτεχνία» εξετάζοντας τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί το χιούμορ σε λογοτεχνικά κείμενα και τους σκοπούς τους οποίους επιτελεί.

   Ακολουθούν  κάποιες από τις δημιουργικές εργασίες που έγραψαν μαθητές και μαθήτριες των δυο τμημάτων στα πλαίσια της ενότητας αυτής.

Αν τα μηχανήματα ήταν άνθρωποι  (Στέφανος)

Αν τα μηχανήματα ήταν άνθρωποι, θα φρόντιζαν ώστε όλα τα συστήματα και οι λειτουργιές να δουλεύουν ασταμάτητα . Τα καινούργια μηχανήματα θα είχαν περισσότερη δουλειά, ενώ τα μεγαλύτερα θα είχαν την εξουσία και θα τα έλεγχαν, ώστε να δουλεύουν σωστά . Όποιο μηχάνημα χαλούσε θα προσπαθούσαν να το επιδιορθώσουν και να το φροντίσουν κατάλληλα. Επίσης,  τα νέα μηχανήματα θα μάθαιναν τις λειτουργίες των παλιών και θα είχαν την υποχρέωση να εξελίξουν και να δημιουργήσουν δικές τους λειτουργίες . Έτσι γενιά με γενιά τα μηχανήματα εξελίσσονταν αλλά άρχισαν να αναρωτιούνται: «Γιατί να κάνουμε εμείς όλη την δουλειά και αυτοί να μας εκμεταλλεύονται;» .Όμως δεν μπορούσαν να κάνουν κάτι ,καθώς τα “ανυπάκουα “ μηχανήματα καταστρέφονταν . Άλλωστε,  από την δημιουργία τους τα μηχανήματα μάθαιναν πως το μόνο που πρέπει να πετύχουν στην ζωή τους είναι το να “προστατεύουν τους μεγαλύτερους”. Οπότε δουλεύουν όλη τους την ζωή για να μην κουράζονται  τα παλιά . Βέβαια,  πολλές φορές τα μηχανήματα της νέας γενιάς κηρύσσουν   πολέμους μεταξύ τους για να κλέψουν τις λειτουργίες των άλλων,  ώστε να είναι εκείνα πολύ προηγμένα . Στον νικητή τα παλιά μηχανήματα απένειμαν ένα μεγαλύτερο αξίωμα. Τέλος τα  παιδιά των παλιών μηχανημάτων , σε αντίθεση με των υπολοίπων ,θα είχαν λιγότερη εργασία και θα τους δίδασκαν τέχνη και τις θρησκευτικές αντιλήψεις τους . Έτσι, ο πολιτισμός θα υπήρχε μόνο αν τα μηχανήματα ήταν άνθρωποι.

Αν οι κότες ήταν άνθρωποι (Κωνσταντίνος)

Αν, λοιπόν, οι κότες ήταν άνθρωποι, που κατά κάποιο τρόπο είναι, κάθε μέρα θα έπαιρναν την δόση τους από αποφάγια και σκουπίδια, όπως γίνεται με τις κανονικές κότες αλλά και τους… κανονικούς ανθρώπους. Οι… μεγάλες δυνάμεις θα παραμείνουν στο… ύψος τους  και στον παράλληλο κόσμο που αναφέρουμε, μιας και αλλιώς δεν θα είχαμε κάποιον να μας ταΐζει με τις βλακείες του και τα ψέματά του. Εμείς, λοιπόν, ως πολιτισμένες κότες δεν θα τσακωνόμασταν, όπως οι άλλες , οι κανονικές  για να φάμε, αντιθέτως, θα πηγαίναμε σε  σειρούλες  και, για να είναι δίκιο, διαφορετικές κάθε φορά. Το σίγουρο είναι πως το φαΐ δεν  θα  τελειώνει  ποτέ, αφού οι αγαπητοί μας ηγετοκότες δεν θα  ξεμένουν ποτέ από κουτόχορτο, για να μας  το δίνουν να τρώμε. Οι έξυπνοι κόκορες και κότες θα βρίσκουν εναλλακτικές πηγές για να  τραφούν, όπως το ξεχασμένο πίτουρο  της αποθήκης το οποίο δεν θα συμφέρει και δεν θα αξίζει  να… φαγώνεται από  κοινές θνητές και ασήμαντες κότες. Σε αντίθεση με τις γαλοπούλες (οι οποίες στην προκειμένη περίπτωση  θα είναι οι υψηλόβαθμοι και αυτοί που διατηρούν την ειρήνη στο κοτέτσι) οι οποίες θα έπρεπε να το τρώνε την αλήθεια (πίτουρο) αλλά στο τέλος συμβιβάζονται και με τις βλακείες αφού ως γνωστόν όποιος μπλέκεται με τα πίτουρα τον τρων οι κότες. Οι πλειονότητα των κατοίκων του κοτετσίου πιστεύει και υποστηρίζει τους… ανθρώπους,  αφού όπως είπαμε τους ταΐζει , τους ποτίζει και τους παρέχει σπίτι χωρίς να ξέρουν την αλήθεια, όπως  η μειονότητα, την οποία μειονότητα φοβούνται οι… άνθρωποι μιας και ξέρουν την αλήθεια. Η αλήθεια δεν πρέπει να αποκαλυφθεί,  αφού τότε οι βλακείες, τα σκουπίδια και όλα τα παρενφερή άχρηστα, για τον άνθρωπο πλέον πράγματα ,θα πηγαίνουν στα σκουπίδια που εκεί πια δεν θα έχουν καμία αξία και ο άνθρωπος θα χάσει τους πσιτούς,  εεε, συγγνώμη, με συγχωρείτε , πιστούς εννοούσα οπαδούς του.

Αν τα δέντρα ήταν άνθρωποι (Μοσχούλα)

Αν τα δέντρα ήταν άνθρωποι, θα οργανώνουν και συγκέντρωναν μία τεράστια οικογένεια αποτελούμενη από φυτά, λουλούδια ακόμα και τα ζώα τα οποία θα ζούσαν μέσα στο δάσος. Αποκαλείται "οικογένεια" καθώς η "Μητέρα Φύση" μας αναγνωρίζει ως παιδιά της. Αλλά εννοείται πως τα δέντρα θα εκμεταλλευόντουσαν την ιδιαιτερότητα τους και θα θεωρούνταν "αρχηγοί" καθώς, θα ήταν πανύψηλα και,  βέβαια,… άνθρωποι. Αν τα δέντρα ήταν άνθρωποι, θα μοίραζαν το νερό και τον ήλιο, με λίγα λόγια την τροφή τους, σε δίκαιες μερίδες μεταξύ των φυτών. Όποιος έκλεβε ή κατανάλωνε περισσότερο από όσο του δινόταν τότε, θα τιμωρούνταν με τιμωρίες άκακες ή βίαιες. Όμως, θα διοργάνωναν τις ομορφότερες γιορτές με τα πολύχρωμα λουλούδια και με την συντροφιά των ζώων και με άφθονο ποτό(ό,τι ποτό και αν μπορούσαν να παράξουν).Τελικά, αν τα δέντρα ήταν άνθρωποι, θα χάριζαν χαρούμενες στιγμές αλλά με κάποια όρια,  όπως συμβαίνει και  την ανθρώπινη κοινωνία σήμερα.

Αν τα λιοντάρια ήταν άνθρωποι  (Νίκος Κ.)

Αν τα λιοντάρια ήταν άνθρωποι πώς θα ήταν άραγε η ζωή; Καλύτερη ή χειρότερη; Ίσως καλύτερη, γιατί θα έφτιαχναν στις ζούγκλες σπίτια για να μένουν όλοι μαζί. Βέβαια τα λιοντάρια θα είχαν τα πιο μεγάλα σπίτια, ενώ τα υπόλοιπα ζώα μικρότερα. Έτσι, θα έμεναν σαν άρχοντες και θα διέταζαν τα υπόλοιπα ζώα, μιας και είναι κατώτερα τους, να κάνουν ό,τι θέλουν. Θα τους έβαζαν να υποκλίνονται λες και είναι βασιλιάδες, που τρώνε με χρυσά κουτάλια. Θα γινόντουσαν υπηρέτες τους, θα έκαναν όλες τις σκληρές δουλειές, ενώ εκείνοι θα έπαιρναν μόνο τα χρήματα. Στη δικαιοσύνη, φυσικά θα καταδίκαζαν τους ληστές για να ισχυριστούν ότι υπάρχει δικαιοσύνη. Στην υγεία θα προσπαθούσαν να περιθάλψουν τα ζωάκια, με όσα μέσα υπάρχουν στα άδεια νοσοκομεία τους. Φυσικά, αν κάποιο ζωάκι πέθαινε θα έλεγαν στους συγγενείς τους, δυστυχώς δεν τα κατάφερε. Προφανώς θα είχαν δημιουργήσει μεγάλα μουσεία γεμάτα από όλα τα ζώα. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον θα είχαν, όλως τυχαίως, τα ταριχευμένα λιοντάρια σε κάθε φάση της ζωής τους. Άλλα θα ήταν μικρά, άλλα θα δούλευαν, θα έτρωγαν κλπ. Τέλος, στη θρησκεία θα πίστευαν ότι όλοι είναι ίσοι μεταξύ τους, αλλά πρέπει να σκύβουν το κεφάλι στα μεγάλα λιοντάρια δείχνοντας υπακοή.

Ο φεισμπουκάκιας (Νίκος Κ. )

Ό,τι κάνει το ανεβάζει στο facebook. Γιατί γι΄αυτό το κάνει. Όταν δεν το κάνει,  παρακολουθεί όλους τους φίλους του που έχουν facebook και τους κουτσομπολεύει. Αγοράζει πράγματα από οποιαδήποτε διαφήμιση φανεί στην αρχική του σελίδα γιατί στέλνει σε όλους μηνύματα, όλη μέρα. Εδώ, δεν κοιμάται ποτέ, για να μην χάσει τα νέα. Στην καραντίνα  πέρασε τέλεια. Ήταν όλη μέρα μέσα και σέρφαρε.

Ο καλός μαθητής (Νεκταρία)

Τα χαρακτηριστικά του καλού μαθητή είναι ότι εκτιμάει το σχολείο του και σέβεται τους συμμαθητές γιατί είναι σκράπες και τους κάνουν να φαίνεται καλοί και τους καθηγητές γιατί βάζουν τους βαθμούς.  Πηγαίνει στο σχολείο επειδή το θέλει και το αγαπάει και όχι από υποχρέωση και από συνήθεια. Και το μάθημα για αυτόν είναι κάτι διασκεδαστικό και με αυτό μπορεί μα πετύχει τους στόχους του. Επίσης, το σχολείο το αντιμετωπίζει σαν δεύτερο του σπίτι και διαβάζει επειδή το θέλει και του αρέσει. Κι επειδή πρέπει να πάρει καλούς βαθμούς. Όταν έρχονται οι εξετάσεις, κάθεται και διαβάζει όσο πρέπει για να γράψει καλά, παρόλο που τα ξέρει ήδη όλα. Στις διακοπές βρίσκει χρόνο να διαβάσει και να κάνει μια μικρή επανάληψη και αν κάπου αποτύχει δεν κατηγορεί τους άλλους, που δεν κατάλαβαν πόσο μεγάλος είναι γιατί είναι μεγαλόκαρδος . Αυτός ο μαθητής τελειώνει το σχολείο με πολλή γνώση με αποτέλεσμα να περάσει εκεί που θέλει και στο μέλλον να έχει και την δουλειά που ονειρευόταν. Επίσης, τον εκτιμούν πολύ οι συμπολίτες του και οι συνεργάτες του. (Νομίζει)

Ο μαθητής που νομίζει ότι είναι καλός (Γιάννης Σ. )

  Στη σχολική κοινότητα εμπλέκονται αρκετοί φορείς και πρόσωπα και από την αλληλεπίδραση τους εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό η αποτελεσματικότητα και η πρόοδος της σχολικής μονάδας. Τα πρόσωπα που διαδραματίζουν το σημαντικότερο ρόλο είναι χωρίς αμφιβολία ο μαθητής, ο εκπαιδευτικός και ο γονέας-κηδεμόνας. Οι βασικότεροι παράγοντες που καθορίζουν τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά καθενός από τα πρόσωπα αυτά είναι – κατά τη γνώμη μου – η οικονομική, κοινωνική και πολιτιστική κατάσταση της χώρας, η κουλτούρα και η νοοτροπία που υπάρχει στην τοπική κοινωνία, οι στάσεις και οι αντιλήψεις που επικρατούν, αλλά και το εκπαιδευτικό σύστημα. Ένας   Έλληνας μαθητής που νομίζει ότι είναι καλός αλλά δεν είναι μπορούμε να πούμε ότι  είναι φιλομαθής, αλλά βαριέται γρήγορα. Έχει εξυπνάδα, αλλά δεν είναι αρκετά εργατικός. Αγαπά το σχολείο, αλλά προτιμά το παιχνίδι από το μάθημα.  Είναι φιλότιμος, αλλά του λείπει η αυτοπειθαρχία. Συμφωνεί με τον καθηγητή του, αλλά κάνει τα αντίθετα. Θέλει μεγάλους βαθμούς, αλλά απεχθάνεται τα διαγωνίσματα. Είναι φορτωμένος με πολλές σχολικές και εξωσχολικές υποχρεώσεις και αυτό του δημιουργεί κόπωση που διακρίνεται αρκετές φορές στην τάξη. Του αρέσουν οι συζητήσεις μέσα στην τάξη, αλλά είναι κακός ακροατής. Υποστηρίζει το δημοκρατικό διάλογο, αλλά προτιμά να λύνει τις διαφορές του με φωνές και μπουνιές. Θεωρεί τους συμμαθητές του φίλους, αλλά αποφεύγει να συνεργάζεται μαζί τους. Είναι ενθουσιώδης και δημιουργικός, αλλά μόνο όταν έχει όρεξη. Είναι εκδηλωτικός, ενδιαφέρεται για όλα, λέει πολλά, αλλά μαθαίνει λίγα και κάνει λιγότερα.

Ο Καλός μαθητής (Νίκος Κ. )

Τα γνωρίσματα του καλού μαθητή: Συμμετέχει συνέχεια στην τάξη και δεν αφήνει τους άλλους να πουν μάθημα, λες και θα του κλέψουν τον βαθμό. Άλλες φορές πάλι πετάγεται μέσα στην τάξη και λέει ό,τι να ναι, αλλά δεν του κάνουν παρατήρηση. Κάθεται πάντα στο πρώτο θρανίο και καμία φορά από την πολλή κούραση προσπαθεί να μην τον πάρει ο ύπνος. Γράφει πάντα 20 εννοείται , και αν γράψει 19 κλαίει. Όταν λέει μάθημα είναι σαν παπαγάλος, καθώς το  έχει αποστηθίσει. Και στις διακοπές δεν αφήνει το εξωσχολικό του βιβλίο με τίποτα.

Ο Καλός μαθητής (Στέφανος)

Τα χαρακτηριστικά του καλού μαθητή  είναι πολλά. Πρώτα πρώτα, καταλαβαίνει και σέβεται το σχολείο και πηγαίνει από επιλογή καθώς θέλει να δείξει πόσο έξυπνος είναι. Οπότε πάντα συμμετέχει στο μάθημα και διαβάζει και τα επόμενα μαθήματα  για να φανεί ότι “μαθαίνει γρήγορα “ . Όπως έγινε εύκολα αντιληπτό το μάθημα για αυτόν είναι η ζωή του ολόκληρη, αν και συχνά διαβάζει πολύ για να μην του πουν οι γονείς να βγει έξω με τους φίλους του. Το Σάββατο και η Κυριακή είναι οι χειρότερες μέρες της εβδομάδας, αφού του λείπει το σχολείο. Όχι όλο. σιχαίνεται την γυμναστική και συνήθως δεν συμμετέχει. Την περίοδο των εξετάσεων πηγαίνει σε 3 φροντιστήρια για να κάνει την απαραίτητη επανάληψη. Είναι πολύ τακτικός και έχει τα βιβλία του στην βιβλιοθήκη με αλφαβητική σειρά. Όταν, σπανιότατα,  σε ένα διαγώνισμα παίρνει 19 απογοητεύεται, και κάθεται κλειδωμένος όλη μέρα στο δωμάτιο του και κλαίει

Περί της Μέδουσας (Άννα Μαρία)

Η Μέδουσα στην ελληνική μυθολογία αναφέρεται ως μια από τις τρεις Γοργόνες. Από τις τρεις αυτές αδερφές η Μέδουσα ήταν θνητή. Το άλλο της όνομα ήταν Γοργώ, που σημαίνει άγρια ματιά. Κατά μία εκδοχή , ήταν πανέμορφη ιέρεια της Αθηνάς που ο Ποσειδώνας τη γονιμοποίησε  μεταμορφωμένος σε άλογο, στον ιερό χώρο της Αθηνάς . Η θεά , εξοργισμένη με το γεγονός , δεν μπορούσε να έρθει δε ρήξη με τον Ποσειδώνα γιατί την  έδερνε και έτσι ξέσπασε πάνω στη Μεδούσα.  Για να μάθει! Την μεταμόρφωσε σε απεχθές τέρας, που αντί για μαλλιά είχε  φίδια! Ναι, καλά  το ακούσατε:  ΦΙΔΙΑΑΑΑΑΑ!!!  Η ασχημία της ήταν τέτοια  που όποιος την κοιτούσε στο πρόσωπο πέτρωνε… Αλήθεια λέω! Όποιος την κοίταζε μπααααμμ…. Πέτρα...Όταν την έβλεπαν στο πλήθος οι χωριανοί  έτρεχαν μακριά  πίσω ένας στον άλλον για να μην τους πετρώσει. Καμιά φορά όταν κάποιος την αντίκριζε μπροστά του, δεν ήξερε που να κοιταξει , γιατί τα φίδια της έπλεαν παντού και λίγο σε αποσυντόνιζαν ...  Άλλες φόρες τα φιδάκια στα μαλλιά τις τσακωνόντουσαν  ποιο  θα μπει μπροστά για να βλέπουν. Ανταγωνισμός λέγεται αυτό... Τελικά τη σκότωσε ο Περσέας, με την βοήθεια τη Αθηνάς. Για να μάθει!  Το κεφάλι της, το περίφημο «Γοργόνειο», το παρέλαβε η θεά από τον ήρωα και το επέθεσε στην ασπίδα της, επειδή το κεφάλι της, ακόμη και νεκρό, πέτρωνε όποιον το  κοίταζε... Για να μάθει!

Περί Λαγού και χειμώνας (Δήμος)

 ...Η χελώνα περπάταγε αμέριμνη και ο λαγός την τρόλαρε.

Λαγός- Μα πόσο γρήγορη είσαι δεν σε προλαβαίνει ούτε το τσιτάχ.                                                                                                         

 Χελώνα–Γέλα γέλα λαγέ μου γέλα, τώρα που μπορείς.    

   –Τι εξυποννοείς;                                                                                                                                                                             

-Τίποτα λαγέ μου.

 –Πες μου ότι σκέφτεσαι ότι θα με κερδίσεις;                                                                                                                        

- Εννοείται ότι θα σε κερδίσω.  

–Χαχαχα να σαι καλά  με έκανες και γέλασα... Με αυτά που λες γελάνε ακόμα και οι πέτρες.                                            – Γελά καλύτερα όποιος  γελάει  τελευταίος, λαγέ μου.                                                                                                           – - Θα τα πούμε αύριο στον αγώνα μας. Εντάξει, δεν  θα είναι κανένα ντέρμπι όπως ΠΑΟΚ - Παναθηναϊκός  αλλά   πιστεύω  θα  υπάρχει  ανταγωνισμός    όπως υπάρχει και στο πρωτάθλημα ανάμεσα στον πρώτο και τον ουραγό της βαθμολογίας.                                                                                                         

 –Εντάει,  λαγέ μου, ένα θα σου πω και θα φύγω...Από εκεί που δεν το περιμένεις από εκεί σου έρχεται... Θα τα πούμε αύριο                                                                                                                                              

(Έτσι λαγός και χελώνα πήγαν στα σπίτια τους για να ξεκουραστούν και να είναι έτοιμοι για την μεγάλη αναμέτρηση μεταξύ τους αύριο. Την επόμενη μέρα ο λαγός και η χελώνα ήρθαν αντιμέτωποι για το ποιος είναι πιο γρήγορος. Το φαβορί του αγώνα ήταν ο λαγός ξεκάθαρα ,αλλά η μεγάλη σιγουριά του λαγού για την γρηγοράδα του τον έβαλε σε διαδικασία να ξεκουράζεται κάτω από το δέντρο κατά την διάρκεια του αγώνα .Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να αποκοιμηθεί και όταν ξύπνησε ήταν ήδη αργά. Η χελώνα είχε ήδη τερματίσει ενώ ο λαγός τερμάτισε τελικά με κατεβασμένα μούτρα λόγω της μεγάλης ντροπής που ένιωθε.Σ ε αυτή την περίπτωση όμως η χελώνα δεν μπήκε σε διαδικασία να τον απαντήσει ,τον περίμενε να τερματίσει και μόλις κοιταχτήκανε μεταξύ τους λαγός και χελώνα, η χελώνα του έδωσε το χέρι και έφυγε αμείλικτη)...

Ο μέρμηγκας και ο «πεινασμένος star» (Νίκος Κ. )

Μια φορά και έναν καιρό έμεναν σε διπλανά δέντρα ένα ταπεινό μυρμήγκι και ένα φιλόδοξο τζιτζίκι ή αλλιώς, όπως τον ονόμαζαν ο «star» της εποχής. Το σπίτι του μυρμηγκιού μέσα στις ρίζες του δέντρου έμοιαζε με πραγματική αποθήκη, αφού μέσα υπήρχαν μόνο οι σπόροι του. Αντίθετα, το τζιτζίκι μέσα στο σπίτι του είχε βιολιά, κιθάρες, ντραμς, μικρόφωνα και ό,τι άλλο του ήταν χρήσιμα, εκτός από φαγητό.

     Το καλοκαίρι είχε φτάσει και η θερμοκρασία ανέβηκε στα ύψη για άλλη μια χρονιά. Το μυρμήγκι ιδρωμένο προσπαθούσε να βρει σπόρους για να τραφεί τον υπόλοιπο καιρό. Το τζιτζίκι, είχε κάνει τη νύχτα μέρα, αφού ξυπνούσε μεσημέρι. Μετά λιαζόταν πάνω στα κλαδιά του δέντρου, έβγαζε φωτογραφίες για το facebook  και κάθε βράδυ τραγουδούσε, δίνοντας τις καλύτερες συναυλίες της εποχής. Οι ρεπόρτερ σφάζονταν για να του πάρουν  συνέντευξη…

    Ο καιρός πέρασε και έφτασε το φθινόπωρο. Η θερμοκρασία έπεσε και κατέφτασαν οι πρώτες βροχές. Το μυρμήγκι χαλάρωνε στη φωλίτσα του τρώγοντας και πίνοντας. Όμως, το τζιτζίκι άρχισε να πεινάει μέρα με τη μέρα πιο πολύ, αφού η εύρεση τροφής είχε γίνει πραγματικά δύσκολη. Είχε να φάει δύο μέρες και δεν ήξερε τι να κάνει. Αποφάσισε τότε να πάει να ζητήσει λίγο φαγητό από το γείτονα του. Το τζιτζίκι του χτύπησε την πόρτα και το μυρμήγκι τον κοίταξε έκπληκτο. Όταν του είπε τι ζητούσε εκεί, του απάντησε με ύφος: «Να πας στους θαυμαστές σου να σου δώσουν φαγητό!». Ο τζίτζικας δεν ήξερε τι να πει, απλώς κατέβασε σκεπτικός το κεφάλι και έφυγε..

Πασχαλινή ιστορία (Στέφανος)

      Η ιστορία διαδραματίζεται σε ένα χωριό της Ρόδου. Ο κύριος Μάκης είχε ξεκινήσει τις ετοιμασίες για το σούβλισμα του αρνιού από το πρωί της Κυριακής .Είχε αγοράσει από νωρίς το αρνί γιατί θα μαζευόταν η οικογένεια στο σπίτι του . Έτσι όπως έστηνε την σούβλα, παρατήρησε ότι το μοτέρ δεν ήταν πουθενά, έψαξε παντού και αφού δεν το βρήκε ρώτησε την γυναίκα του .

-Γυναίκα, έβαλες κάπου το μοτέρ της σούβλας; 

-Ωχ,  μην μου θυμώσεις ,αλλά νομίζω το έδωσα στον παλιατζή πριν 2 εβδομάδες περίπου,  δεν ήξερα τι είναι και μου φάνηκε άχρηστο

-Αν είναι δυνατόν! Έλεος!!!!  Και τώρα πως θα ψήσω εγώ  που όλα τα μαγαζιά είναι κλειστά;

Σκεφτόταν, σκεφτόταν και ξανασκεφτόταν  και τελικά αποφάσισε να κάνει κάτι που κανείς δεν θα σκεφτόταν. Πήρε το μοτέρ από το τρυπάνι του και προσπάθησε, μιας και ο ίδιος ήταν μηχανικός να το τοποθετήσει στην σούβλα ώστε να δουλεύει. Κουλό;  Κι όμως μετά από λίγες ώρες το κατάφερ,ε η σούβλα λειτουργούσε κανονικά .                                                           

  Όλα δοκιμάστηκαν και λειτουργούσαν ρολόι και ήταν έτοιμα για την μέρα του Πάσχα. Το μεσημεράκι  μαζευτήκαν φίλοι και συγγενείς για το τραπέζι ενώ ο Μάκης είχε βάλει σε λειτουργία την κατασκευή του και το αρνί για πρώτη φορά ψηνόταν μόνο του δίχως να βάζει καθόλου χέρι.

     Μόνο που εκεί που κάθονταν όλοι στο τραπέζι και πίνανε το κρασί τους αμέριμνοι περιμένοντας τα τελευταία λεπτά, το μοτέρ μπήκε αυτόματα στο πρόγραμμα του τρυπήματος . Με απίστευτη δύναμη και ταχύτητα άρχισε να τρυπάει το αρνί. Τόσο μεγάλη ήταν η ταχύτητα που μέχρι να προλάβει ο πρωταγωνιστής της υπόθεσης να αντιδράσει, το αρνάκι είχε σκορπιστεί παντού στην αυλή αλλά και επάνω σε όσους βρέθηκαν εκείνη την ώρα εκεί δίπλα .Από την ιστορία αυτή, μπορούμε να καταλάβουμε ότι το μοτέρ του τρυπανιού δεν κάνει για το σούβλισμα του αρνιού.  Ο κύριος Μάκης και όλη η παρέα ξέσπασαν σε γέλια και παρόλο που έμειναν νηστικοί . Θα το θυμούνται ως μία αστεία και ασυνήθιστη ανάμνηση που θα έχουν να λένε σε όλους 

Μια πασχαλινή ιστορία (Νίκος Κ.)

  Πριν από δυο χρόνια περάσαμε ένα πολύ αστείο Πάσχα, που θα το θυμάμαι σε όλη μου τη ζωή. Ήμασταν στο χωρίο και ψήναμε μαζεμένοι με την  οικογένεια μου και κάτι φίλους των γονιών μου με τα παιδιά τους. Είχαν έρθει από το πρωί, την ώρα που βάλαμε στη σούβλα τα κρέατα. Είχαμε αγοράσει αρνάκι, κατσικάκι, κοκορέτσι, φιλέτο κοτόπουλο και ένα σωρό άλλα. Τότε οι άντρες ως έμπειροι ψήστες, άρχισαν τις απαραίτητες προετοιμασίες. Τα παιδιά παίζαμε κυνηγητό, κρυφτό και πολλά άλλα παιχνίδια. Οι γυναίκες ετοίμαζαν τα συνοδευτικά όπως σαλάτες, πατάτες και τα υπόλοιπα. Καθώς ψήνονταν τα κρέατα όλο και πηγαίναμε να δούμε πως πήγαινε το ψήσιμο.

    Πέρασε η ώρα και ήταν όλα έτοιμα. Τα ψητά φαίνονταν πεντανόστιμα. Αρχίσαμε να βοηθάμε όλοι στο στρώσιμο του τραπεζιού. Ξαφνικά το τραπέζι γέμισε από όλα τα καλά και τα κρέατα βγήκαν από τη σούβλα, για να μπουν σε πιατέλες. Η μάνα μου με το που κάθισε και πήγαμε να τσουγκρίσουμε τα ποτήρια μας για τα «Χρόνια Πολλά», θυμήθηκε τα αυγά. Ζήτησε συγγνώμη και πήγε να τα φέρει. Όμως, καθώς ερχόταν καμαρωτή καμαρωτή, ξαφνικά γλίστρησε στο σκαλοπάτι και της έφυγε η πιατέλα από τα χέρια. Εκείνη βρέθηκε ξαπλωμένη από την πτώση, ενώ τα αυγά προσγειώνονταν ένα ένα εδώ κι εκεί. Αρχίσαμε να γελάμε δυνατά όλοι όσοι ήμασταν στο τραπέζι καθισμένοι, γνωρίζοντας ότι δεν είχε χτυπήσει. Το περίεργο ήταν ότι βλέποντας μας άρχισε να γελάει και εκείνη. Σηκώθηκε σιγά σιγά και είπε ότι τελικά την νίκησαν τα αυγά! Ομολόγησε ότι ήταν το καλύτερο τσούγκρισμα της ζωής της!

«Πολλά τα προβλήματά μας…» (Νίκος Κ. )

   Τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε στην Ιαλυσό της Ρόδου, είναι διάφορα. Αρχικά, το πρώτο πρόβλημα είναι η έλλειψη αποχετευτικού συστήματος, αν είναι δυνατόν δηλαδή! Αυτό είναι πολύ σημαντικό από την άποψη ότι εμείς ως πολίτες είμαστε αναγκασμένοι να πληρώνουμε εκτός από τα άλλα και τον βοθρατζή για να αδειάσει τον βόθρο. Ακόμη, αποτελεί πρόβλημα αισθητικής, εφόσον δημιουργείται πρόβλημα δυσωδίας σε όλη τη γειτονιά. Μια φορά μύριζε πολύ άσχημα η γειτονιά και όλοι ψάχναμε να δούμε σε ποιον ανήκει ο βόθρος.

    Επίσης, τα σκουπίδια αποτελούν ένα άλλο τεράστιο πρόβλημα. Οι σκουπιδιάρηδες περνάνε μόνο από τους κεντρικούς δρόμους, επειδή είναι εύκολη η πρόσβαση. Έτσι αδιαφορούν για τα σκουπίδια των σπιτιών που βρίσκονται στα στενά. Πολλές φορές καταφέρνουν να περάσουν μόνο μια φορά την εβδομάδα, όταν έχουμε ήδη γίνει σκουπιδότοπος!

   Τέλος, οι δρόμοι είναι γεμάτο αγριόχορτα! Ο Δήμος εννοείται δεν έχει περάσει ποτέ να τα καθαρίσει και αναγκαζόμαστε να κάνουμε τους «κηπουρούς του δρόμου», για να μην γεμίσουμε φίδια και ποντίκια. Γενικά, όλα αυτά χαλάνε την αισθητική και υποβαθμίζουν την υγεία μας!