Τα 'χουμε 400!!! Έκτακτη επετειακή 401η ανάρτηση.

Λίγες μέρες μετά τα δεύτερα γενέθλια του ιστολογίου, φτάσαμε αισίως τις 400 αναρτήσεις! Και γιορτάζουμε, ως είθισται κάθε φορά που συμπληρώνουμε... κατοστάρα, με ένα τραγούδι της ημέρας που διαλέγω εγώ ως δώρο-έκπληξη στον Κακό Λύκο, στους μαθητές-τριές μας και στους-ις αναγνώστες-τριες του aftershool bar. (τα τρία προηγούμενα τέτοια "δωράκια" μπορείτε να τα θυμηθείτε κάνοντας αναζήτηση στην ετικέτα "Επετειακόν".)
Σκέφτηκα πολύ για την σημερινή επιλογή επειδή το κλίμα είναι εορταστικό -λόγω του καρναβαλιού- αλλά όχι γιορτινό -καθώς μόνο δυσάρεστα ακούμε/βλέπουμε/περνάμε αυτήν την περίοδο στη χώρα μας- και δεν ήξερα με ποια πλευρά μου να συνταχτώ: αυτήν που ακόμα πιστεύει στον ρομαντισμό ή αυτήν που έχει καταληφθεί από τον κυνισμό; Μόλις, ωστόσο, άκουσα το παρακάτω τραγούδι των 'Οναρ, μου θύμισε ότι "το πιο όμορφο και το πιο θλιμμένο τοπίο του κόσμου" συχνά ταυτίζονται και γι' αυτό, η ευχή μου είναι να μπορούμε να ανακαλύπτουμε γύρω μας και στους γύρω μας τέτοια μέρη, όπου όταν βραδιάζει ποτέ δε σκοτεινιάζει...