"Τα ζα" του Στρατή Μυριβήλη vs "War Horse" του Στήβεν Σπήλπεργκ vs "Guernika" του Πάμπλο Πικάσο.

Το αφήγημα του Στρατή Μυριβήλη "Τα ζα" είναι απόσπασμα από το επιστολικό του (πρόκειται για γράμματα του αφηγητή στην αραβωνιστικιά του ) μυθιστόρημα "Η ζωή εν τάφω", το οποίο εμπνεύστηκε από τις εμπειρίες του από τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο. 

Εσύ σκοτώνεσαι κι εγώ χτενίζομαι

Ο  πρωτοπρόσωπος αφηγητής (Ο λοχίας Αντώνης Κωστούλας. Σύμφωνα με την σύμβαση του συγγραφέα, ο  Κωστούλας  είναι νεκρός πια και ο ίδιος είναι απλός εκδότης των επιστολών του, τις οποίες ανακάλυψε σ΄ένα παλιό μπαούλο. ) περνάει σε δεύτερο πλάνο, γίνεται κομπάρσος στην ιστορία του και αφηγείται (σε πρώτο πληθυντικό) την πορεία προς το μέτωπο και τον αποτρόπαιο θάνατο ενός ουλαμού γαιδάρων, μια μέρα που η φύση φώναζε "Οποιος πεθάνει σήμερα χίλιες φορές πεθαίνει". Μια ιστορία που ο αφηγητής την παρουσιάζει κάτω από ένα σολωμικό "αγγελικό και μάυρο φως", με πινελιές φρίκης και μαύρου χιούμορ, χρησιμοποιώντας μια γλώσσα δραματικά λυρική και ρεαλιστική μαζί. Έτσι, εναργέστερα και εντονότερα προβάλλεται  το αντιπολεμικό μήνυμα του συγγραφέα το οποίο εν πολλοίς συμπίπτει με αυτό του Ευριπίδη στην "Ελένη". Ο πόλεμος είναι ένας χώρος ψεύδους όπου δεν υπάρχουν νικητές κι είναι όλοι ηττημένοι, ακόμα και οι νικητές στα πεδία των μαχών.

(Για το τραγούδι δείτε λεπτομέρειες εδώ)
Αγαθή σύμπτωση θεωρώ το γεγονός πως την ίδια εποχή προβάλλεται η ταινία "War horse"  του Στήβεν Σπήλμπεργκ με παραπλήσιο θέμα (η ομόκεντρη και κυκλική ιστορία ενός επιταχθέντος αλόγου στον Α΄Παγκόσμιο Πόλεμο) και παρόμοιες προθέσεις (καταδικη του πολέμου, της φρίκης και της αγριότητας του).
Δείτε την...

Ή (καθότι ο συντάκτης της παρούσας  ανάρτησης είναι υπέρμαχος της  ελεύθερης διακίνησης της πληροφορίας και  της τέχνης και, επιπλέον, οι καιροί είναι δύσκολοι οικονομικά) κατεβάστε την . (Για ελληνικούς υπότιτλους πατήστε εδώ)

Με αφορμή τον βομβαρδισμό από τους φασίστες της βασκικής πόλης Γκούερνικα στον Ισπανικό Εμφύλιο,  ο Πικάσο ζωγράφισε τον ομώνυμο πίνακα. Δεν θα τον σχολιάσω καθόλου (άλλωστε είναι εμφανές και σε κεντρικό σημείο  το κοινό στοιχείο με το διήγημα του Μυριβήλη και την ταινία του Σπήλμπεργκ). Κάθε λεπτομέρεια του είναι μια ολόκληρη ιστορία φρίκης...