Τα τραγούδια της ημέρας. Πρωτοχρονιά.

Πρώτη μέρα του χρόνου. Συνυφασμένη με καινούρια ξεκινήματα. Σαν να μην έχεις αναμνήσεις ή  μάλλον σαν να 'χουν γίνει όλες οι αναμνήσεις φρέσκες ιδέες, νωπές, όπως αυτές των μικρών παιδιών που δεν έχουν προλάβει να παλιώσουν, να πολυκαιρίσουν, να ξεθωριάσουν. Είναι ολοζώντανες και παλλόμενες σαν τα φώτα των πυροτεχνημάτων και εκκωφαντικά παρούσες σαν τον κρότο την ώρα της εκτίναξής τους.






Αλλά οι ομοιότητες με τα πυροτεχνήματα σταματούν εκεί: οι αναμνήσεις δεν είναι στιγμιαίες και όσο και να κατακάθονται με το πέρασμα του χρόνου, τελικά μας καθορίζουν, μας περιγράφουν και μας διαμορφώνουν. Αυτό που είμαστε είναι το συνοθύλευμα των αναμνήσεων που έχουμε σωρεύσει μέσα στα χρόνια που ζούμε -αναμνήσεις πραγματικές που έχουμε βιώσει ή ονειρικές που έχουμε φαντασιωθεί. Η ευχή μου για τη χρονιά που υποδεχόμαστε είναι να φροντίσουμε να τη γεμίσουμε με όμορφες αναμνήσεις -ό,τι κι αν σημαίνει αυτό για τον καθένα μας. Ώστε του χρόνου, με το καλό, που θα ανταλλάσσουμε ευχές για το 2013 να είμαστε εμείς οι ίδιοι έστω και λίγο ομορφότεροι μέσα μας...

Γι' αυτό και τα σημερινά τραγούδια (είναι δύο γιατί δύο είναι οι διαχειριστές του ιστολογίου και γιατί δεν μπορούσα να προτιμήσω κάποιο από τα δύο και γιατί, τελοσπάντων, γιορτές είναι, γενικά ξοδεύουμε λίγο παραπάνω, στη μουσική θα κάνουμε τσιγκουνιές;) μιλάνε για τις αναμνήσεις που μας κατακλύζουν την ημέρα της Πρωτοχρονιάς και για τα όνειρα που δε βγήκαν αληθινά την προηγούμενη χρονιά αλλά... ποιος ξέρει αυτή τη χρονιά που σήμερα αρχίζει;
Ένα ξένο αφιερωμένο από τον Κακό Λύκο και ταιριαστό στην κατάσταση από την οποία διέρχεται η κοινωνία μας (And so we're told this is the golden age / And gold is the reason for the wars we wage)

 και ένα ελληνικό από μένα για τη μοναξιά που κρύβουμε μέσα μας επειδή την κλωστή που μας δένει μοναχοί την κρατούμε. Είθε να μη σπάσει...

Ευτυχισμένο και γεμάτο "γεμάτες" αναμνήσεις το 2012!!!