Πρωινό άστρο: ζωγραφικές απεικονίσεις

Ο ποιητής με την κόρη του σε μεγάλη ηλικία

Μετά τη δημοτική ποίηση και τα παραδοσιακά νανουρίσματα (και τα ποιητικά έργα σε ιαμβικό δεκαπεντασύλλαβο που ενέπνευσε στην Α' Γυμνασίου Παραδεισίου τα οποία απολαμβάνετε εδώ), ασχοληθήκαμε με την προσωπική -και μάλιστα νεότερη- ποίηση και συγκεκριμένα, διατηρώντας κοινό το περιεχόμενο, με το νανούρισμα που έγραψε ο Γιάννης Ρίτσος για την κόρη του, Έρη.  

Στην τάξη, λοιπόν, διαβάσαμε, επεξεργαστήκαμε και, κυρίως, ονειρευτήκαμε
με το απόσπασμα που ανθολογείται στο σχολικό βιβλίο από το "Πρωινό Άστρο", το οποίο μπορείτε να δείτε/ ακούσετε στο βιντεάκι που έφτιαξα:

  και να το ακούσετε μελοποιημένο κάπως έτσι:

Τα όνειρα συγκροτούνται από ανάκατες, συγκεχυμένες εικόνες, χωρίς ιδιαίτερη λογική αλλά με βαθύ, πηγαίο και ασύνειδο το συναίσθημα. Κι αυτό ακριβώς το συναίσθημα, την ονειρική ατμόσφαιρα, τη στοργή, την τρυφερότητα, την ευαισθησία και τη γλυκύτητα που αποπνέει το "Πρωινό Άστρο", αποτύπωσαν τα παιδιά του Α1 και του Α2 σε ζωγραφιές και κολάζ που ετοίμασαν οπτικοποιώντας τους υπερρεαλιστικούς στίχους του ποιήματος. Τις δουλειές τους, ατομικές ή ομαδικές, τις συγκέντρωσα στην παρούσα ανάρτηση συνοδεύοντας την καθεμία με κάποιο τραγούδι-νανούρισμα παραδοσιακό ή πιο μοντέρνο (καθότι το περιεχόμενο και η μορφή των δημοτικών νανουρισμάτων επηρέασαν κι άλλους σύγχρονους ποιητές και τραγουδοποιούς-όχι μόνο τον Ρίτσο!). Δε θέλω να σας κουράζω με περιττούς προλόγους για τα έργα των παιδιών. Θέλω μόνο να τα ευχαριστήσω επειδή όντως είναι μακρύς-μακρύς ο δρόμος τους αλλά χαίρομαι που ένα -έστω μικρό τμήμα του- το διανύουμε μαζί. 

(Μπορείτε να δείτε ευκρινέστερα τις ζωγραφιές, κάνοντας διπλό κλικ επάνω τους)

Χανόρα Α.  

  Σ' αυτό τον τόπο οι καιροί φέρνουνε καταιγίδες,
μα σώζονται, όταν ξεσπούν
από καρδιές που αγαπούν,
 τα όνειρα κι οι ελπίδες. (Μιχάλης Σταυρακάκης, Δημήτρης Αποστολάκης)

Κατερίνα Χ.

Κάθετα για να φανεί το τοπίο που ζωγράφισε
η Κατερίνα πάνω στα φτερά της πεταλούδας

       το θαύμα περιμένω μες στα κρύα,
 απ' τους αλήτες τα παιδιά τους ποιητές  (Μίλτος Πασχαλίδης)

Εύα Ε.

το νερό το μαύρο μες στα πράσινα χορτάρια το ψιλό τραγούδι πιάνει (Μάνος Χατζηδάκις, Νίκος Γκάτσος)

Μαρία Κ.

κι από τα χείλη σου έφτασα
στην ψίχα της ζωής  (Στέφανος Κορκολής, Άντα Δούκα)

Ευρυδίκη Ζ.

των γιασεμιών την ευωδία
σου στρώνω και κοιμώ σε (Θανάσης Μωραϊτης) 

Σάββας Π.

 της χρυσαυγής τα χρώματα
 έχεις ταξιδεμένα  (Μιχάλης Σελιτσανιώτης, Ισιδώρα Σιδέρη)

Χάιδω Δ. 

Για να σε πάρει τ' όνειρο
και να σε ταξιδέψει  (Μίκης Θεοδωράκης, Βαγγέλης Γκούφας) 

Ελισάβετ Μ.

 Πάρε το ύπνε το παιδί κι άμε το στα περβόλια (Παραδοσιακό)

Μαρία Α.

Κοιμήσου εσύ και γέμισα λουλούδια την αυλή σου (Τσακνής Διονύσης)

Αμαρίλντο Μ.

κορίτσι μου μην πας μακρυά
εδώ κοντά, γύρω στο σπίτι εξω στον δρόμο, είν' ερημιά (Σταύρος Ξαρχάκος, Ιάκωβος Καμπανέλλης)

Άρμπρι Ζ.

Να είναι τ' όνειρο καλό
απατηλό ας είναι (Θανάσης Παπακωνσταντίνου)

Γιώργος Μπ.

 Και να το διω μεγάλο
Και να το διω της παντρειάς Και ακόμα πιο μεγάλο (Παραδοσιακό) 

Κατερίνα Ζ.

 Μια πεταλούδα θα σε βάλει στα φτερά της
για να σε πάει στα βελούδινα όνειρά της (Γιώργος Χατζηπιερής) 

Ρονάλντο Μπ.

Στολιδάκι μου μικρό, στολιδάκι μου, να 'ναι τ' όνειρο γλυκό (Στέλιος Ρόκκος) 

Αναστασία Α. 

χαμήλωσα και τις φωνές για να σε νανουρίζω (Υπόγεια Ρεύματα) 

Ειρήνη Σκ.

Να περπατάς μέσα στο φως, να περπατάς στον ήλιο  (Τερψιχόρη Παπαστεφάνου)  

Νίκη Ζ.

και θα 'ρθουν όνειρα γλυκά ο Μάης μες στη θωριά σου (Ηλίας Λιούγκος, Γιάννης Τσέρτος) 

Ντενίσα Μπ.

να σου γίνουνε τα όνειρα συνήθεια
και ν' απλώνεις τα φτερά σου
όπου θέλει και αντέχει η καρδιά σου   (Δημήτρης Μαρκατόπουλος, Χρήστος Παπαδόπουλος)

Δανιήλ Γ., Γιάννης Ε., Κωνσταντίνος Κ.

Πάω στις μαργαρίτες πέρα στο λιβάδι
 πράσινο λιβάδι - σα ζωγραφιστό (Χρήστος Λεοντής, Λευτέρης Παπαδόπουλος/Federico Garcia Lorca)

Γαβριέλα Β., Κλεονίκη Γ.

Για να μην πεις μεσ' τη ζωή σου δεν μπορώ
 κι αν πρέπει ακόμα να σηκώσεις και σταυρό (Μίκης Θεοδωράκης, Κώστας Βίρβος) 

Αλέξανδρος Μ.

Μεγαλώνω και το ξέρεις
όλα γύρω μου θολά (Διονύσης Τσακνής) 

Βούλα Α., Κυριακή Θ.

Με μέλι το αλείψανε
οι μοίρες και με στάχτη
να 'χει νερά, να 'χει δροσιά
 και θάρρος καταρράχτη  (Νίκος Ξυδάκης, Θοδωρής Γκόνης) 

Πηγή Κ.

σαν της καρδιά μου είσαι εσύ καθρέφτης, κήπος όπου ο έρωτας ανθίζει (Δημήτρης Μαραμής, Σωτήρης Τριβιζάς/Federico Garcia Lorca)

Άντζελα Λ.

έναν σταυρό να σε φιλάει
τις νύχτες που σε καρτερώ (Μάνος Λοϊζος, Λευτέρης Παπαδόπουλος)  

Κράτησα για το τέλος τα δύο πιο αγαπημένα μου νανουρίσματα. Αυτά δε συνοδεύουν κάποια ζωγραφιά των παιδιών. Θα ήθελα, όμως, να ντύνουν τις στιγμές της ζωής τους με όλη την τρυφεράδα και την ομορφιά που τους αξίζει. Ένα παραδοσιακό από την πονεμένη φωνή της Χαρούλας 
 και ένα σύγχρονο, τραγουδισμένο (τι περίεργο, αλήθεια!) από έναν από τους λίγους ερμηνευτές που έμειναν να υπερασπίζονται το δημοτικό τραγούδι, τον Χρόνη Αηδονίδη: 

Υ.Γ. Με τόσα νανουρίσματα, νομίζω ότι όλοι έχουμε γλυκαθεί και χαλαρώσει. Άντε ακόμα δύο έτσι για να πάμε για ύπνο χαμογελώντας... 

.,