Όνομα και σώμα. Εμείς και το είδωλο μας

"Το όνομα όλούθε πάει και όχι το σώμα."
Αυτό λέει η Ελένη στον στίχο 650. Η ίδια το χει πληρώσει ακριβά αυτό, στερούμενη τόσα χρόνια την πατρίδα της και φορτωμένη κατηγορίες και ευθύνες, χωρίς να φταίει. Ισχύει όμως μόνο για την Ελένη? Όχι! Κάθε ένας από μας καθημερινά βρίσκεται στην θέση της. Γιατί εμείς για τον εαυτό μας έχουμε μια ορισμένη εικόνα (σώμα), αλλά , αλήθεια, έτσι μας βλέπουν οι άλλοι? Ή μήπως, για καθέναν από αυτούς, είμαστε άλλος άνθρωπος (όνομα)? Κυκλοφορούν πολλά "είδωλα" και του δικού μας εαυτού. Η λέξη είδωλο σημαίνει επίσης την εικόνα μας τον καθρέφτη. Είμαστε εμείς σε αυτή την εικόνα, αλλά δεν είμαστε αυτή η εικόνα. Κι όμως είναι η εικόνα που βλέπουν τελικά όλοι οι άλλοι. Κι υπάρχουν και καθρέφτες παραμορφωτικοί...

Αλλά, ακόμα, και οι ίδιοι συχνά, συνειδητά ή ασυνείδητα, παίζουμε ρόλους. Και μπερδευόμαστε και θεωρούμε και οι ίδιοι πραγματικό (είναι) το είδωλο του εαυτού μας, (φαίνεσθαι). Χαρακτηριστικό ως προς αυτό είναι το τραγούδι του Φοίβου Δεληβοριά με τίτλο "Καθρέφτης". Δείτε πόσους ρόλους υποδύεται, πόσο αδύναμος είναι να αντισταθεί (κι ας το γνωρίζει) και πόσο τον φθείρει το γεγονός αυτό και τι τελικά λειτουργεί σαν από μηχανής θεός



Έχω μπροστά μου συνεχώς έναν καθρέφτη
που μ'εμποδίζει ότι είναι πίσω του να δω
δεν έχω δει ποτέ μου πιο μεγάλο ψεύτη
και το χειρότερο,είναι όμοιος εγώ...

Δείχνει πολύ καλός ενώ εγώ δεν είμαι,
δείχνει κακός ενώ δεν είμαι ούτε αυτό
Όσοι μου λένε "φίλε όπως είσαι μείνε"
είναι όσοι χάψαν τον αντικατοπτρισμό

Έναν καθρέφτη συνεχώς έχω μπροστά μου
πάνω του πέφτει και ραγίζεται η καρδιά μου
πάνω του πέφτει και ραγίζεται η καρδιά μου,
ένα καθρέφτη συνεχώς έχω μπροστά μου...

Αντανακλά αυτά που θέλουν οι γυναίκες
κι έτσι τις πείθει ότι είμαι το άλλο τους μισό
μπροστά του γδύνονται του λεν(ε) γλυκές κουβέντες,
πίσω απ'το τζάμι εγώ ολομόναχος κοιτώ

Κάνει παιχνίδι ως και με τα πρότυπά μου
τις θείες φωνές που μου μιλούσανε παιδί
τις φέρνει απέναντι μου και στα κυβικά μου
πάω να τις φτάσω και τσουγκρίζω στο γυαλί

Έναν καθρέφτη συνεχώς έχω μπροστά μου
πάνω του πέφτει και ραγίζεται η καρδιά μου
πάνω του πέφτει και ραγίζεται η καρδιά μου,
ένα καθρέφτη συνεχώς έχω μπροστά μου...

Ξέρω πως όλοι πια πιστεύουν σε καθρέφτες
σε οθόνες σε φωτοτυπίες και προβολείς
μέχρι παιχνίδια έχουν βγάλει που οι παίκτες
ζουν σε μια γυάλα και τους βλέπουμε όλοι εμείς

Μα εγώ θα κάνω τον καθρέφτη μου κομμάτια
ξέρω ότι αυτό που κρύβει πίσω του είσαι εσύ
εσύ που ψάχνεις μεσ' τα μαύρα σου τα μάτια
να καθρεφτίζεις μόνο εμένα στην ζωή


Καμιά φορά το πράγμα λειτουργεί και αντίστροφα και γίνονται οι άλλοι καθρέφτης και πάνω τους προβάλουμε δικά μας χαρακτηριστικά, αρνητικά κυρίως, ή σε αυτούς αναγνωρίζουμε αυτό που δεν μπορούμε να γίνουμε και προκαλούν την οργή μας. Δείτε τι τραβάει η γυναίκα - ταραντούλα... και ο πληγωμένος άγγελος στον ¨Καθρέφτη¨ του Ιωαννίδη.



Μια μέρα ήρθε στο χωριό γυναίκα ταραντούλα
κι όλοι τρέξαν να τη δουν.
άλλος της πέταξε ψωμί
κι άλλοι της ρίξαν πέτρα
απ' την ασχήμια να σωθούν.

Κι ένα παιδί της χάρισε ένα κόκκινο λουλούδι,
ένα παιδί
Ένα παιδί της ζήτησε να πει ένα τραγούδι,
ένα παιδί

Κι είπε ποτέ σου μην τους πεις
τι άσχημοι που μοιάζουν,
αυτοί που σε σιχαίνονται
μα στέκουν και κοιτάζουν.

Κι είπε ποτέ σου μην κοιτάς
τον άλλον μες τα μάτια,
γιατί καθρέφτης γίνεσαι
κι όλοι σε σπαν' κομμάτια.

Μια μέρα ήρθε στο χωριό
άγγελος πληγωμένος.
Τον φέρανε σε ένα κλουβί
κι έκοβε εισιτήριο ο κόσμος αγριεμένος,
την ομορφιά του για να δει.

Κι ένα παιδί σαν δάκρυ ωραίο αγγελούδι,
ένα παιδί
Ένα παιδί του ζήτησε να πει ένα τραγούδι,
ένα παιδί

Κι είπε αν θέλεις να σωθείς
από την ομορφιά σου,
πάρε τσεκούρι και σπαθί
και κόψε τα φτερά σου.

Κι είπε ποτέ σου μην κοιτάς
τον άλλο μες τα μάτια,
γιατί καθρέφτης γίνεσαι
κι όλοι σε σπαν' κομμάτια.