Το ποίημα περιλαμβάνεται στο "Πούσι", την δεύτερη ποιητική συλλογή του Καββαδία, που εκδόθηκε το 1947.
Σε γενικές γραμμές, όπως είδαμε εδώ, αφηγείται μια χαρακτηριστική καββαδιακή ερωτική ιστορία, στα πλαίσια της οποίας κατά την διάρκεια των ταξιδιών του ένας ναυτικός κατατρύχεται από την μνήμη μιας απροσδιόριστης συχνά
γυναικείας παρουσίας, η έλξη για την οποία δεν είναι μεν τόσο ισχυρή ώστε να τον κρατήσει στην στεριά, είναι αρκετά έντονη και επώδυνη όμως ώστε να τον ταλαιπωρεί κατά την διάρκεια του ταξιδιού, καθώς το μυαλό του γυρνά συνεχώς σε αυτήν και τον κάνει να αναλογίζεται τις επιλογές της ζωής του, πριν συνειδητοποιήσει εν τέλει, συχνά με πίκρα, ότι είναι δεμένος με την θάλασσα.
![]() |
| Ο Κόλπος της Καμπάυ ονομάζεται σήμερα Καμπάτ, Βρίσκεται στην Ινδία, στην Αραβική Θάλασσα , Εμείς τον είδαμε εδώ. |
Έτσι κι εδώ. Ο ναυτικός ήρωας της ιστορίας φτάνει στο λιμάνι όπου τον περιμένει η αγαπημένη γυναίκα. Όμως παρά την αδημονία του κατά την διάρκεια του ταξιδιού να φτάσει, αποφασίζει τελικά να μην κατέβει από το καράβι, ώστε να την συναντήσει. Και στο τέλος το καράβι φεύγει πάλι για ένα μακρινό ταξίδι και κανείς δεν είναι στο λιμάνι να τον αποχαιρετήσει. Περισσότερα για αυτήν την ιστορία ερωτικής ματαίωσης λέω στην ανάρτηση προς την οποία έβαλα σύνδεσμο στην αρχή, από όπου και έχω κλέψει τα προηγούμενα λόγια, γιατί βαριόμουνα να τα ξαναγράψω.
Το ποίημα μελοποιήθηκε από τον Θάνο Μικρούτσικο και συμπεριλήφθηκε στον εμβληματικό "Σταυρό του Νότου" του συνθέτη, καθώς και σε όλες τις ακόλουθους δίσκους του πάνω στο έργο του ποιητή. Από την μελοποίηση εξαιρέθηκε η πέμπτη και προτελευταία στροφή η οποία αναφέρεται στην επίσκεψη στο καράβι στο οποίο διαδραματίζεται η ιστορία ενός φακίρη που εν είδει θαυματοποιού προσπαθεί μάταια να κάνει κάποιο κόλπο, κάποιο θαύμα, και τον κοροϊδεύει ο λοστρόμος για την αποτυχία του. Υποθέτω ότι η στροφή παραλείφθηκε επειδή σε πρώτο επίπεδο δεν αναφέρεται ξεκάθαρα στην ερωτική ιστορία στην οποία αναφέρεται το ποίημα και ο Θάνος θεώρησε ότι διακόπτει τη ροή της αφήγησης.
Ακολουθεί ολόκληρο το ποίημα.
Cambay's water
Στὸν Π.Π. Παναγιώτου
Φουντάραμε καραμοσάλι στὸ ποτάμι.
Εἶχε ὁ πιλότος μας τὸ κούτελο βαμμένο
«κι ἂν λείψεις χίλια χρόνια θὰ σὲ περιμένω»
ὡστόσο οἱ κάβοι σου σκληρύναν τὴν παλάμη.
Θολὰ νερὰ καὶ μίλια τέσσερα τὸ ρέμα,
οἱ κούληδες τρῶνε σκυφτοὶ ρύζι μὲ κάρι,
ὁ καπετάνιος μας κοιτάζει τὸ φεγγάρι,
πού ῾ναι θολὸ καὶ κατακόκκινο σὰν αἷμα.
Τὸ ρυμουλκὸ σφύριξε τρεῖς καὶ πάει γιὰ πέρα,
σαράντα μέρες ὅλο ἐμέτραγες τὰ μίλια,
μ᾿ ἀπόψε -λέω- φαρμάκι κόμπρα εἶχες στὰ χείλια,
τὴν ὥρα πού ῾πες μὲ θυμό: «Θά ῾βγω ἄλλη μέρα...»
Τὴ νύχτα σοῦ ῾πα στὸ καμπούνι μία ἱστορία,
τὴν ἴδια ποὺ ὅλοι οἱ ναυτικοὶ λένε στὴ ράδα,
τὰ μάτια σου τὰ κυβερνοῦσε σοροκάδα
κι ὅλο μουρμούριζες βραχνά: «Φάλτσο ἡ πορεία...»
Ξημέρωσε κ᾿ ἦρθε ὁ φακίρης μὲ τὰ φίδια,
ἡ Μαχαράνα τοῦ Μαζὸρ δὲ φάνηκε ὅμως!...
Μ᾿ αἰσχρὲς κουβέντες τὸν ἐπείραζε ὁ λοστρόμος
καὶ τοῦ πετοῦσε ἀπὰ στὰ φίδια του σκουπίδια.
Σαλπάρουμε! Μᾶς περιμένουν στὸ Μπραζίλι.
Τὸ πρόσωπό σου θὰ τὸ μούσκεψε τὸ ἀγιάζι.
Ζεστὸν ἀγέρα κατεβάζει τὸ μπουγάζι
μὰ οὔτε φουστάνι στὴ στεριὰ κι οὔτε μαντήλι.

.svg.png)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου