Για το "μπαρ"

Όποιος μπήκε γιατί νομίζει ότι είναι υποχρεωτικό...
Να την "κάνει"!
ΤΩΡΑ!!!!!!!!!!!!!!!

(Εκτός από όταν δεν έχουμε βιβλία... Τότε είναι υποχρεωτικό... Για γκελ μπουρντά, καμάρια μου!)

Τετάρτη 8 Οκτωβρίου 2025

Ολόκληρα τα ποιήματα 22 και 23: "Ελένη" + "Δεύτερη φύση" = "Με την πρώτη σταγόνα της βροχής" (Οδυσσέας Ελύτης και Μάνος Χατζιδάκις)

 Ναι, πληθυντικός, γιατί έχω δύο... 
  Το 1939 ο Οδυσσέας Ελύτης έκανε την πρώτη εμφάνισή του στα ελληνικά γράμματα με την έκδοση της ποιητικής του συλλογής "Προσανατολισμοί". Ένα από τα ποιήματα της συλλογής  λεγόταν "Ελένη" και όπως εύκολα καταλαβαίνει κανείς από τον τίτλο του, το περιεχόμενο του ήταν ερωτικό. Το 1972 ο Μάνος Χατζιδάκις εξέδωσε τον "Μεγάλο Ερωτικό", τον καλύτερο ελληνικό δίσκο όλων των εποχών, στον οποίο περιλαμβάνονται μελοποιήσεις ερωτικών στίχων που γράφτηκαν στην ελληνική γλώσσα από την αρχαιότητα μέχρι τις μέρες μας. Μια από τις καλύτερες μελοποιήσεις του δίσκου περιλαμβάνει τους στίχους από την πρώτη στροφή της "Ελένης" (με την εξαίρεση όσων βρίσκονται μέσα στις παύλες) και ως ρεφραίν το με υπότιτλο "Επίγραμμα" τρίτο μέρος από το  το ποίημα "Δεύτερη Φύση". Η μελοποίηση έγινε γνωστή με τον τίτλο "Με την πρώτη σταγόνα της βροχής", από τον πρώτο στίχο της "Ελένης", και τραγουδήθηκε άψογα από τον Δημήτρη Ψαριανό - η άλλη ερμηνεύτρια του δίσκου ήταν η εξαίσια Φλέρυ Νταντωνάκη. Το πώς και το γιατί ο Χατζιδάκις επέλεξε αυτούς τους στίχους δεν θα μας απασχολήσει. Όταν είσαι ο Χατζιδάκις, δεν δίνεις λογαριασμό, κάνεις ό,τι σου γουστάρει και ό,τι έκανες είναι καλώς καμωμένο...





















Ακολουθούν ολόκληρα τα ποιήματα... 

ΔΕΥΤΕΡΗ ΦΥΣΗ

Ι

Χαμόγελο! Η πριγκίπισσά του θέλησε

Να γεννηθεί κάτω απ’ τη δυναστεία των ρόδων!

 

II

Ο χρόνος είναι γρήγορος ίσκιος πουλιών
Τα μάτια μου ορθάνοιχτα μες στις εικόνες του

Γύρω απ’ την ολοπράσινη επιτυχία των φύλλων
Οι πεταλούδες ζουν μεγάλες περιπέτειες

Ενώ η αθωότητα

Ξεντύνεται το τελευταίο της ψέμα

Γλυκιά περιπέτεια Γλυκιά
Η Ζωή.

 

III

                                Επίγραμμα

Πριν απ’ τα μάτια μου ήσουν φως
Πριν απ’ τον Έρωτα έρωτας
Κι όταν σε πήρε το φιλί
Γυναίκα.

Ελένη


Με την πρώτη σταγόνα της βροχής σκοτώθηκε το καλοκαίρι
Μουσκέψανε τα λόγια που είχανε γεννήσει αστροφεγγιές
Όλα τα λόγια που είχανε μοναδικό τους προορισμόν Εσένα!
Κατά πού θ’ απλώσουμε τα χέρια μας τώρα που δε μας λογαριάζει πια
ο καιρός
Κατά πού θ’ αφήσουμε τα μάτια μας τώρα που οι μακρινές γραμμές
ναυάγησαν στα σύννεφα
Τώρα που κλείσανε τα βλέφαρά σου απάνω στα τοπία μας
Κι είμαστε —σαν να πέρασε μέσα μας η ομίχλη—
Μόνοι ολομόναχοι τριγυρισμένοι απ’ τις νεκρές εικόνες σου.

Με το μέτωπο στο τζάμι αγρυπνούμε την καινούρια οδύνη
Δεν είναι ο θάνατος που θα μας ρίξει κάτω μια που Εσύ υπάρχεις
Μια που υπάρχει αλλού ένας άνεμος για να σε ζήσει ολάκερη
Να σε ντύσει από κοντά όπως σε ντύνει από μακριά η ελπίδα μας
Μια που υπάρχει αλλού
Καταπράσινη πεδιάδα πέρ’ από το γέλιο σου ώς τον ήλιο
Λέγοντάς του εμπιστευτικά πως θα ξανασυναντηθούμε πάλι
Όχι δεν είναι ο θάνατος που θ’ αντιμετωπίσουμε
Παρά μια τόση δα σταγόνα φθινοπωρινής βροχής
Ένα θολό συναίσθημα
Η μυρωδιά του νοτισμένου χώματος μες στις ψυχές μας που όσο παν κι απομακρύνονται

Κι αν δεν είναι το χέρι σου στο χέρι μας
Κι αν δεν είναι το αίμα μας στις φλέβες των ονείρων σου
Το φως στον άσπιλο ουρανό
Κι η μουσική αθέατη μέσα μας ω! μελαγχολική
Διαβάτισσα όσων μας κρατάν στον κόσμο ακόμα
Είναι ο υγρός αέρας η ώρα του φθινοπώρου ο χωρισμός
Το πικρό στήριγμα του αγκώνα στην ανάμνηση
Που βγαίνει όταν η νύχτα πάει να μας χωρίσει από το φως
Πίσω από το τετράγωνο παράθυρο που βλέπει προς τη θλίψη
Που δε βλέπει τίποτε
Γιατί έγινε κιόλας μουσική αθέατη φλόγα στο τζάκι χτύπημα
του μεγάλου ρολογιού στον τοίχο
Γιατί έγινε κιόλας
Ποίημα στίχος μ’ άλλον στίχο αχός παράλληλος με τη βροχή δάκρυα
και λόγια
Λόγια όχι σαν τ’ άλλα μα κι αυτά μ’ ένα μοναδικό τους προορισμόν:
Εσένα!

Οδυσσέας Ελύτης. [1940] 2007. Προσανατολισμοί. 15η έκδ. Αθήνα: Ίκαρος.

Πάρτε και μια μετάφραση που βρήκα
Helen

With the first drop of rain the summer was killed
Drenching the words that had given birth to starlight
All the words that had their single destination You!
Where will we lay our hands now that the weather no longer cares for us anymore
Where will we rest our eyes now that the distant lines
are shipwrecked in the clouds
Now that your eyelids are closed to our landscape
And we are – as if the mist entered us –
All alone, surrounded by your dead images.

Pressing the forehead to the pane, we hold wake for the new sorrow
It is not death that will throw us down as you are alive
Somewhere there is a wind to let you live whole
To dress you close by as our hope dresses you from afar
Elsewhere there exists
A green plain beyond your laughter reaching the sun
Telling him in secret that we will meet again
It is not death that we will face
But this drop of autumn rain
A clouded feeling
The smell of damp soil enters our souls that withdraw from all

And if it is not your hand in our hand
And if our blood is not in the veins of your dreams
The light in the immaculate sky
And the unseen music inside us oh! melancholy
Tramp who keep us in the world still
It is the humid air and time for autumn separation
The bitter bracing cornerstone of memory
It comes out when the night goes to separate us from the light
Behind the square window facing the sadness
That does not see a thing
Why were there even unseen music flames from the fireplace chimes from the big clock on the wall
Why were there even
Poem verse with another verse a hum parallel to the rain tears
and words
Words not like the rest but with a single destination:
You!


Δεν υπάρχουν σχόλια: