"Εγώ μέσα στην Ιστορία 2" (Από το Β2 του Μουσικού Σχολείου Ρόδου)

  Όπως είπα και στο πρώτο τετράμηνο (ακριβώς όμως, κόπι πέιστ κάνω), κανονικά αυτή η ανάρτηση εντάσσεται στην σειρά των δημιουργικών εργασιών "Η Ιστορία σε πρώτο πρόσωπο", στις οποίες τα παιδιά προσεγγίζουν σε πρώτο πρόσωπο διάφορα ιστορικά γεγονότα της επιλογής τους που σχετίζονται με την ύλη που διδάχθηκαν. 

  Μόνο που το Β2 που τους έλαχα και μου λάχανε να τους κάνω Ιστορία φέτος φαίνεται ότι είναι

περισσότερο της εικόνας παρά του λόγου, γιατί και στην δημιουργική εργασία του β' τετραμήνου που τους ανατέθηκε, προτίμησαν στην συντριπτική τους πλειοψηφία την εναλλακτική πρόταση που τους δόθηκε, δηλαδή να ζωγραφίσουν ή να φτιάξουν ένα κόμικς εμπνευσμένο από κάποιο ιστορικό πρόσωπο ή γεγονός. Μόνο που αυτήν την φορά τα θέματα προέρχονται από την υστεροβυζαντινή εποχή (1025-1453) και την Δυτική Ευρώπη (477-1789)

 Εν πάση περιπτώσει, ας δούμε τις εργασίες τους κατά χρονολογική σειρά. (Ο Πυθαγόρας και ο Πάνος είναι από άλλη τάξη, παλιά).

Μια βυζαντινή πριγκίπισσα προσπαθεί να πείσει τον πατέρα της να μην την παντρέψει για διπλωματικούς λόγους σε μια μακρινή χώρα με έναν άγνωστο άντρα 

Ναφίε 

Ο Μωάμεθ ο Β΄ επιβλέπει την πολιορκία της Κωνσταντινούπολης 

Μέγκι 

Κάπου σε ένα πατάρι σήμερα ανακαλύπτεται ένα ξεχασμένο οικογενειακό σεντούκι... 

Ευαγγελία 

Ένα γράμμα από την Πόλη κλεισμένο στο σεντούκι

Σήμερα καθώς άδειαζα την αποθήκη του σπιτιού είδα ένα παλιό σεντούκι,  το άνοιξα και μέσα είχε ένα γράμμα μέσα σε ένα φάκελο που έγραφε πάνω του «Η Πόλις Εάλω».  Όπως άνοιξα τον φάκελο, έπεσαν θρυμματισμένα κλαδάκια από  φύλλα μάλλον ελιάς και κάτι που έμοιαζε με χώμα...Έπιασα στο χέρι μου το γράμμα και αρχίζω να διαβάζω…
«Αγαπημένοι μου,
      Σήμερα σκοτείνιασε ο ουρανός! Σήμερα τελείωσαν όλα! Δεν υπάρχει πλέον φως… Η Πόλη έπεσε στα χέρια πλέον των Οθωμανών.
   Προσπάθησαν οι δικοί μας, να τα πάρουν και να τα κρύψουν τα 30 στέμματα που  κρέμονται πάνω από την Αγία Τράπεζα της Αγίας Σοφίας. Τα έβαλαν μέσα σε ένα αμπάρι ενός καραβιού και πήγαν να τα πάρουν στην Φραγκιά, για να μην πέσουν στα χέρια των Τούρκων. Αλλά από ότι άκουσα το καράβι βυθίστηκε κάπου στην Προποντίδα..
   Αχ Πόλη μου,  ποιος να το πιστέψει..Και αυτός ο καημένος ο  Καλόγερος.  Τηγάνιζε εφτά  ψάρια όταν έμαθε το κακό μαντάτο . Τα είχε τηγανίσει από τη μια μεριά κι όταν ήταν να τα γυρίσει από την άλλη, έρχεται ένας και του λέει πως πήραν οι Τούρκοι την Πόλη. Θα το πιστέψω αυτό που λες μόνο αν τα τηγανισμένα ψάρια ζωντανέψουν… Δεν απόσωσε το λόγο και τα ψάρια πήδησαν από το τηγάνι ζωντανά κι έπεσαν στο νερό εκεί κοντά.
Ακούγονται κραυγές… Φοβάμαι... Παντού οργή… Προσπαθούμε να τους αντιμετωπίσουμε…  Δεν μπορούμε,  όμως συνεχίζουμε. "Κρατάτε γερά,  Ρωμιοί"!  Η Παναγία να μας βοηθά...Τρέχουμε!!! Παντού πόνος, κεφάλια κομμένα,  σκορπισμένα σώματα. Κάνεις δεν τα παρατάει, συνεχίζουμε όχι με φόβο πια,  με πίστη… Γονατίζω και προσπαθώ να γράψω όσο ακόμη προλαβαίνω… Θέλω να αντικρίσω για τελευταία φορά την ομορφιά της Πόλης μου...  Λίγο χώμα από την Πόλη μου και δύο φύλλα ελιάς θα τα βάλω μέσα στο φάκελο πριν το κλείσω ..
«Σώπασε. κυρά Δέσποινα, και μη πολυδακρύζεις, πάλι με χρόνους με καιρούς, πάλι δικά μας θα ‘ναι»
29 Μαΐου 1453

Ένα απόσπασμα από το ημερολόγιο του Βάσκο Ντα Γκάμα 

Βέρα Μαυρ. 

Είστε στην θάλασσα με την οικογένειά σας και βλέπετε από την Ανατολή να έρχονται κάποιοι παράξενοι τύποι με κάτι παράξενα πλεούμενα 

Αλέξανδρος, Γιώργος, Μάνος 

Σε ένα ορυχείο κάπου στον "Νέο Κόσμο" παίρνουν κάποια μη αναμενόμενα νέα... 

Πάνος 

Μια γυναίκα  που κατηγορήθηκε ως μάγισσα προσπαθεί να αποδείξει ότι δεν είναι, για να αποφύγει την πυρά. 

Βάσια 

Γαλάτεια και Βαλέρια 

Ίνα

Μια γυναίκα που κατηγορήθηκε ως μάγισσα απέτυχε να πείσει την Ιερά Εξέταση ότι δεν είναι. 

Κωνσταντίνα 

Χρυσάνθη 

Πάνος 

Μια πριγκίπισσα προσπαθεί να πείσει τον πατέρα της να μην την παντρέψει για διπλωματικούς λόγους σε μια μακρινή χώρα με έναν άγνωστο άντρα. 

Ναταλί 

Τσαμπίκα 

Ο Λεονάρντο αποφασίζει αυτήν την βδομάδα να γίνει μεγάλος ζωγράφος 

Νίκος 

Ένας άνθρωπος θρηνεί την απώλεια δυο μελών της οικογένειάς του που χάθηκαν στο όνομα χρησμών για την ανακατάληψη της Κωνσταντινούπολης που δεν εκπληρώθηκαν ποτέ... 

Πυθαγόρας