Οπότε, (αντιγράφω από παλιότερες αναρτήσεις) και φέτος θα τολμήσουμε να "συμπληρώσουμε" τον στίχο που λείπει από το δεύτερο απόσπασμα του β΄ σχεδιάσματος
Ως γνωστόν (αντιγράφω από τις παλιότερες αναρτήσεις), στο 2ο απόσπασμα του Β΄ Σχεδιάσματος
εύκολα μπορεί να γίνει αντιληπτό από τις τελίτσες και το γεγονός ότι ο στίχος "Λευκό βουνάκι πρόβατα κινούμενο βελάζει" μένει μετέωρος ως προς την ομοιοκαταληξία, πως ένας (ή τρεις, ή πέντε, ή εφτά, ή...) στίχος λείπει, δεν τον έγραψε ποτέ ο Σολωμός.
Μετά τη διδασκαλία του αποσπάσματος των "Ελεύθερων Πολιορκημένων" που ανθολογείται στο βιβλίο της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας διαπράξαμε και φέτος την... ύβρη να συμπληρώσουμε εν είδει άσκησης δημιουργικής γραφής τον στίχο που λείπει. Ιδανικά, αλλά όχι υποχρεωτικά, θα έπρεπε, κατά σειρά, τα παιδιά από το Γ1 και το Γ3 να γράψουνε ένα στίχο με θέμα την φύση, που θα είναι γραμμένος σε ιαμβικό δεκαπεντασύλλαβο και θα ομοιοκαταληκτεί ζευγαρωτά με το "Βελάζει" του επόμενου στίχου.
II
O Απρίλης με τον Έρωτα χορεύουν και γελούνε,
κι όσ' άνθια βγαίνουν και καρποί τόσ' άρματα σε κλειούνε*.
.....................................................................................
Λευκό βουνάκι πρόβατα κινούμενο βελάζει,
και μες στη θάλασσα βαθιά ξαναπετιέται πάλι,
π' ολονυχτίς εσύσμιξε* με τ' ουρανού τα κάλλη.
Και μες στης λίμνης τα νερά, όπ' έφθασε μ' ασπούδα*,
έπαιξε με τον ίσκιο της γαλάζια πεταλούδα,
που ευώδιασε τον ύπνο της μέσα στον άγριο κρίνο·
το σκουληκάκι βρίσκεται σ' ώρα γλυκιά κι εκείνο.
Μάγεμα η φύσις κι όνειρο στην ομορφιά και χάρη·
η μαύρη πέτρα ολόχρυση και το ξερό χορτάρι.
Με χίλιες βρύσες χύνεται, με χίλιες γλώσσες κρένει*:
«Όποιος πεθάνει σήμερα χίλιες φορές πεθαίνει».
Ανάλυση του κειμένου καθώς και άλλες δημιουργικές εργασίες μπορείτε να δείτε εδώ:
Σχεδίασμα Γ' (Απόσπ. 6, Ο Πειρασμός)Ας δούμε τους στίχους που έγραψαν τα παιδιά , λοιπόν, ως ορεκτικό για επόμενη ανάρτηση με θέμα το ποίημα του Σολωμού, στο οποίο θα συμμετέχει ολόκληρη η Γ΄ Γυμνασίου.
Ο ήλιος τα λουλούδια με το φως του τα αγκαλιάζει.
Χαράζει πάλι το πρωί κι η φύση όλη αδειάζει
Και φώναξαν "ελευθεριά" κι η φύση αναγαλλιάζει
Κι ένας βοσκός μες στο πρωί κάθεται και κοιτάζει
Και τα λουλούδια ελεύθερα τώρα πια θα ζούνε
Λουλουδιά μοσχομυριστά κι η φύση φορεσιά αλλάζει
Κάθεται κάτω κάθε άνθρωπος, την ομορφιά κοιτάζει
Και η Ελλάδα λευτεριά και φέτος δεν γιορτάζει
Έφτασε πάλι η Άνοιξη κι ο κόσμος γύρω αλλάζει
Στην φύση την πανέμορφη καθένας διασκεδάζει
Το μπλε ποτάμι που κυλά τοπίο μαγείας μοιάζει
Πάνω σε λόφο ασπρόμαυρη αγελάδα όλο φωνάζει
Την φύση αυτήν την όμορφη κανένας δεν δικάζει
Της πέτρας τη σιωπή ανθίζει το αίμα
ψυχή που διψάει για λευτεριά φωνάζει
Στα άνθη τα κατάλευκα στον λόφο εκεί πλαγιάζει
Τρέχει η πηγή από την κορφή καθώς χαράζει
Με τα πολύχρωμα λουλούδια ανθίζει η γη κι φύση πάλι αλλάζει
Στο λόφο κάθεται ο βοσκός κι αχόρταγα κοιτάζει
Κάθεται η μάνα και θωρεί έξω από περβάζι
κι όσο το πουλί την μάνα του όλο χαρά φωνάζει
Ο πόλεμος την ομορφιά από τα μάτια αρπάζει
Η όμορφη η Άνοιξη τις ελπίδες τους βουλιάζει
Κάτω στα χόρτα μια μάνα αλεπού τα μικρά της θηλάζει
Τι όμορφη η φύση αυτή! Μα μόνη της γιορτάζει!
Και γύρω γύρω και παντού η φύση ομορφιά πηγάζει
Κι όλος ο ουρανός από τον ήλιο λάμπει
Κι οι άνθρωποι ζουν και η φύση ζητωκραυγάζει
Κι ελεύθερα η θάλασσα πάλι κυματίζει
Κι ο αγρότης τα πρόβατα από τη φάρμα βγάζει
Το ποτάμι τρέχει σιγανά κι η φύση ωριμάζει
Στο μπλε ρυάκι που κυλά ψαράκι βλέπεις να συχνάζει
Και γρήγορα από την άνοιξη το γρασίδι αλλάζει
Την ομορφιά θαυμάζει η ζωή που τα πλήθη κατευνάζει
Να κι ένα πρόβατο λευκό που τρέχει και βελάζει
Και ο στρατιώτης το όπλο του μες το κουτί του βγάζει
Το ποτάμι τρέχει γρήγορα και το παιδί δεν τρομάζει
Υ.Γ.:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου