Και πρέπει να τους αναγνωρίσει κανείς ότι αναφέρονται, έστω και λίγο εξιδανικευμένα, στην πραγματική ιστορική φιγούρα του Μογγόλου στρατηλάτη.
Αντίθετα, κανείς δεν ξέρει τι ακριβώς είχε στο κεφάλι του ο καλός κατά τ' άλλα λαϊκός συνθέτης και στιχουργός Τάκης Μουσαφίρης και σε τι στοίβα όχι καλαμιών αλλά άλλου φυτού κοιμήθηκε, όταν το προσάρμοσε στα ελληνικά για να το τραγουδήσει ο Λάκης Τζορντανέλλι το 1979.
Παρουσιάζει τον Τζένκις Χάν σαν ερωτιάρη έξω κάρδιά τύπο, τον θείο με τον οποίο όλη η νεολαία θέλει να κάτσει στα οικογενειακά τραπέζια.
Παιδιά, ο τύπος ήταν στρατηλάτης και κατακτητής, το να λεηλατεί και να σκοτώνει ήταν μια τυπική του μέρα στο γραφείο... Στη στέπα δηλαδή, όπου έσφαξε τη μισή Ασία. Για αυτό καλό να έχουμε μια στοιχειώδη ιστορική γνώση αν είναι να γράψουμε τραγούδια για ιστορικές προσωπικότητες. Σας αφήνω τώρα, πάω να γράψω για έναν μπον βιβέρ αυστριακό ζωγράφο που λάτρευε τα ζώα. Τον Αδόλφο, καλέ, τον Χίτλερ.
 |
| "Δεν λέει για μένα, παιδιά! " |
 |
| "Σε μια στοίβα... καλαμιές αποκοιμήθηκα!" |
(Η ανάρτηση με αφορμή αυτό το σκίτσο του Κουραφέλκυθρου)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου