ΒΟΥΙ ΓΟΥΙ ΔΟΥΙ (Ποιήματα αλά "ΒΑΟ ΓΑΟ ΔΑΟ" από το Ε2 του Μουσικού Σχολείου Ρόδου)

 Τον παθών του τον τάραχο τραβάει με μένα το ασημοπολύσημο ποίημα του Ναπολέοντα Λαπαθιώτη "ΒΑΟ ΓΑΟ ΔΑΟ"...

  Τη μια χρονιά  έβαλα τους μαθητές μου να ερμηνεύσουν αυτό για το  οποίο θεωρούν ότι μιλάει, την άλλη  το "ερμήνευσα" εγώ "όπως του ταιριάζει", την τρίτη τους έβαλα να ζωγραφίσουν αυτό για το οποίο νομίζουν ότι μιλάει. (Δείτε τα στους ακόλουθους συνδέσμους και μάθετε επιπλέον τι είναι τα "μιρούνια"  και πού μπορείτε να τα βρείτε: (εδώ , εδώ κι εδώ). 

   Και ο λόγος είναι πως το χρησιμοποιώ  όταν κάνω Φιλοσοφία στην ενότητα που μιλάει για τη γλώσσα  και τον προβληματισμό των φιλοσόφων για την σχέση που υπάρχει μεταξύ γλώσσας και νοήματος και κατ΄επέκτασιν  γλώσσας και σκέψης.  Φέτος για τους μαθητές του Ε2 κλήρωσε να γράψουν ποιήματα 4-8 στίχων με την μανιέρα  του Λαπαθιώτη  ( Και να σας μαρτυρήσω κάτι:Δυσκολεύτηκαν... Πολύ! Όπως και εγώ στην ανάγνωση όταν τους το διάβαζα που γυρνούσα αν έκανα κάτι  "λάθος" και το ξαναδιάβαζα "σωστά"). 

Να σημειωθεί εδώ ότι αρχικός τίτλος της δημοσίευσης ήταν "ΒΑΟ ΓΑΕΙΣ ΔΑΕΙ ΒΑΟΜΕΝ ΓΑΕΤΕ ΔΑΟΥΝ ( ή  ΔΑΟΥΣΙ... ή  ΔΑΩΣΙ)" και κάποια στιγμή έπαιξε και ο τίτλος "ΖΑΟ ΘΑΟ ΚΑΟ". Τελικά διάλεξα τον "ΒΟΥΙ  ΓΟΥΙ ΔΟΥΙ" Γιατί είναι πολύσημος. Μπορεί να είναι  ΒΟΥ- Ι, ΓΟΥ-Ι ΔΟΥ - Ι ή ΒΟ- ΥΙ  ΓΟ- ΥΙ  ΔΟ -ΥΙ. Κι ακόμα περισσότερο εάν ο τόνος είναι στην πρώτη συλλαβή ή στην δεύτερη. Κι ακόμα περισσότερο αν είναι με όλους του συνδυασμούς σε  κάθε λέξη  του πρώτου και του δεύτερου τρόπου και με τον τόνο έτσι ή αλλιώς. Το αφήνω εδώ καβάτζα για κάποια επόμενη ανάρτηση.  Άμα τους θέλει κανείς, ελεύθερα, παιδιά. 

    Κατά τα λοιπά, πάντα συνοδεύω τις αναρτήσεις μου με ένα τραγούδι τουλάχιστον. Στις προηγούμενες αναρτήσεις είχα χρησιμοποιήσει τραγούδια τα οποία χρησιμοποιούν παρόμοια   άσημα  στιχουργικά ευρήματα με εκείνα του Λαπαθιώτη από τους Sigur Ros  μέχρι τον Χάρρυ Κλύν. Σήμερα είπα να κάνω την ανατροπή και να σπάσω τη μανιέρα  (= δεν είχα καμιά ιδέα) βάζοντας  κάτι που οι  λέξεις τους έχουν σημασία  και έτυχε μάλιστα διπλή. Ζήτησα από την gia_des  να μου πει το πρώτο τραγούδι που θα της έρθει στο μυαλό και είπε το  μου "Άσπρα θα φορέσω", το οποίο  έχει ιδιαίτερη θέση στην προσωπική μου μυθολογία, καθώς όταν ήμουν  πολύ μικρός, νήπιο,  ήταν το πρώτο τραγούδι που είχα μάθει και τραγουδούσα, αλλάζοντας το "Θάνο μου" σε "Πάνο  μου", όπως λένε τον αδερφό μου. (Επειδή έτυχε και δίπλωνε ασπρόρουχα, μου είπε μετά. Αλλά δες πως έδεσε... )

Το δικό του: 

  ΒΑΟ, ΓΑΟ, ΔΑΟ

Ζινώντας αποβίδονο σαβίνι

κι απονιβώντας ερομιδαλιό,

κουμάνισα το βίρο τού λαβίνι

με σάβαλο γιδένι τού θαλιό.

Κι ανέδοντας έν' άκονο λαβίνι

που ραδαγοπαλούσε τον αλιό

σινέρωσα τον άβο τού ραβίνι,

σ' έν' άφαρο δαμένικο ραλιό.

Σουβέροδα στ' αλίκοπα σουνέκια·

μεσ' στ' άλινα που δεν εσιβονεί

βαρίλωσα σ' ακίμορα κουνέκια.

Και λαδαμποσαλώντας την ονή,

καράμπωσα το βούλινο διράνι,

σαν άλιφο τουνέσι που κιράνει...

Τα δικά τους:

Μιχαήλ Άγγελος

Βάκοσε το μπάκαντο, και το ψιλί κουσάει

Βλανέμεις πλίσκινο βλαχίνας.

Αρούρα  περπόλαγε, και την πελιά βλογούσε

Ψάχνω τον ψίχνο το βαρβάρι.

Λεμόνησε το πέμολο, κληρόσθημε

 Ηλήθηκε και πλίμησε.

Ζβήναντος την λήυνασος,

Ζβήναντος την και την πλαμλόνα.

Ρόρησε το βίλορο και και το

 Βιλάει ψιλόντας.

Δεν περπούσε το πέρπινο,

Αλλά πέπρινο περπούσε βλίνα

Που γλαύλιζε το φλάμος.

Φλάμος ερήυνε, φλάμος πλενίνε.

Μαρίττα

Μπιλος εκαρεβε ακτα

 Και προβαλονοντας στην γρασαδα

Και βογκολονοντας ζαμανεμε

Και βογκολογονοντας χαζαμανε

Κατερίνα

Μετασησμικό  τη χολή

Δαμάντα το το τακόδι

Την άυγη το ρόμφος

Το λόρι το πρώρι

Άρης

Ξάρα… Βάρα… Ράμα!

Ξαρα… Βάρα… Ράμα!

Για πάτικο τα… βάρα.

Πάτικο Ξάρα τα… πολλά

ΞΑΡΑ… ΒΑΡΑ… ΡΑΜΑ!

Νίκος

Ταο κάλο αλπάκο καρία

Τισέφι κίνα λάφι πία

Κρύβέ, πιρά κουτσούκο

Βέρο ψέλινο πάρακο.

Μανώλης Ζ.

Δε βίδας ο Βαράκ

Δαροκίνο του Μπαγλάκ

Κι αντεμονάκο με βαρλά

σε ένα ακρροβαγάλιά.

Ακίρα

Μανίτη στο ενόμετρο σοντάρι

Εύτεπε το χιλιανό νεφό

Κι μόνα θήβανη εχάθει

Σαν ακράνιο παντεβαιναλιό.

Ραφαήλ

Αρί Σακέ

Γουά Μπαλά μπαντάμπο νταμπ

Παέλα λαδί καισί μπαμπ

Αφί κορά πατσά κι

Επί σακέ ζαρα μι.

Μαρία

Λαντάχα

Ίλα ντάχα λαντάχα

Γιούλια λι νάντα

Ψιλάνα χα ντόσι ντο

Λάμπα ομοιοτί

Μπακλάρία λαναχά

Ούσι λάμπα ντόσι

Λαναχα γκουσίλε

Λάντου μπαγκλαχάμα.

Μαργένα

Ούνα σκρούαϊ με μαχίνι

Περ ποϊζι που θα ιδεί με

Ιλίη ζεμπριμ . Και τι θα λέτζος

Με ριθκιμ για φιανό κουιτιίμ.

Ε κρεμένο στο κουζίν περ

Νι σχικίμ που θα ισβιστεί

Στο τακίμ για μι ρικθίμ…

Λίζα

Πέρτε μάλα σόνι τίμπο

Της ανώτα βένι μπλα

Και μπορά νετί το σίπο

Πέρο να σιμάνι ντα.

Τζένη

Γαρίδωσα το πάπινο μηχάνι

Και κίτωσα τα λούπκια σαν καρένια

Θυράνισα ζουκάπικο βακάνι

Μα ψέλωσα τα ρίπια με λανί.

Έκτορας

Πριν  τελειώσει το Α’ τετράμηνο, τετρακόποση μας έπιασε

Κάθε ήμερα περίπου 8 εργασίες και εξετάσεις κάθε ημέρα

Λίγο πριν πάρουμε τον έλεγχο, η τετρακόποση στα ύψη.

Μόλις έρθει το χαρτί στα χέρια μας, σταματάει το καρδιογράφημα.

Τα αποτελέσματα της τετρακόποσης

Α.Φ.1: Του Βασίλη το ερδονμιστάσος παλλικές αναχές νάμωσε το κέκινο αλλά  αφικά δεν ντιμέρωσε… 

Υ.Γ.2: Δείτε το εξώφυλλο της κινέζικης έκδοσης του λαπαθιώτειου  ποιήματος... 

(Δεν χρειάζεται να πω πως κάνω πλάκα, φαντάζομαι. )

Υ.Γ. 3: Όταν λέει "άσπρα θα φορέσω"  ο Πυθαγόρας (ο στιχουργός, όχι ο φιλόσοφος... ) εννοεί αυτό;