Πρόκειται για το τραγούδι εξαιτίας του οποίου τροποποίησα το αρχικό πλάνο της στήλης "Για σένα τραγουδώ" και συμπεριέλαβα και λογοτεχνικούς χαρακτήρες.
"Ο Γλάρος" είναι αδίκως ένα από τα λιγότερο ακουσμένα τραγούδια της μουσικής παρέας που απαρτίζουν η Νατάσσα Μποφίλιου, ο Θέμης Καραμουρατίδης και ο Γεράσιμος Ευαγγελάτος. Η Νίνα, η αποτυχημένη ηθοποιός ηρωίδα του "Γλάρου", βγαίνει από τις σελίδες, αγνώριστη από όλους εκτός από τον αφηγητή, και κάνει οντισιόν στην πραγματική ζωή για να υποδυθεί σε μια παράσταση του "Γλάρου" τον εαυτό της . Και προφανώς αποτυγχάνει.... (Και σκεφτείτε λίγο την τραγικότητα του οξύμωρου...)
Η Νίνα ή κάποια που της μοιάζει. Γιατί, σύμφωνα με τους τελευταίους στίχους, "μπορεί το θέατρο να γίνει και ζωή μπορεί να είναι και ζωή".
Το τραγούδι συνομιλεί αριστοτεχνικά με το θεατρικό έργο του Τσέχοφ και το ρεφρέν του αποτελεί την πιο σπαραξικάρδια, τρυφερή και χειρουργικά ακριβή περιγραφή του αισθήματος της ματαίωσης:
Κι ήταν τα μάτια της υγρά
σαν το νερό στη λίμνη
και μέσα τους επέπλεαν λευκά πουλιά νεκρά
αυτά που ήταν να γίνει.
σαν το νερό στη λίμνη
και μέσα τους επέπλεαν λευκά πουλιά νεκρά
αυτά που ήταν να γίνει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου