Σαν παράδεισος: Το νησί της Καλυψώς (Από το Α3 και το Α1 Γυμνασίου του Μουσικού Σχολείου Ρόδου)

   Ο ποιητής αφιερώνει περί τους 20 στίχους και περιγράφει το νησί της Καλυψώς αριστοτεχνικά ως ένα πανέμορφο μέρος.

      Η πρώτη μας επαφή  γίνεται από ψηλά μέσα από τα μάτια του Ερμή καθώς πετάει πλησιάζοντας προς το νησί με κινηματογραφική εστίαση.  Την προσγείωση του Ερμή ακολουθεί μια ομοβροντία, ας πούμε,  εικόνων όλων των ειδών (οπτικών, κινητικών, απτικών κ.τ.λ.) μέσω των οποίων υποβάλλεται στον αναγνώστη πως το νησί της Καλυψώς είναι ένα τέλειο μέρος το οποίο καλύπτει ό,τι μπορεί να ονειρευτεί κανείς. Η Καλυψώ, κυρά και αρχόντισσα στο νησί της, υφαίνει και τραγουδάει στη σπηλιά της, ευτυχισμένη που  'χει  τον καλό της ... Πρόκειται για έναν επίγειο παράδεισο τον οποίο "κι ένας θεός θα καθόταν να τον θαυμάζει ".  Κι όντως ο Ερμής - που είναι θεός και μάλιστα πολυταξιδεμένος, να μην λησμονούμε- ξεχνάει για λίγο την αποστολή του κι απομένει να  χαζεύει έκθαμβος την ομορφιά του νησιού.

    Μπίνγκο! Με έναν σμπάρο πολλά τρυγόνια. Ο ποιητής και επιβραδύνει την αφήγηση κρατώντας μας σε αγωνία, και βάζει τις βάσεις για αυτό που αργότερα θα ονομαστεί "λυρική ποίηση",  και μας υποβάλλει αντιστικτικά την  άσχημη ψυχολογική κατάσταση του Οδυσσέα και το μέγεθος της  επιθυμίας του να γυρίσει στην Ιθάκη αλλά και της απελπισίας του  που δεν μπορεί.  Γιατί τα πάντα είναι σχετικά, παράδεισος είναι εκεί που αγαπάμε κι ο... καλός της Καλυψώς δεν έχει την ίδια γνώμη για αυτόν τον επίγειο παράδεισο, καθώς την ίδια στιγμή κάθεται και κλαίει στην ακροθαλασσιά (δείτε εδώ σχετικές εργασίες από περσι), κοιτάζοντας τη θάλασσα που ενώ θα μπορούσε να είναι να είναι εκείνη που θα τον ενώσει με τους δικούς του , είναι αυτή που τον χωρίζει (δείτε εδώ κι άλλες σχετικές εργασίες από πέρσι).  Με άλλα λόγια "περπάτα ελαφρά γιατί πατάς στα όνειρά μου" κυρά - Καλυψώ...

    Βέβαια,  "όλα γυρίζουν και θα ΄ρθει και μένα η σειρά μου" ( και χωρίς να χρειαστεί να την πάρει να φύγουνε, που λέει το τραγούδι), θα μπορούσε να πει, και όντως έτσι έγινε, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία... Η επόμενη!

  Στο μεταξύ ας δούμε εικόνες από το νησί της Καλυψώς, όπως τις ζωγράφισαν μαθητές και μαθήτριες από το Α3 και, προαιρετικά, το Α1 του Μουσικού Σχολείου Ρόδου, αρχίζοντας με ένα βίντεο που έφτιαξα με αυτές υπό τους ήχους του τραγουδιού Heaven is a place on Earth ( το οποίο μπορεί και να κυκλοφόρησε όταν εγώ πήγαινα στην Α΄ Γυμνασίου κι έκανα το νησί της Καλυψώς. Άσχετο. )

Ακολουθούν οι εργασίες των παιδιών.

Άγγελος Α3

Άννα Α3

Αναστασία Β. Α3

Αναστασία Κ. Α3

Αναστασία Π. Α3

Βαλάντης Α3

Γιάννης Α3

Γιώργος Α3

Ειρήνη Αρ. Α3

Ειρήνη Ασ. Α3

Θεοδόσης Α1

Ιωάννα Α1

Μάριος Α3

Μιχάλης Α3

Ματένια Α3

Νάσια Α3

Νίκος Κατ. Α3

Νίκος Καβ. Α3

Παναγιώτης Σ. Α1

Ραφαήλ Κ. Α1

Σάββας Π. Α3

Σταμάτης Δ. Α3

Τάσος Α3

Τηλέμαχος Α3

Τρουνκ Α1

Τσαμπίκα Α3

Τσαμπίκος Π. Α3

Χριστίνα Α3

   Δεν μπορούμε, το λοιπόν, να κατηγορήσουμε τον Οδυσσέα που πήρε τα μπογαλάκια του, καβάλησε τη σχεδία του (δείτε εδώ αν δεν ξέρετε πώς είναι οι σχεδίες) κι έφυγε, γιατί τελικά πρέπει έναν τόπο να τον αγαπάς, αλλιώς είναι σαν παράδεισος κι όχι παράδεισος, οπότε ας δούμε τις ζωγραφιές και  σε ένα άλλο βιντεάκι  υπό τους στίχους του τραγουδιού των  Tsopana Rave  "Σαν παράδεισος, για να ευθυγραμμιστούμε και με την οπτική του Οδυσσέα.

(Ναι, δεν μπορούσα να διαλέξω κι έβαλα και τα δυο βίντεο).