Εφτά χρόνια φαγούρα- σόρρυ- Afterschoolbar

    Το χειμώνα του 2009 -2010 στην γραμμή του Ανατολικού Κτέλ της Ρόδου για Γεννάδι (ή Λίνδο) μπορούσε κανείς να δει κατά τις εργάσιμες μέρες να ανεβοκατεβαίνουν το λεωφορείο  δυο μυστήριοι τύποι, ένας κοντός κι ένας ψηλός, με μακριά μαλλιά, μούσια και ένα λαπτοπ στoν ώμο αμφότεροι.

   Ο κοντός ήμουν εγώ, που πήγαινα στον Αρχάγγελο,  κι ο ψηλός  ήταν ο εκλεκτός συνάδελφος και φίλος  Νίκος Τσιρέβελος, που πήγαινε στ' Αφάντου, τα λαπτοπ τα κουβαλούσαμε για να κάνουμε μάθημα χρησιμοποιώντας τραγούδια και βίντεο  ως εκπαιδευτικό υλικό, ήταν δε αυτές οι συναντήσεις αφορμή να γνωριστούμε και να γίνουμε φίλοι. Μόνο που τον Φλεβάρη του 2010 η αίθουσα εκδηλώσεων του σχολικού συγκροτήματος  που χρησιμοποιούσα για να κάνω μάθημα. όταν ήθελα να προβάλλω κάτι κόπηκε στα δυο κι έγινε τάξεις (την επόμενη χρονιά την ίδια μοίρα γνώρισε και το  υποτυπώδες "γυμναστήριο" του σχολείου) και στο μεταξύ με είχε πονέσει ο ώμος μου από το συνεχές πηγαινέλα με το λαπτοπ (ακόμα πονάει). Έτσι, έπρεπε να βρω μια εναλλακτική λύση.  Και 

κάπως έτσι στις 15 του Φλεβάρη γεννήθhκε το afterschoolbar με ένα Και σντουμγπ................... (Ο Νίκος που είναι πιο γερό παιδί κι αντέχει άνοιξε το δίκο του πρόπερσι...)

 Σήμερα λοιπόν, μετά από οχτώ σχολικά έτη,  οχτακόσιες τόσες αναρτήσεις, μια πολύ γόνιμη και δημιουργική συνεργασία με την - καλή φιλη τότε (ένα μήνα μετά γνωριστήκαμε ) και πολλά περισσότερα σήμερα- συνάδελφο Δέσποινα Γιαννιού από  Γυμνάσιο Παραδεισίου, καμιά διακοσαριά δημιουργικές εργασίες μαθητών μας κι ακόμα ένα πιο προσωπικό ιστολόγιο, το Afterschoolbar,  το οποίο εξελίχθηκε σε πολύ περισσότερα από τις αόριστες και νεφελώδεις αρχικές μου προθέσεις,  συμπληρώνει εφτά χρόνια ζωής (μέχρι λεπτού, ήταν 11.34 το πρωί όπως και τώρα).

  Κι είπα ευκαιρίας δοθείσης λόγω της επετείου, να κάνω μια "ραδιοφωνική" ανάρτηση με ταινίες και τραγούδια που αναφέρουν τον αριθμό "7" ο οποίος, μην ξεχνάμε είναι και μαγικός αριθμός...

Hieronymus Bosch (circa 1450–1516) - "The Seven Deadly Sins and the Four Last Things"

   Θα άρχιζα με τους "7 νάνους στο S/S  Cerynea"  ακόμα κι αν δεν είχε το "Εφτά" στον τίτλο κι ακόμα κι αν δεν ήταν το αγαπημένο ποιήμα του ιστολογίου!  Επειδή  έχει το εφτά  ως πρώτη λέξη του πρώτου στίχου, καθώς κι επειδή   έχει ιδιαίτερη σημασία για το ιστολόγιο, αποτελεί inside joke και, τέλος πάντων, γιατί έτσι αισθάνομαι ότι πρέπει να κάνω...

   "Εφτά. Σε παίρνει αριστέρα, μη το ζορίζεις." λοιπόν...

Πάμε τώρα και στα "Εφτά χρόνια φαγούρα" του τίτλου

 και μετά "Εφτά τραγούδια θα σου πω "

ακολουθώντας για "Seven seconds"

έναν "Seven nation army"  αποτελείται από

τα "Εφτά κακά της μοίρας μου"

κι όχι τα "Se7en"  θανάσιμα αμαρτήματα .

Μιας "Και οι εφτά ήταν καθάρματα"

αλλά ταυτόχρονα είναι και "The magnificent seven" .

Pieter Bruegel  the Elder: The Seven Deadly Sins or the Seven Vices - Anger, 1558

Αλλά, τέλος πάντων, δεν θα σπάσω και κούπες, θα  σπάσω " Εφτά ποτήρια"

κι ας μη με ξεπλένουνε "Εφτά Ποτάμια"

αρκεί να μη με κυνηγάνε  οι "Εφτά θανάσιμες πεθερές"

Εν τω μεταξύ,  οι "Εφτά νομά σ' ένα δωμά"

περίμεναν τους "Επτά επί Θήβας"

κι, αφού πέρασαν "Seven years in Thibet",

  διέσχισαν  "Seven seas"

και, πριν ακούσουν τον Prince  να τραγουδάει το "Seven", (σόρρυ, δεν το βρήκα με τον ίδιο)

είδαν "Seven Wonders"

ακούγοντας την "Εβδόμη Συμφωνία" του Μπετόβεν

 επί "Seven Days",

ενώ ο "Keeper of the seven keys"

έβαλε στον "Seventh son of the seventh son"

να δει τον "Λύκο και τα εφτά κατσικάκια"

αλλά αυτός έκλαιγε γιατί ήθελε τη "Χιονάτη και τους εφτά Νάνους".

Paul Cadmus: Seven Deadly Sins: Envy

 Κι αφού είδε κι αποείδε άνοιξε την "Seventh seal"

  κι ήρθαν "The seven samurai "

και επί "Six days, seven nights"

 έβλεπαν  "The seventh moon".

όπως όριζε και "The seventh scroll"

Τι να κάνω κι εγώ; "Εφτά φορές τη μάζεψα"

κι "Εφτά βδομάδες έκανα"

αλλά αφού είναι  "Εφτά μερών η φεγγαριά"

και δεν είναι ώρα τώρα να υποκύχω στα "Εφτά θανάσιμα αμαρτήματα των μικροαστών" 

είπα να σταματήσω εδώ βάζοντας επιλογικά  το τραγούδι με το οποίο ξεκίνησε το ιστολόγιο και δεν έχει σχέση με το εφτά αλλά ταιριάζει με το πνεύμα ενός ιστολογίου που δεν απευθύνεται σε κανονικά παιδιά (τα οποία  άλλωστε δεν υπάρχουν, εφόσον όλα τα παιδιά είναι ιδιαίτερα)

γιατί, αν συνεχίσω, θα μου πάρει καμιά βδομάδα ακόμα - ή, ίσως, μέχρι τον Σεπτέμβρη - και θα με κυνηγάει ο Σεπτίμιος Σεβήρος, που 'ν' κι αυτοκράτορας.

(Ελπίζω να σας πήγα στον "Έβδομο ουρανό", για να κλείσω ποιοτικά κιόλας...

)