"Κατηγορώ τους ανθρώπους": Η απολογία της κατηγορουμένης Χαδούλας Φράγκου ( γνωστη σας επίσης ως "Φραγκογιαννού" και "Φόνισσα") και άλλες "Murder ballads"

   Ως γνωστόν, στη νουβέλα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη με τίτλο  "Η φόνισσα" η κεντρική ηρωίδα πνίγεται, στην προσπάθεια της να αποδράσει, "μεταξύ ανθρώπινης και θείας δικαιοσύνης", όπως αναφέρει ο αφηγητής. Σε ένα παράλληλο σύμπαν (μ' έχει καταστρέψει το "Fringe") όμως τα πράγματα δεν έγιναν καθόλου έτσι.
  Άλλωστε ενδέχεται να ισχύει και αυτό που λέει ο Ντύλαν και διασκευάζει ο Νικ Κέηβ...

    Η Φραγκογιαννού συνελήφθη και δικάστηκε για τα εγκλήματα της. Ο εισαγγελέας θεωρώντας την ψυχοπαθολογική προσωπικότητα προτείνει τον εγκλεισμό της στο ψυχιατρείο. Η Φραγκογιαννού όμως αρνείται να θεωρηθεί τρελή και με τo υπόμνημα στο δικαστήριο επιχειρεί να αποδείξει ότι έχει σώας τα φρένας και προσπαθεί να αιτιολγοήσει τις πράξεις της...

Την υποθετική αυτή απολογία της Φραγκογιαννούς ανέλαβαν να "καταγράψουν" μαθητές και μαθήτριες του Α1 Τμήματος Λυκείου του Μουσικού Σχολείου Ρόδου. (Η υπόθεση εργασίας προκλήθηκε από το γεγονός  ότι η Φραγκογιαννού μέχρι το τέλος πίστευε ότι δρα σωστά, γλυτώνοντας τα κοριτσάκια από την δύσκολη ζωή τα περίμενε και τις οικογένειες τους από τους μπελάδες που θα της δημιουργούσαν ως θηλυκά.).  Ως προς τον αν παρέστη στη δίκη, οι απόψεις διίστανται πάντως... Σε κάθε περίπτωση, μην σπρώχνεστε,  θα πρότεινε ο Βασίλης Νικολαΐδης!

   Η ανάρτηση διανθίζεται  με τις συναφείς  ως προς το περιεχόμενο των πράξεων της  Φραγκογιαννούς, "Murder Ballads" από το ομώνυμο δίσκο των "Bad Seeds", ρισκάροντας να με βάλει στο κυνήγι η... φιλολογική αστυνομία για το "ανίερο" του παντρέματος ανάμεσα στον Παπαδιαμάντη και τον Nick Cave

Πέτρος

 Προς όποιον με διαβάζει.

Αυτό που συμβαίνει είναι απαράδεκτο.

'Ο,τι έκανα το έκανα έχοντας σώας τα φρένας. Γιατί ήξερα ποιο ήταν το σωστό για αυτά τα κορίτσια πολύ καλύτερα από τους ίδιους τους γονείς. Αυτά τα κορίτσια θα ζούσαν μια κόλαση γεμάτη με καμομεταχείριση, μόνο και μόνο για να παντρευτούν κάποιον που δεν αγαπάνε και μάλλον ούτε θα  τις αγαπήσει. Και αν κάνουν κι αυτές κορίτσια, θα τραβήξουν κι αυτά την ίδια μοίρα. Άρα, έκανα κοινωνικό έργο. Είχα πλήρη επίγνωση των πράξεων μου, μιας και ήμουν και παραμένω πνευματικά σταθερή. Αιτούμαι άμεσης μεταφοράς από αυτό το ψυχιατρείο  σε κρατικές φυλακές

                                                                                 Χαδούλα Φράγκου, Κρατικό Ψυχιατρείο Αθηνών

Μικέλα

Κύριοι δικαστές.

Δεν είμαι τρελή. Αρνούμαι κατηγορηματικά την αποδιδόμενη σε μένα πράξη, διότι  ουδέν αποδεικτικό στοιχείο με συνδέει με αυτήν, άμεσα ή εμμέσως, και επιφυλάσσομαι κατά την πορεία της εξέτασης να απαντήσω με το πληρέστερο τρόπο στα ερωτήματά σας.

   Άρχικά, πρέπει να δηλώσω ότι είμαι αθώα καθώς πρέπει να συνειδητοποιήσετε ότι η ζωή για μια γυναίκα είναι πολύ δύσκολη και άδικη.Το μόνο που έκανα ήταν να διευκολύνω την ζωή αυτών των κοριτσιών και των οικογένειών τους.

   Έχετε σκεφτεί, κύριοι δικαστές, πώς είναι η ζωή για ένα κορίτσι;Δεν καθορίζει η ίδια  τίποτα για το μέλλον της, παρά μόνο είναι υποχρεωμένη να παρατηρεί την οικογένειά της, τα παιδιά της, τον άντρα κι αργότερα και τα εγγόνια της. Δεν αποφασίζει εκείνη για το μέλλον της, αλλά οι γονείς της. Και το δέχεται χωρίς αντιρρήσεις, με αποτέλεσμα να ζει μια δυστυχισμένη ζωή την οποία δεν την επέλεξε.

  Η ζωή αυτή δεν είναι δύσκολη μόνο για αυτήν αλλά και για την οικογένειά της. Γιατί από την στιγμή που θα γεννηθεί το κορίτσι, οι γονείς είναι υποχρεωμένοι να ετοιμάζουν την προίκα της για να παντρευτεί και και όσο περισσότερα είναι τα κορίτσια, τόσο πιο δύσκολο είναι, ειδικά άμα είναι και φτωχοί.

   Η γυναίκα, ακόμα κι όταν παντρευτεί.  βασανίζεται υπηρετώντας τον άντρα και τα παιδιά της. Το πώς θα προλάβει να μαγειρέψει, να σιδερώσει, να πλύνει κι επιπλέον έχει και τις φωνές των παιδιών της και του άντρα της.

  Το γνωρίζω καλά ότι αυτά που λέω σας φαίνονται σκληρά, διότι είστε άντρες. Αλλά σας διαβεβαιώ ότι αυτή είναι η αλήθεια για ένα κορίτσι. Και ζητάω να το ξανασκεφτείτε και να με δικαιώσετε.

 

Νικήτας

Κύριοι δικαστές!

Είναι άδικο να με κατηγορείτε ως ψυχασθενή. Οι πράξεις μου μπορεί να μην είναι αποδεκτές, εγώ όμως φρόντιζα για το καλό των κοριτσιών και των οικογενειών τους. Έχετε σκεφτεί πώς είναι η ζωή για ένα κορίτσι; Απο την στιγμή που γεννιέται είναι θύμα! Δεν ορίζει τίποτα στην ζωή του, μαθαίνει μόνο πώς να υπηρετεί την οικογένειά της ή τον άντρα της. Άλλοι αποφασίζουν για την μοίρα της και κείνη το δέχεται χώρίς να φέρει καμιά αντιρρηση. Γι' αυτό ζει μια δυστυχισμένη ζωή την οποία επέλεξαν για την ίδια άλλοι. Σκεφτείτα,ι ακόμα, για μια οικογένεια τι σημαίνει να έχει κόρες. Πρέπει να παλεύει για την προίκα μέχρι να παντρευτεί και όλο εκείνον τον καιρό δεν έχει φέρει ούτε μια φορά χρήματά στο σπίτι. Και όσο πιο πολλά είναι τα κορίτσια, τόσο περισσότερα είναι τα βάσανα. Ακόμα και παντρεμένη συνεχίζει να βασανίζει την οικογένεια της με τα προβλήματα στο γάμο της και τα παιδιά. Ακούγονται σκληρά αυτά που λέω, όμως μέσα σας ξέρετε πως είναι η αλήθεια και θα με δικαιώσετε.

Σας ευχαριστώ

Αλέξανδρος

Γειά σας, κύριοι δικαστές.

Ονομάζομαι Φραγκογιαννού, αν και μάλλον το γνωρίζετε αφού με δικάζετε. Θα ήθελα να σας μιλήσω λίγο για την ζωή των γυναικών στις μέρες μας. Σαν παράδειγμα θα μιλήσω για την δική μου. 'Ολη μου τη ζωή την πέρασα δούλα σε κάποιον. Έκανα ό,τι μου ζητούσαν, χωρίς δεύτερη κουβέντα. Έχω βιώσει τόσα βάσανα και έχω πέσει τόσο πολύ θύμα κοινωνικού ρατσισμού που δεν φαντάζεσθε. Και πιστέψτε με! Είμαι σίγουρη πως όλες οι γυναίκες, είτε νέες, είτε μεγάλες περνάνε το ίδιο όπως εγώ. Εγώ όμως είμαι διαφορετική από τις υπόλοιπες. Δεν διστάζω να κάνω το σωστό για την σωτηρία της ανθρωπότητας και κυρίως των γυναικών. Όλα αυτά τα οποία έπραξα τα έκανα για έναν και μόνο λόγο. Για να γλυτώσω αυτά τα αβοήθητα κορίτσια από τα βάσανα της ζωής που ζούμε. Διαπράττω κοινωνικό καλό και προσπαθώ να διορθώσω τη ζωή. Αφού πρόκεται για καλή πράξη και όχι εξαιτίας μίσους, δεν είναι δολοφονία εν ψυχρώ. Τα φονικά είναι απολύτως δίκαια και σωστά και παύουν να είναι κακά.

Σας ευχαριστώ.

Μιχαέλα

Κύριοι δικαστές.

Δεν είμαι ψυχασθενής. Ό,τι έχω κάνει είναι από αγάπη. Δεν ήθελα αυτά τα κορίτσια να ζήσουν σε μια τέτοια κοινωνία που η γυναίκα είναι μια δούλα. Όχι πως είμαι αντίθετη. Κι εγώ μεγάλωσα σε αυτήν την κοινωνία, τήρησα τους νόμους της άνω τελεία. Αλλά θα ήταν σκληρό γι' αυτά τα κοριτσάκια, που τόσο αγάπησα. Δεν ήθελα να μεγαλώσουν και να περάσουν ό,τι εγώ έχω περάσει. Εγώ το μόνο που ήθελα ήταν να κάνω το σωστό...

Χριστίνα

Κύριοι δικαστές.

Σεν θα μπορούσα να χαρακτηριστώ ως ψυχασθενής ξέροντας πως ότι έκανα το έκανα με καλές προθέσεις. Ήθελα να βοηθήσω τους γονείς αυτών των κοριτσιών, να τους απαλλάξω από αυτό το βάρος. Ξέρω πως όσα κορίτσια φόνευσα κατάγονταν από φτωχές οικογένειες κι επίσης γνωρίζω πως

τίποτα άλλο παρά βάσανο αποτελούσαν για τους γονείς τους, οι οποίοι δύσκολα τα έβγαζαν πέρα.

 Επιπλέον, ήθελα να βοηθήσω και αυτά τα ίδια  τα κορίτσια τα οποία θα ζούσαν μια ζωή σαν δούλες. Σε όλη τους την παιδική ηλικία θα ήταν αναγκασμένες να υπηρετούν τους γονείς τους. Όταν θα παντρευτούν θα γίνονταν σκλάβες τους συζύγου τους. Έπειτα θα έπρεπε να γίνουν δούλες των παιδιών τους και, όταν τα παιδιά τους θα αποκτήσουν παιδιά, να γίνουν δούλες και των εγγονών τους. Ό,τι έκανα, το έκανα θέλοντας να τις γλυτώσω από το μαρτύριο το οποίο εγώ η ίδια έχω υποστεί, να τις διαφυλάξω από αυτήν την τυραννία.

 Ψυχασθενής δεν είμαι! Μόνο το καλό και των δυο , των κοριτσιών και των οικογένειων τους, σκέφτηκα και έπραξα αναλόγως. Ποτέ δεν ήθελα να προκαλέσω πόνο και άν τώρα θρηνούν και με καταριούνται οι γονείς αυτοί, όταν θα αναλογιστούν το κακό από το οποίο τους γλύτωσα, θα με ευγνωμονούν.

   Ακόμα και πίσω από τα κάγκελα να βρίσκομαι, θα έχω την συνείδηση μου ήσυχη, δεν θα υποφέρω από τύψεις ξέροντας ότι έκανα το σωστό.

Άννα

Κύριοι ένορκοι.

Εγώ η ίδια αποφάσισα να απολογηθώ για τις πράξεις μου. Μετά από πολλές σκέψεις και  πολλές ώρες απομόνωσης κατάλαβα πως οι πράξεις μου ήταν πολύ άσχημες,   βίαιες και απάνθρωπες. Το να σκοτώνεις μικρά και αθώα  παιδιά είναι ό,τι χειρότερο και ντρέπομαι πραγματικά που πήρα τη ζωή αυτών των παιδιών. Μου αξίζει η φυλακή ακόμα και η θανάτωση μετά απ' αυτές τις πράξεις μου. Ό,τι έκανα, την ώρα που το έκανα μου φαινότανε σωστό. Στην πραγματικότητα ήθελα να σώσω αυτά τα κορίτσια, αλλά με τον λάθος τρόπο και όταν το συνειδητοποίησα ήταν ήδη πολύ αργά. Πίστευα ότι έτσι θα τα ελευθέρωνα από αυτήν την άθλια ζωή που στη συνέχεια θα ζούσαν και όλα αυτά που θα βίωναν, όπως άλλωστε και όλες οι γυναίκες, όπως άλλωστε κι εγώ. Να είσαι δηλαδή από μικρή και να αντιμετωπίζεσαι σαν δούλα. Στην αρχή από την οικογένεια σου, και ύστερα από τον άντρα σου στο υπόλοιπο της ζωής σου. Να είσαι όλη την ημέρα κλεισμένη μέσα στο σπίτι και να μην χαίρεσαι τη ζωή σου. Βέβαια ο τρόπος για να απελευθερωθείς από αυτό δεν είναι ο θάνατος. Λυπάμαι πάρα πολύ που στέρησα από αυτά  τα παιδιά  την ζωή όσο άσχημη κι αν ήταν. Πραγματικά μου αξίζει ό,τι χειρότερο. Έκανα λάθος, αλλά τρελή δεν είμαι...

Y.Γ.: