Καμιά εικοσιπενταριά τραγούδια της ημέρας. Διαλέγουν η Ελένη και ο Μενέλαος (μέσω των μαθητών του Γ2 του Μουσικού Σχολείου Ρόδου)

Ο Μενέλαος αναγνώρισε τελικά την Ελένη (για όσους ανησυχούσατε το λέω) και το ζευγάρι μετά από χρόνια βρέθηκε πάλι,  εκφράζοντας τραγουδιστά  την χαρά στο "αμοιβαίον",την β΄ σκηνή από  Β΄επεισόδιο της Ελένης. Αναρωτηθήκαμε με τα παιδιά, αν ο ένας αφιέρωνε στον άλλον ένα τραγούδι ποιο μπορεί να ήταν... Αυτή η ανάρτηση περιέχει τις επιλογές των παιδιών (Και καλό κουράγιο μέχρι να φορτώσει όλη τη σελίδα... )

(Η σειρά των τραγουδιών έχει να κάνει με τη σειρά που καθόταν στην τάξη την μέρα που μου συμπλήρωσαν τον κατάλογο...) 

Συμφώνα με τον Νίκο, η κατάλληλη μουσική  επένδυση της αναγνώρισης είναι το τραγούδι "Χαθήκαμε" με τον Πασχάλη Τερζή και την Γλυκερία, για προφανείς λόγους, δεκαεφτά τον αριθμό, όσα και τα χρόνια του αποχωρισμού...

Η Ματίνα, με την σειρά της θεωρεί ότι την ατμόσφαιρα κατά τα χρόνια της απουσίας τους ενός από του άλλου μπορεί να περιγράψει μόνο το τραγούδι "No air"   των Chris Brown και Jordin sparks...

Για την Άννα θεωρείται δεδομένου μια μίξη συναισθημάτων... Το μαγικό και το αψεγάδιαστο της στιγμής κατά την οποία οι δυο εραστές ξανασυναντιούνται αντικατοπτρίζει ο Παντελής Θαλασσινός και το τραγούδι του "Του φεγγαριού"

Για τα συναισθήματά τους όμως καθώς θυμούνται τα χρόνια που πήγαν χαμένα   ταιριάζει το τραγούδι των  Skillet " Fire and fury"

Ο Γιάννης από την πλευρά του θεωρεί πως στην φιλική/συντροφική σχέση που λογικά θα πρέπει να χαρακτηρίζει ένα παντρεμένο ζευγάρι κι όχι στο ερωτικό πάθος έδωσαν έμφαση, τραγουδώντας ο ένας στον άλλο "Εγώ κι εσύ μαζί", παρεούλα με τον Τζίμη Πανούση και τον Αλκίνοο Ιωαννίδη.

Για την Βάσω, ταιριαστά είναι δυο τραγούδια.

Το εύθραστο της σχέσης, εξαιτίας των θεών βεβαίως- βεβαίως, του ζευγαριού χαρακτηρίζει το "November Rain"  των Gun's 'n' Roses...

 Και την σιδερένια θέληση τους να μην παραιτηθούν από την  την αγάπη τους πάρα τις αντιξοότητες το "Metal Heart"  των Accept.

Μάλιστα, η  Ελένη  αποκαλύπτει ότι η θέλησή τους θα μπορούσε να αντέξει για χίλια χρόνια, όσα και στο τραγούδι  της Christina Perri  "One thousand years".

Φαίνεται  πάντως  ότι η Christina Perri  ήταν η αγαπημένη τραγουδίστρια της Ελένης διότι  και η  Μαρία  θεωρεί το τραγούδι της "Jar of hearts" αφιερώνει στον Μενέλαο για να του δείξει ότι παρότι είχε κάψει καρδιές στην Αίγυπτο, δεν είχε σταματήσει να τον περιμένει...

Το αυτό πιστεύει και η Ελεάννα. Σε κάθε περίπτωση, του λέει η Ελένη, εγώ το μόνο που θα μπορώ να πώ είναι ότι  "θα σε περιμένω", κατά τα αδόμενα  από την Έλλη Κοκκίνου.

Η Μένη  πάλι εμφανίζει μια διχασμένη Ελένη. Απο τη μια, αναλογίζεται τα χρόνια που πέρασε στην Αίγυπτο και ,δανειζόμενη το τραγούδι των  Pink Floyd "Wish you were here", λέει στο Μενέλαο

Από την άλλη προσπαθεί να τον ευχαριστήσει για την "Επιμονή" του τόσα χρόνια να την ξανακερδίσει παρόλο που νόμιζε πως τον είχε απατήσει, δανειζόμενη το ομώνυμο τραγούδι της Ελεονώρας Ζουγανέλη και του Κώστα Λειβαδά..

Η Θοδώρα ωστόσο διακρίνει το σοκ που λογικά θα πρέπει να περνά ο Μενέλαος, εφόσον ότι νόμιζε πως γνώριζε άλλαξε άρδην, οπότε θεωρεί ότι τον πιάσανε τα υπαρξιακά του και της τραγούδησε την "Ελένη" της Χαρούλας Αλεξίου.

Το ίδιο πρέπει να κατάλαβε κι Ελένη, κατά την Τσαμπίκα, η οποία θέλησε να τον φέρει στην πραγματικότητα, πρέπει να ξεφύγουν κιόλας, μην το ξεχνάμε, και του υπενθυμίζει ότι δεν τελειώσαν όλα, και είναι "Almost here" η υπόθεση, κατά τα λεγόμενα του τραγουδιού των Delta Goodbrem Bryan Mc Falden.

Ωστόσο, δια του Βαγγέλη Ξ. βρισκόμαστε μπροστά σε μια αποκάλυψη. Στο ταξίδι του εκείνο στην Κρήτη, τότε που ο Πάρης νόμιζε ότι απήγαγε την Ελένη από τη Σπάρτη  και η Ελένη βρέθηκε στην Αίγυπτο,  ο Μενέλαος άκουσε μια μαντινάδα,  "Την μάνα μου την αγαπώ" , κι ήθελε να την αφιερώσει στην Ελένη.  και τα κατάφερε τελικά μετά από τόσα χρόνια δεκαεφτά παρακώλ, μόνο που επειδή είχε πλακώσει τις ρακές με τον Ιδομενέα,. δεν θυμόταν ποια εκτέλεση, όποτε το έβγαλε στο αμπε-μπα-μπλομ κι έκατσε ο Ξυλούρης.  Ο Νίκος.

Ο Τάσος υπέθεσε ότι θα προσπαθούσαν να ξανακερδίσουν το χαμένο χρόνο και θα έλεγαν, όπως ο Δημήτρης Κοντολάζος και η Δούκισσα, ο ένας στον άλλο: "Άκου με".

Ενώ ο Διαμαντής, θεωρεί πως  συγκινημένος ο Μενέλαος, αρχίζει σιγά - σιγά να συνδέεται με την πραγματική εικόνα της Ελένης, "Σε θυμάμαι", της λέει, όπως ο Γιάννης Κότσιρας.

Δεν ήταν όμως όλα μέλι -γάλα, σημειώνει ο Μιχάλης. Η Ελένη του το κρατάει μανιάτικο του Μενέλαου (η μήπως... σπαρτιάτικο;) , που δεν την αναγνώρισε αμέσως και του αφιερώνει "Το λάθος" της Μελίνας Ασλανίδου
.

Αλλά δεν βαριέσαι, λέει ο Μανώλης! Εκείνο που μετράει είναι ότι είναι "Ακόμα μια φορά μαζί", όπως ο Τόλης Βοσκόπουλος και η Δέσποινα Βανδή...

Κι έτσι, που λέει και η Πετρούλα, " I' ll be right here waiting for you ",  διαβεβαιώνει ο ένας τον άλλον,  όπως ο Richard Marx.

Κι έπειτα και οι δυο μαζί αποφασίζουν να ζήσουν στο παρόν και στο μέλλον, παρακαλώντας ο ένας τον άλλον, σαν τον Μαζωνάκη "Μην μου λες να ζω με αναμνήσεις".

Happy end,   συμπεραίνει ο Βαγγέλης Π.  καθώς ο ένας αγκαλιάζει τον άλλον και του τραγουδάει απαλά το  "Love me again"  του Τζον Νιούμαν.

Και για να πώ κι εγώ ένα τραγουδάκι, εφόσον κι εμένα μανούλα με γέννησε, κι εγώ παιδί είμαι:

"Αυλαία και πάμε (ξανά μαζί)", κυρία Αρλέτα μου...

Υ.Γ.: Του χρόνου, με το καλό,  θα διαλέξουμε αποκλειστικά ντουέτα!