Ο Παλαμάς είναι ο Τζίμι Χέντριξ της ελληνικής λογοτεχνίας. Σήμερα μπορεί να αρέσει ή να μην αρέσει και ίσως κάποια από αυτά που έκανε να μπορεί να τα αντιγράψει ακόμα κι ένας μέτριος κιθαρίστας. Αυτό το σήμερα ωστόσο θα ήταν διαφορετικό, αν δεν υπήρχε... Το ίδιο ακριβώς ισχύει και για τον Παλαμά! (και για να λέει κάτι τέτοιο κάποιος που δεν του πολυαρέσει, μάλλον καλός θα ήταν...)
-Ο Παλαμάς ήταν μεγάλος εθνικός ποιητής, η ναυαρχίδα της ανανέωσης της λογοτεχνίας από τη "Γενιά του 1880" (Νέα Αθηναϊκή Σχολή).
-Ξεκίνησε ως παρνασσιστής, αλλά έγραψε και συμβολικά ποιήματα καθώς και σατιρικά.
-Πρέσβευε στην ιστορική συνέχεια του Ελληνισμού από την αρχαιότητα ως τις μέρες του και υποστήριξε με πάθος τη "Μεγάλη Ιδέα". Από τον Ελληνισμό αλλά και από λεπτές προσωπικές εμπειρίες, κυρίως της παιδικής του ηλικίας. αντλούσε τα θέματα του.
-Κατόρθωσε να αφομοιώσει δημιουργικά επιρροές από την αρχαιότητα, το Βυζάντιο, τους Επτανήσιους το δημοτικό τραγούδι αλλά και τη δυτική λογοτεχνία.
-Στα ποιήματα του προσπάθησε να συνδέσει το λυρισμό και το στοχασμό.
-Η αγάπη για τα ταξίδια συνδυάζεται με το πάθος για μια ήρεμη ζωή.
-Η
ποίηση του είναι πολύφωνη και πολύτροπη, έγραψε σε ποικίλα μέτρα με
ποικίλες ομοιοκαταληξίες, μέχρι και σε απελευθερωμένο στίχο.
-Τα
ποιήματα του διακρίνονται για την ακρίβεια της διατύπωσης του, για την
πυκνή τους έκφραση και για τη συχνή χρήση των επιθέτων.
-Υπήρξε από τους υπέρμαχους του δημοτικισμού και με το έργο του,
γραμμένο εξ ολοκλήρου στη δημοτική, συνέβαλλε τα μέγιστα στην
ισχυροποίηση της.
-Ασχολήθηκε και με το θέατρο (Τρισεύγενη)
αλλά και με την κριτική. Ήταν ο πρώτος που ασχολήθηκε με τον Κάλβο, ενώ
με τα ‘Τα έργα μου και τα χαρτιά μου’ αποδεικνύεται ο καλύτερος κριτικός
του εαυτού του. Έγραψε και το διήγημα ‘Ο θάνατος του παλληκαριού’ για
τον Παύλο Μελά.Από τις ποιητικές του συλλογές ξεχωρίζουν: Ασάλευτη Ζωή, Ο
Δωδεκάλογος Του Γύφτου, Η Φλογέρα Του Βασιλιά, Ίαμβοι Και Ανάπαιστοι,
Τάφος, Πατρίδες, Οι Καημοί Της Λιμνοθάλασσας, Τάφος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου