Ο Σταγονούλης. Της Ελένης Γ. από το Α1 Γυμνασίου Παραδεισίου.

Οκ. Ας μην κρυβόμαστε! Αν έχω ένα "φετίχ", είναι η δημιουργικότητα.
Αυτό που θα διαβάσετε (και  θα δείτε) είναι ένας είδος προάγγελου για δυο αναρτήσεις που περιέχουν τα παραμύθια των παιδιών της Α΄Γυμνασίου Παραδεισίου και το έγραψε μια μαθήτρια του Α1, η Ελένη. Η Ελένη δεν είναι μαθήτρια μου και δεν τη γνωρίζω. Είναι μαθήτρια της  Δέσποινας και πηγαίνει σε άλλο σχολείο από αυτό που διδάσκω... Πέρα από το παραμύθι που έγραψε, έκατσε μόνη της και το "κινηματογράφησε". Και γω, επειδή εντυπωσιάστηκα και από την προθυμία, το μεράκι, και την διάθεση της αλλά και από το αποτέλεσμα, αποφάσισα  - αυτοβούλως, και ελπίζω και η Ελένη και η καθηγήτρια της να μου χαρίσουν τη συμπάθεια τους-  να το "ανεβάσω" (και) σε ξεχωριστή ανάρτηση, ως ένα είδος επιβράβευσης.

Διαβάστε και ακούστε, λοιπόν, το παραμύθι της Ελένης και, κυρίως, νιώστε το!

Ο ΣΤΑΓΟΝΟΥΛΗΣ, Ελένη Γ.

Ήταν μια δροσερή και ηλιόλουστη μέρα του καλοκαιριού. Η Δάφνη και ο Λουκάς πήγαν για μερικές ημέρες στο χωριό να δουν τη γιαγιά τους, όπως έκαναν κάθε καλοκαίρι.

Μόλις έφθασαν, το πρώτο πράγμα που θέλησαν να κάνουν ήταν να επισκεφθούν το δάσος με τα πανύψηλα δένδρα. Αλλά δεν ήταν μόνο αυτό: πιο πολύ, ήθελαν να επισκεφθούν τη λιμνούλα που υπήρχε εκεί και που, κάθε χρόνο, έπαιζαν με τα κρυστάλλινα νερά της. Έτσι κι έγινε! Τα παιδιά ξεκίνησαν να τρέχουν ανέμελα ανάμεσα στα δένδρα, ώσπου έφθασαν. Το θέαμα που αντίκρισαν ήταν πραγματικά δυσάρεστο. Η λίμνη στην οποία είχαν περάσει τόσες ωραίες στιγμές είχε πια στερέψει! Τα δύο παιδιά στενοχωρήθηκαν πάρα πολύ και ένα δάκρυ κύλησε από το μάτι του Λουκά.

Ξαφνικά, ακούστηκε μια φωνή να μιλάει στα παιδιά:

-          Μην στενοχωριέστε!

Τα παιδιά κοιτούσαν γύρω-γύρω για να βρουν ποιος μιλάει…

-          Παιδιά, εδώ κάτω!

Η Δάφνη και ο Λουκάς κοίταξαν κάτω και είδαν μια σταγόνα.

-          Γεια σας‼! Είμαι ο Σταγονούλης.

-          Γεια σου!

Ο Σταγονούλης άρχισε να τους διηγείται την ιστορία του.

-          Πριν στερέψει αυτή εδώ η λίμνη, εγώ και η οικογένειά μου ζούσαμε σε αυτά τα γλυκά νερά. Μετά, όμως, από όλα αυτά που συνέβησαν εδώ, αναγκαστήκαμε να φύγουμε.

-          Και πώς συνέβη αυτό το κακό στη λίμνη; ρώτησαν τα παιδιά.

-          Παιδιά, είναι πολύ απλά τα πράγματα: εσείς οι άνθρωποι με τις ενέργειές σας στρέφεστε ενάντια στον πλανήτη, εξηγεί ο Σταγονούλης. Καθημερινά, όλοι καταναλώνετε αρκετά μεγάλες ποσότητες νερού με αποτέλεσμα το νερό να μην προλαβαίνει να αναπληρωθεί άμεσα. Έτσι, η ποσότητα του νερού λιγοστεύει με αποτέλεσμα να στερεύουν λίμνες και ποτάμια.

Τα παιδιά άκουγαν με μεγάλη προσοχή αυτά που έλεγε.

-          Έτσι συνέβη και με τη δικιά μας λίμνη.

-          Μπορούμε να κάνουμε κάτι για να τη σώσουμε; ρώτησαν τα παιδιά.

-          Φυσικά και μπορούμε να κάνουμε κάτι! Εξάλλου, γι’ αυτό και σας τα λέω όλα αυτά, επειδή θέλω τη βοήθειά σας!

-          Μα, για ποιο πράγμα ζητάς τη βοήθειά μας;

-          Θέλω να με βοηθήσετε να σώσουμε αυτόν τον πλανήτη.

-          Και πώς θα γίνει αυτό;

-          Θα αρχίσουμε με τα εύκολα: πρώτα-πρώτα, πρέπει να ξεκινήσουμε από την οικογένειά σας! Πρέπει να την πείσουμε να μη σπαταλάει άσκοπα το πολύτιμο νερό.

Αμέσως, τα παιδιά έτρεξαν στο σπίτι της γιαγιά τους. Μόλις μπήκαν μέσα στην κουζίνα, είδαν τη γιαγιά τους να σαπουνίζει τα πιάτα με τη βρύση ανοιχτή και το νερό να ρέει άφθονο. Αμέσως, τρέχουν να κλείσουν τη βρύση και εξηγούν στη γιαγιά τους:

-          Γιαγιά, δεν πρέπει να έχεις ανοιχτή τη βρύση και να κυλάει το νερό άσκοπα ενώ σαπουνίζεις τα πιάτα. Πρέπει να μας βοηθήσεις στον μεγάλο αγώνα μας, που ξεκινήσαμε μαζί με τον Σταγονούλη, για να ξαναγεμίσουμε τη λίμνη μας.

Τα παιδιά επέστρεψαν χαρούμενα στη λίμνη, για να πουν τα καλά νέα στον Σταγονούλη:

-          Σταγονούλη, Σταγονούλη, τα καταφέραμε! Η πρώτη μας αποστολή εκτελέστηκε με επιτυχία!

-          Μπράβο, παιδιά! Τώρα είναι η ώρα για την πιο δύσκολη αποστολή μας. Θα πάτε να βρείτε όλους σας τους φίλους και θα τους φωνάξετε να έρθουν εδώ.

Έτσι κι έγινε. Τα παιδιά άκουσαν τον Σταγονούλη και έφυγαν αμέσως προς το χωριό για να φωνάξουν όλους τους φίλους τους. Τα παιδιά πήραν τους φίλους τους για να γνωρίσουν τον Σταγονούλη. Αυτός τους εξήγησε όλα τα προβλήματα και ανέθεσε σε όλους τη δεύτερη και μεγαλύτερη αποστολή.

-          Λοιπόν, παιδιά, θα φτιάξουμε όλοι μαζί ζωγραφιές στις οποίες θα αναφέρετε τους λόγους για τους οποίους πρέπει να σώσουμε τη λίμνη. Επίσης, θα αναφέρετε συμβουλές με τις οποίες θα σωθεί ο πλανήτης μας. Και σε αυτή μας την προσπάθεια, πρέπει να βοηθήσετε όλοι για να σωθώ εγώ και η οικογένειά μου – όμως, δε θα ωφελήσει μόνο εμένα αλλά και εσάς: γιατί όλοι σας έχετε περάσει ωραίες στιγμές σε αυτή τη λίμνη.

-          Σταγονούλη, να είσαι σίγουρος ότι θα τα καταφέρουμε, είπε η Δάφνη.

Αμέσως, τα παιδιά πήραν χαρτιά και μολύβια στα χέρια τους και άρχισαν να ζωγραφίζουν. Γράφανε μηνύματα προς τους ανθρώπους για τη σωτηρία του πλανήτη, γράφανε και τις αιτίες για τις οποίες καταστράφηκαν ποτάμια και λίμνες παγκοσμίως. Κάθε παιδική ζωγραφιά έλεγε και ένα οικολογικό μήνυμα που, σίγουρα, θα συγκινούσε πολύ κόσμο. Ο Σταγονούλης έβλεπε τα παιδιά και τα θαύμαζε. Τώρα πια πίστευε ότι τα παιδιά με την αποφασιστικότητά τους θα κατάφερναν να «ξαναβάψουν τη λίμνη γαλάζια». Τα παιδιά ετοίμασαν τις ζωγραφιές και το κάθε παιδί πήρε από ένα πακέτο και ξεκίνησαν να το μοιράζουν σε ολόκληρο το χωριό.

Αυτό, όμως, που δεν ήξεραν τα παιδιά ήταν ότι κάποιος κύριος θέλησε να βιντεοσκοπήσει την προσπάθειά τους να βοηθήσουν τον πλανήτη και τη λίμνη. Αυτή η ενέργεια των παιδιών συγκίνησε όλους τους κατοίκους του χωριού. Συγκίνησε ιδιαίτερα και τον κύριο που τη βιντεοσκόπησε. Έτσι, πήρε την πρωτοβουλία και ανέβασε το βίντεο στο Διαδίκτυο. Με κάποιον ανεξήγητο τρόπο, το βίντεο βρέθηκε πρώτο θέμα σε όλα τα τηλεοπτικά κανάλια παγκοσμίως. Αυτή η ενέργεια των παιδιών να σώσουν τη λίμνη είχε συγκινήσει, τελικά, πολλούς ανθρώπους.

Χιλιάδες άνθρωποι σταμάτησαν τις άσκοπες σπατάλες νερού και χρησιμοποιούσαν μόνο όσο νερό τούς ήταν απαραίτητο. Όλοι οι άνθρωποι συνειδητοποίησαν το κακό που είχαν κάνει στον πλανήτη τους και προσπαθούσαν να κάνουν ό,τι καλύτερο μπορούσαν για να επανορθώσουν.

Τα παιδιά ήταν πάρα πολύ χαρούμενα και ένιωθαν μια μεγάλη ικανοποίηση για τις προσπάθειές τους που, τελικά, ανταμείφτηκαν. Ο Σταγονούλης τους είπε:

-          Μπράβο, παιδιά, τα καταφέραμε! Τώρα είμαι σίγουρος ότι πετύχαμε πολλά – το μόνο που μας μένει να κάνουμε τώρα είναι να περιμένουμε να έρθει ο χειμώνας για να αρχίσουν οι βροχές και να δούμε αν καταφέραμε να ξαναγεμίσουμε τη λίμνη μας.

Όλα τα παιδιά επέστρεψαν χαρούμενα και ικανοποιημένα στα σπίτια τους. Η Δάφνη και ο Λουκάς έμειναν μαζί με τον Σταγονούλη.

-          Σταγονούλη, πρέπει και εμείς να φύγουμε. Ήρθαν οι γονείς μας και είναι πολύ χαρούμενοι για όλο αυτό που οργανώσαμε για τη σωτηρία της λίμνης και του πλανήτη μας, είπαν τα παιδιά.

-          Δεν πειράζει, παιδιά! Έτσι κι αλλιώς, δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι άλλο. Ό,τι μπορούσαμε να κάνουμε, το κάναμε, τους είπε ο Σταγονούλης.

Τα παιδιά πήγαν στο σπίτι της γιαγιάς τους. Εκεί ήταν οι γονείς τους. Τους αγκάλιασαν και τους είπαν όλη την ιστορία με τον Σταγονούλη.

-          Μαμά, μπαμπά! Τα καταφέραμε! Σε λίγο καιρό, η λίμνη θα γίνει όπως παλιά.

Τα παιδιά επέστρεψαν πίσω στην πόλη. Αφού πέρασε ένας χρόνος, τα παιδιά ξαναπήγαν στη λίμνη για να δουν τι κατάφεραν. Το θέαμα που αντίκρισαν ήταν πραγματικά μαγευτικό. Η λίμνη ήταν και πάλι όπως παλιά‼

-          Δάφνη, βλέπεις και εσύ ό,τι βλέπω και εγώ;

-          Ναι, Λουκά, τα καταφέραμε! Σώσαμε τον Σταγονούλη.

-          Άραγε, πού να ‘ναι τώρα;

-          Σταγονούλη, Σταγονούλη…

-          Εδώ, εδώ στο νερό είμαι, παιδιά, είπε ο Σταγονούλης. Και συνέχισε: Παιδιά, σας ευχαριστώ πάρα πολύ που με βοηθήσατε.

Ξαφνικά, ήρθαν και τα υπόλοιπα παιδιά.

-          Χάρη σε όλους σας σώθηκα και εγώ και η οικογένειά μου. Δεν ξέρω πώς να σας ευχαριστήσω.

Έτσι, η λίμνη ξαναγέμισε, ο Σταγονούλης ήταν πια ευτυχισμένος. Και τα παιδιά, ικανοποιημένα πια, χαιρέτησαν τον Σταγονούλη και έκλεισαν ραντεβού για το επόμενο καλοκαίρι‼

(το βίντεο ετοίμασε η ίδια η μαθήτρια, Ελένη Γ.)