Τα λεφτά, τα λεφτά ποιος τ' ανακάλυψε;

Έλα μου, ντε! Αυτό αναρωτιέται το παρακάτω τραγούδι...

Χρήμα (λεφτά, φράγκα, μπικικίνια, κεμέρι κτλ) ονομάζεται κάθε εμπορεύσιμο αγαθό ή υπηρεσία που χρησιμοποιούν οι άνθρωποι ως μέσο ανταλλαγής/συναλλαγής. Συνεπώς με τον ένα ή τον άλλο τρόπο πάντα υπήρχαν... Κάποτε ήταν οι μπανάνες, άλλοτε υφάσματα, βόδια ή χρυσάφι, τώρα νομίσματα (όχι με την έννοια των κερμάτων, αλλά με την έννοια του αντικειμένου στο οποίο αποδίδεται από τους ανθρώπους μια ορισμένη αξία, η οποία είναι προϊόν συμφωνίας μεταξύ τους και ορίζεται με βάση μια συγκεκριμένη σταθερά. Στις μέρες μας είναι η λεγόμενη τιμή του χρυσού, δηλαδή η αξία των νομισμάτων που κυκλοφορούν ισούται με την αξία του αποθέματος σε χρυσό που υπάρχει )

Η αξία των χρημάτων (από το ρήμα "χρῶμαι" που σημαίνει "χρησιμοποιώ") προκύπτει κατά ένα μέρος από τη χρησιμότητά του ως μέσο ανταλλαγής. Εντούτοις η χρησιμότητά του ως μέσο ανταλλαγής εξαρτάται από την αναγνώριση της αγοραστικής του αξίας από τους ανθρώπους. Στην αρχή οι άνθρωποι αντάλλαζαν προϊόντα και αγαθά, ανάλογα με τις ανάγκες τους (ανταλλακτική οικονομία). Στις περιπτώσεις αυτές η αξία του προϊόντος που περιλαμβάνει η συναλλαγή είναι έμφυτη, ενυπάρχει στο ίδιο το προϊόν.

  Η δημιουργία του νομίσματος είναι ιδιαίτερα σημαντική, γιατί διευκόλυνε πάρα πολύ τις

συναλλαγές, το εμπόριο και την διακίνηση του πλούτου (αλλά - δυστυχώς - λιγότερο την ανακατανομή του κατά το δικαιότερο). Παράλληλα, είναι ένα σημαντικό βήμα στην ανθρώπινη σκέψη. Αποτελεί έναν αφαιρετικό τρόπο σύνδεσης των προϊόντων και της αξίας τους . Το νόμισμα αυτό καθ’ αυτό δεν έχει καμιά αξία. Αυτό που του δίνει αξία είναι η σχέση του με τα υλικά αγαθά, η οποία αποτελεί προϊόν συμφωνίας μεταξύ των ανθρώπων (εγχρήματη ή νομισματική οικονομία). Συνεπώς η αξία του νομίσματος είναι δοτή.

   Η παράδοση αναφέρει ότι ευρέτης του νομίσματος (καθώς και των μέτρων και σταθμών, και μερικών γραμμάτων του αλφαβήτου)ήταν ο Παλαμήδης, ο τετραπέρατος εκείνος ήρωας που ήταν σύμβουλος των Αχαιών, έκανε όμως το λάθος να τα βάλει με τον Οδυσσέα και το πλήρωσε. Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο οι Λυδοί είναι αυτοί που εφηύραν το νόμισμα. Κατά τον Αριστοτέλη, ο Φείδων,τύραννος του Άργους κατά τον 7ο αιώνα πΧ, είναι αυτός που εισήγαγε μέτρα χωρητικότητας και σταθμά βάρους, τα οποία πολλές πόλεις υιοθέτησαν, ανάμεσα σ αυτές και η Αθήνα, τα επονομαζόμενα Φειδόνια μέτρα. Τον ίδιο χρόνο, καθόρισε το τάλαντο, την μνα και την δραχμή, όρισε επίσης τα σταθμά για τους ξηρούς καρπούς και τα υγρά, την μέδιμνο και μετρέτη, με τις υποδιαιρέσεις τους και τα πολλαπλάσια.Σύμφωνα με τον Αριστοτέλη, εφηύρε επίσης τα νομίσματα και έκοψε το πρώτο νόμισμα στο νησί της Αίγινας, που ήταν υπό την κυριαρχία του.

  Αυτό που πρέπει να σημειωθεί είναι ότι η σχέση μεταξύ νομίσματος και αξίας δεν είναι σταθερή και δεδομένη. Συνεπώς, ευχές όπως αυτή στο επόμενο τραγούδι είναι ανεδαφικές...

Κάτι τέτοιο, όπως είδαμε και στη γιορτή για την 28η Οκτωβρίου, έγινε στην Κατοχή. Τότε όλοι οι άνθρωπο έγιναν "ξαφνικά" , λόγω της υποτίμησης του νομίσματος (άρα και της αξίας του)δισεκατομμυριούχοι. Και μπορούσαν κάλλιστα να αγοράσουν, εάν υπήρχε βέβαια, με ένα δισεκατομμύριο δραχμές ως και μισό καρβέλι ψωμί... Μεγαλεία!

Για αυτό μάλλον είναι αρκετοί οι Οπότε?

 Βέβαια, υπάρχει και η άλλη πλευρά...

(Πάντως, αν αναρωτιέστε που πήγαν τα λεφτά και έχουμε κρίση, είναι εύγλωττη πραγματικά η απάντηση του πρώην Υπουργού... )